Chapter Two

“WHERE do you want us to go first, Coreen? Palawan, Boracay, Sagada?” tanong kay Coreen ni Miranda. Mula sa ginagawang fruit salad ay ibinaling nito ang tingin sa kanya.

Mag-iisang linggo na siya sa bansa. Una niyang pinuntahan ang puntod ng ina sa Manila Xavier.

“Paano ang trabaho mo, Mir?” wika niya sa kaibigan. Nagpaplano ito na samahan siya sa kanyang bakasyon.

Tumigil ito sa paglalagay ng honey sa ginagawang salad. “Ano'ng ginagawa ng vacation leave ko sa kompanya?” balewala at kibit-balikat na sagot nito. “Aba, kapag hindi nila ako pinayagan, magre-resign ako. Kawalan nila iyon. Imagine, mawawala sa kanila ang pinakamagandang interior designer sa balat ng lupa.”

Natawa siya. “Let's go to Sagada.” Miranda was her opposite. Punong-puno ng self-confidence ang kaibigan na siya namang dating wala sa kanya.

But those were the days. Hindi na siya ang dating Coreen na walang lakas ng loob at tiwala sa sarili. Eigth years in Greece with her father taught her how to be a woman that she was now.

Kumakain sila ng fruit salad na ginawa ni Miranda nang dumating ang pinsan ng kaibigan na si Almira.

“Hi, couz!” bati ni Almira sa pinsan bago bumaling sa kanya. “Hi, Coreen!”

Bukod kay Miranda, ang pinsan lang nitong si Almira ang nakatira sa unit nito.

Ginantihan niya ng bati ang babae.

Dumiretso si Almira sa fridge. Uminom ito ng tubig bago kumuha ng bowl at tinidor at lumapit sa kanila ni Miranda.

“Nakaka stress sa office,” himutok ni Almira habang kumukuha ng salad. “Nakakaloka sa dami ang mga nag-apply kanina.”

Ayon kay Miranda, head ng HR si Almira sa isang kompanya sa Taguig. 

“Hiring sa company niyo?” tanong ni Miranda sa pinsan.

“Iyon na nga, eh. Isang posisyon lang naman ang bakante pero ang dami-dami nilang nag-apply.

“Ano'ng posisyon naman ba at bakit pinagkakaguluhan?”

“Executive secretary ng CEO,” ani Miranda. 

“Hmp, kaya naman pala...” Nakita niya ang bahagyang pag-ismid ng kaibigan.

“Bakit?” hindi niya napigilang itanong. “Ano'ng meron sa CEO ng kompanya niyo, Almira? Mataas magpasuweldo? O baka...guwapo?”

Huminto si Miranda sa ginagawa at tumingin sa kanya. “Ay, siguradong guwapo para sa 'yo, Coreen!” makahulugang wika ng kaibigan.

“Hay, ang guwapo-guwapo naman kasi talaga ni Sir Sandro! Hindi ko rin masisisi kung bakit marami ang gustong maging secretary niya.” Pumalatak si Miranda. “Lalong hindi ko rin masisisi kung bakit siya nagawang akitin ng dating secretary niya.”

Natigilan siya sa narinig na pangalan mula kay Miranda. “Sandro? Sandro...Madrigal? Sa Madrigal Group of Companies ka nagtatrabaho?” sunod-sunod na tanong niya kay Almira.

“Uh-huh,” sunod-sunod na tumango rin si Almira. “Kilala mo si Sir Sandro?”

“Kilalang-kilala kamo!” ani Miranda sa pinsan. “Patay na patay kaya iyan kay Sandro Madrigal.”

“Patay na patay talaga, Mir?” Bahagyang namula ang magkabilang pisngi niya.

“Eh, talaga naman!”

Hindi na siya nakasagot sa kaibigan. Tama naman kasi ito. Up until now, she was still head over heels in love with Sandro.

“Iyon nga lang, itong si Sandro Madrigal, hindi man lang alam na nag-e-exist itong si Coreen.”

“Don't worry, Coreen. Hindi ka naman nag-iisa.” 

“So bakit kailangan na naman ni Sandro Madrigal ng secretary?” tanong ni Miranda. “Di ba no’ng nakaraang buwan lang naghanap ka rin ng secretary niya?”

“Well, ayon sa narinig ko, sinesante niya ang secretary niya dahil inakit siya nito,” sagot ni Almira sa pinsan.

“Walang mang-aakit kung walang magpapaakit. It was his fault he couldn’t keep his dick to himself,” sagot ni Miranda.

“Ano ka ba, Mirs. Kung ikaw si Sir Sandro, makakatanggi ka pa ba kapag palay na ang lumalapit sa manok?” banat ni Almira.

Binalewala niya ang pagtatalo ng dalawa. Bumaling siya kay Almira. “So... may natanggap na ba kayo para maging secretary ni Sandro?”