**Segundo's POV** "C'mon, do it, Segundo," ika niya sa akin habang mariing nakatutok ang hawak kong kutsilyo sa lalamunan niya. "You want to kill me? Then do it now," dagdag niya, parang pangungumbinsi, habang walang bakas ng takot ang mga matang matalim na nakatitig sa akin. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa nag-uumapaw kong galit. Hindi ko talaga inasahang magpapakita siya rito. Sasadyain pang guluhin ang katahimikan namin ni Carmen. Binawi ko ang kamay ko. Isang ngisi ang agad na gumuhit sa kanyang labi, isang ngiting puno ng panunukso at kumpiyansang alam niyang hindi ko kayang pumatay. At dahil doon, malakas ang loob niyang hamunin ako. Alam niyang wala akong lakas ng loob na tapusin siya. "Leave, Cecelia. I swear to God, I never want to see your fúcking face again," I muttered through clenched teeth, every word laced with the rage I’d been holding in. Humakbang siya palapit, unti-unting tinawid ang distansya sa aming dalawa, at pilit na ina
Malakas ko siyang itinulak palayo, kaya’t nauntog ang likuran ni Cecelia sa glass window. Nakaramdam ako ng kaba noong gumalaw si Carmen at napalingon, nakatutok ang mga mata niya sa amin ni Cecelia. I know she can't see us, but my heart is pounding so hard, it feels like it's going to explode from fear and guilt. Cecelia came close to me again, her hand sliding up to my cheek. “Fúck me, Segundo, while Carmen’s dumb ass waits for you,” bulong niya, ang boses niya lasong puno ng tukso. Isang matalim na titig ang ipinukol ko sa kanya. She’s fúcking insane. She gets off on shit like this... the thrill of doing something forbidden. Her fúcked-up kink was kicking in again. Gusto niyang tirahin ko siya habang naroon ang asawa ko sa labas, naghihintay. “Or else, sisigaw ako rito at malalaman ni Carmen na may iba kang babaeng tinatago sa mansiyon na ‘to,” she blackmailed me again, her voice laced with threat. Fúck! I wanted to curse her out, and smash my fist into the fúcking wall,
**Olivia's POV** Tulala akong nakaupo sa grand stairs, naghihintay kay Segundo, my heart was going crazy with worry. I prayed over and over, hoping he was okay because until now, he still hadn’t come back. Kaagad kong naangat ang ulo ko noong narinig ko ang mahinang tunog ng pagbukas ng pinto. Napatayo ako at naglakad pababa sa paanan ng hagdan, and there he is—basang-basa ng ulan, parang basang sisiw. “Segundo?!” tawag ko sa kanya, so he looked at me, his eyes filled with a strange kind of heat. “Carmen!” sambit niya sa pangalan ko, his eyes were full of joy and energy. He looked like a lost dog who had just found its owner, his movements were overflowing with excitement. Nakangiti akong lumapit sa kanya at niyakap ko siya nang mahigpit, ramdam ko ang basa niyang damit sa balat ko. Mahigpit din siyang yumakap sa akin, parang ayaw akong bitawan. Noong humiwalay ako, marahan kong hinaplos ang pisngi niya. “Where the hell have you been?” tanong ko, ang boses ko puno ng pag-a
Pareho kaming pagod na napahiga sa kama. Naghahabol pa rin ng hininga at parehong basang-basa ng pawis. Sa gitna ng katahimikan ng kwarto, napasilip ako sa asawa ko, na halos hindi rin makagalaw. Napatingin rin siya sa akin, at sa sandaling nagtagpo ang aming mga mata, para kaming nagkaintindihan ng walang salitang namutawi. Saglit lang ang katahimikang iyon bago kami pareho malakas na natawa. "You said we’d go ‘til midnight, huh? But it’s only nine, what happened to all that energy?" natatawang sabi ko habang nakatitig sa kisame. "I’m totally out of energy, I haven’t even had dinner yet!" aniya kaya napaupo ako sa kama. "Oh, right. You haven’t eaten yet," seryosong saad ko. Muntik ko nang makalimutan na hindi pa pala siya kumakain. "Get up. You should eat," aya ko sa kanya sabay hila sa kanya paupo sa kama. Tamad naman siyang napaupo at itinukod ang dalawang kamay upang suportahan ang sarili na hindi tuluyang mapahiga sa kama. "Well, of course, I need to eat—gotta have some ene
Pagkatapos kong maglinis sa kusina, sunod naman sa may sala. May robot vacuum cleaner naman kaya hindi masyadong mahirap maglinis ng sahig. Pindutin na lang ang remote control at kontrolin ang vacuum sa mga parte na hindi ko pa nalilinis. Ang ginawa ko na lang ay gumamit ng feather duster upang alisin ang mga alikabok sa mga kagamitan sa sala.Ngayon ko lang masasabi na ang sipag ko talagang maglinis. Wala kasi akong ibang gagawin bukod kaya kapag malaki ang oras ko ay maglilinis talaga ako, kahit hindi naman talaga ako ganito dati sa bahay at sa apartment na tinirhan ko sa London ng ilang taon. Sabagay, may taga-linis kasi doon, samantalang dito mukhang next week pa darating ang tagalinis. Nakakahiya naman kung papaabutin ko pa ng isang linggo na walang linis ang malaking bahay na ito.Sandali akong napaupo sa mahabang sofa at may napansin na naman akong hibla ng buhok sa ibabaw kaya walang pag-aalinlangan, maingat kong pinulot ang buhok at isa-isa ko itong tinanggal. Napansin ko na
Pagbalik ko sa living room. Nagulat ako sa nasaksihan ko. “Segundo!” tawag ko sa asawa ko nang makita kong aambahan niya ng sampal si Alexandria. Kitang-kita sa mga mata niya ang galit. Pula, nanlilisik, at nanginginig ang kamay na nakataas, handang bumagsak kay Alex anumang oras. Pero ang mas tumatak sa akin ay si Alex mismo. She looked calm. Walang bakas ng takot sa mukha niya. Ni hindi man lang siya kumurap. It was as if she already knew this would happen and she was ready for it. “What the hell is happening here?” tanong ko, halatang kabado, habang dali-daling lumapit sa kanila. As I glanced around, it was then that I noticed the two shattered antique vases lying on the floor. Mga pirasong porselana na tila ebidensya ng tensyon bago ako dumating. “Umalis ka na,” malamig na sabi ni Segundo, hindi pa rin inaalis ang titig kay Alex. Bahagyang umarko ang kilay ni Alex. Sa halip na matakot o umatras, isang matipid na ngiti ang sumilay sa labi niya. "Aalis naman talaga
WARNING: This story contains mature scenes and language that are not suitable for minors. Read at your own risk. —— P-R-O-L-O-G-U-E He's a liar. A cheater. A walking red flag disguised as someone fragile. He tricked me into signing a marriage contract I thought was fake. He let me fall in love with him and then played my trust. At first, I hated him. I wanted nothing more than to escape his presence. Pero hindi ko namalayan, unti-unti ko siyang minahal. His touch, his words, I let them all get to me. Only to find out he was never truly mine. And now, I have to face the bitter truth, I fell in love with a man who just came to ruin my life. —— N-E-W T-E-A-S-E-R 1 YEAR AGO "Chat him. Look how nice his body is. That is the perfect man for you. Those damn big tattoos, well-toned body, and the height—damn, Carmen! Chat with him right now. He is the perfect candidate para i-deflower ka," ani Alex sa akin, talagang ipinagduldulan niya sa pagmumukha ko ang litratong nakita niya sa is
**Olivia's POV** "Carmen, here!" sabay kampay sa akin ni Ruby nang makita niya ako sa may bukana ng isang exclusive bar. Kakauwi ko lang sa Pilipinas galing England. I was in England for five years, at talagang na-miss ko ang Pilipinas, hindi lang ang pamilya ko kundi pati na rin ang mga kaibigan, kakilala, at siyempre, ang klima. Pagkalapit ko sa front bar, agad kaming nagyakapan ni Ruby. Tumatalon pa sa tuwa ang kaibigan ko, halatang mas excited pa siyang makauwi ako ng Pinas kaysa ako mismo. "Girl, na-miss kita nang sobra! Grabe, ang ganda-ganda mo!" hiyaw niya, sabay pisil nang mahigpit sa kamay ko. "Ikaw rin naman. Mas nagiging kamukha mo na si Tito Flordy," sagot ko. Napansin kong parang lalo silang nagkahawig. Hindi naman sa nagmukha siyang lalaki, pero para siyang female version ng daddy niya. "So, sinasabi mong mukha akong lalaki?" seryosong tanong niya sa akin. Natawa ako bago ko siya hinila papunta sa bar stools. Gusto ko ring uminom hindi para maglasing, kundi para l
Pagbalik ko sa living room. Nagulat ako sa nasaksihan ko. “Segundo!” tawag ko sa asawa ko nang makita kong aambahan niya ng sampal si Alexandria. Kitang-kita sa mga mata niya ang galit. Pula, nanlilisik, at nanginginig ang kamay na nakataas, handang bumagsak kay Alex anumang oras. Pero ang mas tumatak sa akin ay si Alex mismo. She looked calm. Walang bakas ng takot sa mukha niya. Ni hindi man lang siya kumurap. It was as if she already knew this would happen and she was ready for it. “What the hell is happening here?” tanong ko, halatang kabado, habang dali-daling lumapit sa kanila. As I glanced around, it was then that I noticed the two shattered antique vases lying on the floor. Mga pirasong porselana na tila ebidensya ng tensyon bago ako dumating. “Umalis ka na,” malamig na sabi ni Segundo, hindi pa rin inaalis ang titig kay Alex. Bahagyang umarko ang kilay ni Alex. Sa halip na matakot o umatras, isang matipid na ngiti ang sumilay sa labi niya. "Aalis naman talaga
Pagkatapos kong maglinis sa kusina, sunod naman sa may sala. May robot vacuum cleaner naman kaya hindi masyadong mahirap maglinis ng sahig. Pindutin na lang ang remote control at kontrolin ang vacuum sa mga parte na hindi ko pa nalilinis. Ang ginawa ko na lang ay gumamit ng feather duster upang alisin ang mga alikabok sa mga kagamitan sa sala.Ngayon ko lang masasabi na ang sipag ko talagang maglinis. Wala kasi akong ibang gagawin bukod kaya kapag malaki ang oras ko ay maglilinis talaga ako, kahit hindi naman talaga ako ganito dati sa bahay at sa apartment na tinirhan ko sa London ng ilang taon. Sabagay, may taga-linis kasi doon, samantalang dito mukhang next week pa darating ang tagalinis. Nakakahiya naman kung papaabutin ko pa ng isang linggo na walang linis ang malaking bahay na ito.Sandali akong napaupo sa mahabang sofa at may napansin na naman akong hibla ng buhok sa ibabaw kaya walang pag-aalinlangan, maingat kong pinulot ang buhok at isa-isa ko itong tinanggal. Napansin ko na
Pareho kaming pagod na napahiga sa kama. Naghahabol pa rin ng hininga at parehong basang-basa ng pawis. Sa gitna ng katahimikan ng kwarto, napasilip ako sa asawa ko, na halos hindi rin makagalaw. Napatingin rin siya sa akin, at sa sandaling nagtagpo ang aming mga mata, para kaming nagkaintindihan ng walang salitang namutawi. Saglit lang ang katahimikang iyon bago kami pareho malakas na natawa. "You said we’d go ‘til midnight, huh? But it’s only nine, what happened to all that energy?" natatawang sabi ko habang nakatitig sa kisame. "I’m totally out of energy, I haven’t even had dinner yet!" aniya kaya napaupo ako sa kama. "Oh, right. You haven’t eaten yet," seryosong saad ko. Muntik ko nang makalimutan na hindi pa pala siya kumakain. "Get up. You should eat," aya ko sa kanya sabay hila sa kanya paupo sa kama. Tamad naman siyang napaupo at itinukod ang dalawang kamay upang suportahan ang sarili na hindi tuluyang mapahiga sa kama. "Well, of course, I need to eat—gotta have some ene
**Olivia's POV** Tulala akong nakaupo sa grand stairs, naghihintay kay Segundo, my heart was going crazy with worry. I prayed over and over, hoping he was okay because until now, he still hadn’t come back. Kaagad kong naangat ang ulo ko noong narinig ko ang mahinang tunog ng pagbukas ng pinto. Napatayo ako at naglakad pababa sa paanan ng hagdan, and there he is—basang-basa ng ulan, parang basang sisiw. “Segundo?!” tawag ko sa kanya, so he looked at me, his eyes filled with a strange kind of heat. “Carmen!” sambit niya sa pangalan ko, his eyes were full of joy and energy. He looked like a lost dog who had just found its owner, his movements were overflowing with excitement. Nakangiti akong lumapit sa kanya at niyakap ko siya nang mahigpit, ramdam ko ang basa niyang damit sa balat ko. Mahigpit din siyang yumakap sa akin, parang ayaw akong bitawan. Noong humiwalay ako, marahan kong hinaplos ang pisngi niya. “Where the hell have you been?” tanong ko, ang boses ko puno ng pag-a
Malakas ko siyang itinulak palayo, kaya’t nauntog ang likuran ni Cecelia sa glass window. Nakaramdam ako ng kaba noong gumalaw si Carmen at napalingon, nakatutok ang mga mata niya sa amin ni Cecelia. I know she can't see us, but my heart is pounding so hard, it feels like it's going to explode from fear and guilt. Cecelia came close to me again, her hand sliding up to my cheek. “Fúck me, Segundo, while Carmen’s dumb ass waits for you,” bulong niya, ang boses niya lasong puno ng tukso. Isang matalim na titig ang ipinukol ko sa kanya. She’s fúcking insane. She gets off on shit like this... the thrill of doing something forbidden. Her fúcked-up kink was kicking in again. Gusto niyang tirahin ko siya habang naroon ang asawa ko sa labas, naghihintay. “Or else, sisigaw ako rito at malalaman ni Carmen na may iba kang babaeng tinatago sa mansiyon na ‘to,” she blackmailed me again, her voice laced with threat. Fúck! I wanted to curse her out, and smash my fist into the fúcking wall,
**Segundo's POV** "C'mon, do it, Segundo," ika niya sa akin habang mariing nakatutok ang hawak kong kutsilyo sa lalamunan niya. "You want to kill me? Then do it now," dagdag niya, parang pangungumbinsi, habang walang bakas ng takot ang mga matang matalim na nakatitig sa akin. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa nag-uumapaw kong galit. Hindi ko talaga inasahang magpapakita siya rito. Sasadyain pang guluhin ang katahimikan namin ni Carmen. Binawi ko ang kamay ko. Isang ngisi ang agad na gumuhit sa kanyang labi, isang ngiting puno ng panunukso at kumpiyansang alam niyang hindi ko kayang pumatay. At dahil doon, malakas ang loob niyang hamunin ako. Alam niyang wala akong lakas ng loob na tapusin siya. "Leave, Cecelia. I swear to God, I never want to see your fúcking face again," I muttered through clenched teeth, every word laced with the rage I’d been holding in. Humakbang siya palapit, unti-unting tinawid ang distansya sa aming dalawa, at pilit na ina
Inantay muna namin ni Segundo na tuluyang makaalis ang sasakyan ng mga magulang niya. Nakaakbay siya sa akin habang nakatayo kami sa tapat ng malaking gate. Dikit na dikit pa rin siya sa akin, gaya ng buong maghapon parang sinasamantala niya talaga ang pagkakataon na makalapit sa akin habang naririto pa ang mga magulang niya. "Alis na kami," paalam ni Papa sa aming dalawa. Napasilip pa si Mama mula sa bintana ng sasakyan, ngumiti, at kumaway sa amin. "Ingat po kayo," tugon ko naman, sabay ngiti rin. Nagdesisyon na silang bumalik sa siyudad nang mas maaga. Gusto nilang makaiwas sa abala ng dapithapon sa daan. Si Ruby naman, halatang matamlay pa rin. Hindi pa rin niya ako kinikibo, malinaw na hindi pa humuhupa ang tampo niya. Talagang mahalaga sa kanya si Moshi, at hindi biro ang epekto ng pagkawala nito sa kanya. Kahit gusto ko siyang kausapin, pinili kong bigyan muna siya ng espasyo. Sabay kaming kumaway ni Segundo habang papalayo ang convoy nila. Nang tuluyan na silang makalabas,
AT LIVING ROOM... "Nag-sex na ba kayo?" Halos masamid si Segundo sa biglaan at sobrang prangkang tanong ng daddy niya. Napailing na lang ako habang ang mama niya ay mahina lang na natawa, waring naaliw pa sa pagkaprangka ng asawa niya. "Sa dami ng puwedeng itanong, 'yon pa talaga ang naisip niyo, Dad?" ganting sagot ni Segundo sa ama. "Syempre naman. Baka kasi hindi niyo pa nagagawa. Excited pa naman kami ng mama mo na magkaroon ng apo," dagdag pa ni Daddy niya. Napailing na lang ako sa loob-loob ko. Ganyan din na ganyan ang mga magulang ko. Wala silang preno kung pag-uusapan ay ang pagkakaroon ng apo. Pero sa totoo lang, parang ang aga pa naman para isipin ‘yon lalo na’t bagong kasal pa lang kami ni Segundo. "Well, depende naman ‘yon kay Carmen. Kung handa na siyang magkaanak, puwede ko namang iputok sa loob," walang kaabog-abog na sagot ni Segundo, kaya napakurot talaga ako sa tagiliran niya. Langyang lalaking ‘to! Wala talagang preno ang bibig, kahit nasa harap ng mga magulan
“Carmen? Wake up,” bulong ng isang malamyos na tinig na tila dumarampi sa tenga ko gaya ng marahang ihip ng hangin. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata, at ang unang bumungad sa paningin ko ay ang gwapong mukha ni Segundo, ang lalaking dahilan kung bakit ang ganda ng tulog ko. “Inaantok pa ako…” mahina kong bulong habang muli kong ipinikit ang aking mga mata, umaasang makakabalik pa ako sa tulog na kanina’y napakasarap. Pero kahit nakapikit, ramdam ko agad ang kakaibang presensya niya. Amoy na amoy ko ang halimuyak ng sabon at ng bagong paligong katawan. Ang bango niya, presko, malinis, parang kakalabas niya lang mula sa shower. “May bisita tayo,” aniya. Napilitan akong imulat muli ang aking mga mata. “S-Sino?” tanong ko, medyo groggy pa, pero unti-unti nang nagiging malinaw ang isipan ko. “Nariyan sina Dad at Mom. Kanina pa sila,” sagot niya, kaya’t bigla akong napaupo sa kama. “Bakit hindi mo agad ako ginising?!” reklamo ko habang mabilis na bumangon. Walang