When I asked Elijah to take me away from home after what happened with me and papa, I knew he wasn’t just any ordinary person after I arrived at a house that time and learned that he was the owner of it. How huge the place was, how tight the security from outside, na ilang minuto pa ang layo sa labas sa pinakabahay niya, tapos pagdating doon, para 'yong isang malaking kastilyo. T-That's how it really looked, and the place was so huge that I couldn't even wrap my head around it.Pero katulad ng sinabi ng lolo kanina, I felt guilty because naisip ko rin 'yon noong una na dahil nga mayaman ang pamilya nila Eli kaya siya may ganoon kalaking bahay, because I also knew that a bodyguard won't be able to afford that kind of property pero dahil nga isang Regalonte si Elijah at naisip ko na rin na siguro ay may ibang negosyo siya ay kaya niya 'yon na bilhin para sa sarili niya.Kaso hindi lang pala basta simpleng... negosyo.A multinational business... hindi lang dito sa bansa, kung hindi sa iba
Papa decided not to take me back home, worried about my safety because Lolo would be there. Pero ako naman ang nag-alala sa kaniya, na baka siya naman ang saktan ng lolo dahil sa matinding galit nito but papa only shook his head at me earlier and smiled. Ikinagulat ko rin nang sabihin niya sa akin, sa harap mismo ni Elijah at ng Ma'am Kamila, na sa bahay ako ni Eli muna tutuloy pansamantala. Esther, Kio, Havoc, and even Sebastian were still there when he said that. At kitang-kita ko ang pag-iwas ng tingin ng huli sa aming gawi. Wala rin itong kahit anong sinabi, tumalikod lang at umalis. What I feel for Sebastian wasn't full hatred... k-kahit papaano naaawa ako sa kaniya, pero mali ang paraan niya ng pagmamahal sa akin."Pristine."Nang marinig ko ang boses ni Elijah ay napatingin ako sa kaniya. Narito kaming pareho sa likod ng sasakyan habang si Kio at ang nagmamaneho, nasa tabi naman nito si Esther."Hmm?" I tried to smile, pero naging ngiwi lang ata 'yon kaya napagdikit ko ng marii
Pagkatapos ng mga sinabi na 'yon ni Elijah ay siya mismo ang naghilig ng ulo ko sa kaniyang dibdib. I leaned on him... just like what I did from the start whenever things felt too hard, scary or even overwhelming. Ipinikit ko ang mga mata ko nang makaramdam ako ng pagkapanatag lalo pa nang maramdaman ko ang mahigpit na hawak niya sa kamay ko.His warmth, his steady heartbeat—everything about him made me feel like, even just for a moment, the world wasn’t as heavy as it is for me. Na sa dami ng mga nangyari, kapag siya na ang kasama ko at ganito ako kalapit sa kaniya ay sandali kong nakakalimutan ang lahat."Elijah..." I whispered."I'm here, baby..." he said softly as I held onto him tightly, as if he knew I wanted to feel his presence even more."Thank you so much, Eli..." and after I said that, I felt something pressed against my head. It didn’t end there... it moved down to my temple and then another... at nang maramdaman ko na ang mga labi niya 'yon ay mas humilig pa ako sa kaniya.
I know Elijah is hard to stop sometimes, dati, pero nang maging kami ay madalas nang hindi. Katulad ngayon. Kahit nang ilang beses ko na sinabi na ibaba na niya ako dahil sa hiya at dahil sa mga narinig ko kay Kio ay patuloy pa rin siyang naglalakad. Hinayaan ko na lang rin siya dahil alam kong hindi naman niya rin ako susundin. Iyong pagmumura lang niya kanina nang matapakan ko itong gown ko, eh. "Aren't you hungry?" tanong niya. Kio and Esther is still following us. Ganoon rin sila Kaji at ang aunty na kasama nito. "No," iling ko kay Elijah. Nakatingin ako sa kaniya pero nang mapansin ko na nalagpasan na namin ang hagdan paakyat sa kwarto ko nang tumuloy ako dito ay nagsalubong ang mga kilay ko sa kaniya."Eli, ibang silid ba ang gagamitin ko?" I asked him. Ang alam ko kasi ay ang mga kwarto dito sa mala-kastilyong bahay niya ay sa ikalawang palapag. I noticed a lot of rooms in the second floor the first time I arrived here pero ngayon ay saan kami pupunta?Nang balikan ko ng tin
Third Person's POV "Bakit hindi mo sinabi sa akin ang tungkol dito, Pierre?! Ang tungkol sa mga Regalonte?! Na ang bata pala na 'yon na bodyguard ni Pristine ay anak ni Kamila at Antonius?! Pinagkakaisahan ninyo ba ako?!" Dumagundong sa loob ng Vera Esperanza mansion ang boses ni Halyago pagkapasok pa lang ni Pierre. Napapikit siya ng mariin. Hindi niya akalain na ganito pa ang maririnig niya sa kaniyang ama imbis na magpaliwanag sa mga narinig niyang sinabi ni Kamila kanina. Ang tungkol sa usapan nito at ni Margus Ynares na pagpapakasal ni Pristine kay Sebastian. "Hindi ka namin pinagkakaisahan, dad. Hindi ko rin alam noong una na isang Regalonte si Elijah. He used a different surname, but not to deceive me, mukhang desisyon ni Kamila 'yon dahil sa kalagayan rin ng pamilya nila. Hindi ko rin kailanman narinig si Elijah na nagsalita tungkol sa totoo niyang mga magulang dahil madalas ay wala ako dito sa mansion at sila ni Pristine ang magkasama. Ang mahalaga lang sa akin noon ay n
"What did you say?! Talaga bang nasisiraan ka na ng ulo, Pierre?!"Pierre knew what he was doing. Alam niyang ang paglabas ni Elijah bilang isang Regalonte, at ang pagiging escort nito ni Pristine ay ang kapalit naman ang matinding galit naman ng ama niya ang kahaharapin niya. He already saw it coming but he didn't regret all of the decisions he made tonight.Hindi siya nagdalawang isip nang kausapin siya ni Kamila Regalonte tungkol sa sitwasyon ni Pristine. And he was ashamed to know that Kamila knew about the sufferings of his daughter, mas alam pa nito kaysa sa kaniya."Maayos pa na tumatakbo ang isipan ko, dad. At hindi ko na rin uulitin pa ang mga sinabi ko. Ngayon, kung hindi mo matatanggap ang desisyon ko, mabuti pa nga sigurong magkaniya-kaniya na lang tayo."He wasn't blind anymore. Masakit man itong bitawan para sa kaniya dahil sa pagmamahal at pagmamalasakit pa rin niya sa kaniyang ama ay hindi na siya magtitiis. Ngayon kikilos naman siya para sa anak niya at babawi.Napaaw
After Pierre told that to his father, he didn't stay longer in the place where he started to dream of a happy life with his own family. Pero ang pangarap na 'yon ay maaga rin na nasira pagkatapos mawala ng kaniyang pinakamamahal na tao."Pierre! Bumalik ka dito, Pierre! Don't just turn your back on me and leave me after all of the things that I-I did to you!"Hindi siya huminto sa paglalakad at dire-diretso niyang tinahak ang kaniyang kotse niya.It's over, dad. Tapos na akong maging sunud-sunuran rin sa 'yo. Nakakapagod na... ngayon gusto kong bumawi sa anak ko. Marami akong kailangan gawin para siya naman ang makaramdam ng pagpapahalaga at pagmamahal na siyang pagkukulang ko sa mga nakaraang taon."Pierre!""Pagsisihan mo ito, Pierre!" galit na galit at malakas ang boses na halos um-echo pa 'yon sa buong lugar nilaButhe didn't turned his head back even though he knows his father followed him outside. Pagkarating niya sa kaniyang sasakyan ay walang lingon-likod talagang sumakay siya
Samantala, nang mga oras naman na kausap ni Pierre kanina ang ama nito ay kaharap naman ni Kamila ang matandang Ynares upang mapag-usapan nilang dalawa ang tungkol kay Pristine, sa kung magkanong halaga ang kinakailangan para mabawi ito at hindi na mapakasalan pa si Sebastian. She was alone when she agreed to Margus to talk in the huge mansion of the Ynares. Her husband, Antonius Arellano Regalonte insisted earlier to come with her but she declined because she knows the old man doesn't want anyone with her—tanging siya lang ang gusto nitong kausapin.Argon Margus Ynares was not an easy businessman to deal with at alam niya 'yon. Katulad ni Halyago Vera Esperanza ay isa rin ito sa mga kinatatakutan sa mundo ng negosyo. At hindi lang naman 'yon, madumi rin itong maglaro katulad ni Halyago. Alam niyang marami na rin itong pinapatay, kahit sa mabababaw na dahilan. At ang isa sa mga dahilan na 'yon at pinakaayaw nito, ay napapahiya ang apelyido.Just like what happened earlier.Kaya ganoo
Nakatingin lang ako kay Elijah, at kahit mukhang nagmamadali siya ay hindi naman marahas ang pagkakahila niya sa akin. Tumahimik na rin ako dahil hindi naman niya ako sinagot. At nang makarating kami sa sasakyan niya na nakapark sa gilid ay pinagbuksan niya ako at nauna na akong pumasok sa loob.My lips pouted as I looked outside the window, seeing Kio and Esther heading to their car. At si Eli ay nilingon ko naman nang makasakay na rin. I was watching him, waiting for him to start the engine, but then I noticed his eyes were closed, and his head was resting.Napabuntong-hininga talaga ako habang nakatingin pa rin sa kaniya. Nang hindi ako makatiis ay hinawakan ko ang kamay niya.The silence between us is making us think the wrong things about what we’re feeling.“If this is about the kiss, Elijah, you don’t need permission. You’re always allowed to. You have every right because you’re my man,” I reminded him and my lips pressed together and I took courage to say what’s on my mind nex
“Wala,” walang ngiting sagot ko at nilingon ko na lang ang labas ng bintana. And as soon as I turned my head, I was caught off guard. My lips parted as the city lights gleamed beautifully before my eyes.“W-Wow…”Hindi ko namalayan na nasa tuktok na kami ngayon habang nakasakay sa ferris wheel and that, it suddenly stopped. Mas napagmasdan ko at na-appreciate ko pa lalo kung gaano kaganda ang mga ilaw sa baba. At nang bahagya naman akong tumingin sa itaas ay nailapat ko pa ang isang palad ko sa bintana nang makita naman ang iilang mga bituin. Up in the sky, the stars were starting to show—twinkling softly, as if they, too, were part of this moment.Lilingunin ko na sana non si Elijah para sabihin kung gaano kaganda ang labas nang bigla ay hawakan niya ako sa kamay ko na mismong nakalapat sa bintana.“Why…” I paused, thrown off by the way he was looking at me.“Are you mad at me?” he asked—and that’s when I noticed it. His eyes flickered with unease, like he was searching my face for a
I couldn’t wipe the smile off my face even as the Ferris wheel went higher. Pero hindi na ako tumingin pa ulit sa baba, sa dalawang nagbabangayan pa rin. I shook my head at them. But honestly, just the thought of Esther and Kio being together made me giggle. Napapangiti ako at napapailing. What if nga, ano?Sometimes it’s true that the more you hate, the more you love.“Nakakatuwa talaga silang dalawa.”A few seconds passed by after I recovered from the kilig I was feeling for the two, I looked at Eli in front of me. Medyo nagulat ako ng kaunti sa paraan ng tingin niya. His attention is still focused on me!And the way Elijah was positioned made it seem even more intense, drawing me in without saying a word.His legs were crossed, his elbow resting on his knee. Nakasalumbaba siya habang malalim ang tingin sa akin. Nang magkatitigan kami ng ilang segundo ay sandali akong natigilan. His eyes pull me in, those that once seemed emotionless are now gazing at me intently, filled with warmth
Napapangiti ako pero pinipigil ko. Nang makita ko naman na nilingon ‘yon ni Elijah ay pagbaling sa akin saka siya tumango. Hinawakan niya ulit ang kamay ko at naglakad na kami palapit sa gate–ay teka, wala pa kaming ticket.“Eli, bibili pa tayo ng–” pero napahinto ako bigla para sabihin na wala nga kaming ticket nang makita ko si Esther at si Kio na pababa ng kahihinto pa lang na ferris wheel.Hala! Sumakay sila?“Pristine!” sigaw ni Esther sa akin at nauna na siyang lumapit. She’s smiling at me, nakasuot siya ng faded jeans at simpleng sky blue na blouse. Nakatali rin ang buhok niya. And Kio, who’s always wearing a bodyguard suit, was now dressed in casual clothes. Naka-faded blue jeans rin ito at sky blue na t-shirt. Para silang naka-couple attire ni Esther! Not to mention they’re both wearing a white sneakers!“Esther…” sambit ko nang yakapin ako ni Esther, napangit ako at hinimas ang likod niya. Si Kio ay dumiretso naman kay Eli at nag-abot ng ticket. At napaawang ang mga labi ko
Mas naramdaman ko na humigpit ang pagkakahawak ni Elijah sa kamay ko, hinila rin niya ako ng mas malapit at sa gilid ng mga mata ko ay pansin ko na napapatingin sa amin ang ibang mga nagdaraan.Sa sagot na ‘yon ni Eli ay mas napagtanto ko lang na tama ako kaya naman umiling agad ako sa kaniya.“I am not thinking that you cannot protect me alone, Eli, hindi ganoon, saka alam kong hindi mo ako pababayaan, masyado lang rin akong nag-iisip pagkatapos ng mga nangyari kagabi. Alam natin pareho na hindi naman titigil ang lolo, but this time he won’t just take me away from you, m-malakas ang kutob ko na babalikan ka niya o si Ma’am Kamila at ‘yon… ‘yon ang ikinakatakot ko.”Napapikit ako ng mariin at huminga ng malalim. Sa sandaling ‘yon, dumaan ang malamig na hangin sa gitna naming dalawa. Nang idilat ko ang mga mata ko, at pagtingin ko kay Elijah, saka ko biglang narinig ang boses ng lolo na papatayin niya rin ako… katulad ng ginawa niya sa mama.My body trembled and I lowered my head again
Habang kasama ko si Elijah, hindi mawala sa isipan ko na baka ang saya na nararamdaman ko ngayon ay may kapalit. I couldn’t avoid overthinking. I tend to feel this a lot when I’m at my happiest—like something bad is bound to happen, waiting just around the corner to hit me.Siguro dahil sanay ako na ang buhay ko ay umiikot sa takot, lungkot, at puro pagbabanta. Na sandaling kaligayahan lang, hindi ko na ma-enjoy dahil sa isip ko na may mangyayari na mas mabigat.It’s just that what’s happening feels surreal, like a dream.Umangat ang tingin ko kay Eli na kasabay ko naglalakad. Hawak niya ng mahigpit ang kamay ko at nandito kami sa isang amusement park. Sinunod niya ang gusto ko kanina, pero hindi kami sumakay sa kahit anong rides. We just walked around, played some games, and walked some more while he held my hand. Masaya ako simula kanina, pero ito nga, at nawala ang saya na 'yon nang mapagtanto ko na pakiramdam ko may kapalit ang nararanasan kong ligaya.Hindi pa naman kasi tapos an
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit