Feel na feel pa ni Yvonne ang mabining hampas ng hangin habang gumagana ang yate. Kanina ay kasama siya ni Alaric sa pagmamaneho pero pinapunta siya nito sa harap, kung saan kitang-kita niya ang kabuuan ng dagat. Sumandal siya sa railings, pumikit at muling dinama ang hangin. At kahit na naramdaman niya ang pagtigil ng yate ay hindi siya nagmulat ng mga mata."Does it feel refreshing?" mahinang bulong na tanong sa tainga niya kasabay ng pagpulupot ng mga matipunong braso sa bewang niya.Doon na siya napamulat ng mga mata para lang malaman na halos nasa bandang gitna na sila ng dagat. Maliit na lang niyang nakikita ang mga puno sa isla."Hala, wala bang pating dito? Sh*t, ibalik mo nga!" pagpapanic niya.Halos mataranta siyang hinarap ito ngunit napatigil siya matapos marinig ang mahinang tawa nito."Tinatawanan mo ko?" Taas-kilay na tanong niya.Kinagat nito ang sariling ibabang labi upang pigilan ang pagtawa, "Don't panic, My aber. Hindi ka kakainin ng pating, ako lang ang kakain sa'
Literal na nakatulog silang dalawa sa upperdeck ng yate. Kahit mahangin ay hindi siya nanlamig sa suot niyang longsleeve ni Alaric. Idagdag pa ang mainit nitong yakap at mga binting nakayapos sa kanya. Kun'di nga lang paulit-ulit na tumutunog ang cellphone nito ay hindi siya malilingat."Your phone," bulong niya rito ngunit humigpit lang ang yakap nito."Titigil din iyan katatawag," may inis na bigkas nito bago parang bata na siniksik ang ulo sa leeg niya.Maliit siyang napanguso. Naiisip niya kasi na baka ang Ate Margarita niya ang tumatawag rito. Kaya nga pagsikat ng araw at noong maghanda ito ng almusal ay mas pinagtuonan niya ng pansin ang cellphone nito na nasa lapag lang. Lakas-loob niya iyong binuksan para lang tumambad sa kanya ang maraming missed calls ng Lolo Frederick nito.Humigpit ang hawak niya sa cellphone lalo na noong mapindot niya ang message button nito at mabasa roon ang maraming mensahe ng Lolo nito."Do you really think I wouldn't know that you hid your girl? Are
"H-indi naman kailangan na tawagin mo pa si Baron. Umuwi na tayo ngayon. Masyado na tayong nagtatagal sa isla mo," lihis ni Yvonne sa usapan.Kita niyang naningkit lalo ang mga mata ni Alaric ngunit hindi siya nagpatinag. Mas nanaig ang kagustuhan niyang makauwi ngayon. Baka kasi madulas si Nina kay Margarita na nasa honeymoon siya. Pakiramdam niya nga ay paliit na nang paliit ang mundo nila at malapit ng mabunyag ang sikreto niya ngayong kinilala na siya bilang kapatid ni Margarita."Are you hiding something from me?" seryosong tanong ni Alaric sa kanya.Nanlamig siya ngunit hindi siya nagpahalata. Bumalik siya sa kama at tumalikod ng higa."Why would I? Concern lang din naman ako sa'yo. Baka lalong magalit ang Lolo mo kapag nagtagal tayo rito," palusot niya.Hinila niya ang kumot. Hindi naman ito sumagot sa sinabi niya. Alam naman kasi nitong may punto siya. Kahit gaano pa nito kagustong makasama siya ay hindi pupwede. Hadlang ang Lolo nito.Dinig niyang bumuntong hininga ito. Pumik
"What are you doing here, Castellanos?" malamig na tanong ni Michael Montenegro kay Alaric.Gusto na lang magpalamon sa lupa ni Yvonne. Hindi niya alam kung paano tatakasan ang sitwasyon na iyon. Bakit ba naman kasi bumalik pa ito at nanghihingi pa ng h*lik!Naiilang siyang sinilip ang mga ito. Mariin ang tingin ng kanyang ama kay Alaric samantalng sumeryoso ang itsura ng asawa niya. Oo na, asawa niya! Kinakabahan siya sa pwedeng mangyari. Baka malaman ni Alaric na ama niya si Michael Montenegro o di kaya ay malaman naman ng ama niya na asawa niya si Alaric."Shouldn't I be the one asking you that, Mr. Montenegro? What are you doing at this coffee shop?" malamig na tanong ni Alaric.Kita niyang tumikwas ang kilay ng ama niya at sumulyap pa sa kanya. Lalong dumagundong ang puso niya sa kaba. Paano kung sabihin nitong anak siya nito?Kinuyom niya ang kamao sa kaba. Siguro naman ay hindi nito ipapahamak ang sariling pangalan at sabihing may anak ito sa labas. "I just want one Americano
Naiinis pa si Alaric noong makarating sa mansyon pero mukhang mas maiinis siya sa bungad ng Lolo Frederick niya sa kanya."I know where have you been, Alaric. And I am telling you now, stop seeing that woman!" galit na sermon nito sa kanya.Nasa sala pa sila noon. Napaiwas ng tingin ang Kuya Aldo niya at napasimsim sa hawak na tasa ng kape habang si Apollo naman ay ngingiti-ngiti. Sinamaan niya ng tingin si Apollo dahil pakiramdam niya ay ito ang naglaglag sa kanya sa Lolo nila."Who's woman? Wala akong babae, Lo," tanggi niya kahit pa alam naman niyang detalyado ang alam nito.Mapakla itong tumawa, "Don't make me a fool, Alaric. Hinayaan na kitang mag-enjoy, harapin mo naman ang responsibilidad mo," madiing bigkas nito.Pumikit siya nang mariin. Saan banda ang sinabi nitong pinabayaan siyang nag-enjoy? Walang tigil nga ito sa pagtawag kaya't napauwi sila ng wala sa oras ni Yvonne.Nailing siya matapos maalala ang asawa. Kung wala lang talaga ang tatay ni Margarita sa coffee shop nito
"Ano ka ba, Yvonne. Meeting lang naman. Ipakikilala ka lang, hindi ka pa naman isasalang sa trono," sita sa kanya ni Nina.Hindi kasi siya mapakali. Hindi nga siya makapaniwalang um-oo siya sa ama niya para maging parte ng kumpanya nito. Ngayon ay nag-schedule ito ng meeting ng mga shareholders nito upang ipakilala siya."Hindi ko yata kayang humarap, Nina. Tsaka, paano kung nandoon ang Mama ni Margarita? Tiyak na magagalit iyon," pag-aalala niya.Hindi pa nga siya umaalis sa coffee shop sa kabang nararamdaman niya."G*ga! Ama mo na nga ang lumapit sa'yo at nakiusap, aatras ka pa? Iyan na ang sign, Yvonne. Deserve mo rin iyan! Pabayaan mo ang Mama ni Margarita, asawa lang siya, anak ka!" pagpapalakas loob nito sa kanya. Maliit siyang nanguso, oo at may negosyo siya pero iba pa rin ang usapan kapag malaking kumpanya na. Hindi na lang iilang empleyado iyon kun'di marami. Marami din ang dapat mong pakisamahan at isaalang-alang. "Huwag kang malungkot diyan! Girl power lang! Uuwian ka pa
Hindi makasagot si Yvonne. Sa oras na iyon ay wala siyang maisip na kasinungalingan. Nataranta pa siya matapos makita ang pagbukas ng conference room at iluwa noon ang matandang Castellanos."Sh*t," mahinang bigkas niya.Napasulyap si Alaric sa likod nito at bago pa man magtungo ang mga mata ng matandang Castellanos sa kanila ay nahapit na nito ang balikat niya at tinangay paalis doon. Lakad takbo sila hanggang sa harap ng elevator."Alaric!" malakas na pagtawag ng Lolo nito na hindi nito pinansin.Saktong pagbukas ng elevator ay agad siya nitong tinulak doon nang marahan at sinandal sa salamin. Inabot nito ang button patungong ground floor bago siya mariin na tinitigan.Napayuko siya ngunit inangat lang nito ang baba niya kaya't wala siyang magawa kun'di tingnan ito ng diretso sa mga mata. Pinunasan pa nito ang pisngi niya pero alam niyang galit ito ngayon."What are you doing here?" malamig na tanong nito muli sa kanya.Nahigit niya ang hininga at halos maduling sa sobrang lapit nit
Bago pa man makasagot si Alaric ay agad na pinatay ni Yvonne ang tawag. Natakot siyang baka um-oo ito o kaya ay magalit ito."Bakit ka ba naman kasi naglasing, Margarita!" inis niyang litanya.Binalikan niya ito sa backseat at kinalkal ang contacts nito sa cellphone. Tinawagan niya ang driver nito at hinintay roon para naman may maghatid sa kapatid niya."Ihahatid ko na rin po kayo, Miss Yvonne," presinta nito.Hindi na siya tumanggi. Ano'ng oras na rin iyon at baka mapahamak pa siya sa daan.Tahimik lang naman siya sa biyahe. Ayaw niyang magtanong kung kumusta ang ama niya. Malamang kasi na galit ito o disappointed dahil hindi siya nagpakita sa meeting. At malamang na nagdidiwang ang asawa nitong si Susan.Nawala sa iniisip niya ang atensyon matapos matanaw sa tapat ng gate niya ang sasakyan ni Alaric. Napaahon siya mula sa pagkakasandal sa upuan at napatitig doon. Binalot siya ng kaba. Sana ay tulog ito!"Diyan na lang po. Tatakbuhin ko na lang po ang distansya," tarantang utos niya
"Alec Yvo Castellanos! Don't run, Buddy!" hinihingal na sigaw ni Alaric sa anak niyang two years old.Kanina pa ito takbo nang takbo sa sementeryo. Ubos na yata ang energy niya mahabol lang ito."Yvo! Come here to Mommy!" malambing na sigaw ni Yvonne.Nagsalubong ang mga kilay niya noong agad na lumapit ang anak kay Yvonne. Dinig niyang mahinang tumawa ang asawa niya at agad na binuhat si Yvo. Nginisihan pa siya nito bago tinalikuran."F*ck! Ako dapat ang kakampi mo, Yvo," bulong-bulong niya sa hangin."That's alright, Daddy. I am here," si Chelsea na humawak sa kamay niya.Kahit pagod ay binuhat niya ito."Daddy, I'm too old! Put me down! I'm already seven years old!" reklamo nito pero hindi siya nakinig."You're still my princess, hm."Ayaw na nga niya itong tumanda o maging dalaga. Ngayong tatay na siya, kinakabahan na siya na baka mapahamak ang mga anak niya.Lumapit sila kay Yvonne. Nakaupo na ito sa harap ng puntod at sinindihan ang kandila. Umupo siya sa tabi nito at binaba rin
"I'm excited! Ano na, Yvonne?" Kinikilig na bigkas ni Mayu mula sa labas ng banyo.Tuwang-tuwa ito habang siya ay kinakabahan. Pinagamit kasi siya nito ng pregnancy test kit kaninang nagduwal siya. Ngayon ay hinihintay niya na lang ang resulta.Kagat-kagat niya ang hinlalaking daliri habang naka-abang ngunit kusa siyang natigilan at namilog ang mga mata matapos makita ang pagpula ng dalawang linya."Oh my God," hindi niya mapigilang bulalas."Uy, ano na? Baka himatayin na sa sala si Alaric kakahintay," pang-aasar pa ni Mayu.Huminga siya nang malalim ngunit nanginginig pa ang kamay noong kuhanin ang kit. Ilang beses siyang lumunok upang pigilan ang pagbagsak ng luha niya. Agad din siyang lumabas, agad na napatayo ng tuwid si Mayu."Ano? I'm sure it's positive." Ngumiti ito at hinawakan ang balikat niya.Kinagat niya ang ibabang labi at marahang tumango. Namilog ang mga mata nito at gusto yatang sumigaw sa tuwa pero ito mismo ang nagtakip sa sariling bibig."Uhm, nasaan si Alaric?"Bin
"Shh, maririnig ka nila," mahinang bulong niya kay Alaric.Ngumisi ito at mahinang dum*ing habang patuloy sa paggalaw sa ibabaw niya.Umawang ang mga labi niya at kumapit sa braso nito."Pasaway ka talaga, gabi-gabi ka na lang nandito," paos niyang sermon.Walang mintis kasi itong nagpupunta sa kwarto niya simula noong umuwi sila sa mansyon. Buong isang buwan itong laging umaakyat sa bintana. Saktong papadilim pa lang yata ay naroon na ito tapos aalis na bago pa man sumikat ang araw. Siya nga ang kinakabahan at baka mahuli sila ng Daddy niya.Diniin niya ang hawak sa braso nito noong bumilis ang galaw nito. Sabay silang napaungol pagkatapos. Binagsak nito ang ulo sa leeg niya. Dinig niya ang mahinang hingal nito kasabay ng sa kanya."Umuwi ka na. Maliwanag na sa labas," mahinang utos niya."Tss. Mamaya na, I still want to cuddle you." Nag-iwan ito ng mumunting h*lik sa leeg niya.Mabigat siyang huminga at pumikit."Susunduin ko na kayo mamaya."Napamulat siya roon, "Naayos mo na ang k
Wala yatang gustong magsalita sa mga naroon. Maging ang ama niya ay umiwas ng tingin. Napalunok tuloy siya."Don't be rude to my wife, Lo."Napalingon siya kay Alaric na mula sa kusina. Buhat-buhat nito si Chelsea."Your wife? Kasal pa kayong dalawa?" malamig na turan ng matanda.Siya na mismo ang napakapit kay Alaric. Umikot naman agad ang braso nito sa bewang niya."Carry Chelsea first," bulong nito kaya't kinuha niya si Chelsea."Just put me down, Mommy. I'm heavy, the baby might not breathe."Narinig niya ang mga singhapan dahil doon."Buntis ka, Yvonne?" si Margarita na namilog ang mga mata."Ah? H-indi—""She will, but soon. This is the reason why I invited all of you here—""Hindi mo pa ako sinasagot, Alaric. Huwag kang magmadali," putol ng Lolo nito.Kita niyang umigting ang panga ni Alaric bago huminga nang malalim at nilingon ang Lolo niya."Give her back to her father.""Lo, we're still married—""Wala akong pakialam kahit kasal kayo. Bakit? Sinabi mo na ba sa kanilang ikaw
"G*go ka ba? Bakit mo sinabi iyon kay Connor?!" naiinis niyang singhal kay Alaric.Tumiim-bagang lang ito at binalik ang cellphone niya kay Fufu. Ngumisi pa si Fufu."Bagay lang iyon sa kanya. Pero di nga, kasal pa kayong dalawa?" Tinaasan pa sila ng kilay ni Fufu.Naningkit ang mga mata niya at hindi sumagot."I'll ask for extra securities. I'll be back here later," pagpapaalam ni Alaric.Akmang paalis na 'to pero hinila ni Chelsea ang longsleeve nito."Thank you, Uncle Gwapo," mahinang bigkas nito.Bumuntong hininga si Alaric at humarap muli sa kanilang dalawa. Sumilay ang ngiti nito at marahang ginulo ang buhok ni Chelsea."Shh, call me Daddy, Princess, and you're always welcome, hm."Nagulat siya noong humikbi si Chelsea, "I have a daddy now? You love me even if you told me before that Mommy doesn't love me?"Namilog ang mga mata niya sa narinig habang si Alaric ay natigilan. Naningkit ang mga mata niya rito at mahinang kinurot sa tagiliran."Ikaw pala ang salarin kung bakit nagta
Nanlabo ang paningin niya dahil sa luha. Nabitiwan niya si Yaya Melly at halos matumba siya sa panghihina pero naramdaman niya ang matipunong katawan ni Alaric na sumalo sa kanya."Don't cry. I will help you find her," bulong nito.Napasinghap siya at tuluyang napaiyak, "Kasalanan mo 'to. Kapag may nangyaring masama kay Chelsea, hindi kita mapapatawad, Alaric," mahina ngunit madiin niyang banta.Hindi naman ito kumibo. May tinawagan lang ito at hindi niya maintindihan kung sino.Nasapo niya ang mukha at napahagulhol. Wala na siyang pakialam kahit na niyakap pa siya ni Alaric. Sobrang sikip ng d*bdib niya."Tumawag ka na ba ng pulis, Miss Melly?" dinig niyang tanong ni Alaric."Opo, Sir. Kaso wala pa raw pong 24 hours na nawawala kaya baka hindi pa nila hinahanap.""F*ck. Fine. Ako na ang maghahanap. Paki bantayan po si Yvonne."Hinatid pa siya nito papasok sa loob ng condo niya at iniwan kay Yaya Melly. Hindi niya nga alam na umalis na ito kung hindi pa siya inabutan ng baso ng tubig
"A-no bang pinagsasabi mo, Alaric? P-aanong kasal pa tayo?"Kanina niya pa ito kinukulit ngunit ayaw na nitong sumagot. Pilit siya nitong pinapatulog. Paano naman siya makatutulog kung ganoon ang sinabi nito kanina?"Just sleep, Yvonne—""The f*ck, Alaric? Tingin mo ba makatutulog ako ngayon?!"Hinila niya ang buong kumot para ibalot sa katawan niya. Walang pakialam kahit pa mangisay sa lamig ng aircon si Alaric."Hind ako nakikipagbiruan, Alaric. Ji-no-joke time mo ba ako?""Just don't marry that Connor guy."Napatawa siya nang mapakla. Gusto niyang maiyak bigla. Sayang lang ang pag-alis niya at pagpaparaya kung kasal pa rin naman pala siya rito."Connor is my fiance, pakakasalan ko siya no matter what," pagdidiin niya.Bigla itong humarap sa kanya at kitang-kita niya ang gigil sa panga nito. Naningkit ang mga mata nito at bigla na lang hinawakan ang braso niya."I'm still your husband, Aber—""Don't call me that! Hiwalay na tayo! Dapat pinroseso mo ang annulment papers natin! May pi
Buong araw siyang tinuruan ni Alaric. Kinabukasan naman ay ilang meetings din ang dinaluan nila maghapon. Lahat iyon medyo nakaka-frustrate lalo pa't ayaw na talaga ng ilang investors. Ma-i-stress siguro siya ng sobra kung hindi nila napapayag ang huling investors. Dahil doon ay nakangiti pa naman siyang naka-uwi."Mommy, you became so busy," si Chelsea na agad yumakap sa bewang niya noong makapasok siya sa condo."I'm sorry, Baby. I'm helping your grandfather, hm. After this problem is solved, we can go on vacation. Alright?"Napalabi ito pero tumango rin, "Am I being a burden to you, Mommy?"Napaawang ang mga labi niya sa tanong nito. Nagkatinginan pa sila ni Yaya Melly dahil doon."Ma'am, kahapon pa iyan ganyan. Sabi ko mahal mo siya ng sobra kaya huwag niyang isipin iyon," kwento ni Yaya Melly.Napatango siya. Lumuhod at pinantayan ang tangkad ni Chelsea, "Baby, nope, you are not. You are my happiness and strength. Remember that, hm.""But, Mommy, someone told me that you might no
"Dad, hindi naman na kailangan. Hindi naman ako obligasyon ni Alaric," pangungumbinsi ni Yvonne sa ama nito.Kahapon kasi ay sa mansyon siya nito umuwi sa sobrang sakit ng damdamin niya. Naikwento niya ang nangyari dito, maging ang paghingi niya ng tulong kay Alaric. Ngayon naman ay basta na lang siya nitong niyaya sa kumpanya ni Alaric."Look at him now? He is beyond successful. Noon ay allergic iyan sa salitang kumpanya," komento nito habang naghihintay sila sa opisina ni Alaric.Napalabi siya. Himala ngang nagpatayo ito ng kumpanya gayong puro dagat ang hilig nito."This only means he didn't love you at all. Kung mahal ka talaga niyan dati, siya mismo ang magkukusang tumulong sa kumpanya noon pa!" mahina ngunit gigil nitong bigkas.Nanlaki ang butas ng ilong niya. Ayaw na nga niyang magbalik tanaw pero pinipilit talaga nitong hindi siya mahal ni Alaric."I know, Dad," labas sa ilong na sagot niya.Natatandaan pa naman niya ang pagsabi sa kanya ni Alaric ng I love you, maging paglab