Alexes POV
"Kring! Kring! Kring!" tunog ng aking cellphone.
Naalimpungatan ako sa tunog nito. May tumatawag, kinuha ko ito at wala sa sariling sinagot ito.
"Hello," bungad ko.
"Good morning Baby, enjoy your day," sabi nang na sa kabilang linya.
Nagtataka ako kung sino itong lalaking tumatawag sa akin dahil hindi ko kilala ang boses nito. Tiningnan ko ang numero na nakasulat sa screen. Wala akong matatandaan na may ganitong numero sa mga kaibigan o kakilala ko.
"Sino ho ba kayo? Nagkamali ka yata nang dialed number mo. Saka anong baby baby mo riyan hindi na ako bata pa para tawagin mo na baby!" inis kong sabi.
"Sino kaya ang lokong lalaking ito at ang numero ko ang napagtripang tawagan nito?" taka kong tanong sa sarili.
"Okay, kung ayaw mo nang baby, honey, na lang. Mas maganda at sweet hindi ba, honey!" pang-aasar pa na sabi nito sa akin.
"Aba! at ang lokong ito nang-aasar pa talaga!" pabulong kong sabi.
"Ano 'yon, baby?" tanong nito sa kabilang linya at naririnig ko pa ang mahina nitong pagtawa.
"Ah wala! sagutin mo na lang ang tanong ko. Sino ka ba? Saan mo nakuha numero ko? Ano ho ba ang kailangan mo? Napaka-busy kong tao para makipag-usap lang sa'yo nang walang katuturan at walang kabuluhan!" galit kong sabi.
Hindi ko alam kung bakit parang napakapresko at simpatiko ang dating nito sa akin.
Naiinis ako sa kan'ya na hindi ko alam.
"Sino ako? Huh? Well... ako lang naman ang yayanig nang mundo mo at future husband mo. I promise! I'll do it that, honey," sabi nito.
"Huh! Future husband, in your face. Are you still in your dreaming on? Hoy gising! Mister nananaginip ka pa siguro. Over my dead body. Hinding-hindi kita magiging husband ko!" galit na galit kong sabi.
"Haha, sige sinabi mo yan. Pero hindi ako papayag na hindi ako ang magiging future husband mo. Gagawin ko ang lahat para magiging asawa at ina ka nang mga anak ko," sabi nito.
"What the..." sabi ko at hindi ko na itinuloy ang sasabihin ko at pinindot ko ang end call button sa screen ng cellphone ko dahil sa sobrang inis.
Pagka-end call ko ay agad naman itong nag-ring ulit. Kaagad ko namang sinagot ito.
"Kung balak mo na sirain ang buong araw ko please, buong buhay ko nalang sirain mo, nakakagigil ka! Wala ka bang ginagawa sa buhay mo. Kung naghahanap ka nang karamay sa buhay mo huwag ako kasi gold ako. Napaka-busy kong tao!" sigaw kong sabi sa aking cellphone.
Nagulat ako nang sumagot ang nasa kabilang linya.
"Alexes, iha anong problema? may kaaway ka ba ang aga-aga naman?" tanong ni Mommy.
Si Mommy pala ang tumawag at kausap ko ngayon sa kabilang linya.
"Ah, eh, wala po, Mommy!" pagsisinungaling ko.
Talaga lang iha, baka may problema ka sabihin mo lang sa akin baka makatulong ako!" pamimilit ni Mommy.
"Wala po talaga Mommy, bakit napatawag po kayo?" pag-iiba ko nang usapan namin.
"Umuwi ka muna dito sa mansion may pag-uusapan kayo nang daddy, mo," sabi ni, Mommy.
"Bakit po, ano raw po ba ang pag-uusapan namin ni, daddy?" tanong ko.
"Mas mabuti na sa personal n'yo pag-usapan nang daddy, mo. Makakauwi ka ba?" sabi at tanong na rin ni, Mommy.
"Opo! Mommy, bukas uuwi ako riyan sa mansion," sabi ko.
"Okay, hihintayin ka namin dito, Iha. Bye mag-iingat ka palagi. I love you anak," sabi ni Mommy.
"Kayo rin po Mommy, mag-iingat ho kayo ni daddy, mahal na mahal ko po kayo," sagot ko.
Nang matapos na ang pag-uusap namin ni Mommy ay napaisip ako kung ano ang pag-uusapan namin ni Daddy. Wala naman akong ideya kung ano ang pag-uusapan namin.
Simula nang maka-graduate ako nang college at naging Architect ay hinahayaan na ako nang mga magulang ko sa mga decision at gusto kong gawin sa aking buhay. Ibinigay na nila ang kalayaan ko. Malaya na akong mamili at mag-decide para sa aking sarili bilang anak at palagi silang nakasuporta sa akin ano man ang nais ko.
Nang mag-decide ako na bumili ng condo unit at doon na mamalagi ay hindi sila tumutol bagkos sinabi pa nila sa akin na mabuti nga raw iyon para may investment ako para sa sarili ko.
Masaya ako at malaya na akong mag-decide about on my own self. Kaya naniniwala ako na hindi ako magkakaproblema sa kung ano man ang pag-uusapan namin ni daddy.
"Siguro about sa company at trabaho ang pag-uusapan namin. Siguro gusto ni Daddy, na magpahinga sa trabaho kasi medyo may edad na ito. Nanghihina na ito sa edad na sitenta ey dos (72 years old). Gusto ko na rin na tumigil na ito sa pagtatrabaho para ma-stress free na rin siya. Pero handa na ba ako? Parang hindi pa." Mga alalahanin at katanungan na pumasok sa isipan ko.
Na sa gano'n akong pag-iisip nang biglang sumingit sa isipan ko ang lalaking tumawag sa akin kanina. Napaka-mysterious ang dating nito sa akin.
"Sino kaya siya at bakit ganoon ang mga pinagsasabi nito sa akin. Huh! future husband daw, parang siguradong-sigurado siya sa mga sinasabi nito eh hindi ko nga siya kilala. Never akong magpapakasal sa'yo nianino o nipangalan mo nga hindi ko kilala magpapakasal ppa. Never! Never!" sambit ko sa sarili.
"Hay naku! papansin lang siguro ang taong iyon. Walang magawa sa buhay. Bakit ko ba siya iniisip eh ang dami kong dapat isipin na trabaho sa opisina. Ang dami-dami ko nang iniisip pati ba naman siya iisipin ko pa. Bahala siya sa buhay n'ya wala akong paki," sabi ko na linakasan ko pa sa pagkakasabi ang mga huling salitang sinabi ko.
"Saan po ba kayo walang paki, Ma'am?" tanong sa akin nang janitor dito sa building ng condo unit ko.
Binuksan ko na pala ang pintuan ng unit ko nang hindi ko namalayan dahil sa iniisip ko ang lokong lalaking iyon. Nadinig ko kasi na may kumakatok sa pintuan at wala sa sarili na pinagbuksan ko ito. Kumatok ito para mangulikta nang mga b****a at maglinis na rin ng hallway ng building.
"Ay! sorry, ano po ang sabi n'yo?" nahihiya kong tanong.
"Ma'am, sabi ko po tinatanong po kita kung may ilalabas pa po ba kayong b****a riyan sa loob ng unit mo kukunin ko nalang po ako na ang maglalabas. Ang sagot n'yo po sa akin wala kayong paki. Saan po ba ma'am na wala kayong paki, sa akin o sa mga b****a na kukunin ko po?" naguguluhan nitong saad sa akin.
"Paumanhin po sa inyo kuyang janitor, kinakausap ko lang po sarili ko. Wala na po akong mga b****a dito sa loob and'yan na po lahat sa labas," sabi ko saka ngumiti nang pagkalaki-laki.
"Ah! ganoon po ba ma'am, sige po enjoy talking to yourself," sabi nito and then he shake his head.
"Dahan-dahan lang po sa love life ma'am, baka po mabaliw ho kayo," dagdag pa nito habang papaalis na.
Napatawa na lamang ako sa sinabi nito.
Alexes POV "What! Daddy, no! I don't do that. Ayaw kong magpakasal sa taong hindi ko kilala at lalong ayaw kong matali at makasama sa taong hindi ko mahal!" masama ang loob kong sabi kay, Daddy. Nandito ako ngayon sa mansion namin at sinabi sa akin ni Daddy ang plano nito. Ang tungkol sa pagpapakasal (Arranged marriage) ko raw sa taong hindi ko kilala. "Nakapag-usap na kami nang kaibigan ko at may kasunduan na kami na ipapakasal namin kayo nang kanyang anak," mahinahong sabi ni Daddy. Masamang-masama ang loob ko dahil nakipagsundo ito sa kanyang kaibigan tungkol sa akin na hindi ko alam. Kasunduan na hindi man lamang inisip at isinaalang-alang ang damdamin ko. "No! Daddy, ayaw ko. Please! Dad, huwag n'yo po akong pilitin na magpakasal sa taong hindi ko kilala. Please... Daddy, hindi ako pumapayag!" may diin kong pagtanggi. "Iha, makinig ka, hindi kita pinipilit. Ginagawa ko ito para naman sa'yo ito. I am sure na maging masaya k
Alexes POVNandito ako ngayon sa construction firm namin.Hindi muna ako pupunta sa mga construction site projects ko dahil, dito muna ako sa office ko magtatrabaho.Ang daming kailangan kong gawin sa office kasi mga ilang araw na rin na hindi ako nakapasok, busy ako sa pag-aasikaso ng ipinapatayo kong building.Gusto ko kasi na ako mismo ang magsubaybay ng development ng dream house namin... natigilan ako nang maalala na... ayy...dream house ko na lang pala ngayon.Naramdaman ko na lang na may mga namuong butil nang luha sa aking mga mata nang maalala ko ang mga nakaraan namin ni Kenny.The pain is still there and remain. Ang guilt ay nandito pa rin sa puso ko. Hindi ko pa rin makalimutan ang taong mahal na mahal ko.Itiningala ko na lang ang ulo ko at tumingin sa taas upang sa gano'n ay hindi pumatak ang mga luha ko sabay hinga nang malalim at kinalma ang aking sarili.Ayaw ko na kasi alalahanin ang lahat.Gusto ko nan
Kenny POV "Hmm, ang laki rin pala ng construction firm nila saka infairnes maganda ang design ng building pang world class ang dating. Kung sino man ang Architect nito ay isa siyang napakagaling na Architect. Hindi na masama, malaki na ang maitutulong nito sa construction firm namin at sa kompanya," sabi ko habang tinitingnan ang kabuuan nang building. "Viera Construction Firm and Company," basa ko sa kanilang billboard. Mas maganda sana kung lalagyan nang Mendoza, Mendoza-Viera Construction Firm Inc. Napangiti ako sa mga naisip ko ngunit agad din itong napawi nang maalala ko kung bakit ako nandito ngayon sa Viera Construction Firm. Dumeritso na ako sa opisina ng CEO at may-ari ng Construction firm na ito. "Good morning Sir, Engineer Mendoza," bati sa akin nang isang babae na sa palagay ko ay Secretary ito ni, Mr. Viera. "Good morning too, Miss Beautiful, si Mr. Viera, nandito ba?" tanong ko dito. "Yes! Sir, Please come with me.
Alexes POV "Na saan ba si Engineer Mr. Hurtman, bakit iniba ang paggawa nang terraces place ng building. Bakit hindi sinunod ang blueprints ko. Hindi ba sabi ko is kalahati lang sa sukat ng buong building ang sukat nito, bakit ito isinunod sa laki ng building!" galit na galit kong sabi sa isang foreman. Sino ba naman ang hindi magagalit na ang mga plano mo na pinagpuyatan at pinaghirapang isipin upang gawing maganda ang gawa mo ay bigla nalang hindi sundin at ibahin. "Ma'am, sorry po iyan kasi ang sabi ni, Engineer Mr. Hurtman. Mahirap na po itong ulitin kasi kapag ipapaulit n'yo po, buong pundasyon nito sa ibaba ang apektado!" paliwanag nito. Galit na galit ko na kinuha ang cellphone ko and I'll dialed a number of Mr. Hurtman. "Mr. Hurtman, bakit n'yo iniba ang design at skitchplan ko. Bakit hindi nasunod ang sukat nang isang part ng building lalo na ang nasa teracce. Hindi ba sabi ko dapat kung ano ang nasa blueprint ko ay iyon ang masusunod
Kenny POV (Now Playing: Malayo ka man by, Jhay) Narinig ko ang pagtunog ng ringtone ng cellphone ko. Nagsisipilyo ako sa lababo nang tumunog ito. Dinukot ko ito sa bulsa ng jeans ko at pinindot ang answer key box, ngunit hindi ako makapagsalita dahil na sa bunganga ko pa ang toothbrush. Tiningnan ko ang screen kung sino ang tumatawag. It's Alexes. Inaasahan ko na ang gawing pagtawag nito sa akin. "Ah! 'yon... sa wakas napansin mo rin," sambit ko sa sarili habang nakangiti. Galit na galit itong nagsasalita at natatawa na lamang ako habang nakikinig sa kanyang mga sinasabi mula sa kabilang linya ng telepono. Aray! ang sakit sa tainga nang boses n'ya kapag galit pero bakit ang cute nang dating nito sa akin Magsasalita na sana ako ng bigla n'ya nalang pinutol ang tawag. Napabuntung-hininga na lamang ako at tinapos ko na ang pagsisipilyo. Sinimulan ko na ang aking morning routine. Pagkatapos kong mali
Alexes POV Nandito ako ngayon sa loob ng kwarto ko sa mansion namin nakahiga. Dito ako dumiretso nang umuwi ako galing sa construction site kanina dahil gusto ko na may makausap ako. Gusto ko may mapagsabihan ako nang nararamdaman ko ngayon. Gusto ko mayakap ang mga magulang ko para humugot at kumuha nang lakas ng loob. Gusto ko at kailangan ko na may masasandalan ako ngayon. May mapagsabihan nang sama ng loob. Pero pagdating ko wala sila. Wala ang mga magulang ko. Na sa out of town daw sila at mga 3 days pa makakabalik ang mga ito sabi sa akin ni Manang Linda ang mayordoma namin dito sa mansion. Tinatawagan ko naman si Mitch pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Busy na iyon siguro sa boyfriend niya... eh di sana all na lang kay Mitch. Naiinis akong isipin na kung saan pa iyong kailangan ko nang kausap wala siya. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na nagkita kami ni Kenny. Dapat mas
Alexes POV Kanina pa ako sa aking kuwarto paikot-ikot. Hindi ko alam ang gagawin ko kung lalabas ba ako papuntang office o magkukulong na lang ako dito maghapon. Nahihiya akong lumabas kasi iniisip ko na baka na sa ibaba pa si Kenny. "Ano ka ba self, kahit kailan careless ka talaga hindi ka nag-iingat. Akalain mo ba namang lalabas ka ng silid mo na naka bra at panty lang ang suot. Nakakahiya ka talaga." Naiiyak ko na sabi sa sarili sapagkat, hindi ko inaasahan na sa ganoong pagkakataon makikita ni Kenny ang aking tinatagong katawan Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Kailangan kong pumunta ng opisina. Humiga muna ako sa aking kama at nag-isip kung ano ang maganda kong gagawin. "Isip, Alexes... Isip... matalino ka di ba Magna-Comlaude ka pa nga eh!" paalala ko sa aking sarili. Kinalma ko ang aking sarili saka nag-isip nang gagawin ko. Isip! Isip! Mag-isip-isip isa, dalawa, tatlo, aha! Napabangon ako sa aking naisipang
Alexes POV "Hi! Daddy, Mommy, good morning po sa inyong dalawa," bati ko sa mga magulang ko nang bumaba ako ng kitchen. "Good morning too, Anak," sabay nilang bati sa akin. "Come on! Join us," paanyaya ni, Daddy sa akin. Naabutan ko silang dalawa na nag-aalmusal sa hapag-kainan. Lumapit ako sa kanila at hinagkan ko silang pareho sa noo. "Dalawa lang yata kayo ah. Saan na iyong kasama n'yo kahapon?" Hindi ko alam kung ano ang reason behind that question basta ko na lang nasabi iyon. Natampal ko ang aking forehead for that stupid question. At nagpalinga-linga ako sa paligid. Hinahanap ko si Kenny. I don't know basta gusto ko lang siyang makita o nag-aasume lang ako na nandito pa rin siya sa loob ng mansion. "What do you mean Iha, si Kenny, ba ang hinahanap mo?" nangingiting tanong ni, Mommy. "No! Mom," mabilis kong pagtangi sa tanong nito. "Eh! Sino?" naguguluhan na tanong ni, Mommy. "Ahm, nothing
Alexes POV Lumipas ang oras na puno nang kasayahan ang buong paligid ng masion. Masayang-masaya ako dahil hindi ko akalain na darating pa ang mga oras at pagkakataon na ito sa amin ni Kenny. Nakaramdam ako ng pagod kaya nagpasya akong pumasok sa loob ng mansion at puntahan ang mga anak ko. Hinanap ko ng aking paningin si Kenny. Nagpaalam kasi ito na may pupuntahan lang at kakausapin na kan'yang kamag-anak. Nakita ko itong masayang nakikipag-usap kina Zion, Xander at sa isa pang lalaki na nakatalikod sa akin. Sa tingin ko ay magkasing-edad lang sila ni Kenny. Tumingin sa akin si Kenny. Suminyas ako na papasok muna sa loob ng mansion. "Excuse me mga Bro, sasamahan ko muna ang Babyhoney ko baka inaantok na 'to!" malakas nitong sabi sa kasamahan at lumapit sa akin. "Oh bakit mo naman sila iniwan. Okay lang naman sa akin kung sasamahan mo sila. Magpapahinga lang ako sandali kaya papasok ako sa loob," sabi ko na nakak
Alexes POV Abala ang lahat sa paghahanda para sa binyag ng dalawa kong anak na kambal. They are almost One month old na at naging masaya ang buong mansion dahil sa kanilang pagdating sa buhay namin. At ngayon ay ang araw ng kanilang paghahandog/binyag. Kakarating lang namin mula sa simbahan at napagpas'yahan ko na ipaakyat muna ang kambal sa kanilang nursary room. "Yaya Marie, at Yaya Lyn, iakyat n'yo muna sina Kenjie at Kurt sa taas para makapagpahinga sila ng maayos," sabi ko sa mga tagapag-alaga ng kambal. Tulog na tulog kasi ang mga ito dahil siguro sa pagod kaya nakatulog ang dalawa mula pa kanina sa simbahan. Tiningnan ko muna ang dalawang kambal at hindi ko mapigilan ang aking sarili na halikan ang mga ito sa noo. Bigla namang umiyak si Kenjie nagising ko yata sa paghalik ko ngunit si Kurt naman ay mahimbing pa rin sa pagtulog na para bang nananaginip pa ito dahil sa parang masaya itong napapangiti sa kan'yang pagtulog.
Alexes POV "Mommy Isabel, salamat at nahanap at nagkatagpo na tayo. Alam mo ba na nang malaman ko na ampon ako nila Mommy Ellen at Daddy Albert ay naisip ko na ayaw mo sa akin. Na ayaw sa akin ng totoo kong mga magulang dahil akala ko si Yaya Mercy ang Ina ko. Nagalit ako dahil nais akong patayin ng totoong magulang ko sa pagkaka-akala ko na siya ang totoo kong Ina," nalulungkot kong sabi. "Alisa anak, hindi ka gustong patayin ng Yaya Mercy mo. Siguro may dahilan siya kung bakit niya ginawa iyon. Pero alam ko na hindi niya iyon gagawin sa iyo. Kitang-kita ko kung gaano ka niya alagaan at mahalin bilang isang totoong kapatid o anak man. Napakabait niyang tao siguro may dahilan siya pero maniwala ka mahal na mahal ka ng Yaya Mercy mo," pagpapaliwanag ni Mommy Isabel. I nooded my head at nagpatuloy sa pagsasalita. "Opo! Siguro po! Mommy, tama po kayo. Pero ngayong alam ko na ang lahat, nagpapasalamat ako at ikaw ang naging Ina ko. Naging kayo ang totoong
Doc. Isabel POV Hindi ko akalain na sa silid kami ni Sandy hahantong. Ang Alexes na anak na hinahanap nila Mr. Albert ay si Sandy pala. Hindi ko alam ang gagawin ko nang mga oras na iyon. Si Sandy at Alisa ay iisa. Matagal ko na palang natagpuan ang anak kong matagal ko nang hinahanap. Kasa-kasama ko na pala siya. Kaya pala ang gaan-gaan ng loob ko sa kan'ya ay siya pala ang hinahanap kong anak na nawawala sa akin noon. Salamat at ligtas siya. Salamat at napunta siya sa mga mabubuting tao. Umiiyak ako habang nakatingin kay Alisa na niyayakap nito ang kinikilalang mga magulang. Nakita ko kung gaano nila kamahal ang anak ko. At mas lalo akong nagdamdam nang marinig ko ang sinabi nito na hindi niya kailangan pang hanapin o makita ang kanyang totoong mga magulang dahil sapat na sa kan'ya ang mga magulang na kanyang kinamulatan. Masakit iyon sa aking pandinig, ngunit tama siya. Sapat na ang kan'yang mga kinikilal
Alexes POV Walang tigil sa pag-agos ang mga luha ko habang nagpapaliwanag si Kenny hanggang sa matapos nitong sabihin ang lahat-lahat sa akin. Hindi ko inakala na gano'n pala ang nangyari. Kung sana hindi ako nagpadala sa aking emosyon at hindi ako umalis ng mansion. Hindi na sana ako nahiwalay sa mga magulang ko. "I'm so sorry Kenny, nagkamali ako ng inisip at inakala. Hindi na sana umabot sa ganito ang lahat kung noong una palang ay nakinig na ako sa'yo. Noong gusto mong magpaliwanag sa akin sa loob ng kotse bago mo ako dalhin sa mansion n'yo sa Isla. Wala na sanang nasaktan at nadamay na mga tao," sabi ko habang nakayakap ako dito. "Honey, makinig ka. Wala kang kasalanan. Maraming magagandang dahilan kung bakit itinulot ito ng Dios na mangyari ang lahat ng ito at isa sa magandang dahilan na iyon ay ang tungkol sa iyong totoong mga magulang," sabi ni Kenny sa akin. "Huh! Totoo kong magulang?" nagtatakang tanong ko. "Yes! Gusto mong m
Alexes POV "Ano? Ano 'yong sinabi mo? Totoo ba 'yang sinasabi mo? Tama ba yong naririnig ko?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Yes! Honey, tama ang narinig mo," sabi nito at kumalas ito sa pagkakayakap sa akin. May dinukot ito sa bulsa ng pantalon n'ya. Isang maliit na box ang nakikita ko na hawak niya at hinila ako nito sa harapan ng crib ng kambal. Nagulat ako nang lumuhod ito sa aking harapan at binuksan ang box na kulay pula at nagsalita. "Architect Alexes Sandria Viera, Will you marry me," naiiyak na sabi nito. Tumambad sa akin ang isang pamilyar na singsing. Napahagulgol ako nang makita ko ito dahil hindi ako makapaniwala na nasa kan'ya ito. Ang singsing na iningatan ko sa loob nang mahigit 11 years na itinapon ko na, ay heto na ngayon ibinibigay muli sa akin ng lalaki na s'ya ring nagbigay sa akin noon. "Kenny, sambit ko sa pangalan nito kasi wala akong masabing salita sa kasiyahan na nadarama ko.
Alexes POV "Oo nga pala Iha, bakit naging instant mommy ka? Sino ba ang ama ng mga apo kong ito?" tanong naman ni Daddy na ngayon ay nakahawak sa magkabilang kamay nito ang mga maliliit na daliri ng kambal. "Alam ko na hindi kayo makapaniwala na anak ko talaga sila. At ang kanilang ama ay si—" Tiningnan ko muna si Zion. Nakita ko ang kalungkutan nito sa mga mata n'ya ngunit nakangiti ito sa akin. "Zion," sabi ko at lumipat ang tingin ko kay Kenny. Nakita kong nalukot ang mukha ni Kenny nang sambitin ko ang pangalan ni Zion. Akala siguro nito si Zion na ang ama ng mga kambal dahil Zion ang sinambit kong pangalan. "Teka lang hindi pa ako tapos magsalita." sabi ko saka lumapit nang bahagya kay Zion. "Zion, I'm sorry. Alam ko na gusto mong maging ama sa kanila pero hindi natin mababago ang katotohanan na si Kenny ang kanilang ama," sabi ko. "Ako! Talaga, yes! Totoo ba ang narinig ko, ako ang kanilang ama
Alexes POV "Zion, sino ang—" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang makita kung sino ang kumakatok sa pinto ng silid ko sa hospital. "Kenny!" sambit ko kasabay ng kan'yang pag sambit ng "Babyhoney." Hindi ako makapaniwala nang baksan ni Zion ang pinto ay bumungad ang kani-kanina lang na pinag-uusapan naming si Kenny. Nagtataka ako kung papaano siya nakapunta rito at papaano niya nalaman na nandito ako. Tulala ako na nakatitig lang kay Kenny. Gusto kong tumakbo papunta sa kan'ya pero hindi ko magawa dahil iniisip ko na baka panaginip lang ang lahat. Nakita ko itong dahan-dahang lumalakad papunta sa akin. Habang papunta ito sa akin ay ang lakas-lakas nang kaba ng dibdib ko. Ang bilis nang tibok ng puso ko. "Oh em ji! Hindi na ito panaginip! Totoong nangyayari na ba ito?" tanong ko sa sarili. Naramdaman ko na lang na nakayakap na ako sa kan'ya. Nakatingin ito nang diretso sa mga ma
Kenny POV Nandito na ako ngayon sa labas ng isang silid na sinabi ng Nurse kung saan ang silid ni Alexes. Halos hindi ko maiangat ang aking mga kamay upang kumatok sa pinto ng room 101. Ang lakas nang kabog ng dibdib ko. Ano ang gagawin ko? 'Di ko alam kung ano ang magiging reactions ko kapag nakaharap ko na si Alexes. Siguro... A. iiyak B. magmamakaawa na ako nalang ulit kahit sila na ni Zion. C. luluhod at hihingi ng tawad dahil sa mga nagawa ko. D. magagalit pero 'di ko alam ang dahilan kung bakit ako magagalit. Kung alin man dito sa mga naisip ko ay bahala na. "Tok! Tok! Tok!" katok ko sa pintuan at bumukas naman ito. Nagulantang ako nang may nag-iiyakan at may nakita akong isang babae na nakahiga sa isang strecher bed na parang wala ng buhay at may nakapalibot na kapwa umiiyak. "Yes po, sino po kayo?" tanong sa akin ng isang binatilyo. "Oppss! I'm sorry, wrong d