Sa tingin palang niya ay parang alam ko na ang possibleng mangyari. It's going to be bad news and I know Lily feels it too because of her shaky and cold hand I am holding right now. "Hindi ko alam kong paano ako magsisimula Mrs. Alster, I want you to ready yourself." panimula nito. Hinawakan ko ang kamay ni Lily ng mahigpit bilang suporta sa maaaring sabihin ni Dr. Sanchez. Tiningnan niya kami tsaka lumunok at bumuntong hininga."Your brother has a brain tumor." malungkot na sabi ng doctor. Naramdaman ko biglang panghihina ni Lily kaya sinuporta ko agad sa likod niya ang isa ko pang kamay. I was right, but I didn't expect this worst. She can't accept it and I'm sure it'll be the worse news she could ever heard. Sino ba ang makakatanggap na may brain tumor ang kaanak mo? No one, definitely no one."Brain tumor is an abnormal mass of tissue in which cells grow and multiply uncontrollably, seemingly unchecked by the mechanisms that control normal cells. 'Yung mga abnormal cells ay nakak
Tatlong araw na pinaglamayan namin si Andy at ngayon ang araw ng kanyang libing. Hiniling ni Lily na itabi ito sa labi ng mga magulang niya kaya pinaasikaso ko kaagad ito. Gusto kong tuparin ang kahilingan niya dahil gusto ko rin sa pagdalaw namin ay iisang lugar lang ang aming pupuntahan dahil takot ako sa sementeryo.Ala una nang hapon ang nakatakdang oras ng pagmemesa kaya todo asikaso si Lily sa mga taong maghahatid sa kapatid sa huling hantungan.Nang dumating kami sa sementeryo ay nanatili ako sa tabi niya dahil hindi man siya umiyak, hindi man tumutulo ang kanyang mga luha alam kong anong sandali lang ay muling bubuhos ang emosyong pinipigilan niyang kumawala. Nanatili akong nakahawak sa kamay niya simula ng magsimula ang mesa hanggang sa matapos ito. Nakayakap naman siya sa litrato ni Andy at taimtim na nakikinig sa pari. After the mass, binigyan siya ng pagkakataong magkapagsalita sa harapan. Hindi ko sana siya papayagan dahil alam kong hindi niya kakayanin ngunit iyon ang g
Mabilis dumaan ang mga araw, isang lingo na ang nakalipas mula nang mailibing si Andy. Isang linggo narin nang hindi ko masyadong nakikita si Lily. Ayaw ko man siyang iwan ngunit kailangan ako sa opisina. Pumapasok ako sa trabaho ngunit wala doon ang isip ko. Bumaba ako nang may narinig akong pagkanta. It's been a long day without you, my friend And I'll tell you all about it when I see you again We've come a long way from where we began Oh, I'll tell you all about it when I see you again When I see you again?Napakalamig ng kanyang boses, pero mas masaya akong marinig na masaya ang kanyang boses kaya hindi ko mapigilan ang mapangiti. Finally, unti-unti ng bumabalik ang kanyang sarili at masaya ako sa isiping iyon. She seems happy, thanks God. Napasandal ako sa hamba at patuloy siyang pinagmasdan. Ilang sandali lang ay humarap siya sa gawi ko. Bahagya pa siyang natigilan ng makita ako. Napakurap siya at nang matauhan ay agad siyang ngumiti."Good morning, hubby." nakangiti ni
I got a sudden urge to hug her but I just hold her shoulder to comfort her."Hey, I didn’t mean like that. I’m sorry.”“Anong ibig mong sabihin?”“I was talking about something intimate." I explained.Sandali siyang natigilan at nang maka recover ay nanlaki ang kanyang mga mata at ako’y pinaghahampas. Natatawa naman akong sinasangga ang bawat paghampas niya. Nakakatuwa ang kanyang reaksyon nang mapagtanto niya ang ibig kong sabihin."God! You're impossible!" she yelled. I grabbed her wrist and I pulled her closer to me. Nakadagan na siya sakin ngayon dahil kasabay ng paghatak ko sa kanya ay ang pag -upo ko pabalik. Ang mga kamay niya ay nakakulong sa isa kong kamay habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa kanyang bewa
"Nothing.” I replied. Hindi naman siguro masama kung iisipin kong pareho kami ng nararamdaman habang pinagtitinginan kami ano?"Hey girls! Wanna get his number!? She shouted and I was shocked. She got their attention, and I felt nonplussed. What the fuck is happening? And in one glance, I lost my sight off her. I can’t find her because these girls are trying to hold me. Shit!"Oy pogi, pahingi naman ng number mo oh." One of the girls said. I frowned. She’s wearing a very thick make up!"What’s your name baby?" One of them asked too. She looks like she came in a concert. Weird! “What’s your name? You look familiar.”“Yeah, maybe I saw him somewhere.”“Wait…wait... I remember, I knew it! He’s an Alster!” The other one shouted. I can’t even understand
Hanggang sa makarating kami sa kotse ay hindi ko na binitawan ang kamay niya. Pinagbuksan ko siya ng pinto at inalalayang makasakay bago ko inilagay sa backseat ang mga damit na nabili niya. Agad akong sumakay sa driver seat at tiningnan siya, bahagya pa akong nagulat dahil nakatingin na siya sakin.“You know, it’ the best feeling when I’ll look at you and you already looking at me.” I said grinning. She laughed and the atmosphere instantly changed.“Sira ka.”“Just trying to light up the mood but it was true though.” I chuckled and she just smiled. My face turned serious."Are you okay?” I asked worried. She nodded instantly.“I’m okay.”“It’s okay for me if we'll going to eat ou
HINDI ko maintindihan kung bakit nakaramdam ako ng kaunting selos ng banggitin ni Anthon ang pangalang Chesca. Pakiramdam ko ay may namamagitan sa kanilang dalawa. Ang hindi ko lang naunawaan ay kung bakit pakiramdam ko ay may iba sa ikinikilos ni Henry, ayaw kong bigyan iyon ng kahulugan pero iyon ang nararamdaman ko. Ayaw kong mag-isip ng kung ano-ano pero nagkukusa.Ayaw kong isipin niya na apektado ako. Hangga’t maaari ay gusto kong isipin niya na wala akong pakialam. Ayaw kong masaktan, ayaw kong dumating sa punto na hilingin kong sana totoo lahat ang mga ito. Si Anthon ay agad na nagpaalam nang dumating yong order namin, inimbitahan pa namin siya ngunit agad din itong tumanggi."I told you.” Nakangisi niyang sagot bago ako kinindatan. Sa maikling panahon na nakilala ko si Henry ay alam kong napakabait nito. Nang mamatay si Andy ay siya ang nandyan para samahan ako. Siya ang tumulong sakin sa lahat at laking pasasalamat ko sakanya dahil kahit nagpakasal lang kami sa magkaibang ra
4 pm ng napagdesisyonan naming magpaalam na. Naglakad kami palabas ng may lumapit na isang batang babae sakin at humawak sa aking hita. Marumi ang kanyang itsura ngunit makikita parin kung gaano ito ka ganda. Siguro mga walong taon na ang batang ito."Hi baby! Bakit ka nandito? Nasaan ang mama mo?" Nakangiti kong tanong. Umupo ako upang mapantayan siya."Wala na po si mama." Sagot nito. Sandali akong natigilan."Eh nasaan ang papa mo?” Tanong ko ulit."Wala na rin po." Sagot ulit niya na nakapagpawala ng ngiti ko. Hinawakan ko siya sa kanyang braso.“Ah nagtatrabaho ba si mama at papa sa malayo?” Tanong ko gayong may ideya na ako kung ano ang sinasabi niya. Umiling siya at nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata. “Patay na po sila pareho.” Mahina niyang sabi. Tila nagsisi ako kung bakit nagtanong pa ako. Am I being insensitive again? Pareho kami, ang pinagkaiba lang namin ay mas bata siya ng ewan siya ng mga magulang niya. Walang muwang sa mundo, matatakot at mag-aalinlangan. "Eh,
10 YEARS LATER“Pa, tingnan mo nga yan si Rysse ang tagal magbihis malalate na tayo!” sumbong ng dalaga niyang anak. His daughter grew so fast. May dalaga na siyang anak at hindi niya alam kung paano niya ito babakuran sa mga manliligaw nito. Tambak na ang kwarto nito sa mga regalong natatanggap. Hindi naman siya tutol na makipagrelasyon ang anak pero palagi niya itong pinaalalahanan sa maraming bagay. Keep her standard high and the right person will going to reach that standard for her. Pero may isang bagay siyang palagi nitong pinapaalala.Being into a relationship is not a race. Don’t settle for less. Wait for the perfect time and perfect person. ‘Wag magmadali dahil ang pag-ibig kusang dadating kahit saan at kailan. It came unexpectedly. It felt naturally.Be successful, fulfill your dreams and let everyone adore you. Be a motivator and a role model. And most importantly, never give up your dreams because of love.“Rysse, bilisan mo diyan. Kanina kapa ahh, dika paba tapos?” siga
Someone’s POV, 5 YEARS LATER Limang taon ang nakalipas. Limang taon simula nang magbago ang lahat. Limang taon ang nagdaan na hindi na muling nagkita ang mag-asawa at ni balita tungkol sa isat-isa ay wala. Nagbago ang lahat sa kanila. Namuhay na parang hindi nila nakilala ang isat-isa subalit kasabay ng pagkawala ng isa ay ang pakawala ng interest ng isa pa na sumaya. Tila nagbago ang lahat sa kanya dahil maging ang ngumiti ay hindi na niya magawa. “Alam mo ba ang sabi-sabi rito, simula daw nang maghiwalay si Sir at ang kanyang asawa ay hindi na siya ngumingiti.” sabi ng isang baguhang empleyado. “Oo nga, narinig ko nga at tsaka palagi daw’ng galit at tila hindi na alam ang salitang masaya.” sabi rin ng isa. Hindi nila alam ay narinig sila nito habang ito ay naglalakad patungo sa lobby. Napahinto ang lalaki at sinuyod nang maigi ang dalawang empleyado na kanina ay pinag-usapan siya ng palihim. “Sinong nag-utos sa inyo na pag chismisan ako sa oras ng trabaho?” walang emosyon nito
“Anthon? Gabriel?” tawag ko. Pinunasan ko muna ang aking bibig. Tiningnan ko ang aking cellphone upang alamin muna kung may text ba si Henry ngunit wala kaya pinatay ko na lamang ito bago mag-angat ng tingin.“Ohhh, hi ladies.” awkward na sabi ni Anthon tsaka nakipagbeso samin.“Hi, Lily.” sabi rin ni Gabriel sabay nakipagbeso sakin tsaka niya binalingan si Angela.“And you are Angela, right?” nakangiti niyang tanong ngunit ng tingnan ko si Angela ay namumula na ang kanyang pisnge. Anong nangyayari sa kanya? Aba’y may gusto yata to kay Gabriel. Siniko ko siya dahil parang nakatulala na siya habang nakatingin kay Gabriel.“Ohh, I’m sorry. Yes I am.” nakangiti niyang sagot.“Nice meeting you again, Angela.” sabi ni Gabriel tsaka nakipagbeso sa dalaga na mas lalong ikinapula ng kanyang pisnge. Walangya talagang babae to, masyadong halata. I wonder kung naka move on na siya sa isa.“Kakain kayo?” baling ko kay Anthon upang makita na nagtiim ang kanyang bagang habang nakatingin sa dalawang
Our sudden trip to Cebu is the best thing that ever happened in my life. We explored a lot of places and do several activities such as mountain climbing, biking, hiking, diving, snorkeling and many more. We enjoyed so much. And so far, iyon yong sobrang nag-eenjoy ako. First time kong makapunta sa Cebu kaya sinusulit talaga namin.Pero ang trip na iyon ay hindi na nasundan pang muli. Naging busy si Henry dahil may bagong mall na ipinatayo as the same time naging busy rin ako sa pag-aaral.Maging ang pagpapakasal namin ulit ay hindi pa naasikaso pero hindi naman ako nagmamadali. Asawa ko na naman siya. Ang pagpapakasal namin ulit ay sumisibolo ng pagmamahalan namin hindi gaya noong una pero ayos lang naman kung hindi.Nawalan na kami ng oras sa isat-isa, minsan nga ay hindi na kami magpang-abot pa. Uuwi siya nang tulog na ako at aalis siya habang natutulog pa ako. Naiintindihan ko naman na busy kami pareho subalit minsan ay gusto ko maging selfish. Gusto kong ako naman, ako muna ngunit
"Good morning." napapapikit ko pang sabi hinihigpitan ang yakap ko sa kanya."Good morning, Hon." sagot niya."Di ka ba papasok? Dika pumasok kahapon ahh." tanong ko habang nanatiling nakayakap sa kanya."I already informed my secretary. Don't worry, everything is fine without me. I just want to spend more time with you." sabi niya kaya napamulat ako sa tuwa. Tiningnan ko siya sa mata na puno nh pagmamahal."Talaga?" nakangiti kong tanong."Talagang-talaga." Sagot niya at kumindat."Well, 2 days ka lang namang wala ayos-""Anong 2 days? 1 week akong mawawala. I'll be with you for one whole week." nakakaloko niyang sabi kaya napabalikwas ako ng bangon habang nanlali ang aking mga mata."You're kidding? Alam kong kailangan nandon ka sa company, Hon. Hindi ka pwedeng mawala ng ganon katagal.""I'm afraid I'm not, wife. Ayaw mo ba? Ever since we got married, never pa tayong nag out of town. I mean, spending quality time together to some other places? I hate myself for not able to do it for
NANG makauwi ako ay buhay pa ang ilaw sa sala, marahil ay hinihintay ako ng asawa ko. Ngayon lang ito nangyari na gabing-gabi na akong umuwi simula ng maging mag-asawa kami at hindi nga ako nagkamali. I saw her sleeping in the sofa while hugging her knees. Shit. I am so sorry wife. I'm sorry. Nilapitan ko siya at umupo ako sa harap niya. Ikinawit ko sa tenga niya ang ilang hibla ng kanyang buhok na nakaharang sa kanyang mukha at marahang hinaplos ito. "I'm sorry if I made you wait for me this long. I'm sorry. Ayaw ko nang ganito pero naiipit ako. Galit ako sa kanya pero nasisiguro kong hahabulin ako ng aking konsensya." mahina kong sabi habang nanatiling nakahaplos sa kanyang mukha. Marahan itong gumalaw kaya napagdesisyonan kong gisingin siya upang maipagpatuloy niya ang kanyang pagtulog sa kwarto. "Wife, wake up. Hon, wake up. Why are you sleeping here? Sana hindi mo na ako hinintay." tanong ko. She waited for me. Nakatulugan niya ang paghihintay and I felt guilty. It’s already m
Week have passed and we never heard about Chesca. Perhaps, she went back abroad. Ilang gabi akong hindi makatulog ng maayos kakaisip. Bumabagabag sa akin ang nangyari at ang mga pinagsasabi ni Chesca. Nababahala ako sa posibleng mangyari. May tiwala ako sa asawa ko pero wala akong tiwala sa babaeng 'yon. Tinatawanan ko lamang siya noong kausap ko siya ngunit lihim akong kinakabahan."Good morning, hon." sabi ko nang lumabas ito galing sa banyo. Nahiga parin ako sa kama at walang planong bumangon, tinatamad ako. Tiningnan ko siya ng maigi. Nakatapis lang hanggang bewang ang tuwalyang ginamit niya habang tumutulo pa ang ilang hibla ng kanyang buhok. Dumadausdos ito sa kanyang katawan. Napako ang paningin ko sa hulmadong pandesal na tila kinahihiligan ko nang titigan tuwing umaga. Napakaperpekto ng katawan niya na tila naligo ng gatas sa sobrang puti at tila nga mas maputi pa siya sakin. Bakit nga ba ako palaging namamangha kung araw-araw ko naman siyang nakikitang ganyan?"You love w
We are dancing in a slow, romantic song. Holding her waist tighter, slowly swaying. Looking at her tantalizing eyes, it's very beautiful.Nangunot ang aking mga kilay dahil sa mahina niyang pagtawa."Why?" Natatawang tanong ko."Kanina mo pa ako tinititigan, anong nangyayari sayo?" tatawa-tawa niyang sabi."Everyone was staring at you , do you know that?""What? But why?" Tanong niya tsaka niya tingnan ang mga tao sa paligid namin."Because you are so beautiful. Ba't pakiramdam ko, ikaw ang may birthday?" natatawa kong sabi."Nakakailang." sabi niya at itinago ang mukha sa aking dibdib."Do you know how proud I am?""Proud for what?""I'm proud because you're mine." malambing kong sabi habang patuloy kaming sumasayaw."And I'm the luckiest girl." sagot nito at iniangat ang kanyang mukha upang tingnan ako sa aking mga mata."I'm the luckiest girl because you’re mine." nakangiti niyang sabi kaya hindi ko napigilan ang aking sariling hapitin siya at yakapin ng mahigpit. Hindi ko maipa
Nang makapasok kami sa isang kwarto ay may dalawang taong nagtatawan, nanunood ng tv."Excuse me tito, tita." nakangiting sabi ni Henry kaya naagaw namin ang kanilang atensyon."Henry– Ohhh hello dear! You're Lily? Am I right?" baling niya sakin kaya ngumiti ako."Yes po, I'm Lily." nakangiti kong sabi."Nice to finally meet you, iha. I'm Gulianna Morteza." nakangiti niyang sabi sakin bago ito nakipagbeso. I guess, she's around 40's?"Hello po, nice to meet you too." sabi ko at yumuko."Such a nice lady diba dad? No wonder why Chesca is so insecure and mad ahh?" naantig ang pandinig ko. They knew her. That Chesca triggered my curiosity. Who is she? And why the hell she's insecure and mad? With me? But why?"She's doing research about you iha, and she's insecure and mad as the same time dahil pakiramdam niya inagaw mo si Henry sa kanya." natatawang sabi ng babae. Maybe nabasa niya ang pagtatanong at pagtataka sa aking mga mata kaya nagpaliwanag siya. What the hell is that? Research abo