Mabubuko na ba si Ashley? Baka po pwedeng makaamot ng inyong gems kung meron. Salamat po.
AshleyI’m overwhelmed. Hindi ko akalain na magbabago talaga ang desisyon ni Marco pagkatapos naming magkaanak. Sinasabi ko na nga ba at ang bata lang ang solusyon. Hindi ako nagkamali sa aking desisyon.Kung hindi ako nabuntis, siguradong hiwalay na kami ngayon ni Marco. No. Hindi ako makakapayag na masira lang lahat ng pinag planuhan ko para mapunta ako ngayon sa kalagayan ko.*** Flashback ***I was looking at Ashlyn. She looks so happy and I was smiling pero sa loob-loob ko ay kung ilang ulit ko na siyang pinatay.I hate her! I hate the fact that we’re siblings paano pa kaya ang katotohanang kakambal ko siya.We have the same face but people treat us differently. Bata pa lang kami ay siya na ang maganda, mabait, matulungin, mapagbigay etc.!!!Sa tingin ko ay plastic siya at nagpapanggap lamang sa harap ng mga tao. But I am not like those people na napapaikot at nabibilog niya, lalo na ang aming mga magulang. I hate them as well.Ikakasal na siya kay Marco Montecillo. Kilalang busin
AhleyNakapamili na kami ng wedding gown ni Ashlyn at sa buong panahon na yon ay naging parang ang tahimik na ni Mommy. Tanging si Dad na lang ang siyang nakikipag-usap at nagsa-suggest ng mga bagay bagay.Nakaramdam ako ng kaba ngunit inisang tabi ko lang iyon. Sa aming dalawa ni Ashlyn ay mas madalas na ako ang paboran ng aming ina kung magkataon na sabay kaming may kailangan.“Mi, ano sa palagay niyo ang bagay na motif?” tanong ko.“Ha?” natitigilan niyang tugon.“Mi, may problema po ba kayo?” tanong ni Ashlyn. “Parang wala ho kayo sa inyong sarili eh.”“Naku hindi naman, para kasing hindi pa ako makapaniwala na mag-aasawa ka na. Parang kailan lang ay—”“Ano ba yan, Mi…” sabi ko sabay ngiti. Tinignan ko siyang mabuti at nagtagpo ang aming mga mata. Ramdam ko, may gumugulo sa kanya.Inakbayan siya ni Dad kaya sumandig siya sa kanyang dibdib na madalas niyang gawin sa tuwing pakiramdam niya ay nanghihina siya. And that made me even sure na may mali.“Ilang gabi na kasing umiiyak niton
AshleyNgayon na talagang handa na si Marco para magsimula ulit ng aming masayang pamilya ay hindi ko pa rin mapigilan ang mag-isip kung ano na ang nangyari kay Ashlyn. Matagal ko na siyang hindi nakikita, at kahit na noong nanganak ako ay hindi niya ako dinalaw.Gusto kong malaman kung talagang wala ng balak na manggulo ng babaeng ‘yon kaya kailangan ko ring malaman kung nasaan siya. Hindi ako maka tiempo na umalis para puntahan siya sa condo at kung sakali naman na yayain ko si Marco ay baka hindi ito pumayag.Napatingin ako sa aming anak na ngayon ay nakahiga sa sofa sa aking tabi. Mas maganda sana kung naging kambal din ang anak namin, sigurado akong lalo silang mamahalin ni Marco.“Ma’am, may sulat po.” Nilapag ng katulong sa center table ang isang sobra. Kinuha ko iyon at tinignan kung kanino galing ngunit walang nakasulat kaya binuksan ko na.May papel sa loob, kinuha ko iyon at binasa.“I know who you are.” Nanginig ang aking mga kamay kasabay ang panlalaki ng aking mga mata.
Masamang masama ang loob ko dahil parang kung sino lang ako ng pagsabihan niya. Mukhang ang bata lang talaga ang mahalaga sa kanya. Wala akong nagawa kung hindi ang sundin ang kanyang kagustuhan. Sa ngayon ay pagbibigyan ko siya.Umakyat sila ni Asher habang naiwan naman ako sa sala. Simula ng manganak ako ay hindi pa ako nakaalis ng bahay. Wala na akong balita sa kung ano ang nangyayari maliban sa mga napapanood ko sa social media pati na rin sa T.V.Kailangan kong makagawa ng dahilan upang makalabas. Sa ngayon ay hindi pa pwedeng magtrabaho dahil ayaw ni Marco. Bwisit kasing Ashlyn ‘yon! Kung hindi dahil sa kanya ay hindi ko masasabi na hindi na ako magtatrabaho kapag nagkaanak na kami.“Ma’am, may babae pong naghahanap sa inyo.” Nilingon ko ang katulong at tsaka nagtanong.“Sino daw?”“Pinadala daw po ng agency para maging yaya,” tugon niya. Do’n ko lang naalala na tumawag nga pala ako sa agency.“Okay, papasukin mo at ng ma-interview.”“Okay po.” Umalis na ang katulong at pagbalik
AshlynIlang buwan na ng huli kaming magkita ni Marco. Nang tuluyan na kaming magpaalamanan sa isa't isa. Pero hanggang ngayon ay masakit pa rin para sa akin ang ginawa ko.Ako ang legal na asawa, ang tunay niyang asawa. Pero hindi ko maipaglaban ng dahil sa takot. Hindi ko alam kung paano haharapin si Marco kung sakaling sabihin ko ang totoo tapos kapag nagsasama na kami ay malaman kong hindi ko siya mapasaya dahil hindi ako magkakaanak.Dahil sa takot ko na baka hindi ko mapigilan ang sarili ko na puntahan si Marco ay lumayo na lang ako.Salamat sa tulong ni Sandro na nakalipat na ako dito sa Cabiao, Nueva Ecija. Malayo man ay may internet pa rin akong nagagamit kaya naman tuloy tuloy pa rin ang aking pagsusulat.Kumikita ako sa parehong account ko at ang naantala kong nobela bago ang aksidente ay sinikap kong ipagpatuloy.Ang daming readers ang nagalit dahil nga sa tagal na hindi ako nag-update. May iba pang nagsabi na baka patay na raw ako. Well, parang ganon na nga ang nangyari sa
Lumipas ang ilang linggo pa at nasanay na rin ako na mamuhay dito sa probinsya. Kagaya ng gustong mangyari ni Sandro ay may kasama na ako sa bahay peeo stay out.Hindi naman ako alagain kaya hindi ko kailangan ng kasama bente kwatro oras. Hindi na rin ako bata at kaya ko na ang sarili ko kung wala na siya sa gabi.Secured din ang bahay na tinutuluyan ko kaya naman wala rin akong nararamdaman na kahit na anong takot.“Pasok,” sabi ko sabay lingon sa pintuan ng aking silid. Araw ng Sabado at kagaya ng ibang araw ay nasa harapan ako ng aking laptop para magsulat ngunit wala naman akong maisip na isulat. “Nandito po si Atty. Sandro.” Ngumiti ako kay Ate Ovie. Siya na rin ang kinuha kong kasambahay dahil palagay na ako sa kanya. “Sige po, susunod na ako.” Tumango lang siya sa akin at umalis na. Ako naman ay tumayo na sa aking kinauupuan para lumabas at puntahan si Sandro. “Busy?” tanong agad ng lalaki ng makita ako. “Writer's block I guess.” Natawa siya sa sinabi ko. Nito kasing mga hul
Ashley“Hindi mo pa ba nakikita kung nasaan na si Ashlyn?” tanong ko sa sangganong taga squatters area. Ayaw ko talagang makipagkita sa lalaking ito dahil nga hindi ko gusto ang klase ng lugar ng tinitirhan niya.“Kung nakita ko na siya eh di sana hindi mo na ako natagpuan dito,” tugon naman niya.“Ano naman ang koneksyon ng pagkakatagpo mo sa kanya at sa pagtira mo dito?”“Syempre, sa mansyon ko dadalhin ang mahal ko. Hindi siya nababagay sa lugar na ‘to.” Umikot ang mga mata ko sa sinabi niya. Anong mansyon ang pinagsasasabi niya?“Tigil tigilan mo ako at siguraduhin mo na makukuha mo si Ashlyn! Merong kumakalaban sa akin ngayon at tinatakot ako tungkol sa tunay kong pagkatao kaya siguraduhin mong magtatagumpay ka.”“Bakit ako ang pinipilit mo na kumilos? Wala ka na bang ibang mautusan?” tanong niyang nakangisi at hindi ko mapigilan ang mabwisit sa itsura niya.Hindi naman siya pangit, kagaya ng nasabi ko na ay gwapo ito, maganda ang katawan ang macho. Kaya nga nagagawa niyang maangk
“Hi,” nakangiti kong sabi sa kanya sabay lapit. Hahalik sana ako sa kanya ngunit bigla itong umiwas.“You didn’t answer my question, saan ka galing?” tanong niya ulit. Ngunit ayaw kong magpatalo sa takot at kaba.“You avoided my kiss, bakit?” tanong ko na may halong hinanakit. Inisip ko na agad lalambot ang kanyang mukha at mawawala ang kaseryosohan non ngunit hindi ganon ang nangyari.“Where have you been?” tanong niya ulit at bawat kataga ay merong diin na tila ba sinasabi niyang sagutin ko ang tanong niya.“Saan pa ba? Eh di sa likod. Hindi naman ako umaalis ng bahay.”“How long have you been there?”“Kanina pa,” sabi ko sabay yuko. Kailangan kong umarte, hindi siya pwedeng makatunog. “Gusto kong mag-isip, Marco.”“Ng tungkol saan?”“Sa akin. Hinahanap ng katawan ko ang pagtatrabaho at—”“Nag-usap na tayo tungkol sa bagay na ‘yan.” Mahina lang ang pagkakasabi niya kaya ang naisip ko na nasa akin na ulit ang upperhand.“Pero gusto kong magtrabaho.”“Kulang pa ba sayo ang pag-aalaga
MarcoExcited akong pumunta ng Nueva Ecija. Nasiguro na ng detective na inuupahan ni Andy na nandoon nga si Ashlyn, ang tunay na Ashlyn, ang aking asawa. Ang inakala kong si Ashley noon.Madilim pa lang ay nagmaneho na ako palabas ng Maynila. Gusto ko, sa pagputok pa lang ng araw, makita ko na siya. Alam kong wala pa siyang naalala, pero handa akong ipaliwanag ang lahat. Sigurado ako, mauunawaan niya kung bakit ganoon kalakas ang hatak namin sa isa't isa dahil kami talaga ang nakatadhana. Kami ang tunay na mag-asawa.Pinarada ko ang sasakyan sa kabilang kalsada, eksaktong katapat ng bahay na tinukoy ng detective. Bungalow-style iyon, may konting elevation, parang simpleng tahanan ng isang tahimik na pamilya. Bukas ang pintuan, pero nakasarado ang screen door, animo'y nag-aanyaya pero may bahagyang pag-iingat.Huminga ako nang malalim. Pinatay ko ang makina, bumaba ng sasakyan, at dahan-dahang naglakad papasok sa gate na naiwan pang nakabukas. Napakunot ang noo ko. Hindi man lang ba si
AshlynHindi naging madali para sa akin ang lahat. Lalo na noong mga unang araw ko rito sa Cabiao, mga araw na puno ng lungkot, pangungulila, at pagtatangkang kumawala sa nakaraan.At lalo na noong tinangka ni Sandro na magkaroon kami ng espesyal na relasyon.Naalala ko pa ang araw na 'yon. Nasa loob ako ng kanyang sasakyan, habang paikot-ikot kami sa mga kalye ng bayang ito, sinusubukang iwasan ang bigat ng katahimikan."Alam mo..." bungad ni Sandro ng tumigil kami sa gilid ng kalsada, "hindi ko naman hinihingi na mahalin mo ako agad."Tumingin ako sa kanya, hindi alam kung paano sasagutin ang mga salitang 'yon."Pero sana... bigyan mo ako ng pagkakataon," dagdag niya, mahina pero puno ng pag-asa.Bago pa ako makasagot, naramdaman ko ang marahan niyang paghawak sa kamay ko. At bago ko pa man mapigilan ang sarili ko, naglapat ang aming mga labi. Isang halik na puno ng pag-aasam at pag-ibig na ako lamang ang tanging pinagmumulan.Nadala man ako ng halik niya, ng init at pangungulila ay
AshlynIlang buwan ang mabilis na lumipas. Sa bawat paggising ko, unti-unti kong natutunang yakapin ang bagong buhay dito sa Cabiao. Unti-unti ko ring natutunang ngumiti, kahit pa sa likod ng mga ngiting iyon ay may nakatagong kirot.Si Sandro, hindi kailanman sumuko. Patuloy niya akong dinadalaw kung weekends at holidays, dinadala ng walang sawa ang mga paborito kong prutas at ang hindi mawawalang mainit na kape. Kahit ilang ulit ko siyang tinanggihan, kahit ilang beses ko siyang pilit na itinulak palayo, lagi pa rin siyang bumabalik na tila isang ilaw na hindi matitinag sa gitna ng bagyo."Ashlyn," malumanay niyang sabi minsan, habang iniabot ang isang supot ng suman. "Hindi ko hinihiling na mahalin mo ako... Gusto ko lang na nandito ako, kung sakaling kailanganin mo."Napapikit ako noon, pilit na itinatago ang luhang gustong kumawala. Hindi ko siya kayang paasahin. Hindi ko siya kayang gawing panakip-butas. Hindi patas at mas lalong hindi iyon makatarungan para sa kanya.Alam ko kun
Third PersonLumipas pa ang ilang araw, ngunit hindi man lang nagparamdam si Ashley kay Marco. Kahit ang kamustahin ang kanilang anak ay hindi nito ginawa.Although alam na niya na ginamit lamang nig babae ang kanilang anak upang mapasunod siya sa gusto nito at mahawakan sa leeg ay umasa pa rin siya na pahahalagahan ni Ashley ang kanilang anak.Ngunit dahil din doon ay naisip ni Marco na maaaring wala na talagang balak pang kunin ni Ashley ang kanilang anak sa kanya. At kung sakali naman na bigla na lang lumitaw ang babae, ay alam naman niya sa sarili niya na gagawin niya ang lahat upang hindi mapunta sa kakambal ng asawa ang kustodiya ng kanilang anak.Dahil dito, mas lalo niyang pinag-igihan ang imbestigasyon. Nagtalaga siya ng mga tauhang susubaybay sa bawat kilos ni Ashley, umaasang matutuklasan at makakakuha siya ng ebidensyang pwede niyang magamit sa korte kung sakaling ipaglaban niya ang karapatan sa kanilang anak.Isang hapon, habang abala si Marco sa pagbubuklat ng makakapal
Third Person“Anong sinasabi mo, Marco? Nababaliw ka na ba?” tanong ni Ashley, sinikap na magmukhang inosente kahit na binabalot na ng kaba ang kanyang puso. Ramdam niya ang malamig na pawis na bumabalot sa kanyang likuran. “Ito na ba ang naisip mong paraan para lang magkaroon kayo ng relasyon ng kakambal ko?”Matalim ang tingin ni Marco, parang punyal na dumudurog sa katahimikan ng silid.“Manahimik ka!” sigaw ng lalaki, dahilan upang mapaigtad si Ashley. Tumindig ang balahibo niya sa galit na naririnig sa boses nito. Nakakuyom ang mga kamay ng lalaki, nanginginig sa pagpipigil. Para bang isang saglit na lang ay sasabog na ito. Bagay nna ayaw niya pa ring mangyari dahil iniisip niya na kapatid pa rin ito ng babaeng mahal niya.Kita ni Ashley ang apoy sa mga mata ni Marco na tila hindi na ang lalaking minahal niya noon. Iba na ito. Punong-puno ng poot at pagkasuklam.“Hindi mo na ako madadaan sa pag-arte mo. Buking na buking ka na. Siguraduhin mo lang na wala kang kinalaman sa pagpapal
MarcoTila mababaliw na ang itsura ng babaeng inakala kong asawa ko sa mga oras na ‘yon. Para siyang naghihingalo sa sariling mga kasinungalingan at pilit pa ring nagpapatuloy sa pag-arte, pero unti-unti nang lumalabas ang tunay na anyo niya.Hindi ko na talaga siya makita bilang si Ashlyn. Malinaw na sa ‘kin ngayon, hindi siya ang babaeng pinakasalan ko. Hindi siya si Ashlyn.Kinabahan akong iwan si Asher sa bahay na si Rere lang ang kasama. Hindi ko alam kung hanggang saan ang kayang gawin ni Ashley. Kaya kahit na tambak ang trabaho sa opisina, pinili kong manatili sa bahay.Nag-uusap kami ni Andy sa phone, at sa email ko na lang niya ipinapasa ang mga dokumentong kailangann ko at nangangailangan ng atensyon ko. Hindi ako komportable, pero mas importante ang kaligtasan ng anak ko.Pinili kong umiwas kay Asher. Masakit, oo. Pero kailangan. Kung sakaling magtanong si Ashley sa sinumann sa mga kasambahay kung kumusta kami ng bata, gusto kong marinig niyang wala akong amor sa anak na hin
MarcoNa-guilty ako sa anak ko dahil sa mga sinabi ko sa nanay niya. Ayaw ko kasing gamitin ng babae ang bata para lang mapasunod ako sa gusto niya. Naisip ko na kung magpapanggap akong naghihinala sa paternity ni Asher ay mag-iisip siya ng ibang paraan at hahayaan niyang maiwan sa akin ang bata.Ama ako at mahal na mahal ko ang aking anak. Kahit na hindi ang tunay kong asawa ang kanyang ina ay galing pa rin siya sa akin kaya handa akong protektahan siya sa kahit na anong pwedeng makasakit sa kanya.Si Ashley ang nanay niya, pero sigurado akong walang amor ang babaeng ‘yon sa anak namin lalo at ginamit lamang niya iyon upang hindi ako tuluyang makipaghiwalay sa kanya.Ngayon mas naging maliwanag sa akin ang lahat. Kaya niya ginawa ang bagay na ‘yon ay dahil sa alam na niya ang nangyayari sa amin ng kambal niya. Dahil hindi nga siya ang tunay kong asawa ay nagpanggap siyang walang alam. Habang ang tunay na Ashlyn ay alalang alala sa kanya at sobrang nagi-guilty dahil sa inakala niya– na
“Marco, may out of town ako pero sisikapin kong makabalik agad.” Nasa dining table kami at nag-aagahan. Tumingin sa akin ang lalaki ngunit wala namang sinabi kaya naman nilambing ko na siya.“Marco, promise sisikapin kong makabalik agad.”“Do whatever you want to do. Wala na akong pakialam the moment na pinili mo ang pagtatrabaho.”“Marco naman, pagtatalunan na naman ba natin ito? Nag-usap na tayo, hindi ba?” tanong ko.“At sinabi ko na sayo, go but we’re done.”“And what do you mean by that?” galit kong tanong. “Ito ba ang ginagamit mong dahilan para makipaghiwalay sa akin?”“Rere, pakidala muna ang bata sa kwarto niya.”“Sige po, Sir.” Agad na umalis ang yaya bitbit si Asher na titig na titig sa amin.Magsasalita na sana ako ng tuluyan ng makaalis si Rere pero naunahan na ako ni Marco.“Leave. Hindi kita pipigilan. And if you’re thinking na ginagawa ko itong dahilan para makipaghiwalay sayo, sige totoo nga.”“Marco!” sigaw ko. Wala silang komunikasyon ni Ashlyn kaya imposibleng ang k
Ashley6 months.Kailangan sa loob ng anim na buwan ay matagpuan ko na ang Ashlyn na ‘yon. Kailangan kong masiguro na hindi na siya lilitaw pa.Hindi ko alam kung ano ang nangyari at bigla na lang nagbago si Marco. Ang akala ko noon ay magtutuloy-tuloy na ang maganda naming pagsasama. Nadala na ako ng mga sinabi niya kaya hindi ko makapaniwala na bigla na lang ay para siyang naging ibang tao.Magtitiis akong hindi makalapit sa kanya ng anim na buwan pero sisiguraduhin kong susulitin ko ang mga magiging pagsasama namin pagkatapos.Sisiguraduhin ko ang kaligayahan namin kasama ang aming anak.Si Asher. Ang aming anak.Laking pasalamat ko na talagang siya ang naging ama ng bata. Noong una ay kinabahan talaga ako. Hindi ko malaman kung ano ang gagawin ko. Pero after na masiguro na anak namin ang bata talaga ay naisip kong talagang sinasang-ayunan ako ng pagkakataon.Naisip ko na talagang para sa akin si Marco.Ang langit na ang siyang gumawa ng paraan para hindi niya ako paghinalaan.Pagla