CHAPTER 13
Home
"I'm sorry for all, Arra. Kung hindi lang ako nagkaroon ng problema kay Papa that time, sana'y nariyan ako for you."
Tulad nang pagtanaw ko sa malayo mula sa teresa ng kwarto ni Gab, gayun rin ang isip ko. Malayo at kung saan-saan na napapadpad. Sometimes, my future with Dwane and my son. Mostly, backwards. Where all started.
Tipid aking ngumiti kay Gabriela. Mula sa pagkukwentuhan namin sa mesa kanina ay nagpang-abot na rito sa kaniyang kwarto.
Pinakuwento niya ang lahat. I tried my best not to cry or shed a single drop of tear while remembering those painful scenes in my life. Nakita ko rin ang pag-aalala sa kaniyang mga mata kaya't agad kong inayos ang sarili para maipakita sa kaniya na ayos lang ako.
<Continuation... I heard Dwane's sighs. Naramdaman ko rin ang sandaling pagbigat ng kamay niyang nasa kaliwang balikat ko. Kung saan ako nakahawak. "I think, my wife is tired now. Sorry, Alex and Gabriela. But if she wants to go home now, then, we will go home now." ramdam ko pa ang mabigat na paghinga niya sa likod ko. Nakangusong tumango si Gabriela at umirap sa'kin. Oh, poor girl. Miss mo talaga ako ng ganoon? Natawa ako sa naiisip. "Babalik na lang kami rito, Alex. Sa susunod, sige, mag-o-overnight ako rito." "Tayo..." Dwane added. Napairap ako sa kawalan. Pakialamero! "O-Oo nga, kami
CHAPTER 14 Baby "He's waiting for you... for so long," his soulful eyes melt my heart. Isang tingin sa harapan, pagkatapos sa akin, ay tumango siya. Awtomatikong napabaling muli ako sa anak kong ilang metro na lang ang lapit sa akin. Ang kaniyang maliliit na paa ay halos magkalapit na sa isa't isa kaya't sinalubong ko na rin siya. Nang magpang-abot kami, agad ko siyang niyakap ng mahigpit. "I miss you, Mom!" iyak ni Zid sabay yapos sa'kin. Hindi ako makapagsalita ng maayos dahil sa malaking harang sa aking lalamunan at mga luhang diretso sa pagtulo. All this time, I never felt this feeling. Para akong nakalutang pero may dalang mabigat na pakiramdam. "I m-miss you too, son..
Continuation... Lahat ng harang sa pagitan namin ay nawala ng yakapin niya ako. Mahigpit. Sobrang higpit. Bumabaon ang lahat ng sensasyong ibinibigay ng yakap niyang iyon hanggang sa kaluluwa ko. I just stood there. Nothing. Hindi kumilos o kumurap manlang. Hindi ako kumibo upang pakinggan ang tibok ng puso niya na nasa tapat ng tenga ko. "At hindi na ako papalayo sa'yo. Kahit kailan." Nakakapagod para sa lahat ang gabing iyon. Ni hindi ko nga alam kung papaano ko pa naasikaso si Zid at nakinig sa mga kwento niya. I can still remember that I'm just watching my son in a big room, matapos namin manggaling sa isang payapang hapunan. Tulala sa kaniya sa buong gabi hanggang siya'y makatulog. Humiga pa mu
CHAPTER 15 Opisina Monday morning and I'm too sleepy. Mabigat pa ang mga talukap ko at gusto munang magkulong sa makapal na kumot na nakapulupot sa akin. Gising na ang diwa ko pero pagod at bagsak pa ang lakas ko. Malamig. Hinatak ko lalo palapit ang kumot sa akin. I moved to my left and hug a warm naked body beside me. Natigilan ako. Napadilat, pumikit at kalauna'y dumilat ulit para lang mataranta sa ginawa ko. Dwane's warm and naked body hugged me back. Nataranta at nanlaki ang mga inaantok na mata, I met his dark and sleepy grey eyes. Pumikit siya ng isang beses at nang dumilat ay pumungay ang mga mata. He hugged me again, na para bang hindi sapat ang ginawang yakap na ginawa sa una. Dumikit ang katawan ko sa kaniyang hubad
Continuation... Nang malapag na ang lahat ng plato ay kinuha ko na ang kanin. I put some rice on my son's plate. Ibinaba ko naman iyon at kinuha rin ang plato ng mga hotdogs. I know that he loves it. Nakangiti siyang pinapanood ako kaya nginitian ko rin siya. Sa pag-aasikaso sa anak, napansin ko pa rin si Dwane. Kumuha rin siya ng kaniyang sarili, pagkatapos ay nilagyan ang aking plato. Natigil ako sa pag-iintindi sa pagkain ni Zid nang mapansin kong naparami ang lagay niya. "Masyadong marami i-iyan..." tukoy ko sa mga kanin na nasa aking plato. Sinulyapan ko siya, kahit naaalala ko pa ang ginawa niya kanina. Hindi niya ako pinansin at kinuha na ang isang plato ng hotdogs. Nanlaki ang mga mata ko ng maglagay siya ng tatlo sa plato ko.
CHAPTER 16 Home Malaki ang buong kwarto. Maaliwalas at malinis. Dalawang kulay lang ang bumubuhay sa lahat: Itim at puti. And I remembered how much he loves this color. White and black, that resembles his life too. White, as a sign of maturity, burning passion and seriousness. Black is for his dark days. And just like me, my life also resembles the white and black. White for peace, when I'm with him and black when I'm not. My days will be dark when he's not around. My world revolves around him and my son. That is my biggest truth in my other truths. "Gusto mo ng maiinom?
Continuation... I felt him stiffened, "H-He planted a bomb at my car. Naplano niya na ang lahat noon pa man, magmula sa simula. He paid armed men to kidnapped you but before they can get you away from me, kailangan muna nila na dumaan sa'kin!" "P-Papaano kung mamatay ka sa pagsabog ng kotse mo?! Hindi ba naisip 'yun ng ama mo?!" nagngingitngit na ang mga ngipin ko sa galit ng sabihin ko iyon. Natigilan siya. Kalauna'y hinaplos ang likod ko at niyakap pa ako ng mas mahigpit. Nilapit niya pa ako sa kaniya. 'Di kuntento sa lapit namin sa isa't isa. "It's okay, baby. It's okay now. Wala ka nang dapat pang ipangamba," he hugged me more, "Hindi na nila tayo gagambalain pa. Hindi ka na nila ilalayo
CHAPTER 17 Fiancee "Sino siya?" I asked. Bahagyang itinigil ang pag-inom sa in-order na inumin nang napansin ang pumasok sa loob ng shop. Napatigil rin si Gabriela sa pag-inom ng kaniyang kape. We're in a coffee shop near our school, na dapat ay wala at nag-re-review sa library para sa exam kinabukasan. Hindi ko nga alam kung ano pa ang dulot nang pag-i-inarte ko sa harapan niya kanina kung sa huli nama'y papayag rin ako sa gusto ng babaeng 'to. "Huh?" She parted her lips. Kumunot ng kaunti ang noo. I pouted my lips, a bit distracted now. Muli kong ibinalik ang titig sa lalaking nasa counter na ngayon, 'di kalayuan sa table namin ni Gabriela. His awra screams attention. Pina
Epilogue “We’re like a picture of a happy family, isn’t it?” Tito Wesker said. Umihip ang panggabing hangin. Magmula pa nang makarating kami rito, at pagmulat ko ng mga mata, ibang pakiramdam na ang dala-dala ko – and I don’t know If it’s because of the person I’m with. “I don’t think so,” Dwane hissed, still holding his gun firmly, while his other hand is holding my hand. Nagising ako na kasama na sa isang sasakyan si Amber at si Tito Wesker. Mukhang dinala nila ako rito sa cliff habang walang malay. At nang magmulat ako ng mga mata, nakikita ko ng nakikipaglaban si Dwane at Reech para sa sariling mga buhay nila. Parang lalabas ang puso ko sa kaba, at sa sobrang takot nang makita siyang nakikipaglaban sa mga tauhan ni Tito Wesker. I saw him got beaten up, then rose and kill the enemies. Hindi ko alam kung kailan ba ako masasanay na makita siyang ganoon. Hindi ko alam. Hindi kailanman. Pero kung ano man
Continuation…Karhiza’s POV“Hindi pa ba matatapos ‘to? They’re so many!” si Ace, matapos paulanan ng bala ang isang batalyong Vipers na sumalubong sa amin.Ngumisi ako, bago sinapak ang isang bitbit ko pa na Viper. He’s right and they’re so many of them. Mukhang marami talagang pera si Wesker Cruz at maraming ipinambayad sa mga ito.“Kaunti na lang ito,” si Sky. “Kanina ay halos hindi ko sila mabilang sa dami. But now, marami naman na tayong nalinis kaya malapit na ito.”“Nakita niyo na ba si Boss?” si Kisha na inilingan namin ang tanong.Hanggang ngayon ay hindi pa namin alam kung nasaan siya at si Arra. Maybe, he’s now talking to the leader – Wesker Cruz and Amber. Maging si Reech ay hindi rin namin nakita kaya marahil ay magkakasama ang tatlo.May tiwala kami kay Reech. She
Continuation…Hindi matapos-tapos ang pagpapaulan ng bala sa anumang dako ng building.“Luke, support Ace! Kami na ang bahala rito ni Kisha at si Ace lang ang mag-isa roon na kinakalaban si Gravo at Hernaz!” sigaw ni Sky at mabilis na lumapit sa aking likod para magkatalikuran kaming bumaril.Nagkasama-sama na kaming lahat at sa hindi inaasahan, natunugan na pala kanina pa ng Viper Society ang pakay namin sa isla. Dwane is nowhere to be found, gayon din sina Reech, Amber, Wesker Cruz – maging si Arra na hindi ko pa alam kung nagkamalay na bas a mga oras na ito. Successful naman ang pagliligtas nina Sky at Luke kay Zid at nasa ligtas na lugar na ito kasama ng mag-asawang Alex at Gabriella. Kasama nila ngayon ang iba pang sugatan na tauhan ng kampo namin doon at nagpapagaling. Samanatalang si Kurt anamn ay bumaba na sa yate dahil hindi na raw masikmura na… well… nakikipaglaban ako.&ldquo
Continuation..."Now, this is war."Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras at nang matapos iyong banggitin ni Gravo, I started firing at him."Kisha, damn it! On my back now!" Sigaw sa akin ni Ace at agad na pinaputukan din ang grupo ni Gravo.Two vs. two. That's the score between us right now. Patuloy lang ako sa pagpapaputok at agad na nagtatago sa likod ng mesa kapag sila naman ang nagpapaulan ng bala. Ace are doing the same thing but he's more determine to kill the two that's why siya ang mas lumalabas sa likod ng sofa na ginagawa niyang pang harang. Pero alam ko na hindi siya magtatagal doon dahil hindi naman matigas iyon gaya ng lamesa ko! At kitang kita ko mismo kung papaano nagsisilabasan ang mga bulak sa sofa nang paulanan ito ng mga bala ni Gravo at Damon!"Hey there kitten," dinig kong tawag ni Damon sa akin at agad na pinaulanan din ako ng bala.Agad akong nagtago. Hinihingal pa ako pero tumitingin din ako sa gawi ni Ace dahil magkat
Continuation…. Kisha’s POV Argh! Wala na bang ika-bo-boring ang araw na ito? “Matagal ka pa diyan?” iritang tanong ko kay Ace. Nakaupo ito sa harapan ko, at nasa loob kami ng napasukan naming office. It looks like an office of the executive. Hindi ko nga lang alam kung kanino sa anim. Nasabi ko na ganoon nga dahil sac tv, nakita namin kung kanino ang room para kay Wesker Cruz. Nakita rin naman na naroon si Arra at mukhang wala pang malay sa mga oras na ito. And since looks like everyone is in chaos, may mga nagkalat na tauhan na sa paligid at may nakabakbakan na rin kami kanina ni Ace. “Manahimik ka nga muna, Kisha!” asik sa akin ni Ace. Lumabi ako at ipinilig ang ulo. “Nag-co-concentrate ako rito!” Nagtaas ang kilay ko. “Nag-co-concentrate na ano? Pagurin ako kasi ako lang ang kanina pa nakikipagbakbakan sa mga tauhan na nakikita na tayo?” Like I said, we’re on a executive floor
Continuation…Sky’s POVBakit ba sa dinarami rami ng pupwede kong makasama, ang taong ito pa ang makakapartner ko?Inis kong binalingan ng tingin ang malapad na likod ni Luke, my assigned partner for today. Patungo na kami ngayon sa bandang kaliwa ng building, kung saan hinihinala naming nakakulong si Zid. Kurt hacked the cctv on the whole building and we saw that Zid was held on a separate floor from Arra. Kawawang mag-ina at ganito pa ang sinapit gayong kamakailan lang naman sila muling nabuong pamilya.Kami ang nautusan na kunin ang anak niya, ni Dwane at ang tumapos sa ibang Vipers executives. Sila ang samahan ng mga matataas ang ranggo sa kampo at hindi sila basta-basta sa galing at husay sa pakikipaglaban. Some of them were an exconvict, and some were still hiding from the police fr years. Hindi ko alam kung dapat ba akong matakot na kami ni
CHAPTER 46 War Karhiza’s POV Present time Ito na ang wakas. At dito na ito magsisimula ngayon, sa islang ito. Isang talon ang ginawa ko mula sa speed boat na pinaandar ni Carl. Kaming dalawa ang magkasama ngayon dahil ang pwesto namin ay papunta sa likuran ng buiding kung nasaan ang vipers Society – ang kampo na kinakalaban namin ngayon. The other agents were assigned on a different location and I know that like us, they’re on their rightful places. “Narito na kami,” si Sky ang narinig ko sa radio ng earphone ko. Tumango ako at binalingan ng tingin si Carl na inaayos ng tali sa isang maliit na bato ang speedboat. Alam ko na narinig niya rin sa kaniyang earphone ang sinabi ni Sky. Nilingon niya ako at tinanguan na para bang may lihim kaming pag-uusap sa mga iyon. Iyon pa ang gagamitin namin mamaya pag-alis sa islang ito kung kaya’t marapat lang na i
Continuation...Hindi naman ganoon kalakihan ang room na kung nasasaan ako. Hindi rin naman ganoon katahimik sa loob ng kwartong iyon dahil sa malalakas na lagslas pa rin ng tubig alat na nanggagaling sa likuran ng building. The sea salt air mixed on the heavy clouds that surrounds on the whole room. Madilim, hindi dahil sa mumunting ilaw sa maliit na chandelier at sa kulay kahel nitong liwanag, kun’di dahil sa mga taong nakapaligid sa akin. At sa mga intention nilang alam ko, hindi ko magugustuhan – anuman ang rason na marinig sa mga bibig nila.“So, saan nga ba tayo magsisimula sa pagbabalik tanaw?” hidni ko pa rin mapigilan ang tumitinding galit at poot kay Tito Wesker, at sa kaniyang mga halakhak na hindi ko alam kung saan niya napupulot. Lalo na sa ganitong sitwasyon.Oh, well. Ako lang naman ang nahihirapan dito, dahil patuloy pa rin naman nila akong hawak sa kanilang mga puder. Kinidnap ka nila, Arra,
CHAPTER 45TruthNo. Hindi totoo ang lahat ng ito.Sabihin niyo na nananaginip lang ako at nasa iisa akong bangungot!Please, someone wake me up from dreaming!“Miss me, hija… Arra?” ani Tito Weskey Rey Cruz sa akin, ang isa sa mga matalik na kaibigan ni Papa at ang isa rin sa mga ninong sa kasal ko at ni Dwane noon.Hindi ko mapigilan ang mapaawang ang labi at hindi magawang hindi magulat sa mga nasasaksihan. Bakit siya narito? Bakit siya ang niluluguran ngayon ng mga tauhang nasa paligid niya. Nakayuko sina Delton at ang dalawa pa niyang kasamahan sa harapan ni Tito Wesker. Na animo’y isa isang hari o kung sino mang nakakataas sa kanila.And slowly, an idea crashed on my mind. Realization hit me hard that made my mind spin like a wheel!Ako ang naliliyo sa dami ng mga reyalisasyon na sumasabog sa utak ko.Ano ba talaga ang tunay na totoo sa mga ito? Gulon