Chapter II

"Hehe, yow boss, bakit niyo po ako pinatawag?" Tanong ko habang unti-unting humahakbang paatras upang makalayo sa kanya hanggang sa lumapat na ang likuran ko sa pinto.

Medyo nahiya ako. Ang bango niya kasi parang baby. Ano kaya sabon ginamit niya at ng mabili?

He look at me a few seconds later before he turned around and sit on his swivel chair. His elbows are above the table at pinagsalikop ang kanyang mga kamay bago ipinatong ang kanyang baba sa itaas nito. Then, he looks at me with a crease on his forehead, na para bang isa akong math problem na hindi niya ma-solve.

'Ano ba naman 'yan. Alam ko naman na maganda ako pero nahihiya din ako kapag tinititigan,' gusto ko sanang sabihin kaya lang nakakatakot 'yong tingin niya. Iyong tipong parang may hindi magandang mangyayari. It was like death is gazing at you. Mas gusto ko pang maglinis nalang ng buong 15th floor than be under his intense gaze.

"Boss, yohoo!" Sabi ko habang winwagayway ang aking dalawang kamay para makuha ang attention niya pero hindi man lang kumurap ang damuho. "May sasabihin po ba kayo? Kasi po kailangan ko ng magsimulang magtrabaho at marami pa po akong gagawin," tanong ko ulit nang hindi pa rin siya umiimik.

Feeling ko talaga tutubuan na ako ng ugat kakatayo dito. Para kasing wala siyang kabalak-balak magsalita dahil nakatutok lang ang mga mata niya sa akin. His gaze is also giving me chills but not in a bad way and I don't want to acknowledge it at baka saan pa ito mapunta.

Tinaasan ko siya ng kananb kilay nang hindi pa rin siya gumagalaw, "Boss!" Tawag ko ulit sa malakas na boses just to grab his attention na kung saan-saang dimension na nakarating kaya naman napatingin na siya sa akin.

Sa wakas!

Ang hirap kapag may daydreamer na amo. Kailangan mo pang sumigaw para makuha ang attention nito.

"How long have you been working in the company, Ms. Reyes?" He asked seriously na nakapagpatanga sa akin.

I was taken aback.

Hindi man lang nag buzzer na ganoon ang tanong niya.

Walanjo!

But wait...

May balak ba siyang sisantehin ako?

I'm going to get fired!?!

Hindi pwede!

Cannot be, carry three, divided by two, raise to the power of ten.

Kailangan ko umisip ng paraan para hindi niya ako palayasin sa kompanya.

Mary Claire think or you're going to be in the pits of hell!

Aha!

"Boss, Sir, amo, master, huwag niyo na lang po pansinin 'yong sinabi ko kay Marydeth," I said. "Ang totoo niyan sobrang gwapo niyo po, marami nga pong nagkakagusto sa inyo. Binibiro ko lang po talaga siya kaya nasabi ko 'yon," Tuloy-tuloy na sabi ko kaya hiningal ako pagkatapos.

Diyos ko! If this goes on, he will going to be the death of me.

"What are you saying?" And he had this puzzled look na parang nagsalita ako ng alien language.

''Po?" Nagugulohan ko rin na tanong.

Hindi ba nagagalit siya dahil narinig niya ang sinabi ko kay Marydeth? May balak pa nga siyang sisantehin ako.

"I'm only asking you how long have you been working in the company, Mary Claire!" Medyo iritang sabi niya.

Ang sama na rin nang tingin niya sa akin na parang mangangain na siya ng tao at sobrang kunot na talaga ng noo nito. Daig pa ang babaeng nasa menopausal stage.

Nalintikan na! Mukhang gusto na talaga niya akong itapon sa outer space dahil sa konsumisyon.

Bakit naman kasi ang daldal mo ngayon, Mary Claire. Iyan tuloy sobrang nagalit na ang dragon. Kapag talaga 'yan bumuga ng apoy, sunog ang kalalabasan mo.

"I started working here five years ago, Sir," sagot ko na medyo nag-aalangan. Para kasing isang maling sagot ko lang ipapasok na niya ako sa mental institution.

Ang hirap naman kasing basahin ng mood niya ngayon. Mukhang nahawa na sa pagiging bipolar ni Marydeth.

Ano ba kasi ang tinira ng lalaking 'to at parang nagpapasagot ng million dollar question?

Gahd!

"So, you're twenty-six now?" He asked that made me confused even more. He even had a small smile plastered on his face na lalong nagpakaba sa akin.

Sa totoo lang nakakatakot kapag ngumingiti siya. Usap-usapan kasi bago ako magtrabaho rito na there's nothing good comes when our boss is smiling dahil palaging may mapapahamak, at mukhang sa oras na ito, ako ang magiging biktima.

Ano ba kasing gusto niyang ipahiwatig?

Hindi naman siguro dahil may age limit na ang pagiging secretary sa kompanya kaya nagtatanong siya, right? 

Pero kung ganun nga, bakit yata hindi ako na-inform?

Sh*t! Maloloka na talaga ako sa sobrang dami ng naiisip ko.

"I'm already twenty seven, Sir," I said at tiningnan ang magiging reaction niya pero ng wala akong mabasa ay nagpatuloy nalang ako sa sasabihin ko, Kaka-birthday ko lang po last month. Bakit niyo po pala naitanong?" I asked in confusion.

D*mn! Feeling ko ang bobo ko kapag kausap ko ang taong 'to! Geez!

"I see." He said na matamang nakatingin sa akin.

There's really something in his eyes that seems so dangerous pero hindi ko alam kung ano, and before I could comprehend the meaning of it ay bigla nalang itong naglaho, na para bang imahinasyon ko lang ang lahat.

Nakakaloka! Hindi ko na talaga alam saan ba patungo itong usapan namin. Nawiwindang braincells ko sa pinagsasabi ng bakulaw na ito.

Jusko! Paano ako makakahanap ng love life kung puro na wrinkles mukha ko sa pinanggagawa niya?

Umagang-umaga kung anu-anong sinasabi.

'Naka-drugs ka po?' Gusto ko sanang itanong dahil kanina pa weird ang mga ikinikilos at sinasabi niya.

Ahhh!! I really need to get out of his office before I lose my sanity.

"Sir, ano... May ipapagawa pa po ba kayo o wala na kasi kailangan ko na pong umali--" Hindi ko na natapos ang gusto kong sabihin dahil bigla nalang may tumulak ng pinto.

Muntik na akong madapa kung hindi lang mabilis na nahablot ang kanang kamay ko ng taong pumasok at agad akong nahila patungo sa kaniya. Pero bago ako mapasubsob sa may dibdib nito ay mabilis kong naiharang ang aking mga kamay kaya ito ang nakalapat sa dibdib niya while his hands are encircling my waist.

A gasp escape my lips from the impact. My chest is heaving up and down, both from the shock and from the musky scent of the person who's hands are on the both side of my waist and holding me tightly. The feel of his muscular chest from the palm of my hands are heavenly. Halata mo talagang lagi itong nasa gym.

"I'm sorry, Claire," said by the person na pamilyar na pamilyar sa akin ang boses kaya napatingala ako. And dear God, I was greeted by a Greek God. "I thought wala nang tao dito sa opisina ni Franchester kaya hindi na ako kumatok," Sir Iñigo dela Merced said again apologetically bago niya ako pakawalan sa pagkakapulupot ng braso niya sa beywang ko.

He is one of my boss's best friend slash investor. Kilalang-kilala na siya dito sa kompanya kaya labas-masok na siya sa opisina ni boss kahit walang pahintulot galing dito.

"I-It's alright, Sir Iñigo, hindi naman po ako nasaktan," sabi ko sa nahihiya na boses. I also felt myself blushed because of our close proximity. He's also intently looking at me and I can't take my eyes off of him. I was mesmerized by his green orbs that's boring into my hazel ones.

He's my crush since the first time I laid my eyes on him 5 years ago. Nataon kasing kasama siya ni boss when they're interviewing for the latters' secretaries and luckily I'm one of the applicants.

The first time that I've seen Sir Iñigo; he's so gentle, charming and hot. Kaya sino bang hindi magkakagusto sa isang kagaya niya. Halos lahat 'yata ng mga babae at binabae sa kompanya namin ay may gusto rito pwera nalang sa matatanda na.

Hindi ko nga alam kung bakit naging magkaibigan silang dalawa when they're a total opposite of each other. It was like North and South Pole type of opposite. The happy-go-lucky and the ruthless and cold.

"I told you, you can call me Iñigo, hindi ako ang boss mo kaya huwag mo akong itulad sa batong 'yan," sabay turo niya kay boss na hindi tumitingin dito hindi niya tuloy nakita na ang sama na ng tingin nito sa kaniya. Ayaw kasi ni boss na pinagtitripan siya.

Sir iñigo doesn't really care about status and would always say and do things that out of his league. He also has a big heart and compassion to help those in need, sa dami ba naman ng orphanages and organization na tinutulungan niya masasabi mo talagang para siyang anghel, kaya nga siya ang pinakagusto ko sa lahat ng mga kaibigan ni boss.

A handsome face, a body to die for, and a good character. Like a perfect prince from those children's fairytale books but he's real and not like those fictional characters.

"What's your business here, f*cker!" Mababakas sa tinig ni boss ang sobrang disgusto kaya mabilis na nabaling sa kaniya ang tingin namin.

If looks could kill, malamang matagal na kaming humandusay ni Sir Iñigo sa sama ng tingin ni boss.

Nakatayo na pala ito and his knuckles are also turning white sa lakas nang pagkakakapit niya sa edge ng kaniyang working table and his jaws are clenching.

D*mn! Ano na naman ba ang problema ng isang 'to at parang inutangan ng ilang billion at hindi na binayaran?

"Napaghahalataan ka na, Franchester!" Sir Iñigo said na natatawa kaya mas lalong sumama ang tingin ni boss na mas ikinalakas ng tawa nang una.

Hindi ko alam kung paano pa ni Sir iñigo nagagawang tumawa habang nakikita ang itsura ni boss na malapit ng bumuga ng apoy. Siguro dahil nakasanayan na niya or may pagkasadista siya? But I would prefer the former dahil hindi bagay kay Sir Iñigo ang huli. He's too good to be a sadist.

Sinamaan lang ng tingin ni boss si Sir Iñigo bago bumaling sa akin, "May iba ka pa bang sasabihin, Ms. Reyes?" Tanong ni boss pagkatapos ng ilang minuto kaya napalunok ako. 

The coldness in his voice are very visible. Na para bang nasa loob kami ng refrigerator sa sobrang lamig.

May gusto pa sana akong itanong but when I saw his infamous icy glare bigla itong bumara sa lalamunan ko at sinabi ko nalang na, "W-wala na po, Boss."

Then, he heaved a deep sigh bago umupo. And when he looks at me again, he change back to his demon-like persona, na para bang guni-guni ko lang ang nangyari. Parang hindi man lang siya nagalit dahil wala nang mababakas na kahit anong emotion sa mukha niya.

Diyos ko! Ano bang nakain ng kumag na ito at parang nakakatol? Hayst! Kinikilabutan na talaga ako sa mga pinanggagawa ni boss.

"Sige na, Claire," Sir Iñigo said nang humarap siya sa akin nang nakangiti. "Go back to your desk at baka maging inihaw na talaga tayo rito," he said na may halong tawa at medyo ginulo pa ang buhok ko kaya napatulala ako ulit dito.

I know I blush again dahil sa mainit na pakiramdam sa mukha ko but you can't blame me, Sir Iñigo is one heck of a man. Parang malalaglag 'yata panty ko sa pagngiti niya. Those perfect set of white teeth and those emerald eyes na sumisingkit kapag nakangiti o nakatawa siya are so d*mn attractive.

"F*ck!" Malakas na mura ni boss kaya napapitlag ako at mabilis na tinignan siya just to see his eyes boring holes inside my body kaya agad kong binuksan 'yong pinto para lumabas without saying anything.

"Sh*t!" Malutong na mura ko nang makalabas ako ng pinto at maisara ito habang nakahawak sa may parte ng dibdib ko.

Daig ko pa ang sinabak sa 10 kilometer run sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Feeling ko nakipaghabulan ako sa mga pating sa bilis ng paghinga ko.

Hindi ko alam kung bakit bigla akong natakot ng marinig ko siyang magmura kanina samantalang alam ko naman na kailangan na talagang hugasan ng holy water ang bunganga ni boss sa sobrang dami nang lumalabas na mga hindi kaaya-ayang salita rito. 

Sa tagal ko ba namang secretary niya malamang sanay na talaga ako pero para kasing kakaiba ang kinikilos niya simula pa kanina at iyon ang nakapagpapakaba sa akin. It was like there's some cage that's slowly crumbling and I'm afraid of what's been hiding inside it.

"D*mn! Naloloka na talaga ako at kung anu-anong naiisip."

"Uyy, Maria Clara anong nangyari sa'yo?" Nagtatakang tanong ni Agnes nang makitang nasa labas pa rin ako ng pinto. 

Nasa tapat ko na pala siya at mataman akong pinagmamasdan. May hawak itong maraming folders at halata sa mukha nito ang pagtataka kaya naman sinimangutan ko siya para pagtakpan ang tunay na nararamdaman ko.

Nakakahiya kapag nalaman niya na natatakot ako sa boss namin. Tiyak pagtatawanan nila akong dalawa ni Marydeth.

"Saan ka ba nanggaling at ngayon ka lang?" Tanong ko nang naiinis. I even crossed my arms and raised my left brow para mas lalong maging kapani-paniwala ang drama ko.

"Bruha ka! Baka nakakalimutan mo na hindi lang pagiging secretary ni boss ang trabaho ko, I'm also part of the PR management, remember?" Sabi niya na nakakunot-noo. "Kung makapagsalita to parang ilang linggo akong mawala, ah?" Dagdag niya at handa nang ihambalos sakin ang mga folders na dala-dala niya.

Kaya umilag ako, "Woy! Easy lang, nagbibiro lang ako," sabi ko at mabilis na humakbang ng ilang steps para malayo kay Agnes na mukhang mangangain na ng tao sa sobrang sama ng tingin niya sa akin.

"Ewan ko sa'yo," she said while rolling her eyes. "Para ka na namang mental patient na bipolar. Paiba-iba lang ng mode teh?" At tinaasan ako ng kilay.

"Kung pumasok ka nalang kaya?" I said, annoyed. "Ang dami mo pang sinasabi, parang hindi ka rin naman baliw. Lokohin mo lelang mo, uyy!!" Then I playfully nudge her shoulders.

"Bahala ka na nga sa buhay mo!" Then she turned her back on me at pinihit ang siradura ng pinto. "By the way, Boss said that you need to go to the PR manager," at binuksan na ang pinto without even giving me a chance to ask her 'why' dahil agad niya itong isinara.

"Ano na naman bang trip ng halimaw na 'yon?" Tanong ko sa sarili, then sighed nang wala akong maisip na rason.

Habang binabagtas ko ang daan patungong PR office ay maraming scenario ang pumapasok sa isip ko kung bakit kailangan ko pumunta doon.

"Good morning, Claire," Josh Anderson said to me smiling nang makasalubong ko siya, he's one of the branch manager ng kompanya.

Agnes said that he likes me but I just shrugged it off dahil wala naman siyang ginagawa para e-confirm ko ang sinasabi ng bruhildang 'yon. Kadalasan kasi mga pasaway silang dalawa ni Marydeth kaya hindi ko na lang pinapansin ang mga ganitong sinasabi nila.

I smiled, "Good morning too, Josh."

"Saan ka ba pupunta?" Tanong nito at sinabayan ako sa paglalakad. He's very casual and polite kaya talagang nakikita ko na wala siyang gusto sa akin.

"PR office," I answered.

He looks confused, "Isn't that supposed to be Agnes's turf?" Then he paused kaya napahinto na rin ako.

What he said is right, kaya nga nagtataka rin ako kung bakit kailangan kong pumunta doon. Almost all of the company's staff knew na si Agnes ang palaging inuutusan ni boss kapag may kailangan siya sa PR team.

"I also want to know the reason kaya pupunta ako." Then, I shrugged my shoulders at pinagpatuloy na ang paglalakad, kaagad naman siyang umagapay. "Ikaw, saan ka pupunta?" I ask him para ma-divert ang kaniyang attention sa bagay na aming pinag-uusapan.

"I'm going to the Vice Presidents' Office." Then he gave me his famous boyish grin but my heart didn't react kaya nginitian ko nalang siya.

"I'm going in," I said to him nang nasa tapat na kami ng pinto ng PR office.

I was going to turn the knob when I felt his hands on my wrist kaya napatingin ako sa kaniya.

"Can I invite you to go to my friends birthday this evening?" He said cutely while scratching the back of his head.

He's really cute. Dang!

Maghunos-dili ka, Mary Claire! Marami ka pang trabaho na dapat tapusin.

I was about to decline when my boss interjected, "She's not coming." And with that, he hold my hand and dragged me away from Josh.