Biglang nagtayuan ang kanyang mga kasama upang makiusyuso sa bagong dating na dumadaan. "Si mam Raquel?" tanong ni Irene. "Oo, bagong investor daw ng kumpanya," sagot ni Elena. "Mukhang makakakita na naman tayo ng love team dito at makakakain tayo ng masarap every weekend," wika pa ni Irene. "Hi guys," bati ni Raquel pagtapat sa kanilang department, "hi, Estella.." Napatingin ang lahat sa kanya. Mga matang nagtatanong bakit siya binati ng babae. "Hi Raquel.." mahina niyang sagot at kiming ngumiti. "Kumusta na kayong lahat?" baling ni8 Raquel sa mga tao doon, "malapit na akong mag office dito kaya sana, maging okay ang relasyon natin sa isa't isa.." nakangiti niyang sabi. Si Estella sa kabilang Banda, ay parang hindi mapakali. Ang pakiwari niya sa sinasabi ni Raquel ay parang kaplastikan. Habang nakatayo si Raquel sa gitna ng departamento, ramdam niya ang tingin ng lahat sa kanya. Nagtataka ang mga tao kung paano siya nagkaroon ng access sa kanilang lugar at kung ano a
Nasa bahay sila at naghahapunan, ng biglang magpaalam si Ludwig sa kanya. "Estella, may urgent business trip ako. Sabi ni mommy, maaari ka daw mag stay sa kanila habang wala kang kasama dito," sabi ni Ludwig sa kanya, "makakapag bonding kayo doon. "Talaga?" natuwa siya sa sinabi ng asawa, "gaano ka ba katagal mawawala?" "Mga dalawang linggo siguro. Tapos pagbalik ko, ipapakilala na kitang asawa ko sa opisina. "Masaya akong marinig 'yan," tugon ni Estella, ngumingiti habang iniisip kung paano makikilala ang pamilya ni Ludwig. "Pero sigurado ka bang okay lang kay mommy?" "Oo naman," sagot ni Ludwig. "Si mommy pa, excited nga siya na makasama ka. At saka, magiging maganda rin ito para sa inyong dalawa na magkausap at makilala nang husto ang isa't isa." Napatingin si Estella sa asawa, may bahagyang kaba at pananabik sa kanyang dibdib. "Magiging masaya nga ito," bulong niya, halos sa sarili. "Sigurado akong magiging maganda ang pakiramdam mo roon," dagdag pa ni Ludwig. "At sa
Habang pinagmamasdan ni Estella ang paligid ng bahay ng kanyang biyenan, napansin niya ang masinop na pagkakaayos ng bawat sulok. Malinis at maaliwalas ang sala, may mga bulaklak sa bawat lamesa, at ang bawat dekorasyon ay tila may mahalagang kahulugan. Ngunit kahit gaano kaganda ang paligid, hindi maiwasan ni Estella ang makaramdam ng kaba."Halika na, Estella," sabi ni Tita Marsha, habang inakay siya papasok. "Pinaghanda kita ng kwarto sa itaas, para komportable ka habang nandito."Sumunod si Estella sa kanyang biyenan, umaakyat sa hagdanan na yari sa kahoy. Malawak at maaliwalas ang bahay, ngunit bawat hakbang ay tila nagpapalalim sa pag-aalinlangan sa kanyang dibdib. Pagdating sa dulo ng hagdan, itinuro ni Tita Marsha ang isang pinto sa kanan. "Dito ka muna, iha. Sana magustuhan mo ang inihanda kong kwarto para sa iyo."Binuksan ni Estella ang pinto at napangiti sa nakita. Maayos ang kwarto, may malaking bintana na nagpapasok ng natural na liwanag, at may malambot na kama sa gitna
"Naliligaw ka ata?" Malamig ang tinig ni Marsha sa anak na si Ram, "anong ginagawa mo dito?""Nalaman ko na narito ang aking hipag, si Estella, kaibigan ko siya ma," may diin sa huling salita na kanyang binitiwan."Ano ngayon?" Nakatakas ang kilay nito ng sagutin siya.'Binabalaan kita ma, wag mong kakantiin si Estella, mabuti siyang tao!"Napangiti si Marsha, ngunit malamig pa rin ang kanyang mga mata. "Binabalaan?" Hinagod niya ng tingin si Ram mula ulo hanggang paa. "Anong akala mo sa akin, anak? Isang masamang ina na may binabalak laban sa asawa ng kapatid mo?"Tumitig si Ram sa ina, matigas ang mukha at hindi nagpapakita ng anumang takot. "Alam kong may ibang plano ka, Ma. Kilala kita. Alam kong may dahilan kung bakit bigla-bigla mong gustong magpabonding kay Estella. Ayokong magpadalos-dalos, pero hindi kita hahayaan na saktan siya."Nagbago ang ekspresyon ni Marsha, tila nawala ang anumang bakas ng ngiti sa kanyang mukha. "Bakit? Ano ba sa tingin mo ang gagawin ko sa kanya, ha,
Maagang nagising si Estella, at nabungaran niya ang kanyang biyenan sa kusina kung saan naghihintay ito habang nagbabasa ng diyaryo."Ma-magandang umaga po tita," bati niya."Uuhm.. hindi ko nasabi sayo, na alas sais impunto, nag aalmusal na dito," ibinaba nito ang reading glass upang tingnan siya. Alas sais diyes na.."Napalunok si Estella. Ramdam niya ang lamig sa tinig ng kanyang biyenan at tila isang panunuya sa huling sinabi nito. Agad niyang sinilip ang orasan sa dingding—alas sais diyes nga. Hindi niya namalayang nalampasan niya ang itinakdang oras ng almusal.“Pasensya na po, tita,” magalang niyang sagot, pilit na ngumingiti kahit may kaba sa dibdib. “Hindi po ako sanay gumising nang ganito kaaga. Susubukan ko pong mag-adjust sa mga oras dito.”Tumango si Tita Marsha, ngunit ang tingin nito sa kanya ay nananatiling matalim. “Mabuti naman kung gano’n. Dapat ay nasasanay kang sumunod sa oras dito. Disiplina ang mahalaga sa bahay na ito, lalo na’t magkakasama tayo.”Umupo si Este
Nagising si Estella sa umaga na may bahagyang pangamba sa kung ano ang magiging takbo ng araw. Pagdating sa kusina, agad niyang napansin ang mas pinahigpit na iskedyul ng mga gawain na ipinapasa sa kanya. Habang ang iba pang kasambahay ay abala sa kanilang sariling gawain, siya ang inaatasan na mag-ayos ng lamesa, maglaba ng basahan, at maglinis ng iba pang bahagi ng bahay. “Estella, kailangan kong ipagawa ang mga ito,” sabi ni Tita Marsha habang ipinapakita ang ilang basahan at mga kagamitan na kailangan linisin. “Wala nang oras para maghintay. Maraming trabaho ang kailangan tapusin.” “Apo, Tita,” tugon ni Estella, kahit na nagtataka kung bakit siya ang laging pinipili para sa mga ganitong gawain. Hindi niya maikakaila ang pag-aalala sa kanyang isipan. Ang mga gawain ay tila mas mabigat kaysa sa karaniwang inaasahan, lalo na't madami naman silang kayulong sa bahay. Ngunit sa kabila ng kanyang mga pagsusumikap, tila hindi pa rin sapat para kay Tita Marsha. Madalas na naririnig n
Kinaumagahan, hinanap ni Estella ang kanyang biyenan at natagpuan iyon sa garden. Agad niya itong nilapitan. "Tita, baka po pwedeng makahiram ng phone, baka nag aalala na ang asawa ko sakin sa akin, Sira po kasi ang phone ko at..." hindi na niya naituloy ang kanyang sasabihin dahil agad itong sumagot. "Hindi maaari ang phone ko, nalolobat agad. Saka ayos lang naman siguro ang asawa mo sa Singapore. Pabalik na rin naman sila dito next week ." Sagot ni Marsha. "Sila?" Kunwari ay hindi niya alam na ang ex nitong si Raquel ang kasama nito sa business trip. "Oo, sila," sagot ni Marsha habang sinasabayan ng bahagyang ngiti. "Kasama niya si Raquel sa business trip na 'yun. Alam mo naman, importante 'yung lakad na 'yun para sa kumpanya nila." Napilitang ngumiti si Estella, kahit pakiramdam niya'y bumigat ang kanyang dibdib. "Ah, ganun ba? Mabuti naman kung gano'n," sagot niya, pilit na itinatago ang pagkabalisa sa kanyang tinig. "Huwag ka nang mag-alala, Estella," patuloy ni Marsha
Pinilit ni Estella na manatiling kalmado, kahit na ang mga salita ni Marsha ay tila mga punyal na tumatama sa kanyang dibdib. Alam niyang hindi na ito bago, ngunit hindi niya mapigilang maramdaman ang sakit sa tuwing tinatawag siyang tamad o walang silbi ng kanyang biyenan. "Tita, hindi po ako tamad," mahinahong sagot ni Estella, kahit na ramdam niya ang panghihina ng kanyang katawan. "Masama lang po talaga ang pakiramdam ko. Nagugutom po ako, at..." Bago pa man niya matapos ang kanyang sasabihin, mabilis siyang pinutol ni Marsha. "Ayoko ng mga palusot mo, Estella! Kung gusto mong manatili dito sa pamamahay ko, gawin mo ang mga tungkulin mo bilang asawa ni Ludwig!" matalim na sabi nito habang tumatawa nang mapanukso. "Hindi ka na nga bagay sa anak ko, wala ka pang silbi rito." Napayuko si Estella, ngunit pilit na itinago ang sakit sa kanyang mukha. Nagpasya siyang manatiling tahimik. Kailangan niyang maging matatag at hindi magpadala sa mga pang-aasar ni Marsha. "Tama na po, Ti