I got a sudden urge to hug her but I just hold her shoulder to comfort her."Hey, I didn’t mean like that. I’m sorry.”“Anong ibig mong sabihin?”“I was talking about something intimate." I explained.Sandali siyang natigilan at nang maka recover ay nanlaki ang kanyang mga mata at ako’y pinaghahampas. Natatawa naman akong sinasangga ang bawat paghampas niya. Nakakatuwa ang kanyang reaksyon nang mapagtanto niya ang ibig kong sabihin."God! You're impossible!" she yelled. I grabbed her wrist and I pulled her closer to me. Nakadagan na siya sakin ngayon dahil kasabay ng paghatak ko sa kanya ay ang pag -upo ko pabalik. Ang mga kamay niya ay nakakulong sa isa kong kamay habang ang isa kong kamay ay nakahawak sa kanyang bewa
"Nothing.” I replied. Hindi naman siguro masama kung iisipin kong pareho kami ng nararamdaman habang pinagtitinginan kami ano?"Hey girls! Wanna get his number!? She shouted and I was shocked. She got their attention, and I felt nonplussed. What the fuck is happening? And in one glance, I lost my sight off her. I can’t find her because these girls are trying to hold me. Shit!"Oy pogi, pahingi naman ng number mo oh." One of the girls said. I frowned. She’s wearing a very thick make up!"What’s your name baby?" One of them asked too. She looks like she came in a concert. Weird! “What’s your name? You look familiar.”“Yeah, maybe I saw him somewhere.”“Wait…wait... I remember, I knew it! He’s an Alster!” The other one shouted. I can’t even understand
Hanggang sa makarating kami sa kotse ay hindi ko na binitawan ang kamay niya. Pinagbuksan ko siya ng pinto at inalalayang makasakay bago ko inilagay sa backseat ang mga damit na nabili niya. Agad akong sumakay sa driver seat at tiningnan siya, bahagya pa akong nagulat dahil nakatingin na siya sakin.“You know, it’ the best feeling when I’ll look at you and you already looking at me.” I said grinning. She laughed and the atmosphere instantly changed.“Sira ka.”“Just trying to light up the mood but it was true though.” I chuckled and she just smiled. My face turned serious."Are you okay?” I asked worried. She nodded instantly.“I’m okay.”“It’s okay for me if we'll going to eat ou
HINDI ko maintindihan kung bakit nakaramdam ako ng kaunting selos ng banggitin ni Anthon ang pangalang Chesca. Pakiramdam ko ay may namamagitan sa kanilang dalawa. Ang hindi ko lang naunawaan ay kung bakit pakiramdam ko ay may iba sa ikinikilos ni Henry, ayaw kong bigyan iyon ng kahulugan pero iyon ang nararamdaman ko. Ayaw kong mag-isip ng kung ano-ano pero nagkukusa.Ayaw kong isipin niya na apektado ako. Hangga’t maaari ay gusto kong isipin niya na wala akong pakialam. Ayaw kong masaktan, ayaw kong dumating sa punto na hilingin kong sana totoo lahat ang mga ito. Si Anthon ay agad na nagpaalam nang dumating yong order namin, inimbitahan pa namin siya ngunit agad din itong tumanggi."I told you.” Nakangisi niyang sagot bago ako kinindatan. Sa maikling panahon na nakilala ko si Henry ay alam kong napakabait nito. Nang mamatay si Andy ay siya ang nandyan para samahan ako. Siya ang tumulong sakin sa lahat at laking pasasalamat ko sakanya dahil kahit nagpakasal lang kami sa magkaibang ra
4 pm ng napagdesisyonan naming magpaalam na. Naglakad kami palabas ng may lumapit na isang batang babae sakin at humawak sa aking hita. Marumi ang kanyang itsura ngunit makikita parin kung gaano ito ka ganda. Siguro mga walong taon na ang batang ito."Hi baby! Bakit ka nandito? Nasaan ang mama mo?" Nakangiti kong tanong. Umupo ako upang mapantayan siya."Wala na po si mama." Sagot nito. Sandali akong natigilan."Eh nasaan ang papa mo?” Tanong ko ulit."Wala na rin po." Sagot ulit niya na nakapagpawala ng ngiti ko. Hinawakan ko siya sa kanyang braso.“Ah nagtatrabaho ba si mama at papa sa malayo?” Tanong ko gayong may ideya na ako kung ano ang sinasabi niya. Umiling siya at nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata. “Patay na po sila pareho.” Mahina niyang sabi. Tila nagsisi ako kung bakit nagtanong pa ako. Am I being insensitive again? Pareho kami, ang pinagkaiba lang namin ay mas bata siya ng ewan siya ng mga magulang niya. Walang muwang sa mundo, matatakot at mag-aalinlangan. "Eh,
Dumaan ang mga araw na ayos na ang lahat. May ilangan na naganap ngunit hindi naman iyon nagtagal. Hanggang sa dumaan ang isang linggo ay bumalik na kami sa dati pero hindi kami ganoong nakapag-usap. Madadatnan niya akong magluluto sa umaga, kakain siya tapos aalis. Uuwi ng gabi tulog naman ako. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat na abala siya dahil hindi pa ako handang pag-usapan ang tungkol sa aming dalawa. "Anong plans mo for your online class wife? Why don't you go to school? Mas better 'yon." sabi niya habang kumakain sa pagkaing niluto ko."Ni, mas mabuti siguro kung online lang ang kukunin ko para narin may magawa naman ako dito sa bahay. Tsaka iilang unit lang naman ang kukunin ko." sagot ko. Tumango lang siya bilang sagot na nagpakunot ng noo ko, nakakapanibago. Hindi ako sanay na wala siyang sinasabi tungkol sa mga desisyon ko. Usually, pipilitin niya ako o di kaya ay mag suggest nang mag suggest. Dumaan ulit ang isang lingo at wala akong ibang inaasikaso kundi
Nangmakalabas kami ay agad kaming bumaba at naabotan namin si Grand Alster na nakaupo sa kanyang upuan."Good evening Grand Alster, sorry for letting you wait." bati ni Henry ng kami ay makalapit."Good evening Lolo.”"Good evening, Apo. Halina at maupo na kayo dahil nagugutom na ako." utos niya kaya agad kaming umupo. Nasa kalagitnaan kami ng pagkain ng muling magsalita si grand Alster."Bakit ganyan ang suot mo Apo? Napakainit naka ganyan ka?" napatigil ako sa pagnguya at tumingin sa kanya habang pilit na ngumiti ."Ano kasi lolo, style to." Sagot ko. Napapikit ako nang natawa si Henry sa tabi ko. Damn him! Tatawa-tawa siya dahil alam niya kung ano ang itinatago ko."Kinagat kasi siya ng insekto Grandpa, kaya niya tinakpan.” nakangisi niyang sagot. Pinandilatan ko siya ng mata. Pag ito nakita ni Lolo ay talagang makakatikim ka saking lalaki ka. "Ano! Malaki ba? Patingin apo." nag-aaalalang sabi nito."Hindi lo, ayos na po ako. Maliit lang naman po." kinakabahan kong sagot. Pasimple
"Thank you so much, Henry. You don't know how happy I am today." mahina kong sabi at humiwalay sa yakap niya. Tiningnan ko siya sa mga mata at nakita ko na parang nakangiti rin ito sa akin. "Thank you for doing this. I really appreciate it." muli kong sabi at nginitian siya. Pakiramdam ko ay iyon na ang pinakamaganda kong ngiti na kaya kong ibigay. Nanatili parin siyang nakangiti habang nakatitig sakin at parang tuwang-tuwa na nakikita akong masaya."It’s my pleasure to make you happy, wife. Always." muling tumulo ang aking mga luha at walang pag-aalinlangang inisang hakbang ko ang pagitan namin dalawa upang gawaran siya ng isang masuyong halik. Napapikit ako ng tugunan niya ang halik na aking sinimulan. Hinapit niya ang bewang ko at mas pinalalim ang halik. Napadaing ako ng ipasok niya ang dila niya sa bibig ko. Bakit ba gustong gusto ko ang halik niya? Bakit ba sa tuwing naghahalikan kami ay nagdidiwang ang puso ko. Ayaw ko mang aminin pero sa tingin ko ay may gusto na ako sa lala
10 YEARS LATER“Pa, tingnan mo nga yan si Rysse ang tagal magbihis malalate na tayo!” sumbong ng dalaga niyang anak. His daughter grew so fast. May dalaga na siyang anak at hindi niya alam kung paano niya ito babakuran sa mga manliligaw nito. Tambak na ang kwarto nito sa mga regalong natatanggap. Hindi naman siya tutol na makipagrelasyon ang anak pero palagi niya itong pinaalalahanan sa maraming bagay. Keep her standard high and the right person will going to reach that standard for her. Pero may isang bagay siyang palagi nitong pinapaalala.Being into a relationship is not a race. Don’t settle for less. Wait for the perfect time and perfect person. ‘Wag magmadali dahil ang pag-ibig kusang dadating kahit saan at kailan. It came unexpectedly. It felt naturally.Be successful, fulfill your dreams and let everyone adore you. Be a motivator and a role model. And most importantly, never give up your dreams because of love.“Rysse, bilisan mo diyan. Kanina kapa ahh, dika paba tapos?” siga
Someone’s POV, 5 YEARS LATER Limang taon ang nakalipas. Limang taon simula nang magbago ang lahat. Limang taon ang nagdaan na hindi na muling nagkita ang mag-asawa at ni balita tungkol sa isat-isa ay wala. Nagbago ang lahat sa kanila. Namuhay na parang hindi nila nakilala ang isat-isa subalit kasabay ng pagkawala ng isa ay ang pakawala ng interest ng isa pa na sumaya. Tila nagbago ang lahat sa kanya dahil maging ang ngumiti ay hindi na niya magawa. “Alam mo ba ang sabi-sabi rito, simula daw nang maghiwalay si Sir at ang kanyang asawa ay hindi na siya ngumingiti.” sabi ng isang baguhang empleyado. “Oo nga, narinig ko nga at tsaka palagi daw’ng galit at tila hindi na alam ang salitang masaya.” sabi rin ng isa. Hindi nila alam ay narinig sila nito habang ito ay naglalakad patungo sa lobby. Napahinto ang lalaki at sinuyod nang maigi ang dalawang empleyado na kanina ay pinag-usapan siya ng palihim. “Sinong nag-utos sa inyo na pag chismisan ako sa oras ng trabaho?” walang emosyon nito
“Anthon? Gabriel?” tawag ko. Pinunasan ko muna ang aking bibig. Tiningnan ko ang aking cellphone upang alamin muna kung may text ba si Henry ngunit wala kaya pinatay ko na lamang ito bago mag-angat ng tingin.“Ohhh, hi ladies.” awkward na sabi ni Anthon tsaka nakipagbeso samin.“Hi, Lily.” sabi rin ni Gabriel sabay nakipagbeso sakin tsaka niya binalingan si Angela.“And you are Angela, right?” nakangiti niyang tanong ngunit ng tingnan ko si Angela ay namumula na ang kanyang pisnge. Anong nangyayari sa kanya? Aba’y may gusto yata to kay Gabriel. Siniko ko siya dahil parang nakatulala na siya habang nakatingin kay Gabriel.“Ohh, I’m sorry. Yes I am.” nakangiti niyang sagot.“Nice meeting you again, Angela.” sabi ni Gabriel tsaka nakipagbeso sa dalaga na mas lalong ikinapula ng kanyang pisnge. Walangya talagang babae to, masyadong halata. I wonder kung naka move on na siya sa isa.“Kakain kayo?” baling ko kay Anthon upang makita na nagtiim ang kanyang bagang habang nakatingin sa dalawang
Our sudden trip to Cebu is the best thing that ever happened in my life. We explored a lot of places and do several activities such as mountain climbing, biking, hiking, diving, snorkeling and many more. We enjoyed so much. And so far, iyon yong sobrang nag-eenjoy ako. First time kong makapunta sa Cebu kaya sinusulit talaga namin.Pero ang trip na iyon ay hindi na nasundan pang muli. Naging busy si Henry dahil may bagong mall na ipinatayo as the same time naging busy rin ako sa pag-aaral.Maging ang pagpapakasal namin ulit ay hindi pa naasikaso pero hindi naman ako nagmamadali. Asawa ko na naman siya. Ang pagpapakasal namin ulit ay sumisibolo ng pagmamahalan namin hindi gaya noong una pero ayos lang naman kung hindi.Nawalan na kami ng oras sa isat-isa, minsan nga ay hindi na kami magpang-abot pa. Uuwi siya nang tulog na ako at aalis siya habang natutulog pa ako. Naiintindihan ko naman na busy kami pareho subalit minsan ay gusto ko maging selfish. Gusto kong ako naman, ako muna ngunit
"Good morning." napapapikit ko pang sabi hinihigpitan ang yakap ko sa kanya."Good morning, Hon." sagot niya."Di ka ba papasok? Dika pumasok kahapon ahh." tanong ko habang nanatiling nakayakap sa kanya."I already informed my secretary. Don't worry, everything is fine without me. I just want to spend more time with you." sabi niya kaya napamulat ako sa tuwa. Tiningnan ko siya sa mata na puno nh pagmamahal."Talaga?" nakangiti kong tanong."Talagang-talaga." Sagot niya at kumindat."Well, 2 days ka lang namang wala ayos-""Anong 2 days? 1 week akong mawawala. I'll be with you for one whole week." nakakaloko niyang sabi kaya napabalikwas ako ng bangon habang nanlali ang aking mga mata."You're kidding? Alam kong kailangan nandon ka sa company, Hon. Hindi ka pwedeng mawala ng ganon katagal.""I'm afraid I'm not, wife. Ayaw mo ba? Ever since we got married, never pa tayong nag out of town. I mean, spending quality time together to some other places? I hate myself for not able to do it for
NANG makauwi ako ay buhay pa ang ilaw sa sala, marahil ay hinihintay ako ng asawa ko. Ngayon lang ito nangyari na gabing-gabi na akong umuwi simula ng maging mag-asawa kami at hindi nga ako nagkamali. I saw her sleeping in the sofa while hugging her knees. Shit. I am so sorry wife. I'm sorry. Nilapitan ko siya at umupo ako sa harap niya. Ikinawit ko sa tenga niya ang ilang hibla ng kanyang buhok na nakaharang sa kanyang mukha at marahang hinaplos ito. "I'm sorry if I made you wait for me this long. I'm sorry. Ayaw ko nang ganito pero naiipit ako. Galit ako sa kanya pero nasisiguro kong hahabulin ako ng aking konsensya." mahina kong sabi habang nanatiling nakahaplos sa kanyang mukha. Marahan itong gumalaw kaya napagdesisyonan kong gisingin siya upang maipagpatuloy niya ang kanyang pagtulog sa kwarto. "Wife, wake up. Hon, wake up. Why are you sleeping here? Sana hindi mo na ako hinintay." tanong ko. She waited for me. Nakatulugan niya ang paghihintay and I felt guilty. It’s already m
Week have passed and we never heard about Chesca. Perhaps, she went back abroad. Ilang gabi akong hindi makatulog ng maayos kakaisip. Bumabagabag sa akin ang nangyari at ang mga pinagsasabi ni Chesca. Nababahala ako sa posibleng mangyari. May tiwala ako sa asawa ko pero wala akong tiwala sa babaeng 'yon. Tinatawanan ko lamang siya noong kausap ko siya ngunit lihim akong kinakabahan."Good morning, hon." sabi ko nang lumabas ito galing sa banyo. Nahiga parin ako sa kama at walang planong bumangon, tinatamad ako. Tiningnan ko siya ng maigi. Nakatapis lang hanggang bewang ang tuwalyang ginamit niya habang tumutulo pa ang ilang hibla ng kanyang buhok. Dumadausdos ito sa kanyang katawan. Napako ang paningin ko sa hulmadong pandesal na tila kinahihiligan ko nang titigan tuwing umaga. Napakaperpekto ng katawan niya na tila naligo ng gatas sa sobrang puti at tila nga mas maputi pa siya sakin. Bakit nga ba ako palaging namamangha kung araw-araw ko naman siyang nakikitang ganyan?"You love w
We are dancing in a slow, romantic song. Holding her waist tighter, slowly swaying. Looking at her tantalizing eyes, it's very beautiful.Nangunot ang aking mga kilay dahil sa mahina niyang pagtawa."Why?" Natatawang tanong ko."Kanina mo pa ako tinititigan, anong nangyayari sayo?" tatawa-tawa niyang sabi."Everyone was staring at you , do you know that?""What? But why?" Tanong niya tsaka niya tingnan ang mga tao sa paligid namin."Because you are so beautiful. Ba't pakiramdam ko, ikaw ang may birthday?" natatawa kong sabi."Nakakailang." sabi niya at itinago ang mukha sa aking dibdib."Do you know how proud I am?""Proud for what?""I'm proud because you're mine." malambing kong sabi habang patuloy kaming sumasayaw."And I'm the luckiest girl." sagot nito at iniangat ang kanyang mukha upang tingnan ako sa aking mga mata."I'm the luckiest girl because you’re mine." nakangiti niyang sabi kaya hindi ko napigilan ang aking sariling hapitin siya at yakapin ng mahigpit. Hindi ko maipa
Nang makapasok kami sa isang kwarto ay may dalawang taong nagtatawan, nanunood ng tv."Excuse me tito, tita." nakangiting sabi ni Henry kaya naagaw namin ang kanilang atensyon."Henry– Ohhh hello dear! You're Lily? Am I right?" baling niya sakin kaya ngumiti ako."Yes po, I'm Lily." nakangiti kong sabi."Nice to finally meet you, iha. I'm Gulianna Morteza." nakangiti niyang sabi sakin bago ito nakipagbeso. I guess, she's around 40's?"Hello po, nice to meet you too." sabi ko at yumuko."Such a nice lady diba dad? No wonder why Chesca is so insecure and mad ahh?" naantig ang pandinig ko. They knew her. That Chesca triggered my curiosity. Who is she? And why the hell she's insecure and mad? With me? But why?"She's doing research about you iha, and she's insecure and mad as the same time dahil pakiramdam niya inagaw mo si Henry sa kanya." natatawang sabi ng babae. Maybe nabasa niya ang pagtatanong at pagtataka sa aking mga mata kaya nagpaliwanag siya. What the hell is that? Research abo