Nanikip ang d*bdib ni Yvonne lalo na noong tuluyang bitiwan ni Alaric ang kamay niya. Hindi siya nakakilos. Napatitig lang siya sa kamay niyang naiwan sa ere."I will be doing this, not because you made me choose it. I am doing this because I want to," diretsong bigkas ni Alaric kay Don Frederick.Napalunok siya at naitago ang kanyang kamay. Malinaw naman na mas pinili nito ang pagiging Castellanos. Wala na siyang laban doon. Pero ang puso niya, daig pa ang sinaksak ng punyal dahil lang hindi siya nito pinili."I will welcome you with open arms," natutuwang sambit ni Don Frederick.Kumuyom ang kamay niya at halos manlabo ang mga mata dahil sa luha matapos mapansing lumapit nga sa matanda si Alaric. Namanhid ang mga paa niya roon. Gusto na niyang umalis dahil talo siya sa laban pero ang mga paa niya ay ayaw kumilos.Dapat talaga ay hindi na siya naghabol. Sa huli ay hindi rin pala siya nito pipiliin."I'm sorry, Lo. I don't want to be a Castellanos if that means leaving my wife. I will
"What is it again?" nagtitimping tanong ni Alaric sa kanya.Hindi na niya maibukas ang mga labi. Alam naman niyang galit na galit ito."Speak."Napapikit siya nang mariin at nangingiwi sa mahigpit nitong hawak sa hita niya."Contraceptives. Hindi pa ako handang magbuntis," pikit-matang pag-amin niya."F*ck! All this time you are taking pills to avoid getting pregnant?!"Kinagat niya ang ibabang labi. Alam din naman niyang gustong-gusto siya nitong mabuntis pero hindi pa lang talaga siya handa noon."Where are those pills? I'm gonna throw them away!"Napamulat siya ng mga mata at napamaang noong lumayo ito at pumasok sa kwarto. Bahagya siyang nataranta at bumaba mula sa lababo."Alaric, ako na lang ang magtatapon," pigil niya ngunit hindi ito nakinig.Gigil nitong binuksan ang mga kabinet niya at drawer. Kulang na lang ay guluhin ang mga damit niya doon. Napairap siya at agad na kinuha ang bag niya. Hinalughog niya mula roon ang pakete ng pills."Heto na, itatapon ko na," pagkuha niya
"What?! Are you kidding me?!" hindi makapaniwalang tanong ni Margarita.Hindi siya makakilos sa pwesto niya. Nangyari na ang kinatatakutan niya. Hindi niya alam kung paano iyon pagtatakpan.Tumikhim si Alaric at iniwan ang lababo. Seryoso itong lumapit sa kanya at hinapit ang bewang niya. Kitang-kita niya tuloy ang panlalaki ng mga mata ni Margarita dahil sa ginawa nito."I'm telling the truth. Yvonne is my wife. We have been married for about—""No. Hindi iyon totoo, Margarita. I'm sorry, pinalayas siya at wala lang siyang mapuntahan kaya siya nandito," mabilis niyang agad na paliwanag."What the f*ck, Missy? What are you saying?" nalilitong baling sa kanya ni Alaric.Pinirmi niya ang mga labi at binaklas ang hawak nito sa bewang niya. Mali talagang binalikan niya ito."And you think you can fool me, Yvonne?" hinanakit ni Margarita.Napapikit siya nang mariin matapos makita ang pangingilid ng luha nito."I'm sorry," mahinang bigkas niya para sa kanyang kapatid."What the f*ck are you
"You're a Montenegro?" hindi makapaniwalang tanong sa kanya ni Alaric.Seryoso niya itong tinitigan. Nanghina siya matapos maramdaman ang tuluyang paglayo nito."Why did you f*cking lie to me?" hinanakit nito.Tinapangan niya ang tingin. Hindi ngayon ang oras para magpaliwanag siya rito. Kailangan niya pang habulin si Margarita."Because I want to. Magkapatid kami ni Margarita, iyon ang totoo. At handa akong magparaya para sa... a-te ko."Muntik na siyang pumiyok sa dulo. Umawang ang labi nito at hindi niya makayanan ang dismayang nakikita sa mukha nito."You should have told me," bulong nito, "Why didn't you tell me from the very start?"May himig pag-asa ang boses nito na tila wala itong pakialam kahit pa kapatid siya ni Margarita.Liningon niya ito at malamig na tiningnan, "Because I don't trust you, Alaric," pagsisinungaling niya.Napakurap ito at kitang-kita niya ang sakit na dumaan sa mga mata nito. Pilit nitong inaangat ang gilid ng labi para sa isang pilit na ngiti ngunit hind
"Sa ospital, please!" pakiusap niya kay Alaric.Ni hindi niya nakausap ang daddy niya. Nabigla siya sa sinabi nitong nag-aagaw buhay si Margarita."Where?" mahinahong tanong ni Alaric habang nililiko muli ang sasakyan."Hindi ko alam. Saan ba dapat?" natutuliro niyang tanong."Call your father—""Seriously, Alaric? Gusto mong tawagin si Daddy? Didn't you hear how mad he was?" naging sarkastiko ang boses niya.Hindi ito umimik at pinanatili lang ang tingin sa daan. Ilang minuto pa ay tinigil niya ang sasakyan sa isang kilala at mamahaling ospital."Dito ka na lang. Huwag ka ng sumama sa loob. Baka mag-away pa kayo ni Daddy," pigil niya habang tinatanggal ang seatbelt.Ayaw naman niyang lumala pa ang sitwasyon. Isa pa, ayaw niya ring mamura ito muli ng daddy niya."I will claim responsibility. Please, hayaan mo na akong sumama. Dalawa tayo rito, hindi ko hahayaan na mag-isa kang humarap sa daddy mo."Napatigil siya sa sinabi nito. Wala naman sa kanya kung mapagalitan siya pero hindi niy
"P-aano naman po ako?" nanghihinang tanong ni Yvonne sa kanyang ama.Umiwas ito ng tingin, "I'll be sending you abroad. Makaka-move on ka rin—""Pero mahal ko po si Alaric! Isa pa, hindi niya gusto si Ate!"Wala na siyang pakialam kahit pa nawawalan na siya ng galang. Gusto niya lang ipaglaban ang karapatan niya bilang asawa ni Alaric.Napaatras siya noong tumingin sa kanya ang kanyang ama. Nakikita niya ang pinaghalong galit at pag-aalala sa mga mata nito."I know it's unfair for you, but I want to save Margarita. I cannot lose her, I cannot lose my firstborn—""Pero okay lang na masaktan dahil anak ako sa labas?" Tinuro niya pa ang sarili.Muling umiwas ng tingin ang kanyang ama, "Alaric is just a man. Marami pang lalaki sa mundo. Hayaan mo na siya sa kapatid mo. What I can promise you is that you will handle my company once you come back here. Ikaw ang gagawin kong tagapagmana basta't iwan mo lang si Alaric. Ibigay mo na siya kay Margarita, huwag mo ng pahirapan pa ang sarili mo,"
AFTER TWO YEARS"Sa magazine ka na naman nakatingin," nakangising bungad ni Apollo matapos nitong makita si Alaric na madilim na nakatitig sa hawak na magazine.Umayos si Alaric sa kanyang swivel chair at masamang tiningnan ang kapatid. Nakangising aso lang si Apollo habang papalapit. Gusto niya tuloy itong batukan ngunit wala siya sa mood.Noong makalapit ay dumungaw ito sa magazine, "Pasilip nga kung maganda pa rin siya—tsk, she's showing her cleavage too much—""Don't f*cking look at it!"Galit niyang sinara ang magazine dahilan upang umatras si Apollo at itaas ang dalawang kamay nito."Chill, bro. Nagsasabi lang ako ng totoo—""I don't give a f*ck! Lumayas ka nga at lumipat sa sarili mong kumpanya."Umingos ito pero umupo pa rin aa upuan sa harap ng kanyang mesa."You don't give a f*ck pero galit? You're still bitter. Hirap ba mag-move on?" natatawang tanong nito kaya't muli niyang binigyan ng masamang tingin."You're wasting my time, Apollo."Tuluyan niyang tinapon sa basurahan a
"Mommy, are we really going to visit your country?" inosenteng kumurap si Chelsea kay Yvonne na kanyang kinangiti.Hinagod niya ang mukha nito at mabilis na hin*likan sa pisngi."Yes, Baby. We'll just wait for your Uncle Connor so we can leave later tonight. I already have the tickets!" Tinaas niya pa ang mga hawak na tickets."I'm so excited, Mommy! I want to meet Aunty Nina personally!"Lumawak ang ngiti niya dahil doon. Mas favourite pa yata ng anak niya si Nina kaysa sa kanya."Come here, My dear. Let Mommy give you a warm hug."Napahalakhak siya noong ito mismo ang yumakap sa kanya nang mahigpit. Malaki talaga ang pasasalamat niya at may Chelsea Buenavista na bigay sa kanya. Napawi kahit paano ang lungkot niya."Wow, my future family looks so pretty to look at."Sabay silang napalingon ni Chelsea sa pinto. Napangiti siya matapos makita roon si Connor na ngiting-ngiti."Uncle! You're late!" sermon dito ni Chelsea.Napakamot si Connor sa noo niya at kunwaring nagpa-awa."I'm so sor