Chapter 2: Sick

Totoo ang sinabi ni Yael.

Ilang minuto lang ay nasasanay na siya sa kalakihan nito. Padahan-dahan lang ang pag-ulos ng lalaki, tinatantya kung makakaya na niya.

His thrusts are slow and passionate. At habang patagal nang patagal hindi na nagiging sapat ang mahina nitong pagbayo.

“Faster, Yael.” Bulong niya.

Parang napatid naman agad ang pasensya nito.

Sunod-sunod na mabilisang paglabas-pasok nito sa kaniyang p*gk*b*b**. Napakapit siya sa balikat nito, naghahanap ng makakapitan dahil mahihimatay siya sa sarap na pinaparamdam ng lalaki.

“F*ck, Andra.” Bulong nito.

Mas naging malakas ang pagbayo ni Yael. At dahil sa pwersa nito ay umuuga ang lumang mesa na kaniyang kinauupuan.

Ngunit wala siyang pakialam.

Nahihibang na siya sa sarap ng paglabas-pasok nito.

“Hmm... Yael...”

“You like that?”

Mas bumilis ang pagbayo nito.

Mas ibinuka niya pa ang hita at tinanggap ang lalaki.

Sobrang sarap. Iyon ang nasa isip ni Andra.

Kung hindi siguro siya nilabasan kanina ay baka nag-orgasm na siya agad ngayon.

He thrust deeper.

Umawang ang labi ni Andra at mas nagustuhan iyon.

“This feels... Ugh... Right.” Habol niya ang hininga.

Ibinaon ni Yael ang mukha nito sa leeg niya. Malalim ang paghinga nito at ramdam niya ang gigil.

“Sh*t. Sh*t.”

Even his curses were so sexy.

Bumagal ang paglabas-pasok nito dahilan para magmulat ng mata si Andra. Ngunit napasinghap siya agad nang ibaon nito ang p*gk*l*l*k* nang magmulat siya.

“Yael!”

Dahan-dahan nitong hinugot ang k*h*b**n at malakas na ibinaon muli. Nanginginig ang katawan ni Andra, hindi dahil sa lamig, kung hindi dahil sa sarap na nararamdaman.

“Yael.” 

“Hmm?”

Isang beses pang hinugot ni Yael ang p*gk*l*l*k* at malakas na naman na ibinaon.

Pakiramdam ni Andra ay mapupunit na ang kaniyang pagkatao. Pero bakit sobrang sarap nito?

“Deeper.” Halos magmakaawa siya.

Tumango si Yael at hinawakan ang kaniyang bewang. Mabagal ang paghugot nito sa p*gk*l*l*k* at malakas naman ang pagbaon sa kaniyang p*gk*b*b**.

Nakatingala sa bubong si Andra habang nilalasap ang sarap na dulot nito.

“How's that?” Tanong ng lalaki.

Lumunok siya.

“It feels... Good.”

Marahan na natawa si Yael. Hinugot nito ang k*h*b**n at dahan-dahan na ipinasok sa kaniya. Ramdam niya ang tigas nito at ang pagpintig ng p*gk*l*l*k* nito.

Hindi niya alam kung kailan ito matatapos, pero handa siyang magpaalipin ng matagal sa lalaki.

Inihiga siya ni Yael sa mesa habang binabayo pa rin nito ang kaniyang p*gk*b*b**. Ngayon ay mas nararamdaman niya ang k*h*b**n nito.

Bumilis ang paglabas-pasok nito hanggang sa pakiramdam niya'y umuuga ang buo niyang katawan. Hawak nito ang kaniyang bewang habang malakas at mabilis ang pagbayo.

“Sh*t, Andra!”

Mas lumakas ang ungol niya. Nagdedeliryo siya sa sarap.

“Ugh... F*ck.”

Hindi niya alam kung saan ibabaling ang mukha.

“Yael...”

Mas bumilis pa ang pagbayo nito, malalim ang kanilang paghinga at pakiramdam niya'y hindi titigil si Yael hangga't hindi siya nawawasak.

Muling nabuo ang tensyon sa kaniyang puson. Namimilipit siyang muli at napapamura.

“Faster please.” Pagmamakaawa niya.

Mas lumakas pa ang pagbayo ng lalaki. Napapaliyad siya habang sinasalubong ito.

Napuno ng ungol nilang dalawa ang kagubatan at waring natahimik ang ulan nang sabay na sumabog ang tensyong namuo sa kanilang kalamnan.

“Yael!” Halos mapasigaw siya at mamilipit.

Napatingala ang lalaki, ninanamnam ang kakaibang emosyong bumalot sa pagkatao nito.

“F*ck, Andra!” Usal nito nang sumirit ang katas sa kaniyang bulaklak.

Matagal na nanatiling nakahiga si Andra sa ibabaw ng lumang mesa. Mabuti na lamang at hindi iyon nasira.

Ilang minuto pa ang lumipas nang maramdaman niyang hinaplos ni Yael ang kaniyang dibdib.

“Magdamit ka, giginawin ka na niyan.” Saad nito.

Napatingin siya sa lalaki.

At parang kidlat na tumama sa kaniya ang maraming realisasyon.

Mabilis siyang bumangon, pero agad na napangiwi nang kumirot ang kaniyang p*gk*b*b**.

Kinagat niya ang ibabang labi at napansing walang lakas ang kaniyang ibabang katawan.

Nagsusuot na ng damit si Yael at nang mapansin na hindi siya makagalaw ay lumapit ito para tulungan siya.

Pero mariin siyang umiling.

Unti-unting nanuot ang kahihiyan sa kaniyang katawan.

For pity's sake, what have I done?

Hindi siya makababa ng mesa kaya lumapit si Yael at sinubukan siyang ibaba pero itinulak niya ito.

“I can do this!” Pagalit niyang sabi.

Natapos na sa wakas ang kahibangan niya.

Bakit niya hinayaan na may mangyari sa kanila ni Yael?

Bumaba siya sa mesa at halos mapamura sa sarili nang muntik pa siyang mabuwal dahil hinang-hina ang kaniyang tuhod.

Inabot niya ang kaniyang damit at mabilis na isinuot iyon.

Nanatili si Yael sa kaniyang tabi, hinihintay siyang matapos.

Nilabanan niya ang kaniyang nararamdaman, kailangan niyang umalis at lumayo sa lalaki. Kung hindi ay baka magpatiwakal siya.

Ngunit hindi niya maihakbang ang kaniyang mga paa.

Nanghihina siya ng husto.

Hanggang sa pakiramdam niya'y umiikot na ang kaniyang paningin.

“Andra!”

Nabuwal siya sa kaniyang kinatatayuan. Mabuti at mabilis siyang naalalayan ni Yael.

“Andra?” Bakas sa tono ng boses nito ang pag-aalala.

Parang hinihila ng kalikasan ang kaniyang katawan. Pagod na pagod siya at kumikirot ang kaniyang paningin.

Siguro ay dahil ilang oras na silang nakababad sa ulan kaya hindi na kaya ng kaniyang katawan.

“Andra?! Yael?!”

Mga pamilyar na boses ang narinig niya bago siya tuluyang hatakin ng kadiliman.

Nang magising siya, pamilyar na amoy ng tsokolate ang nanuot sa kaniyang ilong.

Sinubukan niyang buksan ang mga mata pero mabigat ang kaniyang mga talukap.

“Hmm.”

Napapaungol na lamang siya sa sakit ng buo niyang katawan.

“Andra?” Dumulog sa kaniya si Josephine.

“Diyos ko naman Andra! Buti gising ka na.” Halos mangiyak-ngiyak nitong sabi.

Binuksan niya ang mga mata at parang mahapdi iyon.

Nilingon niya ang kaibigan at napansin na naiiyak nga ito.

“N-nasaan ako?” Namamalat ang kaniyang boses.

“Nasa bahay ka na.” Masuyo nitong sabi, nagpupunas ng luha.

“Lintik kang babae ka! Pinakaba mo ‘ko. Malayo pa naman ang bayan, walang doktor dito!”

Hinawakan nito ang kaniyang kamay.

“Kamusta? Okay na ba ang pakiramdam mo? Bumaba na ang lagnat mo, Andra.”

Hindi niya maintindihan ang nangyayari. Huli niyang alaala ay nawawala sila sa kagubatan pagkatapos ng treasure hunting.

Kumunot ang kaniyang noo.

Si Yael ang kasama niya.

Kinagat niya ang kaniyang labi.

Nawalan siya ng malay pagkatapos na may nangyari sa kanila.

May nangyari sa kanila!

Naipikit niya ang mga mata. Sumasakit na naman ang kaniyang ulo at parang babalik na naman ang kaniyang lagnat.

“Nagugutom ka na ba, Andra? Kahapon ka pa walang malay. Twenty-four hours ka nang natutulog.”

Tumayo ito.

“Gusto mo mainit na tsokolate? Sopas? Aruskaldo? Kanin? Ano?”

Pumipintig ang ugat sa kaniyang ulo. Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa ingay ni Josephine o dahil sa kaniyang alaala.

“How is she?”

Nagmulat siya at sinulyapan ang bagong dating.

Si Paula iyon, ang class president nila. Ang girlfriend ni Yael.

Parang may tumusok sa dibdib ni Andra.

Naglakad palapit ang babae at masuyong ngumiti.

“How do you feel now, Andra?”

Nakagat niya ang kaniyang dila.

Hindi naman partikular na mabait si Paula, pero marami itong kaibigan at paborito ng mga kaklase nila. Maganda ito at magaling sa sports, kaya madalas na sila ang nagtatapat sa pagiging una sa klase.

Ikinuyom niya sa ilalim ng kumot ang kaniyang palad.

How stupid am I? Tanong niya sa sarili.

Mapait na likido ang dumaloy sa kaniyang lalamunan.

“Kung hindi lang sana lumakas ang hangin at ulan ay mabilis na namin kayong nahanap. I'm sorry, Andra. We've also lost the signs dahil sa malakas na ulan.”

May mga pulang pintura sa mga puno para mahanap pa rin nila kung saan ang daan pabalik sa rest house. Pero dahil sa lakas ng ulan, nabura na iyon.

Iyon din ang naging dahilan kung bakit paikot-ikot na lamang sila sa kagubatan.

“Yael.” Tawag ni Josephine sa lalaki nang pumasok ito.

Natatakot siyang tingnan si Yael pero hindi niya madiktahan ang sarili, napunta ang kaniyang mga mata sa direksyon kung nasaan ito.

“Did she already eat?” Malamig nitong tanong.

Kahit nanghihina ay bumaon pa rin ang kuko ni Andra sa kaniyang palad.

Bakit niya hinayaan na may mangyari sa kanila?

Sinalubong ni Paula ang lalaki at mabilis na kumapit sa braso nito. Binalot ng matinding galit ang puso niya.

Hindi para sa kanila, kung hindi para sa sarili niya.

Nag-iwas siya ng tingin at pumikit.

“Magpapahinga na muna ako.” Aniya sa namamalat na boses.

“Mas okay na rin iyon, Yael. The next other day uuwi na tayo, tapos na rin ang bakasyon natin kaya pwede nang tingnan ng doktor si Andra.”

Wala nang nagsalita pagkatapos no’n.

Ilang minuto lang ay umalis na si Paula at Yael. Samantalang pinagpatuloy niya ang pagkukunwaring tulog.

Narinig niyang bumukas ang pinto at naglakad palapit ang pamilyar na mga yabag.

“Gising ka naman e.” Ani Josephine.

Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata.

“Oh, ito. Dinalhan kita ng aruskaldo. Kaysa mamamatay ka sa gutom dahil diyan sa pagtutulog-tulugan mo.” Umirap ito.

Tinulungan siya ni Josephine na maupo at inilagay nito ang pagkain sa table-bed.

Tahimik silang dalawa habang kumakain siya, pero ang paninitig ni Josephine ay hindi niya matagalan.

“Aminin mo nga, may nangyari ba sa inyo ni Yael?”

Muntik na niyang maibuga ang kinakain.

Pinanlakihan niya ito ng mata.

“Ano ba, Pinang?!”

Tumawa ito pero pagkaraan ay sumeryoso rin.

“Dalawa lang kayo, ‘di ba? Tapos no’ng matagpuan namin kayo, buhat-buhat ka niya. Kung alam mo lang! Naku, natataranta ang Kuya mo.” Tumawa ito.

“Para kang sira. Tumigil ka nga.”

“And I saw the blood stain.” Seryoso nitong sabi.

Kumunot ang kaniyang noo.

“Huh?”

“Malamang, ako nagpalit ng damit mo! Basang-basa ka kaya. Nakita ko ‘yon, Andra.”

Dahil sa sakit ay maputla siya, pero sa sinabi nito ay parang nawalan na ng dugo ang kaniyang mukha.

Ngumisi ang babae sa kaniya, nahuli na siya.

“Baliw ka, Andra! Seryoso, si Yael?” Usyuso nito.

“Manahimik ka, Pinang.” Inabot niya ang kamay nito para kurutin pero tumawa ang babae.

“Tangi ka!” Saway nito sa kaniya.

“No’ng umulan tapos hindi ka pa nakakabalik nag-volunteer agad siya na hanapin ka. Ang lakas na nang ulan no'n, ha?”

Ngumisi ito.

“‘Yon pala, hinanap ka para—”

“Pinang, ano ba?!” Galit niyang saway sa babae.

Pero hindi ito natigil.

“Anong ano ba? Best friend mo ako, Andromeda Solayne Alacazar, your secret is safe with me.”

Nagtaas pa ito ng kanang kamay at parang nanumumpa.

“Manahimik ka, Pinang.” Nanghihina niyang sabi.

Ayaw niyang may makaalam sa nangyari sa kanila ni Yael. Isa iyong pagkakamali na habang buhay niyang isesekreto.

Pero kilala na siya ni Pinang, simula first year high school ay magkaibigan na sila kaya alam na alam na nito kung ano ang mga sinisekreto niya.

Ngayong magkokolehiyo na sila ay balak pa nitong pasukin ang course na kukunin niya para lang hindi sila magkahiwalay.

Siguro nga'y magiging ligtas ang sekreto niya sa babae.

Napansin nito ang pagtamlay niya.

“O, bakit? Huwag mong sabihin na pinilit ka?” Nag-aalala nitong tanong.

Kinagat niya ang ibabang labi.

Hindi naman siya pinilit ni Yael, ginusto niya rin ang nangyari sa kanila. Pero kung maibabalik niya lang sana, hindi niya dapat hinayaan na mangyari iyon.

“Pinilit ka ni Yael?” Mariin na tanong nito, binabalot na ng galit ang boses nito.

“H-hindi,” halos utal niyang tanong.

“Hindi? So ano, pinag-usapan niyo? O biglaan lang?”

Umiling siya. Ayaw niyang sagutin ang mga personal na tanong.

Ipinikit niya ang mga mata at sa unang pagkakataon ay naiyak sa kaniyang kahibangan.

Mabilis na dumulog si Josephine at hinagod ang kaniyang likod.

“Ang tanga ko, Pinang. Ang tanga-tanga ko.”

Umiling ang babae.

“Hoy! Valedictorian ka ng batch natin, huwag mong sabihin ‘yan.” Pang-aalu nito.

Pero hindi niya pinakinggan ang babae.

Pakiramdam niya'y habang buhay niyang pagsisihan ang nangyari sa kanila ni Yael.

“Huwag kang umiyak, Andra. Aalis na tayo, hindi mo na makikita si Yael. Makakalimutan mo rin na nangyari ‘to.” Nangangako nitong sabi.