Jasmine'sPOVHindi ko maiwasang mapangiti ng kintalan ako Ng halik ni Jarred sa noo kahit nasa harap si Beatriz at pinagmamasdan kami. Wala akong pakielam kahit nasa harapan pa siya. Oo, ramdam ko na seryuso sakin si Jarred, pero hindi ko pa rin maiwasang mag-alinlangan kanina nang tanungin niya ako tungkol sa kung hindi ko ba siya iiwan, lalo at narito sa harapan namin si Beatriz. Alam kong nasaktan siya dahil wala siyang nakuhang sagot sa tanong niya pero ayaw kong mangako, basta ang maipapangako ko lang mananatili ako sa tabi hangga't kaya ko. May mga pangakong napapako. Hindi ko alam kung ano ang mga mangyayari sa hinaharap. Naudlot ako sa malalim na pag-iisip ng sumigaw si Beatriz."Hindi ko akalain na may kalindaang taglay ka pala, Jasmine. Hindi lang pala pagiging katulong ang sadya mo sa mansiyon kundi para landiin din si Jarred at agawin siya sakin!" sigaw ni Beatriz na may nanlilisik na mga matang nakatingin sakin.Kung nakamamatay lang ang tingin, siguradong kanina pa ako
Athalia'sPOVPAGSAPIT ng ala-una y medya ng hapon, lumabas na ako ng opisina para mananghalian at nagtungo sa lobby gamit ang elevator. Palabas na ako ng gusali ng makatanggap ako ng text galing kay Charles na nagsasabing nasa canteen na daw siya at hinihintay ako.Rules ng kompanya na bawal mag-lunch sa labas ang mga empleyado gaya ng Restaurant at iba pang kainan sa labas. Dahil ang may-ari ng Canteen ay nagbibigay ng renta kay Sir Lereño. Kaya obligado na ang mga empleyado na doon kumain nang tanghalian at magmeryenda.Nang marating ko ang Canteen, iilan lang ang naroon at nag-lulunch. Karamihan ay mga nasa 10am ang pasok. Alas otso nagsasara ang kompanya. Madalang lang ang nag-oover time. Tiningnan lang ako at muli ipinagpatuloy ang pagkain. Iilan lang ang kakilala ko sa ibang Departamento. Hindi rin kami nangingielam ng business ng iba. Ika nga, mind your own business. Ewan ko ba at hindi yun magawa ni Anallene, malaki ang sapantaha ko na kilala niya si Charles. Paano ka nga nam
Athalia'sPOVPagsapit ng alas-sais ng gabi. Lumabas na ako opisina at nagtungo sa lobby para doon hintayin si Anallene Onillo. Nagulat ako ng madatnan ko si Luke na naghihintay. Oo nga pala, susunduin pala niya ako ngayon. Nang makita niya ako ay tumayo siya at lumapit sakin."Ath, ihahatid na kita." aniya.Bago pa man ako makasagot ay biglang nag-ring ang cellphone niya. Kinuha niya ang cellphone sa kaniyang pantalon na suot at tiningnan ang screen. Napasimangot si Luke nang makita kung sino ang tumatawag at sinagot ang tawag. Inilagay niya ang cellphone sa kaniyang taenga."Sir Antonio Alegre. Napatawag ka?" tanong ni Luke sa kausap. Si Antonio Alegre ang kausap niya? Diba isa siyang negosyante? Ang pagkakaalam ko, siya ang may-ari ng kompanya ng papel sa bayan. Ang Alegre Sunn Production. Ang Sunn ay tatak ng Notebook, Papel, textbook at iba pang klase ng papel. Baka naman kasosyo ni Luke si Antonio Alegre sa pagsupply ng gagamitin ni Antonio Alegre sa paggawa ng papel? May mga em
MichaelLereño'sPOV"So, may balak kang magpatayo ng mini pizza dito sa tabi ng Canteen, Mr. Aryante?" tanong ko kay Mr. Rean Aryante habang ineeksamin kung ano kaliwang ang kailangan para sa balak niyang mini Pizza. Narito kami ngayon sa bakanteng lupa na katabi ng Canteen at pinag-uusapan ang balak na pagpapatayo ng mini pizza ni Mr Aryante, na ang kapatid daw niya ang mangangasiwa at mamahala. Maganda na rin iyon para kung sakali na gusto ng mga empleyado ko na bumili ng pasalubong sa kanilang pamilya ay pwedeng-pwede ang pizza ni Mr. Aryante. Nasa humigit limang daan rin ang aking mga tauhan. Nasa kabila ang mga tauhan ko na gumagawa ng garments."Opo, Mr. Lereño, kung inyo po sanang mamarapatin. Para dagdag kita rin po." ani Mr. Rean Aryante. Matagal na rin si Mr. Aryante sakin kaya kilala ko na siya. Mapagkakatiwalaan siya at talagang nagbabayad ng renta buwan-buwan.Tumango-tango ako. Sabagay, tama nga naman siya. Mas malaki at malawak na negosyo, mas malaking kita. Bakit ko n
Carmen'sPOVNANG marinig ko na may humintong sasakyan sa labas ng bahay at marinig ang boses ni Athalia na para bang May kinakausap. Mula sa ginagawang pagwawalis sa salas ay agad akong lumabas ng bahay para mapagbuksan ng gate si Athalia. Tapos na rin ako nagluto ng hapunan. Nang makalabas ako ng bahay nagulat ako dahil may kasama si Athalia."Athalia, ikaw na ba yan?" paniniguro ko. Lumingon sa kinaroroonan ko ang kasamang lalaki ni Athalia. At mula sa ilaw na nagmumula sa street light, naaninag ko ang itsura ng lalaking kasama ni Athalia. Sa bulto at tindig ay may katandaan na rin ang lalaki. Napakunot-noo ako dahil parang pamilyar siya sakin. Naglakad na ako palapit sa kanila."Inay! Pakibuksan po. Nandito po ang Boss ko. Ipapakilala ko po siya sa inyo." ani Athalia. Ah, Boss pala niya ang kasama niyang lalaki. Hindi ko kasi kilala ang Boss niya dahil hindi naman ako nagtatanong sa kaniya sa mga bagay-bagay patungkol sa trabaho niya. Hindi ko masyadong mamukhaan ang lalaki dahi
Athalia'sPOV"CHARLES." ani ko ng madatnan siya sa labas ng gate na nakatayo at naghihintay na may magbukas sa kaniya ng gate. Ngumiti siya ng makita ako."Athalia." aniya. Lumapit ako sa gate at binuksan iyon. Niluwagan ko ang pagkakabukas ng gate ng mabuksan iyon."Pasok ka, Charles." paanyaya ko sa kaniya. Agad naman pumasok si Luke na may dalang dalawang box. Na-curious ako sa dala niya kaya tinanong ko siya."Ano naman yang dala mo?" tanong ko habang iginigiya siya papasok sa bahay. Magkatabi kaming naglalakad."Ah ito, it's an Italian Pastry na binake ko. Canolli." aniya. Tumango-tango ako."Madami ka talagang alam na i-bake, Charles." ani ko at pumasok na kami sa loob. Nadatnan namin si Mr. Lereño at inay na nakatingin samin. Lumapit kami sa kanila. Lumapit si Charles kay inay at nagmano."Magandang gabi po, Tita." ani Charles, matapos makapagmano. "Magandang gabi rin, iho. Mabuti naman at napasyal ka dito sa bahay." ani inay kay Charles."Oo nga po eh, Tita. Niyaya po kasi ak
Luke'sPOVPagkapark ko ng aking sasakyan di kalayuan sa bahay nina Athalia. Nagulat ako dahil may naka-park na isang Black Kia Optima K5 sa tabi ng bahay nina Athalia. Kay Charles ba ang sasakyan? Wala namang ibang nanliligaw kay Athalia kundi si Charles lang. Kaya malamang kay Charles ang sasakyan. Hindi ko maiwasang mainis dahil sa isiping magkasama sila ngayon ni Athalia.Biglang bumukas ang gate ng bahay nina Athalia. Lumabas roon si Athalia kasama si Charles at tinungo ng dalawa ang sasakyan ni Charles. Humarap si Charles kay Athalia at parang may sinabi siya kay Athalia. Unti-unting inilapit ni Charles ang mukha sa mukha ni Athalia at naglapat ang kanilang mga labi. F*ck! Gustong-gusto kong lumabas ng sasakyan at sugurin ng suntok si Charles at bugbugin hanggang sa malagutan ng hininga dahil sa ginawang paghalik niya kay Athalia. Pero nagpigil ako dahil wala naman akong karapatan na gawin iyon kay Charles. At kung gagawin ko man, tiyak na mapapahamak lamang ako.Sabagay, wala n
Athalia'sPOVHindi ko maiwasang mapatitig sa salamin habang inaayos ko ang aking sarili. Ngayon ang araw na magiging sekretarya na naman ako ni Luke. Hindi ko alam kung paano ko siya pakikiharapan, lalo at alam niya na kasintahan ko si Charles.Kitang-kita ko kagabi sa kaniyang mga mta ang sakit na nadarama. Akala ko, magiging okay na ang lahat pero himdi pa pala. Akala ko kapag sinagot ko si Charles, magbabago ang deaisyon niya. Hindi pala. Huminga aki ng malalim.Naalala ko ang sinabi niya kagabi na 'Bakit naman ako mag-sstay sa isang relasyon na hindi ako masaya? Para saan? Niloloko ko na nga siya pati sarili ko niloloko ko pa' Pakiramdam ko natamaan ako sa sinabi niya. Sapul na salul ajo doon. Iwinaksi ko iyon sa aking isipan at pilit na ipinapaintindi sa sarili na tama nag naging desisyon ko.Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa vanity mirror at kinuha ang bag tsaka isinukbit iyon sa aking balikat. Lumabas ako ng kwarto at bumaba ng hagdan. Nadatnan ko si inay na nagpupunas ng bintan
After 5 yearsLuke'sPOVNang magising ako, nilingon ko ang aking katabi na walang iba kundi si Athalia. Ang aking pinakamamahal na maybahay. Tinitigan ko siya at hindi maiwasan mapangiti dahil sa angkin niyang kagandahan. Kahit lumipas ang mga taon, wala pa rin nagbabago sa kaniya. Siya pa rin ang pinaka-malambing at pinaka-maalaga na babaeng nakilala ko. Sa loob ng limang buwan na pagsasama namin bilang mag-asawa, hindi naging madali iyon. May mga tampuhan at away pero hindi matatapos ang araw na hindi kami nagkakaayos. Hindi namin pinapatagal ang tampuhan at away, at yun ang mas lalong nagpatatag sa aming dalawa. Limang taon na rin si Lath, at nasa kabilang kwarto siya ngayon. Hinaplos ko ang kaniyang pisngi at dahan-dahan lumapit sa kaniya at hinalikan siya sa noo. Ngayon din ang araw ng aming ikalimang anibersaryo bilang mag-asawa. Naghikab si Athalia at inunat ang braso tsaka dahan-dahang iminulat ang mga mata. Nagtama ang aming mata. Ngumiti ako sa kaniya."Good morning, baby."
Hindi ko maiwasang mapangiti ng madatnan si Athalia na nagluluto ng agahan namin ng umagang iyon. Linggo, kaya wala si Ate Tessa dahil pinag-leave ko muna siya ng dalawang araw para makasama niya ang kaniyang pamilya. Dahil isang buwan siyang walang day-off, pero syempre bayad ang araw niya. Ka-buwanan ngayon ni Athalia, at paniguradong malapit na siyang manganak dahil nangangalahati na ang buwan. Exciten na akong makita ang anak namin. Minsan tinatanong ko kung magiging kamukha ko ba siya o baka magiging kamukha ni Athalia? Lumapit ako kay Athalia at niyakap siya mula sa likuran tsaka hinalikan sa taenga."Ano niluluto mo?" tanong ko sa kaniya habang mahigpit na nakayakap sa kaniya. "Bacon, sausage and ham." aniya. Bigla siyang humarap kaya agad akong dumistansya sa kaniya. Tinitigan ko siya, mata sa mata."Good morning baby." bati ko sa kaniya na may ngiti sa mga labi. Ngumiti siya pabalik."Good morning too, baby. Mas maganda na maupo ka na sa mesa at ipaghahain kita." aniya at
Athalia'sPOVIminulat ko ang aking mga mata ng magising ako. Iginala ang paningin sa kung saan naroon ako. Oo nga pala, nakatulog pala ako nang makasakay kami ni Luke sa van kanina. Hindi ko alam pero ramdam ko yung bigat ng katawan ko kanina. Huminga ako ng malalim at bumangon, pero pagbangon ko bigla nalang ako nakaramdam ng pagkahilo. Sh*t! Dali-dali akong nagtungo sa banyo at doon naduwal. "Anak, okay ka lang?" Lumingon ako para tingnan kong sino iyon. Si inay! Pinunasan ko ang aking bibig gamit ang bimpo na nakasabit sa wall tsaka hinarap si inay."Bakit po kayo nandito? Di po ba dapat nasa reception kayo? Asan po si Luke?" sunod-sunod kong tanong sa kaniya. Natawa ng mahina si inay."Pinakiusapan ako ni Luke na bantayan ka at siya muna ang umasikaso sa kasal." ani inay. Tumango-tango ako at tsaka lumabas ng banyo. Nakasunod naman si inay sakin. Umupo ako sa kama at huminga ng malalim. Nakatayo naman si inay sa aking harapan."Kailangan ko na siguro magpa-checkup bukas inay.
Luke'sPOVNgayon ang araw ng kasal namin ni Athalia. Ang araw na pinakahihintay ko. Ang araw na magiging Mrs. Luke Sebastian na si Athalia. Narito ako ngayon sa mansiyon at dito magbibihis, bawal daw kasi magkita ang ikakasal bago ang kasal nila. Napatingin ako sa salamin at huminga ng malalim, kinakabahan ako at the same time excited. Nang matapos, lumabas ako ng kwarto at bumaba ng hagdan tsaka lumabas ng bahay at nagtungo sa sasakyan. Nang makapasok ako, nilingon ako ni Tito Michael na siyang nag-insist na magiging driver ko. Supportive father-in law. Napangiti ako sa isiping iyon. "Kinakabahan?" tanong niya sakin. Ngumiti ako sa byenan ko."Opo, kinakabahan na baka umatras si Athalia. At the same time, naeexcite po ako dahil ang matagalk ko ng pangarap ay mangyayari na, kelan lang noong pinangarap ko na sana maging kasintahan ko siya. Pero higit pa pala doon ang ibibgay, dahil magiging asawa ko siya." ani ko. Natawa si itay. Yun kasi ang gusto niya na itawag ko sa kaniya."Kinak
Athalia'sPOVNgayon ang araw ng kasal nina itay at inay at sobrang excited ako. Pagkatapos kong magbihis, nagtungo ako sa kwarto nila inay, kung saan inaayusan siya ng baklang inupahan namin na mag-aayos sa kaniya. Gusto sana ni itay na isang sikat na make-up artist na upaan, pero ayaw ni inay. Ang mahalaga lang daw sa kaniya ay maayusan siya at ayaw niyang gumastos ng malaki. Kaya walang nagawa si itay kundi ang pumayag. Kumatok ako sa kwarto ng dalawang beses."Inay, si Athalia po ito." ani ko sa medyo may kalakasang boses para marinig niya ako mula sa loob. Ilang sandali pa ay dahan-dahan bumukas ang pinto, si Marlon o Marizza pala ang nagbukas ng pintuan."Tuloy po kayo Ma'am." aniya na may kasamang ngiti sa mga labi. Pumasok ako sa loob at nilapitan si inay. Samantal, bumalik naman si Marizza sa pag-aayos kay inang. Tiningnan ko si inay mula sa salamin, nagtama ang aming mga mata. Ngumiti siya na ginantihan ko rin ng ngiti."Kamusta po?" tanong ko. Ngumiti si inay."Ito anak, e
Luke'sPOVPagkatapos kumain ng agahan, inutusan ko si Manang Carina na papuntahin lahat ng trabahador sa mansiyon at maging sina Tita Odessa at Ate Melissa kasama ang asawa nila. Sina Tita Carmen at Tito Mike ay mukhang alam na ang dahilan kung bakit ko sila pupulungin. Nang makompleto kami sa salas ng mansiyon. Nasa tabi ko lamang si Athalia para suportahan ako."Bakit mo kami pinagtipon-tipon, Luke?" tanong ni Tita Odessa na nakakunot-noo. Bakas sa kaniyang mukha ang pagkalito. Tumikhim ako."Nandito kayong lahat para malaman ninyo ang totoo kong pagkatao. Kung sino nga ba si Luke Sebastian." ani ko at tiningnan ko sila isa-isa. Hanggang sa napunta ang aking paningin kay Athalia. Tumangop siya sakin na may kasamang pagngiti. Hinawakan ko ang kaniyang kamay para doon kumuha ng lakas. Hanggang sa binaling ko ang tingin sa kanila. Nagsimula na ako magkwento sa aking totoong pagkatao pero hindi ko kwenento ang parte na hindi maganda ang trato sakin ni mom. Ayaw kong kamuhian nila si m
Athalia'sPOVHindi ko maiwasang mapangiti ng marinig ang mahinang hilik ni Luke. Tulog na siya, dala na rin siguro ng pagod at sa pag-iyak kanina kaya mabilis siyang nakatulog. Sinuklay-suklay ko pa rin ang kaniyang buhok. Hindi ko maiwasang isipin yung mga narinig ko kanina. Hindi ko akalain na ganun pala kakomplikado ang pagkatao ni Luke. Proud ako sa kaniya dahil napakatapang niya. Kung sa iba lang nangyari ang nangyari sa kaniya ay baka pinanghinaan na sila ng loob. Kaya, masaya ako dahil napagtagumpayan niya iyon.Hinaplos ko ang kaniyang pisngi at dahan-dahang inalis ang kaniyang ulo sa aking hita at inilagay iyon sa unan. Nang matiyak na maayos na ang pagkakahiga niya. Tumayo ako at lumabas ng kwareto. Medyo nararamdaman ko ang sakit sa pang-ibabang bahagi ng aking katawan pero kaya ko naman indahin iyon. Nagtungo ako sa kusina at kumuha ng isang basong tubig. Akmang aalis na ako nang may magsalita sa aking likuran."Gising ka pa pala?" Lumingon ako at nakita si itay na naka
Luke'sPOVBakit ba pagdating kay Athalia napakalambot ko? Ganun siguro talaga kapag mahal mo isang tao. Nang umalis sa pagkakaibabaw sakin si Athalia, bumangon ako at kinuha sa bedside table ang liham. Nang makuha iyon, inilabas ko mula sa envelop ang papel na naglalaman ng liham ni dad. Binuklat at binasa para marinig ni Athalia."Siguro nagtataka ka kung bakit dinaan ko pa sa sulat, kung pwede ko naman sabihin sayo ng personal. Natatakot ako, natatakot ako na baka kamuhian mo ako ng harapan. Ayaw kong makita ang galit sa mukha mo kapag sinasabi ko na sa iyo ang buong katotohanan. Kaya minarapat ko na sa liham ko nalang sabihin sa'yo ang lahat. Dito, masasabi ko sa iyo lahat. Sisimulan ko ito sa tunay mong ina. Hindi si Olivia ang iyong tunay na ina, ang pangalan niya ay Jackie Santiago. Kasintahan ko noon ang iyong ina ng may mangyari samin at hindi ko akalain na magbubunga iyon. Ikinalulungkot kong sabihin sa iyo na naghiwalay kami ng iyong ina dahil sa iyong lolo na ayaw kay Jack
Athalia'sPOVNapangiti nalang ako ng pumasok si Luke sa banyo. Talagang gusto niyang May mangyari samin ngayon. Napailing-iling nalang ako. Hindi ko akalain na takot pala siya sakin. Umupo ako sa kama, pero napatayo ako ng mapansin na hindi maayos ang pagkakalagay ng libre-kama. Kaya habang hindi pa lumalabas si Luke. Inayos ko ang kutson, pero laking gulat ko ng aksidenteng maiangat ko ang kutson ay may nakita akong puting envelope roon. Napakunot-noo ako. Para kanino ang envelope? Malamang kay Luke, sa kaniya naman itong kwarto eh. Kinuha ko iyon at tiningnan ang likod niyon, nanlaki ang mga mata ko ng mabasa ang nakasulat. "Fr. : Adan Sebastian" basa ko sa nakasulat."Athalia?" tawag sakin ni Luke na hindi ko namalayan na lumabas na pala siya sa banyo. Lumingon ako sa kaniya, hindi ko maiwasang mapalunok ng makita ang katawan niya dahil nakatapi lamang siya ng tuwalya. Bumaba ang tingin niya sa hawak ko. Napakunot-noo siya."Ano yan?" tanong niya. Napatingin ako sa sobre at sa k