5 years later...
"My Gosh, Klara!" bulalas ng kaibigan n'yang si Greta nang dalawin s'ya nito sa bahay nila isang araw. Ayaw n'ya sanang papuntahin ito sa kanila kaso mapilit talaga ang kaibigan. "Sa araw-araw ba naman na ginawa ng Diyos, sa t'wing magkikita tayo ay parati ka na lang may black eye at pasa! Hoy, Klara! Tao ka at hindi punching bag!" Nagngingitngit ito kaya malakas ang boses na nagsasalita. "Sshh! 'Wag kang maingay at baka marinig ka ni Nathan," pagmamakaawa n'ya rito."Nasisiraan ka na ba?" umiiling na tanong nito. "Nasisiraan ka na nga!" bulyaw uli nito sa kanya."Hayaan mo na..." Sinadya n'yang bitinin ang pagsasalita upang pakawalan ang mga luha. "Siguro, parusa 'to ng Diyos sa ginawa ko," aniya sa pagitan ng paghikbi."'Wag mong idamay ang Dios sa kahinaan ng loob mo, Klara!" Matalim ang mga matang tinitigan s'ya nito kasabay ng pagbuntong-hininga. "I miss my best friend. Iyong best friend ko na kayang kumilos ayon sa kagustuhan n'ya. Iyong Klarisse na hindi pumapayag na apihin s'ya. Tingnan mo nga ang sarili mo..." Tumingin ito sa kanya mula ulo hanggang paa. "Mamahalin nga ang mga alahas at damit mo pero mukha ka pa ring basahan dahil d'yan sa mga pesteng pasa mo! May suggestion ako!" Nang-uuyam ang titig nito sa kanya. "Bakit 'di ka na lang magpakamatay para di ka na mahirapan!" Puno ng sarkasmo ang boses nito kaya mas umiyak s'ya. Limang taon na buhat ng ikasal sila ni Nathan. 20-years old lang s'ya noon. Pumayag s'yang magpakasal dahil sa mga sinabi nito at sa mga pangako nito.Naudyukan lang din talaga ang isip n'ya nang makita n'ya si Charlotte at Michael na kulang na lang ay magtalik o baka nga nagtalik ang dalawang iyon noong gabing iyon.Hindi n'ya alam. She thought, as the years passed by, her heart would mend itself pero kabaliktaran noon ang nangyari. Bawat segundo ng minuto; bawat minuto ng oras at bawat oras ng araw, si Michael pa rin talaga. If she could turn back the time, she would have said no to Nathan. Ipaglalaban n'ya ang lalaking mahal n'ya kung sakali man. Noong ikinasal s'ya sa simbahan, hiniling n'ya na sana pumunta roon si Michael para bawiin s'ya nito sa lalaki pero hindi ito nagpakita. Nabalitaan n'ya na lang din na umalis na ang mga ito sa lugar nila. Simula noon ay hindi na s'ya nagkaroon ng balita sa binata. Marami ang sinayang n'yang oras at pagkakataon kaya malaki ang pagsisisi n'ya. Ilang buwan matapos ang kasal nila ni Nathan ay nakita n'ya ang tunay na ugali nito. Mapangmata, babaero, lasenggero, sugarol, lahat na lang yata ng bisyo ay na kay Nathan na. Sinasaktan din s'ya nito. Batok, suntok, tadyak, sampal at kung ano-ano pang uri ng pananakit ang ginawa nito sa kanya sa t'wing sila lang dalawa sa bahay.Ayaw rin nitong lumalabas s'ya ng bahay kung hindi niya ito kasama.Matagal n'ya na rin na hindi nakikita ang mga magulang dahil nasa probinsya nila ang mga ito. Pero mas okay na iyong ganoon para hindi na madamay pa ang mga ito sa kapalaran na sinapit niya.Minsan nang isama s'ya ng asawa sa isang party ay bugbug ang inabot n'ya pagkauwi nila. Nagalit ito nang may makitang lalaki na na nakatingin sa kanya. Tinatanggap n'ya lahat ng sakit na pinaparanas nito sa kanya basta hindi lang nito sasalingin ang mga magulang n'ya. "I saw him..." Greta cleared her throat after whispering that words. Him? Who? She wanted to ask her pero bigla na lang dumating si Charlotte."Ohh, hi Greta," bati nito sa kaibigan n'ya. Nang tumingin ito sa kanya ay napapailing ito. "Panibago na naman 'yan, ah?" Lumapit ito sa kanya at hinawakan ang pasa sa braso niya. "Papapuntahin ko rito mamaya si Liam para matingnan ka." Tukoy nito sa asawang doktor. Simula nang magkaasawa ang babae ay naging malapit sila sa isa't-isa. Marahil ay nag-mature din ang isip nito sabay ng pagdagdag ng edad. "'Wag na baka magalit na naman sa iyo ang kuya mo." Nakita n'ya ang pag-iling ng dalawa. "I really can't imagine myself portraying your roles. Willing kaming tulungan ka pero hindi mo naman tinutulungan ang sarili mo. Minsan kasi, ang mga tao ay paulit-ulit na pinagmamalupitan ka o ginagawan ng masama dahil hinahayaan mo lang silang gawin ito. They always thought that you're giving them the right to rule your life over you. Inaamin kong ayaw ko sa iyo dati pero mas ayaw ko sa iyo ngayon. You are weak and naïve. Isa kang damsel in distress na kahit kailan hindi sasagipin ng Knight in Shining Armor n'ya. Subukan mong iuntog ang ulo mo sa pader baka sakaling matauhan ka." Hinawakan s'ya nito sa balikat. "Hindi ka nag-iisa. Nandito kami ni Greta. We'll help you. Let go. Free yourself from any burden. Forgive yourself. Give yourself a chance to live the way you always wanted to be.""Tama si Charlotte, Klara. Maawa ka naman sa sarili mo." Umiiyak na ang mga ito habang inaalo din s'ya. She smiled bitterly. "You know I can't. Kasal na kami ni Nathan. Nakatali na ako sa kanya kaya hindi ko na s'ya matatakasan.""Hin—" Naputol ang sasabihin ni Charlotte nang dumating si Nathan, lasing."Tulungan mo nga ako, Klara, na umakyat sa silid!" Susuray-suray itong naglalakad kaya agad s'yang lumapit dito para alalayan ang asawa. "Umuwi na kayong dalawa," dugtong pa nito na ang tinutukoy ay ang dalawang kaibigan n'ya.Aalma pa sana si Charlotte kaya umiling s'ya upang pigilan ito sa kung ano man ang gagawin o sasabihin. Nakuha naman nito ang ibig n'yang sabihin kaya nagpaalam na rin ang mga ito. Pagdating nila sa sariling silid ay agad n'yang inihiga ang lalaki.Aalis na sana s'ya pero hinawakan s'ya nito at hinila kaya bumagsak s'ya sa katawan nito."Naligo ka na ba?" namumungay ang mga matang tanong nito sa kanya. "G-gumamit ka na naman ba ng b-bawal na g-gamot?" Nauutal s'ya dahil sa takot dito. Ngumisi lang ito na parang isang demonyo. "Wala kang pakialam!" sigaw nito sa kanya kaya napaigtad s'ya. "Maghubad ka!" utos nito sa kanya."N-Nathan, p-please!" Kailangan niyang makiusap sa lalaki para lang hindi n'ya na naman maranasan ang pambababoy nito sa kanya.Tumayo ito at hinatak nito ang kamay n'ya. Napadaing s'ya dahil sa higpit ng pagkakahawak nito sa kanya."L-let's just s-sleep, Nate, please." Iniharang n'ya ang dalawang palad bilang pagprotesta sa gagawin ng asawa sa kanya subalit tila wala itong naririnig dahil na rin sa droga na parati nitong ginagamit.Pwersahang pinunit nito ang bestida n'ya. Tiningnan nito ang kabuuan ng katawan n'ya at ngumisi. "Wala ka pa rin talagang pinagbago simula nang una kitang tikman," saad pa nito sabay halik sa kanya.Napahiyaw s'ya ng kagatin nito ang labi n'ya. Nalasahan n'ya ang dugo galing sa sugat sa labi n'ya.Hinawakan ni Nathan ang buhok n'ya at pwersahan s'yang hinila sa kama at inihiga. Itinali nito ang magkabilaang kamay at paa n'ya habang walang saplot ang katawan n'ya. Nagsindi muna ito ng sigarilyo bago ito naghubad. Pumatong ito sa bandang sikmura n'ya at sinampal s'ya."Akin ka lang, Klarisse, naiitindihan mo?!" Mabalasik ang boses nito kaya mas nakaramdam s'ya ng takot. "Kapag nalaman ko na may kumakalantari sa iyo, babalatan kita nang buhay!" Marahas nitong dinama ang dibdib n'ya habang hinahalikan s'ya nito sa iba't-ibang parte ng katawan.Nang hindi pa makuntento ay kinagat nito ang korona ng dibdib n'ya kaya napahiyaw s'ya sa sakit pero tumawa lang ito.Naramdaman n'ya ang isang kamay nito na minamasahe ang kaselanan n'ya pero wala s'yang naramdamang kakaiba sa katawan n'ya kundi pagkasuklam para sa asawa.Matalim ang mga mata nito nang tumingin uli sa kanya. "Klarisse! Klarisse! Klarisse!" paulit-ulit na banggit nito sa pangalan n'ya na tila ba nahihibang na. "I really hate you for making me feel that I am being unloved by you. Fuck you, Klara!" At sa pangalawang pagkakataon ay nakatanggap s'ya ng malakas na sampal mula rito bago s'ya nito tinalikuran. Wala s'yang magawa kundi umiyak nang umiyak habang pilit tinatanggal ang mga tali sa kamay n'ya."Nako! Señorita Klarisse!"Nagkukumahog na lumapit sa kanya pinakabatang katulong nila. Kasunod nito ang Mayordoma nila. Agad tinanggal ng mga ito ang nakatali sa kanya at binigyan s'ya ng damit."May mga paso po kayo sa katawan n'yo," mangiyak-ngiyak na saad ni Manang Bebang habang tinutulungan s'yang tumayo. "Hindi sa pangingialam, Señorita, pero bakit hindi na lang po kayo umalis sa bahay na 'to?"Ngumiti siya nang mapait bago pinunasan ang mga luha na naglandas sa mga mata niya. "Sagrado para sa akin ang ipinangako ko sa kasal namin ni Nathan, Manang, kaya hindi ko babaliin iyon hanggang kaya ko pa..."Nagising si Klarisse dahil sa tadyak sa paahan niya, kaya naman paigik siyang bumangon mula sa pagkakahiga. Nakita niya si Michael na nakatunghay sa harapan niya, may hawak itong tasa na halata pang mainit ang laman dahil sa umuusok pa ito, habang nakangisi sa kanya. “Ang sarap ng buhay natin, ah? Aba, anong oras na, tulog ka pa rin? Ganyan ba talaga kayong mga mahihirap, walang sense of responsibility? Get up!” sigaw nito matapos siyang tuyain. Dahil sa labis na takot ay nagkukumahog siyang tumayo. Naglakad siya papunta sa dresser para kumuha ng T-shirt subalit nang dumaan siya harapan nito ay pinatid siya ng asawa kaya pasubsob siyang nadapa. Sa kagustuhan na huwag masaktan ang mukha ay ang kamay niya ang naitukod niya kaya naman isang nakakabinging sigaw ang pinakawalan niya nang mabali ang kanang kamay niya. “H-help m-me, Nathan, please...” umiiyak niyang samo rito habang hawak ang kamay na nasaktan. Sa pag-aakalang nagbibiro lang ang babae ay tiningnan niya lang ito
Sinungaling kang hayop ka! Sinungaling ka talaga, Nathan! Labis ang galit sa dibdib ni Laura nang malaman ang ginawang kasinungalingan ni Nathan sa magulang nito at sa mga kaibigan niya. Nunca ba namang sabihin na nahulog siya sa hagdan.“Auntie Tess told me that, too. And besides, naniwala kami, dahil ang sabi ng doctor is malnourished ka. Sabagay, kita naman iyon sa katawan mo, eh. Biglang bagsak ng katawan mo, Klarisse.”“Ano ang sabi ng pinsan mo tungkol sa pagiging malnourished ko?”“That you have difficulty dealing with your life? Ni kahit ang kumain ay hindi mo magawa? And you’re being paranoid...”“Paranoid about what?” “That my cousin is having an affair, kahit ang totoo ay wala naman daw siyang kalaguyo. At sabi niya ay sinasaktan mo raw siya, and that you even cut his arm.”“What the hell is he talking about?!” Naikuyom ni Klarisse ang mga kamay niya. Sobra na ang asawa niya! Maging ang sanity niya ay nilalagyan ng bahid para lang masira siya! She can’t take this shit any
Maybe it’s the same old story. But why does my heart beats faster than usual whenever someone utters your name? Maybe it’s the same old story. Pero bakit hindi nakakasawa na pakinggan ang tibok ng puso ko kapag pangalan mo ang binabanggit ng kausap ko.Perhaps, it’s insanity.I miss you. No—I miss you more than words... I want to see you. I want to touch you. Even if it takes forever, I still want to see you, Gang...“Hoy, gaga, natahimik ka na riyan? Okay ka lang ba?” natatawang saad sa kanya ng kaibigan sabay kalabit sa kanya. Pero nang makita ni Greta ang mukha ng kaibigan ay natahimik ito. Sandaling natulala bago siya nilapitan. “Oy, ano ang problema? Bakit ka umiiyak? May masakit ba sa iyo?” nag-aalalang tanong sa kanya ng kaibigan. Inabutan din siya nito ng tissue. Umiling siya, pagkatapos ay inabot niya ang tissue na ibinibigay nito. Sinubukan niyang punasan ang luha niya, but to no avail, patuloy pa rin ang mga iyon sa paglandas. Natatawa siyang lumuluha nang harapin ang kaibi
Nakatingin si Klarisse sa labas ng bintana sa kwarto nilang mag-asawa. Maulan kaya naman nagkaroon ng mist sa bintana sa harapan niya. Hinipan niya ang bintana bago isinulat ang salitang MICHAEL...The name stayed for about a minute, at mayamaya lang ay nawala na rin.Malalim siyang napabuntonghininga. The faded written name hit her really hard. Katulad kasi ng pangalan, ang nagmamay-ari nito ay ilang sandali niya lang nakasama. At hindi niya alam kung makakasama pa ba niya o makikita man lang kahit isang beses sa nalalabing buhay niya. Pumikit si Klarisse, dahil ito na naman. Nararamdaman niya na naman ang lungkot na sa tingin niya ay kahit na anong gamot ang inumin niya ay hindi tatalab para maging okay siya. Kailan ba siya huling naging masaya? Ah, matagal na. Noong si Michael pa ang kasama niya. And that was 5 years ago. Wala siyang magagawa. Kasalanan niya ang nangyari. Nakipaghiwalay siya rito dahil ang buong akala niya ay matutunan niyang mahalin si Nathan. Pero hindi nangy
Nasa kusina si Klarisse nang dumating si Nathan. Kasalukuyan siyang naghahanda ng pagkain para sa hapunan nang bigla itong nagpunta sa likuran niya. Yinakap siya ng asawa kasabay ng pagkapa sa utông niya. “Let’s have sex here, Klara... I want you,” bulong nito sa puno ng tainga niya.Napapikit si Klarisse. Hindi dahil nagustuhan niya ang ginagawa ng asawa, kundi dahil nakaramdam siya ng pagkasuklam dito. Isang mahabang buntonghininga ang pinakawalan niya bago humarap kay Nathan at pilit na ngumiti. “I have my monthly period right now, Nate...”“Ow? Is that so? Tsk! Sayang. Gusto pa naman kitang brutsahin hanggang sa manginig ang tuhod mo at mawalan na ng lakas. But forget it. Kumain ka na ba?”Nagsalubong ang kilay ni Klarisse dahil sa inaasta ngayon ni Nathan. Mabuti na nga lang at nakatalikod ito kaya naman hindi nito nakita ang reaction niya. “Maganda yata ang mood mo ngayon?”“Yeah. Halata ba?” Hindi sumagot si Klarisse. “The meeting didn’t go well. But, you’re all I need to cl
Kinuha ni Klarisse ang kamay ni Michael na nakalahad sa kanya. His hand is warm. Indikasyon na totoo nga na nasa harapan niya ito. Tapos na ang panahon na hinahanap-hanap niya ito. Dahil heto, hindi lang ito nasa harapan niya, kundi ay hawak pa nito ang kamay niya. Si Michael naman, nang mahawakan ang kamay ng dating katipan ay agad niyang inalalayan na tumayo si Klarisse bago ito hinila palapit sa kanya. Gamit ang jacket na binili niya kanina ay isinuot niya iyon kay Klarisse bago kinuha ulit ang kamay at hinipan. Nang bitiwan kanina ni Michael ang kamay ni Klarisse ay nakaramdam ng pagkadismaya ang babae. Pero dahil sa ginawa nito ngayon ay napuno ulit ng kasiyahan ang puso niya. Matinding ginhawa ang naramdaman niya dahil sa ginawa nito. “O-okay na. Salamat, M-Michael...”Tumingin lang sa kanya si Michael at tumango. Mahaba at nakabibinging katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa. Lihim siyang nakatingin kay Michael na nakaangat ang mukha at nakatingin sa kawalan. Aaminin
Kung bomba man na inilapag sa kanilang harapan ang sinabi ng babae, baka kanina pa nagkalat ang laman nilang mag-asawa. They were being like caught off guard. Si Klarisse ay hindi makapaniwala na nakatingin kay Michael na nakatunghay na rin sa kanya. Blanko ang ekspresyon ng mukha nito. “Wh—w-what d-did you s-say?” nauutal na tanong ni Nathan. “Siya ang may-ari ng M and R company. He owns this mall and restaurant, too, Mr. del Prado... At dahil pinirmahan mo na ang mga papel ng building na ibenebenta mo, siya na rin ang may-ari noon.” “But—what the fuck?! Niloloko n’yo ba ako?!” malakas na sigaw ni Nathan kasabay ng pagbagsak ng kamay nito sa lamesa kaya nagtinginan sa gawi nila ang ibang costumers. “Paano naging may-ari ang gagong iyan ng pinakamalaking kompanya sa buong Asya kung isa lang siyang janitor?!”Tumayo si Klarisse para pigilan si Nathan pero tinabig lang siya nito dahilan para na-out of balance siya. Ang inaasahan ni Klarisse na sahig na sasalo sa kanya ay hindi nangy
Patuloy na itinutulak ni Klarisse ang humahalik sa kanya. Kahit gusto niya ang halik nito, kahit gusto niya ang labi nito, kahit mahal niya ito. Ayaw niya nang maging laruan pa ng kahit na sinong lalaki, kahit pa ni Michael. Pagod na siya. Ayaw niya nang hayaan na babuyin siya ng kahit na sino kaya kahit sa kabila ng gusto niya ang ginagawa ng lalaki ay nanlaban siya. Patuloy niya itong itinutulak. But the man keeps on kissing her. Hindi ito tumigil at mas pinatikim pa sa kanya ang mapagparusang halik. When Klarisse tasted blood on her lips, ay impit siyang napaiyak dahilan para tumigil ang lalaki. “Damn it! Damn it! Damn it!” sunod-sunod na mura ni Michael habang pinupukpok ang pader. Matapos ang ilang segundo ang tila nahahapo itong tumingin sa kanya. “Bakit mo ako iniwan, Klarisse?! Bakit?!” Naroon ang panunumbat sa boses nito nang magsalita ito. Hindi nakasagot si Klarisse sa tanong nito. Napatitig lang siya sa dating katipan habang umiiyak. Nababasa ni Klarisse ang
Habang inihahatid ng tingin ni Michael si Audrey ay hindi niya maiwasan ang mapailing. He knows there is something she is hiding. At aalamin niya iyon kahit na ano ang mangyari. If he's being paranoid and being judgemental, ngayon pa lang ay magso-sorry na siya. Pero malakas talaga ang kutob niya. He trusts his human instincts. May nagsasabi sa likod ng isip niya na tama ang kutob niya. He feels it within his bones. Nang hindi niya na makita si Audrey ay saka niya tiningnan ang gawi ng taong nakita niya kanina. Wala na ang tao, pero ang kotse na kinatatayuan nito kanina ay naroon at naka-park pa rin. Napailing siya nang kumabog ang puso niya. Ang kabog na alam niyang hindi siya tatantanan hanggang hindi niya nalalaman ang totoo.Naglakad si Michael papunta sa kotse na kinatatayuan ng estrangherong hindi niya man lang nakita ang mukha.Nang makarating sa tapat ng kotse ay saka niya kinatok ang bintana ng kotse. Nagbabakasali siyang may tao sa loob at pagbubuksan siya ng bintana. But w
Audrey was begging. Begging for his love. He wanted to ask why? But does it matter?Hindi niya alam ang sasabihin sa babae. Pero gusto niya itong hawakan at kabigin papunta sa kaniya para lang yakapin, pero hindi niya iyon ginawa. Ayaw niyang umasa ang babae. Ayaw niyang magpadalos-dalos sa mga ginagawa niya.Paano kung naguguluhan lang din siya? Paano kung naghahanap lang siya ng pagbabalingan ng atensiyon niya para lang makalimutan si Klarisse?At kung gawin niya na kabigin ito, paano kung mag-assume ito na gusto niya rin ito? Mas magkakaroon siya ng malaking problema lalo pa at kilala na niya ang ugali ng babae na para bang what Audrey wants, what Audrey gets.Tumingin ulit si Audrey sa kaniya. Mas malamlam ang mga mata nito, mas malungkot. Nakikiusap ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya.Heto, isang babae, isang matagumpay na babae ang kusang lumalapit sa kaniya para mahalin niya. Pero siya? Pilit niyang iniiwasan ang babae dahil sa maraming dahilan. Isa na roon si Klarisse.“W
“So, we meet again.”Napatingin si Michael sa babaeng nagsalita. Si Audrey. Simple lang ang suot nito. Nakapantalon at T-shirt na kulay black. Plain lang iyon kaya mas lumabas ang angking kaputian ng babae.Limang buwan niya rin itong hindi nakita nang personal, dahil parati naman itong lumalabas sa T.V dahil sa dami ng achievements nito sa pagiging doktor.“What is it this time, Audrey?” Malumanay lang na tanong niya kahit pa ang totoo ay napapagod na siya dahil lang sa pakikipag-usap dito. Nagpakawalawa pa siya nang mahabang buntonghininga.Natawa naman si Audrey na para bang may sinabi siyang nakakatawa.“Grabe ka sa akin, Mr. Ratcliffe, ah. Wala pa nga akong ginagawa, naiirita ka na. Wala bang nakapagsabi sa iyo na kapag naiirita ka sa isang tao, ay dahil gusto mo ito?”“What?” Nangunot ang noo niya dahil sa sinabi ng dalaga.“Do you really like me that much, huh?”Naglakad siya palapit sa kotse niya , at iniwan ang babae. But what's weird is, he's expecting her to follow him. Kay
Pagdating sa bahay nila Sebastian ay namangha siya sa marangyang pamumuhay ng lalaki. Yes, he's wealthy now, but it doesn't change the fact that he still came from the slumber. At kung hindi pa yata sa ama niyang may pera ay hindi siya makakaahon sa buhay kahit pa magtrabaho siya habang buhay.Naniniwala siya sa swerte, pero hindi nakakabit sa kaniya ang salitang iyon, hanggang sa dumating si Honey sa buhay niya. Ang kapatid niyang nagsisilbing anghel niya.The thing is, this question is always running on his mind.Paano kung nagkataon na hindi si Honey ang kapatid niya? Paano kung nagkataon na gahaman ang kapatid niya at hindi siya nito hinanap?Baka hanggang ngayon ay nagbubuhat pa rin siya sa pier at napag-iwanan na ng buhay.But God made a plan only for him and that plan made him a better person now.“Are you all right?” A sudden voice appeared kaya naman halos mapatalon pa siya sa gulat.“Did I startle you?” Nakangisi pa ang nagmamy-ari ng boses nang tingnan niya. “Mukhang malali
“K-Klarisse...” anas niya ulit. “W-why are you d-doing this to me, Gang?” tanong niya kahit pa ang totoo ay hindi naman talaga siya sigurado kung ang kinakausap niya ay ang babaeng tinutukoy niya. Dinaig niya pa ang batang bago pa lang nagsisimula na maglakad. Nangangapa pa siya. At hindi niya alam kung ano ba ang dapat na gawin. “I-is that y-you, Gang?” tanong niya na nanginginig ang boses niya. Napangiti siya. Isang ngiti na dinaig pa ang namatayan dahil sa hindi maipaliwanag na sakit na nararamdaman niya. Para siyang tanga na umaasa sa wala. This moment, it’s like he's waiting for rain in a dry desert. Hahakbang pa sana siya palapit sa bulto ng tao ngunit binalot ng kadiliman ang buong parking lot. A sudden brownout enveloped the parking lot. “Damn it!” mura niya sabay takbo papunta sa bulto. Ginawa niya ang lahat ng makakaya niya para lang makalapit agad sa taong hindi niya naman sigurado kung iyon nga ang hinahanap niya. Nang mahawakan niya ang braso ng taong kausap niya
“K-Klarisse?” nanginginig ang boses na turan ni Michael.Maging si Honey at Eros ay biglang napatingin sa kaniya. May balak pa sanang agawin ni Honey ang cell phone sa kaniya subalit inilayo niya sa kapatid ang cell phone na hawak.Iminuwestra din ni Michael ang kamay para pigilan ang kapatid sa paglilikot kaya naman tumango ito bilang pagsunod sa sinabi niya rito.“K-Klar—” Umiling si Michael. Imposible na si Klarisse ang kausap niya. Bigla siyang natauhan sa kagaguhan. “Sino ito?” seryoso niyang tanong.“Psh! Oh, kumusta ka na?”Napakunot ang noo ni Michael nang mapagsino ang nasa kabilang linya. “Charlotte?”“Yes, that's my name. I’m glad na kilala mo pa ako.”Bumuntonghininga si Michael. Nakaramdam siya ng pagkairita pero hindi niya na lang iyon ipinakita sa kausap lalo pa at ang balita niya ay buntis ito.“Niloloko mo na lang ako parati.” Pumalatak siya bago tumingin sa mag-asawa at umiling. Dinukot niya na rin ang susi na nasa bulsa niya at ipinakita sa mag-asawa. “Alis na muna
It upsets him.At habang iniisip ang napag-usapan nila ni Eros ay bumabaliktad ang sikmura niya kahit pa nga kalalaki niyang tao. Hindi niya pa rin maisip na pinatay si Klarisse. Hindi niya matanggap.Ang isipin pa lang na papatay ka ng isang tao, ng isang pasyente mo dahil lang sa pansarili mong kapakanan ay isa ng matinding sakit sa pag-iisip.“Naturingan ka pa namang doktor na hayop ka!” Sumigaw ulit ng ubod lakas si Michael dahil sa bigat ng nararamdaman sa mga oras na iyon. Hindi niya na alam kung paano pa ang gagawin para lang maibsan kahit papaano ang sakit na nararamdaman.Mula sa pagkakahiga ay tumayo siya. Kailangan niyang magpahangin. Kailangan niyang makaalis sa bahay na ito. Kailangan niyang libangin ang sarili niya bago pa siya mabaliw dahil sa kaiisip.Naglakad siya papunta sa kwarto ng ina at binuksan ang pinto ng kwarto nito. Naabutan niyang natutulog na ang ina kaya hindi niya na lang ito ginising upang magpaalam.Nilapitan niya na lang ito upang ayusin ang kumot nit
”Who’s Primitivo?” Nasa bahay na sila ngayon. He didn't expect na titiklop si Audrey sa kapatid niya na hanggang ngayon ay hindi pa rin maipinta ang mukha. Ang honeymoon sana ng mga ito ay nauwi sa ganito. “He's the one who abducted me before.”Napalingon sila nila Eros at ng ina niya sa kapatid niya. “What?” halos sabay pa nilang tanong sa kapatid niya na nagkibit lang ng mga balikat. Lumapit ito sa asawa at pinatanggal ang hook ng gown na suot nito. “I’m sorry, Sweetheart...” ani niya sa kapatid. “For what?” tanong nito pagkatapos ay lumapit naman sa kaniya at tinapik siya sa pisngi. “If you think you ruin our wedding day, diyos ko naman, kuya. Loko ka ba? Iyan mismong si Eros ang sumugod sa taas nang malaman namin ang nangyari. Papabayaan ka ba namin? Pasalamat siya at wala rito sila Greta at Charlotte.”Tama ang kapatid. At iyon ang pinagtataka niya. Bakit wala ang dalawang babae sa araw ng kasal ng kapatid niya? Tinawagan pa nga nila ang dalawang babae subalit hindi nangako
“He tried to rape me!”Matinding pag-iling ang ginawa ni Michael, but he could not talk. Hanggang ngayon kasi ay lango pa rin siya sa droga na sigurado siyang si Audrey ang may gawa. Napatingin siya sa ina niya. Umiiyak ito at halatang tuliro at hindi alam ang gagawin. They were not prepared for this. Sabagay, sino nga ba ang mag-aakala na ang babaeng propesyonal at tinuring niyang kaibigan ay gagawin ang imoral na hakbang para makuha nito ang gusto?Napatingin si Michael sa mga taong nakapalibot sa kaniya. Hindi niya ang mga ito kilala pero alam niyang mga binayaran ito ni Audrey para sa larong ito. “H-hindi k-ko alam a-ang gagawin ko sa iyo, M-Michael. H-hindi kita pinalaking ganito. I t-thought you’re f-fine! A-akala ko a-ay o-okay ka na m-matapos mawala ni Klarisse. I did not even expect n-na maging si Dr. Aubrey a-ay gagawan m-mo nang h-hindi maganda. And l-look a-at you!” Itinuro siya ng ina at hinampas sa braso. “You’re too high to talk! Diyos ko! G-ganito ba ang i-itinuro