Kung bomba man na inilapag sa kanilang harapan ang sinabi ng babae, baka kanina pa nagkalat ang laman nilang mag-asawa. They were being like caught off guard. Si Klarisse ay hindi makapaniwala na nakatingin kay Michael na nakatunghay na rin sa kanya. Blanko ang ekspresyon ng mukha nito. “Wh—w-what d-did you s-say?” nauutal na tanong ni Nathan. “Siya ang may-ari ng M and R company. He owns this mall and restaurant, too, Mr. del Prado... At dahil pinirmahan mo na ang mga papel ng building na ibenebenta mo, siya na rin ang may-ari noon.” “But—what the fuck?! Niloloko n’yo ba ako?!” malakas na sigaw ni Nathan kasabay ng pagbagsak ng kamay nito sa lamesa kaya nagtinginan sa gawi nila ang ibang costumers. “Paano naging may-ari ang gagong iyan ng pinakamalaking kompanya sa buong Asya kung isa lang siyang janitor?!”Tumayo si Klarisse para pigilan si Nathan pero tinabig lang siya nito dahilan para na-out of balance siya. Ang inaasahan ni Klarisse na sahig na sasalo sa kanya ay hindi nangy
Patuloy na itinutulak ni Klarisse ang humahalik sa kanya. Kahit gusto niya ang halik nito, kahit gusto niya ang labi nito, kahit mahal niya ito. Ayaw niya nang maging laruan pa ng kahit na sinong lalaki, kahit pa ni Michael. Pagod na siya. Ayaw niya nang hayaan na babuyin siya ng kahit na sino kaya kahit sa kabila ng gusto niya ang ginagawa ng lalaki ay nanlaban siya. Patuloy niya itong itinutulak. But the man keeps on kissing her. Hindi ito tumigil at mas pinatikim pa sa kanya ang mapagparusang halik. When Klarisse tasted blood on her lips, ay impit siyang napaiyak dahilan para tumigil ang lalaki. “Damn it! Damn it! Damn it!” sunod-sunod na mura ni Michael habang pinupukpok ang pader. Matapos ang ilang segundo ang tila nahahapo itong tumingin sa kanya. “Bakit mo ako iniwan, Klarisse?! Bakit?!” Naroon ang panunumbat sa boses nito nang magsalita ito. Hindi nakasagot si Klarisse sa tanong nito. Napatitig lang siya sa dating katipan habang umiiyak. Nababasa ni Klarisse ang
Matapos ng usapan ni Michael at ni Klarisse sa loob ng C.R ay lumabas na silang dalawa. Maayos na ang lagay ni Klarisse, at kahit papaano ay nagkaroon siya ng kumpyansa na magiging maayos din ang lagay ng mga bagay para sa kanilang dalawa ni Michael. That was Klarisse thought too. Pero nang magbalik sila sa restaurant na kinaroroonan nila kanina ay naroon at naghihintay na rito si Honey Valera. Nakalimutan niya na ito pala ang babae ngayon sa buhay ni Michael. Gusto pa sanang ihatid ni Michael ang babae, ang kaso ay sinalubong na siya ni Honey Valera. Something came up. Humarap siya kay Klarisse para magpaalam, pero hindi pa man siya nagsasalita ay tumango na ang babae at bahagyang ngumiti. Bumuntonghininga ang binata at nagpaalam. Si Klarisse ay nagpasya na magpaiwan sa restaurant dahil may bibilhin pa raw ito. “I know what you are doing...” saad sa kanya ni Honey. Magkatabi sila ngayon sa back seat. Napalingon si Michael sa dalaga at bahagyang natawa. “Nagseselos ka ba, Sweethea
“What? Seriously? Oh my gosh! I can’t believe what you have said. Sigurado ka ba talagang si Michael iyon?” Mula sa ginagawang paghihiwa ng rekados para sa chapsuey ay humarap si Klarisse sa kaibigan na si Greta. Narito sila sa bahay nila ni Nathan ngayon. She called Greta dahil siya lang mag-isa. Hindi niya alam kung nasaan na ang mga katulong nila. Si Nathan naman ay hindi pa umuuwi simula kahapon kung kailan ibenenta nito kay Michael ang lupa at building na pinagtayuan ng construction firm dati. “Yeah. Nakausap ko siya nang harapan.” Natulala si Klarisse. Ang totoo ay umaasa siya na pupuntahan siya ni Michael sa bahay nila o kaya naman ay tatawagan. Pero hindi iyon nangyari. At kahit ang anino ng dating katipan ay hindi niya na ulit nakita matapos ng nangyari sa C.R ng mall b Dahil sa narinig ay naglakad si Greta papunta sa kaibigan. Na-excite siya. Hindi niya inaasahan na ganito ang magiging takbo ng buhay ng kaibigan. Masaya siya dahil nagkita na ito at si Michael. Ang kaila
Klarisse wasn’t expecting that she would be able to be free from being problematic for a day. Pero heto siya, nakasakay sa helicopter na siyang sasakyan nila papunta sa isang resort sa isla. Ito ang kauna-unahang beses niyang sumakay sa helicopter kaya naman pinagbigyan niya ang sarili niya na i-enjoy ang pagkakataon. Nakatingin siya sa baba habang name-mesmerized sa ilaw na hatid ng kuryente na nagmistulang mga bituin sa baba. Laking pasalamat niya at isinama siya ng kaibigan niya at pinilit na umalis sa bahay nila dahil kung hindi ay magmumukmok na naman siya at sisisihin ang sarili sa nangyayari sa buhay niya. Halos kalahating oras lang ang itinagal nila sa himpapawid. At nang makababa sila ay tumambad sa kanila ang kulay puting buhangin ng isla.Lumapit si Greta sa kanya at hinawakan siya sa braso. “Happy?” tanong ng kaibigan kay Klarisse. “Oo. Sobra. Salamat at dinala mo ako rito. Feeling ko ay mag-i-enjoy ako rito, at makakalimutan ko ang problema ko. Thanks for being makulit
Nasapo ni Klarisse ang ulo niya nang magising siya. Napaingit siya dahil kumikirot iyon. Marahil ay naparami ang nainom niya kagabi kaya tila binabarina ang ulo niya ngayon. Kumilos siya para tumayo. Ngunit ang gagawin niyang pagtayo ay natigil nang may biglang nagsalita sa kaliwang bahagi ng higaan. “Good morning...” anang baritonong boses na kahit pa yata nakapikit siya ay matutukoy niya kung sino ang nagmamay-ari. Dahan-dahan siyang lumingon sa pinanggalingan ng boses at nakita niya si Michael na nakaupo habang naka-de-cuatro at may hawak na libro. Nakasuot ang lalaki ng puti at maluwag na long sleeve na gawa sa manipis na tela, ang pants naman nito ay maluwag din, pero kulay itim. Sa ilang dipa na layo sa pagitan nilang dalawa ay naaamoy niya ang gamit na pabango ng lalaki mula sa kinaroroonan niya. Kumunot ang noo niya dahil sa pagtataka kung ano ang ginagawa ng lalaking ito sa tinutulugan niya. “Did you sleep well?” tanong ulit nito habang nakangiti. Itiniklop ni
Bawat paglabas-pasok ni Michael kay Klarisse ay ang pag-ungol din na ginagawa ni Klarisse. Kung dati, sa isip niya lang binabanggit ang pangalan ng dating nobyo sa tuwing may nangyayari sa kanila ni Nathan, ngayon naman ay malaya niya nang isinisigaw ang pangalan ni Michael kasabay ng pag-init ng katawan niya. For Klarisse, this is not just lust she’s feeling. This is pure love. Hindi lang ito init ng katawan ang nararamdaman niya, kundi pag-ibig para sa lalaki. Alam niyang mali ang ginagawa niya, pero bakit parang tama na ibigin pa rin ang lalaki sa kabila ng pagkakatali niya sa iba? Klaris close her eyes when the unexplainable electricity ran down from her chest to her womanhood. She shouted Michael’s name bago tila may kung ano ang lumabas sa pagkababàe niya. Nang sabay nila na marating ang rurok ng kaligayahan ay pabagsak na humiga si Michael sa tabi niya. Ang akala ni Klarisse ay tatayo ni si Michael, katulad ng ginagawa ni Nathan matapos siyang angkinin, ay nagkamal
“So, where do you want go now, Gang?”Napatili at halos mapatalon pa sa gulat si Klarisse dahil sa biglaang pagsulpot ni Michael sa kanyang likuran. Kasalukuyan siyang nasa dock habang nakatunghay sa magandang karagatan ng islang kinaroroonan nila nang sumulpot si Michael sa likuran niya at yakapin siya. Mag-isa lang siya kanina at malalim ang iniisip kaya hindi niya namalayan na nakalapit na pala sa kanya ang binata. “Bakit nagulat ka? Malalim yata ang iniisip mo. Tell me what is it.”Humarap si Klarisse sa lalaki, at sa pagharap niyang iyon ay agad siyang sinalubong ng halik ng lalaki. Napangiti si Klarisse. “Alam mo, Gang, ang laki ng pinagbago mo,” saad niya sa lalaki at iniyakap ang mga braso sa leeg ng binata. “Really, why?”“Nah, it’s hard to explain. Pero gusto ko ang pagbabago mo—”“Of course, kahit sino ay magugustuhan ang pagbabago ni Michael. From rug to riches? Now, tell me, sino ang hindi magugustuhan ang ganoong pagbabago?”Humiwalay si Klarisse mula sa pagkakayakap
Habang inihahatid ng tingin ni Michael si Audrey ay hindi niya maiwasan ang mapailing. He knows there is something she is hiding. At aalamin niya iyon kahit na ano ang mangyari. If he's being paranoid and being judgemental, ngayon pa lang ay magso-sorry na siya. Pero malakas talaga ang kutob niya. He trusts his human instincts. May nagsasabi sa likod ng isip niya na tama ang kutob niya. He feels it within his bones. Nang hindi niya na makita si Audrey ay saka niya tiningnan ang gawi ng taong nakita niya kanina. Wala na ang tao, pero ang kotse na kinatatayuan nito kanina ay naroon at naka-park pa rin. Napailing siya nang kumabog ang puso niya. Ang kabog na alam niyang hindi siya tatantanan hanggang hindi niya nalalaman ang totoo.Naglakad si Michael papunta sa kotse na kinatatayuan ng estrangherong hindi niya man lang nakita ang mukha.Nang makarating sa tapat ng kotse ay saka niya kinatok ang bintana ng kotse. Nagbabakasali siyang may tao sa loob at pagbubuksan siya ng bintana. But w
Audrey was begging. Begging for his love. He wanted to ask why? But does it matter?Hindi niya alam ang sasabihin sa babae. Pero gusto niya itong hawakan at kabigin papunta sa kaniya para lang yakapin, pero hindi niya iyon ginawa. Ayaw niyang umasa ang babae. Ayaw niyang magpadalos-dalos sa mga ginagawa niya.Paano kung naguguluhan lang din siya? Paano kung naghahanap lang siya ng pagbabalingan ng atensiyon niya para lang makalimutan si Klarisse?At kung gawin niya na kabigin ito, paano kung mag-assume ito na gusto niya rin ito? Mas magkakaroon siya ng malaking problema lalo pa at kilala na niya ang ugali ng babae na para bang what Audrey wants, what Audrey gets.Tumingin ulit si Audrey sa kaniya. Mas malamlam ang mga mata nito, mas malungkot. Nakikiusap ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya.Heto, isang babae, isang matagumpay na babae ang kusang lumalapit sa kaniya para mahalin niya. Pero siya? Pilit niyang iniiwasan ang babae dahil sa maraming dahilan. Isa na roon si Klarisse.“W
“So, we meet again.”Napatingin si Michael sa babaeng nagsalita. Si Audrey. Simple lang ang suot nito. Nakapantalon at T-shirt na kulay black. Plain lang iyon kaya mas lumabas ang angking kaputian ng babae.Limang buwan niya rin itong hindi nakita nang personal, dahil parati naman itong lumalabas sa T.V dahil sa dami ng achievements nito sa pagiging doktor.“What is it this time, Audrey?” Malumanay lang na tanong niya kahit pa ang totoo ay napapagod na siya dahil lang sa pakikipag-usap dito. Nagpakawalawa pa siya nang mahabang buntonghininga.Natawa naman si Audrey na para bang may sinabi siyang nakakatawa.“Grabe ka sa akin, Mr. Ratcliffe, ah. Wala pa nga akong ginagawa, naiirita ka na. Wala bang nakapagsabi sa iyo na kapag naiirita ka sa isang tao, ay dahil gusto mo ito?”“What?” Nangunot ang noo niya dahil sa sinabi ng dalaga.“Do you really like me that much, huh?”Naglakad siya palapit sa kotse niya , at iniwan ang babae. But what's weird is, he's expecting her to follow him. Kay
Pagdating sa bahay nila Sebastian ay namangha siya sa marangyang pamumuhay ng lalaki. Yes, he's wealthy now, but it doesn't change the fact that he still came from the slumber. At kung hindi pa yata sa ama niyang may pera ay hindi siya makakaahon sa buhay kahit pa magtrabaho siya habang buhay.Naniniwala siya sa swerte, pero hindi nakakabit sa kaniya ang salitang iyon, hanggang sa dumating si Honey sa buhay niya. Ang kapatid niyang nagsisilbing anghel niya.The thing is, this question is always running on his mind.Paano kung nagkataon na hindi si Honey ang kapatid niya? Paano kung nagkataon na gahaman ang kapatid niya at hindi siya nito hinanap?Baka hanggang ngayon ay nagbubuhat pa rin siya sa pier at napag-iwanan na ng buhay.But God made a plan only for him and that plan made him a better person now.“Are you all right?” A sudden voice appeared kaya naman halos mapatalon pa siya sa gulat.“Did I startle you?” Nakangisi pa ang nagmamy-ari ng boses nang tingnan niya. “Mukhang malali
“K-Klarisse...” anas niya ulit. “W-why are you d-doing this to me, Gang?” tanong niya kahit pa ang totoo ay hindi naman talaga siya sigurado kung ang kinakausap niya ay ang babaeng tinutukoy niya. Dinaig niya pa ang batang bago pa lang nagsisimula na maglakad. Nangangapa pa siya. At hindi niya alam kung ano ba ang dapat na gawin. “I-is that y-you, Gang?” tanong niya na nanginginig ang boses niya. Napangiti siya. Isang ngiti na dinaig pa ang namatayan dahil sa hindi maipaliwanag na sakit na nararamdaman niya. Para siyang tanga na umaasa sa wala. This moment, it’s like he's waiting for rain in a dry desert. Hahakbang pa sana siya palapit sa bulto ng tao ngunit binalot ng kadiliman ang buong parking lot. A sudden brownout enveloped the parking lot. “Damn it!” mura niya sabay takbo papunta sa bulto. Ginawa niya ang lahat ng makakaya niya para lang makalapit agad sa taong hindi niya naman sigurado kung iyon nga ang hinahanap niya. Nang mahawakan niya ang braso ng taong kausap niya
“K-Klarisse?” nanginginig ang boses na turan ni Michael.Maging si Honey at Eros ay biglang napatingin sa kaniya. May balak pa sanang agawin ni Honey ang cell phone sa kaniya subalit inilayo niya sa kapatid ang cell phone na hawak.Iminuwestra din ni Michael ang kamay para pigilan ang kapatid sa paglilikot kaya naman tumango ito bilang pagsunod sa sinabi niya rito.“K-Klar—” Umiling si Michael. Imposible na si Klarisse ang kausap niya. Bigla siyang natauhan sa kagaguhan. “Sino ito?” seryoso niyang tanong.“Psh! Oh, kumusta ka na?”Napakunot ang noo ni Michael nang mapagsino ang nasa kabilang linya. “Charlotte?”“Yes, that's my name. I’m glad na kilala mo pa ako.”Bumuntonghininga si Michael. Nakaramdam siya ng pagkairita pero hindi niya na lang iyon ipinakita sa kausap lalo pa at ang balita niya ay buntis ito.“Niloloko mo na lang ako parati.” Pumalatak siya bago tumingin sa mag-asawa at umiling. Dinukot niya na rin ang susi na nasa bulsa niya at ipinakita sa mag-asawa. “Alis na muna
It upsets him.At habang iniisip ang napag-usapan nila ni Eros ay bumabaliktad ang sikmura niya kahit pa nga kalalaki niyang tao. Hindi niya pa rin maisip na pinatay si Klarisse. Hindi niya matanggap.Ang isipin pa lang na papatay ka ng isang tao, ng isang pasyente mo dahil lang sa pansarili mong kapakanan ay isa ng matinding sakit sa pag-iisip.“Naturingan ka pa namang doktor na hayop ka!” Sumigaw ulit ng ubod lakas si Michael dahil sa bigat ng nararamdaman sa mga oras na iyon. Hindi niya na alam kung paano pa ang gagawin para lang maibsan kahit papaano ang sakit na nararamdaman.Mula sa pagkakahiga ay tumayo siya. Kailangan niyang magpahangin. Kailangan niyang makaalis sa bahay na ito. Kailangan niyang libangin ang sarili niya bago pa siya mabaliw dahil sa kaiisip.Naglakad siya papunta sa kwarto ng ina at binuksan ang pinto ng kwarto nito. Naabutan niyang natutulog na ang ina kaya hindi niya na lang ito ginising upang magpaalam.Nilapitan niya na lang ito upang ayusin ang kumot nit
”Who’s Primitivo?” Nasa bahay na sila ngayon. He didn't expect na titiklop si Audrey sa kapatid niya na hanggang ngayon ay hindi pa rin maipinta ang mukha. Ang honeymoon sana ng mga ito ay nauwi sa ganito. “He's the one who abducted me before.”Napalingon sila nila Eros at ng ina niya sa kapatid niya. “What?” halos sabay pa nilang tanong sa kapatid niya na nagkibit lang ng mga balikat. Lumapit ito sa asawa at pinatanggal ang hook ng gown na suot nito. “I’m sorry, Sweetheart...” ani niya sa kapatid. “For what?” tanong nito pagkatapos ay lumapit naman sa kaniya at tinapik siya sa pisngi. “If you think you ruin our wedding day, diyos ko naman, kuya. Loko ka ba? Iyan mismong si Eros ang sumugod sa taas nang malaman namin ang nangyari. Papabayaan ka ba namin? Pasalamat siya at wala rito sila Greta at Charlotte.”Tama ang kapatid. At iyon ang pinagtataka niya. Bakit wala ang dalawang babae sa araw ng kasal ng kapatid niya? Tinawagan pa nga nila ang dalawang babae subalit hindi nangako
“He tried to rape me!”Matinding pag-iling ang ginawa ni Michael, but he could not talk. Hanggang ngayon kasi ay lango pa rin siya sa droga na sigurado siyang si Audrey ang may gawa. Napatingin siya sa ina niya. Umiiyak ito at halatang tuliro at hindi alam ang gagawin. They were not prepared for this. Sabagay, sino nga ba ang mag-aakala na ang babaeng propesyonal at tinuring niyang kaibigan ay gagawin ang imoral na hakbang para makuha nito ang gusto?Napatingin si Michael sa mga taong nakapalibot sa kaniya. Hindi niya ang mga ito kilala pero alam niyang mga binayaran ito ni Audrey para sa larong ito. “H-hindi k-ko alam a-ang gagawin ko sa iyo, M-Michael. H-hindi kita pinalaking ganito. I t-thought you’re f-fine! A-akala ko a-ay o-okay ka na m-matapos mawala ni Klarisse. I did not even expect n-na maging si Dr. Aubrey a-ay gagawan m-mo nang h-hindi maganda. And l-look a-at you!” Itinuro siya ng ina at hinampas sa braso. “You’re too high to talk! Diyos ko! G-ganito ba ang i-itinuro