Continuation...
"Anong sabi mo?" nang sa wakas ay nagkaroon ng lakas ng loob na magtaray ay sinubukan ko na.
"Linawin mo!" sigaw ko.
Ibinalik niya ulit sa akin ang kaniyang titig. This time, i can see fire in his eyes! He's really mad! Very, very mad!
"Ang hirap... hirap mong kunin, Arra! Napaka-hirap! And fuck, i did reach you again!" marahan siyang nagmura at binalingan uli ako, "And this time, for real!"
My heart aches, hard. Pero mas pinagtuunan parin ng pansin ang mga sasabihin niya.
"Hindi na sa malayo lang. Hindi na puro plano na lang..." he whispered.
"But baby, I still can't rea
CHAPTER 12 Miss Tulad nga ng sinabi ko, ilang minuto lamang ang nakalilipas, ay siyang totoo. A big modern with a touch of European classic style of mansion welcomed me from a far. Mukha iyong mga naghihiganteng mansion na nakikita ko lamang sa mga kaibigan ni Mama, noong ako'y madalas pang biibisita roon ng bata pa. It's like a big, modern castle in the middle of a lonely forest. Literal na napanganga ako sa ganda no'n habang papalapit kami ng papalapit. "Sinong nariyan?" kalabit ko sa nagmamanehong si Dwane. Ngayon ay nakapasok na kami sa isang arko na gawa sa makinis na bato. Tila ba naging perpekto pa ang mga maliliit na puwang sa bawat bato ng arko dahil sa pagsingit ng ilang sanga ng halaman doon. Iisang halaman lamang a
Continuation... Hindi ko nakuha ang sinabi niya pero naglakad narin ako papasok. Mabagal at mabibigat ang bawat hakbang niya, kayat sinigurado ko na mas mabagal ang sa akin. Ayoko muna siyang makatabi o mahawakan. Natatakot ako na baka mangyari na naman ang breakdown ko kanina. Pero malas ko na lang nang mapansin ni Dwane ang ginagawa ko. Sa bawat lakad niya kasi, ay humihinto muna ang paa ko sa ere at saka lamang maglalakad muli, kapag naka-dalawang hakbang na siya. He stopped from walking and faced me. halos mapaatras naman ako ng lumapit siya sa akin. "What are you doing?" tanong niya na nagpakaba sa akin. Agad kong pinagana ang utak ko para sa mga sagot at idadahilan na ibabato sa kaniya. Basta ba! Ayoko, Dwane!
CHAPTER 13 Home "I'm sorry for all, Arra. Kung hindi lang ako nagkaroon ng problema kay Papa that time, sana'y nariyan ako for you." Tulad nang pagtanaw ko sa malayo mula sa teresa ng kwarto ni Gab, gayun rin ang isip ko. Malayo at kung saan-saan na napapadpad. Sometimes, my future with Dwane and my son. Mostly, backwards. Where all started. Tipid aking ngumiti kay Gabriela. Mula sa pagkukwentuhan namin sa mesa kanina ay nagpang-abot na rito sa kaniyang kwarto. Pinakuwento niya ang lahat. I tried my best not to cry or shed a single drop of tear while remembering those painful scenes in my life. Nakita ko rin ang pag-aalala sa kaniyang mga mata kaya't agad kong inayos ang sarili para maipakita sa kaniya na ayos lang ako.
Continuation... I heard Dwane's sighs. Naramdaman ko rin ang sandaling pagbigat ng kamay niyang nasa kaliwang balikat ko. Kung saan ako nakahawak. "I think, my wife is tired now. Sorry, Alex and Gabriela. But if she wants to go home now, then, we will go home now." ramdam ko pa ang mabigat na paghinga niya sa likod ko. Nakangusong tumango si Gabriela at umirap sa'kin. Oh, poor girl. Miss mo talaga ako ng ganoon? Natawa ako sa naiisip. "Babalik na lang kami rito, Alex. Sa susunod, sige, mag-o-overnight ako rito." "Tayo..." Dwane added. Napairap ako sa kawalan. Pakialamero! "O-Oo nga, kami
CHAPTER 14 Baby "He's waiting for you... for so long," his soulful eyes melt my heart. Isang tingin sa harapan, pagkatapos sa akin, ay tumango siya. Awtomatikong napabaling muli ako sa anak kong ilang metro na lang ang lapit sa akin. Ang kaniyang maliliit na paa ay halos magkalapit na sa isa't isa kaya't sinalubong ko na rin siya. Nang magpang-abot kami, agad ko siyang niyakap ng mahigpit. "I miss you, Mom!" iyak ni Zid sabay yapos sa'kin. Hindi ako makapagsalita ng maayos dahil sa malaking harang sa aking lalamunan at mga luhang diretso sa pagtulo. All this time, I never felt this feeling. Para akong nakalutang pero may dalang mabigat na pakiramdam. "I m-miss you too, son..
Continuation... Lahat ng harang sa pagitan namin ay nawala ng yakapin niya ako. Mahigpit. Sobrang higpit. Bumabaon ang lahat ng sensasyong ibinibigay ng yakap niyang iyon hanggang sa kaluluwa ko. I just stood there. Nothing. Hindi kumilos o kumurap manlang. Hindi ako kumibo upang pakinggan ang tibok ng puso niya na nasa tapat ng tenga ko. "At hindi na ako papalayo sa'yo. Kahit kailan." Nakakapagod para sa lahat ang gabing iyon. Ni hindi ko nga alam kung papaano ko pa naasikaso si Zid at nakinig sa mga kwento niya. I can still remember that I'm just watching my son in a big room, matapos namin manggaling sa isang payapang hapunan. Tulala sa kaniya sa buong gabi hanggang siya'y makatulog. Humiga pa mu
CHAPTER 15 Opisina Monday morning and I'm too sleepy. Mabigat pa ang mga talukap ko at gusto munang magkulong sa makapal na kumot na nakapulupot sa akin. Gising na ang diwa ko pero pagod at bagsak pa ang lakas ko. Malamig. Hinatak ko lalo palapit ang kumot sa akin. I moved to my left and hug a warm naked body beside me. Natigilan ako. Napadilat, pumikit at kalauna'y dumilat ulit para lang mataranta sa ginawa ko. Dwane's warm and naked body hugged me back. Nataranta at nanlaki ang mga inaantok na mata, I met his dark and sleepy grey eyes. Pumikit siya ng isang beses at nang dumilat ay pumungay ang mga mata. He hugged me again, na para bang hindi sapat ang ginawang yakap na ginawa sa una. Dumikit ang katawan ko sa kaniyang hubad
Continuation... Nang malapag na ang lahat ng plato ay kinuha ko na ang kanin. I put some rice on my son's plate. Ibinaba ko naman iyon at kinuha rin ang plato ng mga hotdogs. I know that he loves it. Nakangiti siyang pinapanood ako kaya nginitian ko rin siya. Sa pag-aasikaso sa anak, napansin ko pa rin si Dwane. Kumuha rin siya ng kaniyang sarili, pagkatapos ay nilagyan ang aking plato. Natigil ako sa pag-iintindi sa pagkain ni Zid nang mapansin kong naparami ang lagay niya. "Masyadong marami i-iyan..." tukoy ko sa mga kanin na nasa aking plato. Sinulyapan ko siya, kahit naaalala ko pa ang ginawa niya kanina. Hindi niya ako pinansin at kinuha na ang isang plato ng hotdogs. Nanlaki ang mga mata ko ng maglagay siya ng tatlo sa plato ko.