Natulala ako ng sabihin niyang ang lolo ko ang nanguna kung bakit nagulo ang pamilya niya at ang pamilya ko. Nakakandong parin ako sa kanya pero hindi ko mapigilan na mag-isip. Kaya ba ganun na lamang ang galit nina Analise sa akin nang malaman nilang isa akong Salazar? Noong sinasabunutan ako ni Daphne at Chesca ay parang justified ang tingin nila sa ginawa nila. Dahil ba ito sa ang lolo ko naman ang may kasalanan? Ganon kalala? Napatingin ako kay Alaric ng hawakan niya ang baba ko at itininaas para magtama ang mata namin. “What is it?” marahan niyang tanong. May naisip ako. Ayaw ko lang pabulaan dahil parang hindi ko matanggap. Pero kung kasalanan pala namin ang nangyari? Does that mean itong ginagawa ni Alaric sa akin ay parte ng paghihiganti niya? He didn’t deny it. Sinabi niya lang na mahirap akong pahirapan. Does that mean he still wants to avenge pero hindi niya lang ginagawa kagaya ng dati? Baka gusto niyang ma-fall ako sa kanya at kalaunan ay iiwan niya ako sa ere? Nag-i
“Stop crying. It might be bad to our child,” natatawang sinabi ni Alaric.Nanlalaking mata akong lumayo sa kanya. “I'm not pregnant!” Mas lalo lang siyang tumawa. “You might. I didn't use protection.” He licked his lips as his stare went down to my lips. “Are you on pills?”Umawang ang labi ko. I'm not on pills! But I don't think I would be pregnant that easily. I mean… I could not be pregnant just because we did it, right?Kung kanina ay inaalala ko ay kung naghihiganti ba si Alaric, biglang inaalala ko na ngayon ay baka mabuntis nga ako. The heck! Itatakwil ako ni Mama kapag nalaman niya ito!Danm! I can't be pregnant, right? I don't think it's that easy. Noong si mama nga ay pahirapan ang pagco-conceive niya sa amin. Kailangan pa niyang magpabalik balik sa hospital to be pregnant. I glared at Alaric when I felt his hand on my tummy. Agad kong tinampal ang kamay niya. “Stop it! I'm not pregnant!” irita kong sinabi. He smirked. “What if you are?” hamon niya.Sunod sunod ang pag-i
Hindi ko alam ang drama ni Serenity. Matapos siyang kumpromtahin ni Scarlet tungkol doon sa mansion ay bigla siyang nag walk out at nagkulong sa kwarto niya. Hindi ko na pinansin dahil may sarili din akong inaalala. I was still so into the information that I knew to the point I had a hard time sleeping at night. Alaric told me to go to work tomorrow kaya kinabukasan ay ganun nga ang ginawa ko. Maaga akong dumating sa opisina. Halos wala pang dumating sa mga kasamahan ko. Nagkakape ako ng dumating ng sabay si Sara at Lina. Malaki ang ngisi nila sa akin ng makita nilang nandoon ako sa table ko. “Konti nalang Seraphina, iisipin kong gusto ka ni Sir Ferrer,” tukso ni Lina ng nakaupo siya. Muntik ko nang maibuga ang kape ko dahil sa narinig. Nanlalaking matang binalingan ko siya. Tinawanan nila akong dalawa. “Girl, ang sama ng atmosphere dito sa opisina kapag absent ka. Para kaming sumasabak sa gera sa sobrang kaba,” ani Sara. “What do you mean?” kabado kong tanong. “Para kasing gali
It was so awkward when I was walking out of Alaric's office. Tinawag pa ako ni Alaric pero hindi na ako lumingon at dire-diretsong lumabas. Sa lahat ng pwedeng makita ko ang CEO ng kumpanya, ngayon pa! Tapos nakaupo pa sa swivel chair ni Alaric! Halos sabunutan ko ang sarili ko pagkaupo ko sa desk ko. Hindi nga ako nabuko nina Sara, ang CEO naman ang nakabuko! Iniisip niya kaya kung bakit ako nandoon sa opisina ni Alaric?Ilang minuto akong stress sa sarili ng dumating sina Sara. Nakita niyang sinasabunutan ko ang sarili ko kaya agad siyang nagtanong.“Ano? Kumain kaba?” Umupo ako ng tuwid. “Yeah. Sa pantry. Light lang ang kinain ko kasi tinapos ko pa ang ipinapagawa ni Sir.”“Naipasama mo na sa kanya?” “Oo, kanina lang bago kayo dumating,” palusot ko. Sara looks at me weirdly. Tinigilan ko ang pagsabunot sa sarili dahil baka kung ano pa ang itanong nila. Baka itanong nila kung bakit ako nanabunot ng sarili!Kaso, pinapakalma ko pa ang sarili para sa kahihiyang nangyari ng may du
Matapos ang pag-uusap ko sa mga kamag-anak ni Alaric ay bumalik ako ng department namin na tulala. Panay ang tanong sa akin ni Sara at Lina kung sino ang bisita ko at sinabi ko nalang na kakilala lang. HIndi na sila nag-usisa pa ng makita nilang wala ako sa mood makipag-usap. The next day, na-busy ako sa pag-aasikaso ng event at buong araw akong wala sa opisina. And then I was busy for the remaining weeks of the month kaya halos nakalimutan ko din ang mga sinabi sa akin nina Daphne. Sa paglapit ng event ay siya din ang pagkaabala ko na halos palagi na akong nalilipasan ng gutom. Walang magawa si Alaric kahit gusto niya akong makita dahil busy din siya sa headquarter ng building nila. Hindi na siya palagi pumupunta sa opisina niya sa building namin. Time flew fast and the next thing I know, bukas na gaganapin ang event. Nasa Imperial hotel ako at minamanduhan ang mga staff para sa gagawin nila. “Na-destribute na ba ang mga invitation?” tanong ko sa taga marketing staff. Sila kasi an
Umiyak ako matapos kong magsuka. Hindi ko gusto na naririnig kong buntis ako. Hindi naman! Bakit ba ganon ang una niyang naiisip? “Alright, baby. Calm down.” Pinunasan ni Alaric ang mga luha ko. Nagmomog ako sa sink ng masiguro kong tapos na akong magsuka. Kaso ay nanghihina naman ako dahil sa nangyari.May pumasok na babae sa loob. Dalawa sila pero ng makita nilang may lalaki sa restroom ay natigilan sila. Umalis din sila ng wala man lang pakialam sa kanila si Alaric. Good thing at nakatalikod siya sa kanila kaya hindi nila nakilala. “Umalis kana dito. Pang babaeng restroom to,” mahinahon kong sinabi sa kanya.Tinaasan niya ako ng kilay. “We are going out of here. Iuuwi na kita sa inyo.”Humawak ako sa sink ng maramdaman kong medyo nahilo ako. “May trabaho pa ako matapos tong event. I can't go home yet.”Hindi napansin ni Alaric ang pagkapit ko sa sink kaya hindi niya alam na nakakaramdam ako ng hilo. Kung malaman pa niyang nahihilo ako ay baka sa hospital na niya ako dalhin. At ba
Pinasalamatan ko si Magnus ng dumating kami sa bahay. Inimbita ko siya kung gusto niyang pumasok pero may emergency pala siyang pupuntahan. Nahiya ako dahil inuna pa niya akong ihatid bago siya tumuloy sa pupuntahan niya. “I’m sorry. Hindi ko alam na may pupuntahan ka pala. Kung alam ko lang ay dapat hindi na ako nagpahatid sayo,” nahihiya at medyo nanghihina kong sinabi.Magnus chuckled. “Seraphina, even if I have urgent things to do, uunahin parin kita kung alam kong hindi maganda ang pakiramdam mo.”I licked my lips. Tumingala ako sa mata niya na kanina pa nakatingin sa akin. “Pero we are not the same anymore… we parted ways, Magnus.” He nodded. May nakita akong pagsisi na sumilay sa mata niya. “Doesn’t matter. I’ll still prioritize you over a thing.”I smiled at him genuinely. Even though we parted ways, he is still Magnus that I know. Nang mawala sa mata ko ang kotse ni Magnus ay saka lang ako pumasok. Gabi na din. Around 9 in the evening. Pagpasok ko ay nasa baba si Scarlet a
Nagsinungaling ako kay Mama. Sinabi ko na ngayon ko ginamit ang vacation leave ko kahit ang totoo ay hindi ako naka-leave. Hindi naaproba ang leave ko kaya pang apat na araw na itong absent ko. Walang tao sa bahay ngayon. Maagang umalis si Mama dahil may meeting sila. Pati ang mga kapatid ko ay may pasok din. Gusto kong mag-isa sa bahay. I couldn’t let my emotions out when they were here. Parang nasasakal ako kapag may tao sa bahay. Hindi ko magawang umiiyak kahit na gustong gusto kong umiyak. Mama will be worried at ayaw kong mapansin pa niyang hindi ako okay. Kasi alam kong kapag napansin niya, malalaman niya ang sikreto ko. Humihikbi ako ng marinig kong tumunog ang cellphone ko. Simula ng malaman kong buntis ako, iniiwasan ko nang sumagot ng tawag o text. Sina Sara, Lina at Alaric naman palagi ang kumo-contact sa akin. Tinanggal ko ang kumot na nakataklob sa ulo ko at tinignan ang tumatawag. Mas lalo lang lumala ang iyak ko nang makita kong si Alaric ang tumatawag. Humiga ulit
“Ma’am Serenity, hindi ka pa po uuwi?” biro sa akin ni Mela, ang isang accountant na ka-team ko. Tumatawa siya dahil halos kaming dalawa lang ang nandito sa opisina namin. Tumawa rin ako. “Mamaya na. Wala naman akong uuwian na asawa. Baka ikaw meron?” biro ko rin. Humagalpak siya ng tawa. Kanina pa dapat kami nag-out. Pero hindi muna ako nag-out para matapos na itong trabaho na ginagawa ko. Nasasayangan ako na e-stop kasi malapit na akong matapos. “Samahan na kita ma’am. Wala rin naman akong inuuwian.” I smirked at her. Kaya lang, nang malapit na malapit na akong matapos sa work ko ay biglang tumunog ang cellphone ko. Hirap na hirap kong hinanap pa yon dahil wala akong interest na sagutin. Pero ng mahanap ko ang cellphone ko, tumaas ang kilay ko nang makitang new number ang tumatawag. Kahit ayaw kong sagutin, napilitan ako.“Hello?” bungad ko sa kabilang linya.“Hello ma'am, delivery po.” Nilayo ko ang cellphone ko sa tenga ko bago tinignan ulit ang number na tumatawag. Baka kas
I was so busy typing the things I'm inputting in the data when someone suddenly stopped me.“Ma'am, ipinapatawag ka po ni Ms. Esperanza,” magalang na sinabi ng isang employee. Agad akong nagulat sa sinabi niya. Not that it's bad. I'm just not used to this. Palagi kasing si Chief at ang CEO lang ang tumatawag sa akin. Ngayon pati si Zephyra na?“Sige sige,” wala sa sariling sagot ko. I’m so busy with this tapos kailangan ko pang pumunta? Naibigay ko naman na ang kailangan niya ah! I'm still professional despite feeling annoyed by her. Hirap na hirap akong iniwan ang trabaho ko. I don't really like stopping my work lalo pag dere-deretso ang tintrabaho ko kasi yong momentum masisira!Mabilis ang bawat lakad ko. Hinahabol na baka pagbalik ko nandoon pa rin ang momentum. Pero nang dumating ako sa opisina ni Zephyra ay parang naglaho lahat ng momentum na sinasabi ko. “Where's the report I'm asking?” unang bungad niya sa akin. Not the typical Zephyra na mahihiya pa bago ka tatanungin. Ngi
Agad nanlaki ang mata ko. Agad kong naisip ang kalagayan ng condo ko. Shit! “Huwag na sa condo ko!” napalakas na sabi ko. Pero dere-deretso lang ang takbo ng kotse niya. “Ryker!” tawag ko. “Sa condo mo na. Hintayin nalang natin na umalis yong friend mo!” He laughed at me. “Why? What's wrong with your condo?” Makalat! Hindi ako nakapaglinis ng umalis ako dahil late na akong nagising! Wala akong nagawa nang dumeritso siya sa tower ng condo ko. Nakasimangot ako at nakakunot ang noo ng pagbuksan niya ako ng pintuan. “Come on, Serenity. Is there corpse in your flat?” tanong niya. Tumataas ng kilay sa akin.“Of course not!” inis kong sinabi. “Then let's go,” tumatawa niyang sinabi. Hindi ako lumabas ng kotse niya kaya hinawakan niya ako sa braso. Sapilitan niya akong pinaalis doon.“I'm sure umuwi na ang friend mo. Bumalik na tayo sa condo mo?” pilit ko sa kanya. I smiled at him to convince him further. He shook his head. “Nandito na tayo.” Pilit niya akong pinapaglakad habang ha
“Bukas kana bumalik sa trabaho. You're tired.”Nakaupo ako sa sofa niya at medyo basa pa ang buhok. Kakatapos lang namin maligo. Pinapatuyo ko ng towel dahil wala siyang hair dryer dito sa opisina niya. “Okay. So, pwede na akong umuwi?” tanong ko. He chuckled. “No. You're not going home. Sa condo kita iuuwi ngayon. I'll just finish this and we'll go.”“Dala ko ang kotse ko. Hindi pwedeng iwan dito.” Hindi niya ako sinagot. Kalaunan ay may sinabi siya sa intercom.“Can you bring some food inside?” rinig kong sabi niya sa sekretarya niya. Hindi rin nagtagal ay pumasok ang sekretarya niya na may dalang cake at inumin. Ngumuso ako ng bigla kong naalala ang lasa nong pansit sa baba! Sayang yon! Nagparinig pa ako sa wala!Nang lumabas ang sekretarya niya, bumaling ako sa kanya.“Marunong kang gumawa ng pansit?” tanong ko. “I want pansit.” Pero kita kong seryoso siya sa binabasa niya sa laptop niya. Isang segundo lang siyang tumingin sa akin bago niya ibinalik ulit ang mata sa monitor.
Nangilabot ako sa bulong niya sa akin. Yong iniiisip ko na pansit ay bigla nalang nawala sa utak ko at napalitan ng ibang bagay. His both hands travel down from my shoulder to my elbow. Bumaling ako sa gilid para makita kung saang palapag na kami. We're near to his floor pero hindi na makapag-antay itong lalaking to. Naramdaman kong hinawakan niya ang baba ko at saka pinatakan ng halik ang labi ko. “I missed you,” he whispered huskily after kissing me.At magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko siya na miss. I did miss him too. It's just that I got demoted into lower position kaya hindi na ako basta basta nakakapunta sa opisina niya. Wala akong dahilan kasi hindi naman ako sa kanya nagre-report. Nang bumukas ang elevator ay nagmadali siyang lumabas. Deri-deritso siya sa opisina niya. Sumunod lang ako sa kanya, medyo nagtatagal maglakad. Tumango pa ako sa sekretarya niya bago ako pumasok. Pagpasok ko, nasa table na siya. Tanggal na ang coat niya at tinatanggal na niya ang
Nakaupo ako ngayon sa bagong desk ko, kasama ang mga team ko. Medyo may kalayuan lang ang table ko sa kanila for privacy reason. Nonetheless, I don't have a private office now. Pwede naman akong mag request kasi yong dati daw na manager ay may sariling opisina pero hindi ko na ginawa. Maganda na rin to para mabilis lang ang usapan namin ng mga ka-team ko. Nag-unat ako nang matapos ko ang ginagawa kong report. Kanina pa ako nakaupo kaya medyo nananakit na ang likod ko. Matapos kong e-print ang ginawa ko at nailagay sa folder, tumulak na ako para kay Zephyra. It's been two weeks. I kinda miss my old job. Medyo hindi hectic ang gawain doon. Ito kasi, ang dami dami kong inaasikaso kaya wala akong time sa ibang bagay. Nang dumating ako sa dati kong opisina, nadatnan ko lang ay si Eloisa. Biglang kumunot ang noo ko dahil hindi ko makita si Zephyra. “Serenity!” natutuwang tawag ni Eloisa. Natawa ako sa kanya. “I miss you too girl!” biro ko. “Where's Zephyra?” tanong ko. Eloisa shrugged
Nakatayo ako ngayon sa opisina ko habang pinagmamasda si Zephyra na nagpapasok ng mga gamit niya. Akala ko, mga one week pa bago siya magsisimulang magtrabaho. Pero hindi! Kinabukasan matapos kong pumayag na ma-assign as financial manager, ngayon ay narito na siya. Kasama pa ang mga kaibigan ko. “Bakit naman ang bilis mong magsimula?” medyo iritang tanong ko sa kanya. Ibinaba niya ang box na dala niya sa table ko at saka ngumiti sa akin. “Wala na kasi akong magawa. Kaya gusto kong magtrabaho na.” Bumaling ako kay Eloisa at gulat na gulat siya dahil makakasama niya sa iisang opisina si Zephyra. Halos hindi siya makapagsalita dahil nandito din ang mga kaibigan ko na kaibigan na rin ni Zephyra. “Saan ito, Zephyra?” tanong ni Sofia. May dala siyang box. Sinilip ko ang laman at nakitang mga picture frame yon! Is this girl serious?“Dyan lang muna sa lapag. Hindi pa kasi nakakapag ligpit si Serenity. Wala pa akong mapaglagyan ng mga gamit ko.” Sikreto akong umirap at saka naglakad s
“Kailan ba yan?” tanong ko kay Eloisa. Binabalita niya sa akin na may get together daw ang finance department at gusto niyang sumama kami. Naisip ko na okay naman na sumama ako para makilala ko pa ang ibang employees. “Next week pa. Two days outing lang sa Palawan. Sa weekend pa yon kaya walang matatamaan na schedule.” “Sige sige. Sasama ako. Para naman maiba ang view minsan. Hindi puro computer lang,” tumatawa kong sabi. Agad nga lang kaming natigil sa pag-uusapl nang biglang may kumatok sa opisina namin. Matapos ay unti unti niyang binuksan ang glass door. “Hello, ma'am,” nahihiyang sinabi ng babae. Pumasok siya sa loob at sa akin dumitetso. “Ma’am pinapatawag ka po ng CEO.” Medyo nanlaki ang mata ko sa kanya. “Why?” “Hindi po niya nasabi.” Awkward siyang ngumiti sa akin. “Iyon lang po ma'am. Alis na po ako.” Matapos lumabas nong babae ay agad akong sumunod. I wonder why he called me. The last time na ipinatawag niya ako sa isang employee, yon ay dahil ipapakulong niy
“Hindi ka pa magla-lunch?” tanong sa akin ni Eloisa. Nag-aayos na siya pababa sa cafeteria. Umiling ako. “Wala akong ganang kumain. Sa pantry ulit ako mamaya.”“Okay. Sige mauuna na ako sayo,” paalam niya. Tumango ako. Hindi naman sa wala akong gana. Sinabi kasi ni Ryker sa samahan ko siya kumain ngayon sa opisina niya kaya doon ako kakain. Nang makita kong nakababa na si Eloisa ay saka ako tumayo para pumunta sa opisina ni Ryker. Mabuti nalang at wala akong nakasabay habang papunta ako. Not that it matters pero baka magtaka sila kung bakit lunchtime at sa taas ako pumupunta instead na sa baba para kumain. Pagdating ko sa tamang palapag, nakita ko ang secretary niya. Agad siyang tumayo nang makita niya ako. “Mr. Saldivar is not around. Nasa meeting pa po siya.” “Okay. I'll just wait for him.” Papasok na sana ako sa loob nang magsalita ulit ang secretary niya. “Miss Esperanza is also inside waiting for him,” pormal niyang sinabi. Nahinto ako saglit. “What for?” “She didn't te