Simula na kaya ng maayos na samahan si Szarina at Jeran. Hindi na kaya sila mag babangayan na parang aso at pusa. Gusto ko din magpaturo kay Jeran kung paano mag Piano.
Szarina Poin of view. Kinabukasan nagising ako ng maaga, naglaba at naglinis ako ng aking silid. Habang nakaupo ako at tinutupi ang mga damit kong natuyo na ay bumukas ang pinto ng aking kwarto at niluwa nito ang dalawa kong kaibigan. "Hoy, Badjao! May tinatago kaba sa amin? Ha!" Bungad ka agad sa akin ni Marian. Babaeng ito sinasapian nanaman nang pagka aning aning. "Ano ba ang pinagsasabi mo mamasang? Na-aaning kana naman ba?" Sagot ko dito, ganito kaming magkakaibigan mga bansag ang tinatawag sa amin kung minsan. "Nakita ka namin kagabi Badjao na hinatid ka ni Jeran sa labas ng gate nang dormitoryo natin, kaya huwag ka nang magkaila pa. Umamin ka nga may relasyon ba kayo non nang ulikba na iyon?" Saad din ni Issa na nakapamaywang pa sa harapan ko. "Pati ba naman ikaw Ursula. Ang dumi na agad ng isip ninyo, hinatid lang may relasyon na kaagad." Nakairap kung sagot sa kanila. Tumayo ako at nilagay ko sa aking drawer ang mga natupi kong damit. "Bakit ka niya hinatid? Saan kaba
Szarina Point of view. Pagkalabas ko nang mall ay naglakad-lakad ako, hindi na ako naabotan pa ni Kian nang magtago ako. Lumabas lang ako nang makita ko itong sumakay na sa Fortuner nito na may kausap sa phone. Sa tingin ko ay si Jeran ang kausap non. Habang naglalakad lakad ako ay may nakabangga sa akin na isang lalaki na mabilis na tumatakbo na hinahabol ng pulis, pagtingin ko sa aking kamay ay hawak ko na ang isang bag na galing don sa lalaki. Paglingon ko sa kanan ay pumito at nagpaputok pa sa itaas ng kalangitan ang isang Pulis na humahabol. "Tigil!" Sigaw pa nito, tapos ay tumingin ito sa akin at sa hawak kong bag. Lumapit ang dalawang Pulis sa akin at ina-aresto ako. "Huwag ka ng manlaban pa, hinuhuli kita sa pagkakasalang kasabwat sa pandurukot. Malaya kang kumuha ng abogado mo para dipensahan ang sarili mo, kung wala ka namang kakayahang kumuha ng abogado mo ay bibigyan ka ng serbisyong pampublikong abogado ng aming opisina." Sabi ng Pulis habang pinosasan ang kamay ko s
Szarina Point of view _Continuation_🦋 Tahimik lang ako habang nakikipagtitigan sa gwapong lalaki na kaharap ko, ang sarap naman nitong kurotin pumuputok ang mga muscle sa dalawang braso. Nakakagutom tuloy, naglalaway tuloy ako, sana may magdala ng kanin dito ang sarap nitong e ulam. "KIinton, pakipunasan ng tisue ang laway ng mandurukot na yan." Utos ng lalaki sa kanyang tauhan. Bumalik ang aking katinuan ng may nagpunas sa aking bibig. Ginoo ko, nakakahiya hindi ko namalayan na naglalaway na pala ako sa mala greek gods ang dating. Kung bakit ba kase may masarap na putahi dito sa harapan ko. "Tapos kana ba pagpantasyahan ang katawan ko? Hindi mo naman seguro ako inubos? Kawawa naman ang girlfriend ko kung walang natira." Puna nito sa akin habang nakangisi pa. "Hindi naman nagtira pa naman ako kahit kaunti." Wala sa sarili kong sagot, napagtanto ko lang ang aking sinabi ng marinig kong tumawa ang mga tauhan nito. "A-Ang ibig kong sabihin ay hindi ko p-pinagpapantasyahan
Szarina Point of view "Badjao! Szarina! Naimulat ko ang aking mga mata dahil sa ingay at ang boses ni Marian na tinatawag ako. Pagmulat ko ay ang mga mukha ng aking mga kaibigan na nag-aalala ang nakita ko. Napabangon ako sa saya at umiyak nang umiyak sa kanilang harapan. Awang-awa naman sila sa akin ng ekwento ko sa kanila ang buong pangyayari. At sinabi din nila sa akin kung paano nila ako natunton dito, iyon ay ang cellphone na naiwan ko sa sasakyan na gamit ni Kian at tiningnan nilang lahat ang cctv footage kaya napanood nila ang pangyari ng pagdakip na lang sa akin basta basta ng mga buwayang Pulis. "Sino naman ang Samuel Tyron Lorenzo na iyon?" Tanong ni Isadora. "Makita ko lang ang lalaking iyon, masasapak ko ng aking tsinelas ang pagmumukha nun." Galit na turan pa nito. "Di kaya ay isang leader ng sindikato yon? O kaya ay isang Mafia boss" Sabi naman ni Marian. Nagkatinginan naman kaming apat. "Dapat maitakas ka namin dito bago pa man dumating ang gagong yon." Ani pan
Szarina Point of view. Alas singko na ng hapon ay wala parin pumupunta dito kahit ang mga kaibigan ko. Panay ang kulit ko sa mga Pulis na pahiram ako ng phone nila, ayaw akong pahiramin. Sinasabi pa nilang kasabwat talaga ako ng lalaking mandurukot na iyon. "Ms. Magda, may bisita ka-.. "Szarina!" Napatingin ako sa may pintuan na nag-uunahan ang mga kaibigan ko sa pagpasok dito. "Mga babaeng ito, hindi nagdadahan dahan sa pagpasok!" Inis na sabi ni Dante na nakakunot noo. "Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nakakulong?" Nag-aalalang tanong sa akin ni Marian. Hindi kaagad ako nakasagot sa tanong sa akin, natulala ako sa mga kaibigan ko. Ganitong ganito ang pangyayari sa panaginip ko, pinuntahan ba nila ako para itakas nila ako dito.. "Hoy! Szarina!" Tawag ulit nila sa akin. Tumulo na lang ang aking luha. Dahil mahal talaga ako nang mga kaibiga ko, napatingin ulit ako sa may pinto nangg pumasok si Jeran at si Kian. Ang sama ng tingin ni Jeran kay Dante. "Bakit ka umiiyak?" N
Szarina point of view "Ms. Magda. Tumawag si Mr. Lorenzo, maaari kana daw makalabas ngayong gabi dahil baka sa susunod na linggo pa daw siya makabalik dito sa Pilipinas. At pinapasabi din niya na pasensya na daw saiyo kung napag bintangan ka na kasabwat ng lalaking mandurukot na iyon." Sabi ni sir Dante sa akin, hindi talaga ako iniwan ng mga kaibigan ko dito at tinotoo nila na hindi sila uuwi hangga't hindi ako nakakalabas dito, pwera lang kay Aria na kailangan talaga nitong umuwi. "Ganun ganun lang yon sir Dante, pagkatapos niyang pagbintangan ang kaibigan namin at ipakulong dito ng halos tatlong araw ay hindi siya magpapakita ng masapak manlang namin ang pagmumukha ng Mr. Lorenzo na yon!" Galit na sabi ni Marian. "Ang kapal kapal ng pagmumukha ng matandang Samuel Lorenzo na iyon! Naku kapag nakasalubong ko lang talaga iyon sa daan, papatikimin ko iyon ng lumilipad na sapatos sa mukha ng makita niya!" Galit din na sabi ni Marian. Hindi ako makasingit ng aking sasabihin dahil sa
Szarina Point of view. Lumipas ang isang linggo pagkatapos kong makalabas sa kulongan. Ngayon ay lunes at uwian na namin, maaga natapos ang aming klase kaya makakapasok ako ng maaaga sa part time job ko. Kailangan ko ng makaipong pera, dahil ginigpit na sila ng tiyanhin kong walang puso baka dalawa na sa mahal ko sa buhay ang atakihin sa puso. "Szarina, saan ang punta mo?" Tanong ni Marian ng makita akong palabas ng aking silid. "Kina ate Marie, tumawag siya sa akin ngayon kailangan niya ng tulong ko ngayon sa kanyang karendirya." Sagot ko kay Marian. Tumatango tango naman ito ng kanyang ulo. "Ah ganun ba, sege mag ingat ka." Nakangiting paalala sa akin ni Marian. Umalis na ako ng aming Dorm at naglakad sa may sakayan ng taxi. Nagpahatid ulit ako sa Mansion ni Jeran pero ng dumating ako sa mansion niya ay wala ito, ang sabi daw nito kay Kian kapag dumating ako ng maaga sa mansion nito ay dalhin ako sa kanyang kumpanya. "Bakit kailangan mo akong dalhin sa kumpanya niya? E sched
Szarina point of view Nagmamadali kaming pumunta sa isa pang kumpanya ni Jeran ang 'Jeran Eletronics company; nagkaroon daw ng kaunting problema doon kaya kailangan ako ngayon ni Jeran. Lumiban mona ako sa aming klase ngayon dahil maaga akong sinundo ni Kian at sa Probinsya pa ng Batangas ang pupuntahan namin dahil doon nakatayo ang kumpanya ng aming boss. Halos isang oras at kalahati ang nakunsyom naming oras sa byahe, mabuti nalang ay sa South Luzon expressway (SLEX) kami dumaan at sa Star Tollway ( autosweep) kami lumabas at eksakto mismo sa Jeran Business Park (JBP) patungo sa mga kumpanya dito sa Batangas. Ang gaganda ng mga kumpanya na nadadaanan namin, ang dami palang nakatayo na kumpanya dito sa pag-aari ni Jeran. Tumigil ang sasakyan sa tapat mismo ng gate. Tanaw na tanaw dito ang Mt. Makiling. Kinuha ko ang aking phone sa loob ng dala kong bag at kinuhanan ko ang napakagandang tanawin ng Mt. Makiling, pinaharap ko ang aking camera at sa sarili ko naman ito nakaharap.
Szarina "Huwag mo na akong alalayang bumaba ng sasakyan, Jeran, hindi ako lumpo, nakikita mo naman di ba? Kaya ko ang sarili ko, nagawa ko ngang makatakas saiyo noon, at makapagtago ng higit na lampas na limang taon, diba?Ito pa kaya ang bumaba ng sasakyan, umalis ka na lang sa dadaanan ko." Pagtataboy ko kay Jeran ng aalalayan sana ako nitong bumaba ng sasakyan. "Kung noon natakasan mo ako, ngayon hindi na. At huwag mo akong tinatarayan kung ayaw mong gawin ko ulit ang ginawa ko saiyo noon." Sagot nito sa akin. "Eh di gawin mo, pero... kung magagawa mo ulit." Mataray na sagot ko na lang dito. Tumabi nga ito sa aking daraanan. Hinawakan ako ulit nito sa aking palapulsuhan, at nagsimula na kaming maglakad papasok sa loob. "Ang higpit mo naman humawak ng kamay, ano, takot kang matakasan ko ulit." Sabi ko dito. Nilingon ako nito at sinamaan ako nito ng tingin. "Limang taon kitang hinanap, kaya sa pagkakataong ito ay hindi kana muling makakatakas pa sa akin. Szarina, kaya ku
Third Person. Pagkarating nila ng Olonggapo ay kinabukasan ay sinabak kaagad silang tatlo sa training. Binigyan sila ng mga codename nila, Si Aria ay Ostrich, Szarina ay, Sarus crane, at si Zirin naman ay Flamingo. "Daddy, bakit naman ang pangit ng binigay mo sa amin na codename, ginawa mo naman kaming mga ibon, hindi naman mahaba ang leeg namin ah?" Reklamo ni Aria kay sa Daddy nito. "Anak, huwag kana magreklamo. Pumunta na kayo don, dahil naghihintay na sainyo si Reyes. "Tito, mabuti na lang po, maganda ako, kung hindi po magrereklamo din po ako. Ang ganda kong tikling, sana may guwapong kalabaw dito, sasakay ako sa balugbog niya." Sabi naman ni Szarina. "Mabuti na lang ako, maganda ang binigay sa akin, Flamingo." Sabi ni Ziri. Hindi na nga nagreklamo pa si Aria dahil sa mga codename nilang mabantot. Sina Aria, Szarina, at Ziri ay nag-umpisa ng kanilang pag-training sa Olonggapo. Sila ay nagpunta sa isang malaking gusali na naglalaman ng mga pasilidad para sa pag-trai
Szarina Point of view Lahat ng kailangan ko na gamit para sa pagsama ko kay Aria sa Olonggapo ay nilagay ko na lahat sa maleta kong dadalhin. Mahirap magpaalam sa mga anak ko, na kailangan ko muna silang iwan pansamantala kay Nurse Pia at kay Papa. Hindi ako pumayag na sa Mansion muna nila ang mga anak ko, dahil wala akong tiwala sa madrasta kong si Drheana, ni hindi ko nga pinapapasok ang lukaret na yon dito sa bahay ko, ni hindi ko din iniimbita tuwing birthday ng mga bata, baka apihin pang nun kapag wala ako. Bukas pa naman ang alis namin, patungong Olonggapo kaya makakasama ko pa ang mga bata ngayong gabi... Para naman sa kanila itong gagawin ko, saka hindi din naman ako magtatagal don, anim na buwan lang ang napag-usapan namin na pagsasanay. Sinarado ko na ang maleta ko, ng wala na akong nakalimotan, nilagay ko muna ito sa may gilid ng pintuan. Lumabas ako ng aking silid para sana tabihan na sa pagtulog ang mga anak ko, ng tinawag ako ni papa na nasa sala pa, akala ko
Third person Limang taon na ang lumipas, ganap ng magaling na Heart Surgeon si Szarina, nakapagtapos ito sa sarili niyang pagsusumikap, kahit na may tatlong anak itong inaalagaan. Ang kanyang pagiging isang ina at isang doktor ay nagbigay ng inspirasyon sa maraming tao, at siya ay naging isang halimbawa ng isang babae na nakakamit ng kanyang mga pangarap kahit na may mga hamon sa kanyang buhay. Hindi siya umasa sa tulong na binibigay ng kanyan ama, nagkaroon ito ng maliit na negosyo. Ngunit, hindi lahat ng bagay ay nagiging madali para kay Szarina. May mga araw na siya ay nahihirapan sa pagbabalanse ng kanyang trabaho at pag-aalaga sa kanyang mga anak. May mga araw din na siya ay nahihirapan sa pagharap sa mga kritiko at mga hamon sa kanyang trabaho. Kapag naiimbitahan ito ng interview sa telivison o sa media ay kailangan nitong magtago sa ibang katauhan dahil sa taong kanyang pinagatataguan. Pero si Szarina ay hindi sumuko. Siya ay nagpatuloy sa pagpupursige at pagpapalakas ng k
Szarina Point of view. Isang linggo si papa namalagi sa hospital, ay na discharge na ito, at isang linggo din kaming nagbabangayan ng asawa nito. Ngayon, ay dito na kami ng mga anak ko nakatira sa bahay nila papa, pumayag ako sa kagustuhan niya na dumito na kami ng mga anak ko. Nakilala ko na rin ang kapatid ko na si Isaiah James, matanda ako dito ng tatlong taon, 17 year old na ito at nasa Senior High pa lang. Mabaet ito sa akin, at sa mga anak ko, tuwang tuwa pa nga ito ng malaman niya na may ate s'ya at may mga pamangkin pa. Masaya ako na nakikitang masaya si papa na Okay na kaming dalawa. Wala namang araw na hindi kami nagtatalo ni Drheana, katulad ngayon, nag-aaway nanaman kami. "Wala ka ng magagawa pa, Drheana, tanggapin mo na lang na hindi na lang ikaw ang Reyna dito sa mansion ni papa, dalawa na tayo. Magluluto, ako kahit na anong gusto kong kainin at wala ka ng pakialam pa don" Sagot ko dito ng may pang-aasar. Ang gaga, nagluto lang ako ng pagkain ko para sa almu
Szarina Point of view. Umalis din, ang asawa ni Papa, pagkatapos nitong makipag-usap sa doctor. At hindi ako, iniwan ni Oli dito na kasama ko si Drheana. Drheana Adhikshugal Orpesa ang pangalan ng asawa ni papa, may lahi itong African, kaya pala sa unang tingin ko dito, ay yon ang nasa isip ko, dahil sa kulay ng balat nito na bumagay naman sa mukha, at sa pag-uugali din nito. Lumabas muna ako ng silid ni papa, gusto kong ibili si papa ng mga prutas na pwede nitong kainin kapag nagising na ito. "Oli, aalis muna ako, maiwan ka muna dito kay papa, bibili lang ako ng mga prutas." Paalam ko kay Oli ng makita ko itong nakatayo sa labas ng pinto. "Samahan na kita, nandito naman ang apat na tauhan pa ni Bossing na pwedeng magbantay kay Tito Henry." Saad nito. "Sege, ikaw ang bahala." Sagot ko na lamang sa kanya. Kinausap mona nito ang apat na tauhan bago kami umalis. Habang naglalakad kami sa pasilyo ng hospital ay napahinto agad ako ng lakad, at pinigilan ko sa kamay si Oli, upa
Szarina Point of view. Nagkaroon ng kaunting salo-salo dito sa Underworld Mansion ni tito Juanito dito sa Rizal. Simple lang ang binyag ng mga anak ko, at ganun din kay Aria sa mga quadro nito. Dumating ang aking ama, ganun parin, hindi ko ito pinapansin o kahit tapunan ng tingin pero hinahayaan ko lang na lapitan niya ang mga anak ko, dahil kahit papaano ay apo parin n'ya ang mga ito, at ayaw kong ipagkait yon sa mga anak ko na madama nila ang presensya ng kanilang lolo. "Hija, kung galit ka parin sa akin, ay ayos lang, pero gusto ko sanang ipakiusap saiyo na kung pupwede ay sa akin kana tumira, gusto kong bumawi saiyo, gusto kong iparamdam saiyo na mahal na mahal kita, pinagsisihan ko na hindi ko kayo pinaglaban ng iyong ina sa aking magulang noon." Sabi nito. Hinahayaan ko lang s'yang magsalita. Hindi na sa akin, importante kung ano man ang naging dahilan niya noon. Sa kanya narin mismo nanggaling, hindi niya pinaglaban ang aking- ina, isa lang ang ibig sabihin non para sa a
Szarina Point of view. Tumawag si Tito, Juanito kay Oli. Pinadala kami nito sa isa pa nitong sekretong hideout dito naman sa Rizal, ang pangalan ng underground na ito ay Underworld Mansion, dito daw muna kami pansamantala hangga't hindi pa natatapos ang pagrerenovate ng The Godfather Mansion sa Bicol. Ayaw ko naman umalis don, dahil nasanay na kami ng mga anak ko don, kaso wala naman akong magagawa, nakikitira lang kami ng mga anak ko. "Hija, pwede ba tayong mag-usap na dalawa,may gusto lang sana akong sabihin saiyo." Seryuso na sabi sa akin ni Doc. Henry, habang nakaupo ako, at nanunuod ng t.v dito sa sala kasama ang mga anak ko. "Sege, po. Ano po ba ang pag-uusapan natin, at tungkol po ba saan? Mukhang seryuso po yata 'yan?" Tanong ko dito ng nakangiti. "Sobra, hija. Pwede ba'ng don tayo sa library ni Juanito." Sabi nito sa akin, at inaya ako sa library ni Tito Juanito. "Sege po, tawagin ko lang po si Nurse Pia."Sagot ko dito, pagkatapos kong tawagin si Nurse Pia, ay sumuno
Szarina Point of view. "Mag-iingat kayo don ha, gustuhin ko man na ihatid kayo sa airport, baka makita ako ni Jeran o kahit ang mga tauhan nito." Sabi ko kay Aria ng pasakay na ito sa sasakyan na maghahatid sa kanila sa airport. "Kayo din, mag-iingat dito. Tatawag ako palagi sa'yo kapag hindi ako bucy, basta yong usapan natin, ha, na mag-aaral parin, at sabay nating aabotin ang pangarap nating dalawa." Nakayakap na sabi nito sa akin. "Oo, naman, pero 'yong afam ha, bago mo ereto sa akin dapat hindi supot, ayaw ko ng may balot, hindi masarap." Natatawa kong bulong kay Aria. "Baliw ka talaga, kahit kelan puro ka parin kalokohan, pero paano mo nasabi na hindi masarap ang may balot pa? Nakatikim kanaba nun?" Tumatawa na tanong nito sa akin. "Baliw, syempre hindi pa, narinig ko lang dati kay Maria Maxipeel. Sege na, alis na kayo baka maiwan pa kayo ng eroplano. "Gaga, paano ako maiiwan eh kay Daddy, 'yun. Sege na nga alis na kami, pinagtatabuyan mo na kami eh, basta yong usapab