See you po sa next chapter. Salamat.
AshynIsang linggo pa ang lumipas matapos ang pag-uusap namin na iyon ni Sandro. Kahit hindi siya makapaniwala na hindi ako ang tunay na Ashley ay unti unti na rin niyang tinanggap iyon ng maluwag sa kanyang kalooban.Nanatili pa rin ako sa condo at patuloy lang din sa pagsusulat. Nabuksan ko na rin ang isang writer account ko matapos kong sikaping marecover ang aking email account dahil hindi ko pa rin matandaan ang password ko. Password. Dahil doon ay mas nakumpirma ko nang matagal ng alam ng kambal ko ang lahat lalo at alam niya ang password dito sa condo na siya ang tunay na may-ari.Patuloy ako sa pagsulat dahil ito ang talagang alam kong trabaho ko na lingid sa kaalaman nila Marco, Ashley at ng mga magulang ko noon. Hindi naman sa mapaglihim ako, sadya lang hindi ako mahilig magkwennto at isa pa, nahihiya akong ipaalam sa kanila iyon dahil hindi naman ako talaga confident sa ginagawa ko.Naalala ko na dahil sa hiya kong sabihin sa kanila ang tungkol dito ay sinabi ko na lang na
Ashley“Hmm… ang bango bango mo sweetheart.” ang sabi ni Marco habang sige ang pagsimsim niya sa aking leeg habang sarap na sarap naman ako. Feel na feel ko ang ginagawa niya habang gumagapang ang kanyang mga kamay sa aking katawan lalo na sa aking mga dibdib. Ang mga maliliit na koronang nasa tuktok ay marahan din niyang nilalaro na nagbibigay ng ibayong ligaya sa akin lalo na kung medyo ipi-flick niya iyon. “I miss you so much sweetheart, sana huwag ka ng aalis ng ganon katagal.” Ang sabi pa niya sabay tingin sa akin. Sinalubong ko naman ang kanyang mga mata at tsaka nakangiting sinabi “I just buy some groceries Marco,” lagi na lang siyang ganyan. Kapag nasa bahay ito ay hindi ako pwedeng umalis. Ang gusto niya ay lagi niya akong nakikita at ganun din naman ako.“Kahit na, let the maids do it instead.” Ang sagot niyang akala mo ay bata sa pagmamaktol. Nasa office niya kami. Isa iyong spare room sa bahay at ginawa niyang office dahil dati ay madalas siyang mag-uwi ng trabaho. Isa pa
Simula ng lahat....AshleyAko si Ashley Ruiz. Isa akong kerida, kabit, mistress at kung ano ano pang tawag sa taong karelasyon ng isang taong may asawa na. Ang tanging pinag-iba ko sa kanila ay mas malala ako sa kanila dahil sarili kong kapatid ang inaahas ko. Hindi lang basta kapatid, kung hindi sarili kong kakambal. Nagsimula ang lahat ng idilat ko ang aking mga mata mula sa pagka comatose matapos maaksidente ang sinasakyan ko kasama ang aking mga magulang at ang aking kakambal na si Ashlyn. Mukha agad niya ang natunghayan ko at kahit na wala akong maalala ay sobrang gaan agad ng loob ko sa kanya. Ramdam ko ang pagmamahal at worry niya for me at ang bahagyang pagsilay ng ngiti sa kanyang mga labi ay naghatid din sa akin ng kakaibang ligaya. Naisip ko na sobra ko siyang pinag-alala dahil mukha din itong walang tulog.“Are you feeling okay?” ang tanong niya. Pinakiramdaman kong mabuti ang aking sarili bago sumagot. Medyo masakit pa ang aking katawan ngunit ayaw kong makita ang pag-a
Ashley“Hey sis.” ang bati sa akin ni Ashlyn. Napaka masayahin nito at napakabait. Nasa penthouse na ako at nakikitira sa kanila. Napansin ko na parang hindi ako tanggap ni Marco sa kanila, ngunit ikinibit balikat ko na lang since ang kakambal ko naman ang importante sa akin. Sinikap ko na lang na makatulong sa mga gawaing bahay para hindi naman ako magmukhang pabigat.Araw araw na nakikita ko ang lalaki ay hindi ko mapigilan ang humanga sa kanya kahit na napakasungit nito sa akin kapag hindi nakatingin ang kakambal ko. Hindi naman ako batang paslit para magsumbong dahil ayaw ko rin naman na mag away pa sila ng dahil sa akin. Kapag nagkataon ay magkakaroon ng dahilan ang pagiging masungit nito.“Hey, good morning.” ang bati ko rin naman. Umaga at kasalukuyan siyang nasa kitchen. Natanghali ako ng gising kaya naman ready na ang breakfast pag labas ko. Si Marco ay nakaupo na at ready to dig in na rin.“Take your seat and let’s eat.” ang masayang sabi ni Ashlyn. Wala akong matandaan abou
WARNING!!! MATURE CONTENT!!!AshleyAnong nangyayari? Bakit niya ginagawa ang ganito? “Marco,” ang sabi ko ng bahagyang maghiwalay ang aming mga labi para sumagap ng hangin kaya naman marahan ko rin siyang itinulak palayo. Hindi siya nagsalita at muling sinakop ang aking bibig. Litong lito ako, hindi ko alam kung tutugunin ko ba siya or hindi dahil naiisip ko ang kakambal ko.Sige pa rin sa ginagawa niyang paghalik sa akin si Marco at inaamin ko, konti na lang at bibigay na ako. Ngayon pa lang ay nalulungkot na ako dahil sa bait ni Ashlyn ay ginagawa ko ang bagay na ito. Dapat ay itulak ko siya, tama, ganun nga. Pero kahit na anong pagtulak ko ay hindi ko siya mailayo sa akin. Mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak niya sa aking bewang habang idinidiin niya ang ibabang bahagi ng kanyang katawan sa akin kaya naman ramdam na ramdam ko ang tigas ng kanyang pagkalalaki.Hindi pa rin ako tumigil at sige pa rin ang ginawa kong pagtulak sa kanya ngunit hinawakan niya ako sa magkabilang puls
Kasalukuyan...AshleyIyon ang naging simula nang aming kataksilan sa iisang babaeng pareho naming mahal. Kahit hindi niya sabihin ay alam kong nagi guilty din si Marco. Maaaring pinaglabanan nya ng husto ang nararamdaman niya para sa akin, kaya mas pinili niya ang magalit kapag kaharap ako.Hindi sa sinisisi ko ang aking kakambal, pero ang lagi niyang pagkawala ay nagbigay ng pagkakataon sa amin ni Marco. Pakiramdam ko ay hindi rin kayang iwan ng bayaw ko ang kakambal ko dahil nga sa sobrang bait nito. Hindi ko mapigilan ang masaktan kapag naghahalikan sila sa harapan ko. Yes, hindi pwedeng tumanggi si Marco kung ayaw niyang makatunog sa amin si Ashlyn. Kaya naman mas pinili kong manatili na lang sa aking silid kapag pareho silang nasa penthouse, at ngayon nga ay sa bahay na nila.After ng first time namin ni Marco ay nagdesisyon akong maghanap ng trabaho. Pero pinigilan niya ako dahil mas gusto niya na nasa bahay lang ako kaya nag isip ako na mag freelancing job na lang. At ngayon n
WARNING!! WITH MATURE CONTENT!!AshleyKinaumagahan na naka alis si Ashlyn. Gusto daw niyang masiguro na okay ako at na talagang magpapacheck up nga ako. Sinamahan niya ako hanggang hospital at dinala na sa doktor bago ako iniwan. Natural ay binigyan na naman ako ng gamot na kailangang inumin kahit na okay naman ang lahat ng laboratory ko.Nakakasawa na rin ang mga iniinom kong gamot dahil pakiramdam ko ay hindi naman iyon umeepekto. Minsan ay tinanong ko si Ashlyn tungkol dito, dahil kahit siya ay nagte-take din noon. Ang sabi niya ay nagkakaroon naman siya ng improvement dahil parang manaka naka ay mga alaalang nagpa-flash sa utak niya. Siguro daw kaya hindi ko maramdaman ang epekto ay dahil mas grabe ang tinamo ko mula sa aksidente kumpara sa kanya. Matagal din akong comatose kaya naman pinaniwalaan ko na lang siya.Magtatanghalian na ng matapos ako ng check up kaya naman diretso na ako sa isang fast food chain. Gutom na rin ako kaya hindi na ako namili ng makakainan. Ang sabi ni As
MarcoHindi ko akalain na magagawa kong lokohin ang aking asawa. Mahal na mahal ko siya at alam ko yon sa aking sarili. Nang mangyari ang aksidente ay parang gumuho ang aking mundo. Natatandaan kong mabilis akong pumunta sa ospital at hinanap siya. Nilukob ako ng sobrang takot ng malaman kong wala itong malay at hindi sigurado kung kailan magigising. Lumipas ang ilang araw at nakahinga ako ng maluwag ng malaman kong isa sa kambal ang nagising na at iyon nga ay walang iba kung hindi ang aking asawa. Noong una ay hindi nila malaman lung sino ang sino. Kasama kasi niya sa aksidente ang kanyang kakambal na si Ashley at mga magulang nila na hindi na rin nakaligtas.Magkamukhang magkamukha silang magkakambal at aaminin ko na kahit ako ay nalilito. Pero ng makita ko ang suot na sing sing ng isa sa kanila ay kinilala ko ito bilang aking asawa.Masaya akong malaman na nagising siya. Yun nga lang ay wala itong maalala. Pero okay lang naman sa akin. Tinanong niya ako kung ano ang nangyari kaya
AshynIsang linggo pa ang lumipas matapos ang pag-uusap namin na iyon ni Sandro. Kahit hindi siya makapaniwala na hindi ako ang tunay na Ashley ay unti unti na rin niyang tinanggap iyon ng maluwag sa kanyang kalooban.Nanatili pa rin ako sa condo at patuloy lang din sa pagsusulat. Nabuksan ko na rin ang isang writer account ko matapos kong sikaping marecover ang aking email account dahil hindi ko pa rin matandaan ang password ko. Password. Dahil doon ay mas nakumpirma ko nang matagal ng alam ng kambal ko ang lahat lalo at alam niya ang password dito sa condo na siya ang tunay na may-ari.Patuloy ako sa pagsulat dahil ito ang talagang alam kong trabaho ko na lingid sa kaalaman nila Marco, Ashley at ng mga magulang ko noon. Hindi naman sa mapaglihim ako, sadya lang hindi ako mahilig magkwennto at isa pa, nahihiya akong ipaalam sa kanila iyon dahil hindi naman ako talaga confident sa ginagawa ko.Naalala ko na dahil sa hiya kong sabihin sa kanila ang tungkol dito ay sinabi ko na lang na
Note: Ang POV po ng kambal ay ang mga original na po, remind ko lang para po hindi kayo malito. Salamat.AshlynGusto ko mang puntahan sa hospital si Ashley para kamustahin ay hindi ko na ginawa. Sa paglipas kasi ng mga araw ay lalo ko lang naiisip na may alam siya sa lahat na hindi ko naman din matanggap dahil sa tiwala at pagmamahal ko sa kanya.“Ash, okay ka lang ba?” Tumingin ako kay Sandro at bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Hindi ko sure kong nakakahalata na siya na marami na akong naaalala, hindi naman din kasi siya nagtatanong. “Oo naman, bakit naman magiging hindi?” tanong ko na sinamahan ko pa ng bahagyang ngiti.Lately ay lalong naging madalas ang pagtambay niya dito sa unit ko. Ang sabi niya ay wala namang masyadong ginagawa sa office niya.“Napapansin ko lang na masyado kang tahimik. Baka kako kung ano na ang naiisip mo dahil sa unti unting pagbalik ng alaala mo.”“Bakit mo naman nasabi yan? Mahal ko ang sarili ko at kahit papaano ay may takot naman ako sa Diyos kaya h
MarcoIsang linggo na sa hospital si Ashlyn at hindi pa rin siya nanganganak, pero sabi ng doktor ay any time soon ay lalabas na nga ang aming baby.Sa buong linggong iyon ay sinikap kong maging attentive sa kanya. Desidido na akong magsimulang muli, alang-alang sa magiging anak namin at sa ikatatahimik ni Ashley.Napansin ko namang ang pagiging masaya ng asawa ko kaya naisip ko na tama na talaga ang ginagawa ko.Tanghaling tapat, habang kumakain kami ni Ashlyn ng lunch ay bigla niyang nabanggit ang kakambal.“Hindi man lang nagpupunta ‘yon, ano na kaya ang nangyari sa kanya? Kumusta na kaya ang kambal ko?”Mukhang malungkot siya ng tignan ko at halos hindi manguya ang pagkaing nasa bibig niya. Nag-aalala siguro dahil kagaya ng sinabi niya ay hindi na nga namin nakita si Ashley pagkatapos ko siyang dalin dito.“Baka naman busy lang,” simpleng tugon ko sabay tingin sa aking kinakain. Ayaw kong may makita pa siyang ibang expression sa mukha ko na maaaring magsimula ng isipin niya.“Sana
MarcoNapapansin ko ng sinisikap ng asawa ko na huwag akong mapalapit or makalapit sa kakambal niya.Sa tuwing susubukan ko, kagaya ng sa kanina ay bigla na lang itong may nararamdaman. At isa lang ang maaaring dahilan kung bakit. Alam niya kung anuman ang namamagitan sa amin ng kapatid niya.Ang tanong, bakit hindi niya kami kinumpronta? Ipinilig ko ang aking ulo at tiningnan ang natutulog na ngayong asawa ko.Sinadya ba niyang hindi kami sitahin dahil alam na niyang pipiliin ko ang kakambal niya?Hindi ko maiwasan ang mag-alala para sa anak namin. Nasa tiyan pa lamang ay makakaharap na sa pagkasira ng aming pamilya.Sumandal ako sa couch at pumikit. Kung si Ashley ang nakahiga sa hospital bed na yon ay sigurado akong hindi ako aalis sa tabi niya.Speaking of Ashley. Kamusta na kaya siya? Sobra ang sakit ng kanyang ulo siguro dahil napansin ko ang pagluluha ng kanyang mga mata. Gustong gusto ko siyang lapitan at yakapin at baka sakaling kahit papaano ay mabawasan ang sakit.Ngunit
Author's Note: Reminder ko po, original names na po nila ang gamit sa POV dahil nagbalik na ang alaala ng tunay na Ashlyn na dating si Ashley.AshleyNakuhanan na ako ng dugo at lumabas na rin ang result. Hinihintay na lang namin ang doktora na tumingin sa akin. “Magiging okay lang ho kaya siya, dok?” tanong ni Marco habang hawak hawak ang aking kamay.“Kung gusto niyong makasiguro since malapit na rin ang due ni Mommy ay pwede niyo naman na po siyang ipa-admit. Kung dito po siya nagpapacheck at nandito ang doktor niya ay pwede po namin siyang i-inform about it,” sabi ng doktor.Tumingin ang doktora sa akin kaya naman bahagya akong ngumiwi para naman hindi niya mahalatang umaarte lang ako.“Siguro po ay mas maigi ng ma-admit siya para masiguro ang kaligtasan nila ni baby lalo at madalas sumakit ang tiyan ni mommy.”“Do what you think is necessary, doc.” Halatang halata ang concern sa tinig ni Marco kaya naman puspos ako ng kaligayahan ng mga oras na ‘yon. “Okay po,” tugon ng doktor b
Ashley“Uminom ka ba ng gamot mo? I’m sure binigyan ka ng doktor mo,” nag-aalala kong tanong pero hindi dahil sa kalagayan niya kung hindi dahil baka natuklasan na niyang peke ang gamot na pinapainom ko sa kanya.“Oo, binigyan ako ng doktor ko ng gamot. Sinasabay ko sa gamot natin at si Sandro ang madalas na mag-remind sa akin.” Nakahinga ako ng maluwag matapos niyang sumagot. Napangiti ako sa kanya at nilapitan pa siya lalo at nakita ko si Marco na tumayo mula sa kanyang kinauupuan.Hawak pa rin niya ang kanyang ulo at tila nasasaktan talaga siya dahil na rin sa luhang tumutulo na mula sa kanyang mga mata. Alam kong nag-aalala na si Marco kaya kailangan kong magdahilan.“Ah!” sabi ko. Mas ginalingan ko pa ang pag-arte sabay hawak sa aking tiyan. Nakita ko ng yapusin ni Sandro ang kambal ko habang mabilis na lumapit naman sa akin si Marco.“May masakit ba?” nag-aalala niyang tanong.“Masakit ang tiyan ko, manganganak na yata ako..” sabi ko kahit na alam kong hindi pa naman. Hindi na ma
“Wala naman, anong sabi ng doktor?” tanong ng kakambal ko na tila kabado.“Migraine lang, kaya wala kang dapat na alalahanin.” Nakita ko kung paano lumuwag ang kanyang paghinga ng sabihin ko iyon. “Isa pa, lagi naman akong sinasamahan ni Sandro kaya wala ka talagang dapat na ipag-alala.”“Ayan Marco, makakahinga na ako ng maluwag dahil alam kong may tumitingin na sa kakambal ko.” Sabi ni Ashlyn sabay tingin kay Marco na nakatingin naman sa akin.“Wala kang trabaho?” tanong ni Marco sa ngayon ay katabi ko na ring si Sandro.“Meron, pero hawak ko ang oras ko. I’m a lawyer.”“Lawyer ka?” bulalas na tanong ni Ashlyn. So, hindi niya alam ang profession talaga ni Sandro kagaya ng sinabi sa akin ng lalaki.“Oo.” Simpleng tugon ni Sandro.“Wait lang at kukuha ako ng mamimiryenda natin.” Tumayo ang kakambal ko at nagsimula ng lumakad papunta sa kitchen.“Ah, saan ang restroom niyo?” tanong naman ni Sandro. Itinuro ni Marco kung saan at umalis na rin ang lalaki kaya naiwan na kaming dalawa ng la
AshleyIlang linggo pa ang lumipas at nagiging panay panay na rin ang pagdaloy ng mga alaala kong ayaw kong tanggapin. Dahil sa mga nalaman ko at sa mga alaalang patuloy na nagpa-flash sa aking isipan ay unti-unti kong nare-realize ang katotohanang napakasakit para sa akin.“Okay ka lang ba, Ash?” tanong ni Sandro. Napatingin ako sa kanya, naisip ko na ang kakambal ko talaga ang siyang Ash na tinutukoy niya na nagkaroon siya ng friends with benefits status. Gusto kong sabihin sa kanya iyon ngunit pinigilan ko ang aking sarili. Baka naman hindi pa talaga nakakaalala ang kakambal ko, kagaya ng sinabi ni Dr. Encinares ay suppressant ang laman ng botelya ng gamot na pareho naming tine-take. Paano kung biktima rin lang pala siya non.“Oo naman, bakit mo naitanong?”“Para kasing ang lalim ng iniisip mo eh.”“May mga plot kasi na pumapasok sa isipan ko at alam mo na, bilang writer, nagsisimula na akong isulat din iyon sa isip ko.” Natawa siya dahil sa sinabi ko na ikinatawa ko na rin. “Puro
AshleyNang umalis si Marco ay hindi na rin ako natahimik. Habang sige ang pagtawag niya sa akin ng Sweetheart ay paulit ulit na nagpa-flash sa isipan ko ang kanyang nakangiting mukha at tumatawag ng “sweet”.Hindi ko na alam ang iisipin ko dahil litong lito na rin ako. Bakit ko nakikita ang mga bagay na ‘yon? Hindi na ako lumabas ng aking silid hanggang sa gumabi at nagpatuloy lang sa pag-iyak. Nakatulugan ko na rin ang hapunan at maagang maaga nagising ng kasunod na araw. Tumingin ako sa salamin at nakita kong medyo maga ang aking mga mata dala ng pag-iyak. Tinapik ko ang aking magkabilang pisngi bago bumuga ng hangin at tsaka ako lumabas ng aking silid para magsimula ng aking araw.Lumipas pa ang mga araw na ni hindi na rin nag text or tumawag si Marco. Nalungkot ako at patuloy na nasaktan ngunit pinilit kong kayanin. Salamat sa presensya ni Sandro na patuloy na nagpapatawa at nagpapagaan ng aking kalooban. Nagpatuloy ako sa pagsusulat at sa paglipas din ng mga araw ay may mga pag