Sino naman kaya itong lalaki na ito. ๐๐๐ฉ๐ฉ๐ฒ ๐ง๐๐ฐ ๐ฒ๐๐๐ซ ๐๐ฏ๐๐ซ๐ฒ๐จ๐ง๐. ๐๐ฎ๐ฆ๐ฎ๐ฌ๐ญ๐ ๐ง๐๐ฐ ๐ฒ๐๐๐ซ ๐ง๐ข๐ง๐ฒ๐จ?
Szarina Point of view. Araw ng Byernes ngayon, tinatamad sana ako kanina pumasok, kaso mahigpit si Sir John Lloyd ayaw na ayaw nitong may lumiliban sa klase nya kaya wala akong magawa kundi ang pumasok kanina. Hindi na ako sumama sa mga kaibigan ko kanina, nagpaalam lang ako sa kanila na kailangan ko ng umuwi dahil sumasakit ang tiyan ko, pagdadahilan ko na lamang para wala ng marami pang tanong tanong sa akin, bawal pa naman akong malate, dahil yon daw ang pinaka ayaw sa lahat ni Sir J kapag nagsimula na akong magtrabaho sa kanya. Nagmamadali ako ngayon maligo dahil ngayon araw mismo ko makikilala ang magiging Boss ko, kailangan ay mabango ako at mukhang presintableng tingnan kapag nagkaharap na kami kaya ang sinuot ko narin na panty ay mahigpit baka magkatotoo ang sinabe ni ate Ruth na malaglag ang panty ko kapag nagkaharap na kami ni Sir J. makalaglag panty pa naman daw ito. May 300pesos na paper bill pa naman ako dito sa wallet ko, mamaya na ako magwidraw sa atm machine kapag
Szarina Point of view. _Continuation_ Tumayo ako ng tuwid at inayos kong muli ang aking sarili bago ko tahakin ang pasilyo dito sa pangalawang palapag. Ang sabi ng mukhang takas na lalaking iyon ay sa bandang kanan daw at sa pangalawang pinto na may nakasulat na Library. Ang siraulong yon, anong akala niya sa akin di marunong magbasa ng abakada, ano poor lang, He!. Narating ko ang sinasabi ng tikbalang na iyon, narito na ako sa mismong tapat ng pinto ng Library. Kinuha ko ang suklay at salamin sa aking bag, tiningnan kong mabuti ang aking buhok baka gulo gulo na ito, ng wala naman akong makitang aberya ay ang mukha ko naman baka may muta ako sa tigkabilaang mata ko,nakalahiya naman, pati ngipin ko ay tsinek ko baka may naiwang tinga tinga at inamoy kona rin ang aking hininga kung mabaho ba ito. Nilawayan ko ang aking hintuturo at inayos ko ang aking kilay na medyo na stress yata kanina, kung minamalas nga naman ako kanina. Binalik ko ang salamin at suklay sa loob bg aking handbag
Szarina Point of view. Tumayo ito sa kanyang swivel chair at umikot sa aking harapan. Umayos naman ako ng upo at hinalukipkip ko ang aking dalawang braso sa aking dibdib habang tinitingnan ko siya. Tumayo ito mismo sa aking harapan, at itinukod nito ang dalawang kamay sa likuran ng aking inuupuan, sobrang lapit ng kanyang mukha sa akin kaya naman sinapo ng dalawang palad ko ang buong pagmumukha niya at buong pwersahang tinulak. Muntikan na itong matumba, ang sama ng tingin nito sa akin. Tumayo ako at siya naman ang pinamay awangan ko. "Ulikba, ulikba! Bwisit ka! Akala mo maiisahan mo ako ha. Hoy! Hinding hindi mo matitikman ang labi ko, ang baho ng hininga mo." Inis kong sabi sa kanya. Tumayo naman ito ng maayos at inis ako nitong hinarap at inamoy pa nito ang kanyang hininga, nagseryuso na ito.. "Ulitin mo pa yang ginawa mo sa mukha ko, hindi ka makakalabas ng mansion ko na hindi ko nawawarak yang buhay na tahong mo!" Pagbabanta pa nito sa akin. "Kung magpapatalo ako saiyo, kay
Szarina Point of view "Love! Nasaan ka?" Tawag sa akin ni Jeran. Rinig na rinig ko dito sa pangatlong palapag kung sino ang taong nagsasalita sa ibaba. "Saan naman kaya nagsusuot ang dwende na iyon?- Love!" Tawag pa nitong muli sa akin. Hindi ko siya papansinin bahala siya sa buhay niya, dwende pala ha. Naglibot libot pa ako dito sa 3rd floor. "Ang gara naman, iba talaga kapag mayayaman halos magaganda ang painting dito. Kailan kaya ako magkakaroon ng mga ganito, hanggang tingin na lamang ako at hawak sa mga ito. Ilang minuto ko pa pinagsawa ang aking mga mata sa magagandang painting dito. "Naandito ka lang pala Love, kanina pa ako hanap ng hanap saiyo. Bakit hindi ka sumasagot?" Tanong sa akin ni Jeran. Hindi ko pinansin ito, may nakita akong piano at agad ko itong nilapitan. "Wow, Jeran! May piano ka pala dito? Alam mo gustong gusto ko ito?! Parang bata na sabi ko sa kanya, tumango tango naman ito sa akin na nakangiti. "Iyon nga lang wala kami nito at saka hindi ako marun
Szarina Poin of view. Kinabukasan nagising ako ng maaga, naglaba at naglinis ako ng aking silid. Habang nakaupo ako at tinutupi ang mga damit kong natuyo na ay bumukas ang pinto ng aking kwarto at niluwa nito ang dalawa kong kaibigan. "Hoy, Badjao! May tinatago kaba sa amin? Ha!" Bungad ka agad sa akin ni Marian. Babaeng ito sinasapian nanaman nang pagka aning aning. "Ano ba ang pinagsasabi mo mamasang? Na-aaning kana naman ba?" Sagot ko dito, ganito kaming magkakaibigan mga bansag ang tinatawag sa amin kung minsan. "Nakita ka namin kagabi Badjao na hinatid ka ni Jeran sa labas ng gate nang dormitoryo natin, kaya huwag ka nang magkaila pa. Umamin ka nga may relasyon ba kayo non nang ulikba na iyon?" Saad din ni Issa na nakapamaywang pa sa harapan ko. "Pati ba naman ikaw Ursula. Ang dumi na agad ng isip ninyo, hinatid lang may relasyon na kaagad." Nakairap kung sagot sa kanila. Tumayo ako at nilagay ko sa aking drawer ang mga natupi kong damit. "Bakit ka niya hinatid? Saan kaba
Szarina Point of view. Pagkalabas ko nang mall ay naglakad-lakad ako, hindi na ako naabotan pa ni Kian nang magtago ako. Lumabas lang ako nang makita ko itong sumakay na sa Fortuner nito na may kausap sa phone. Sa tingin ko ay si Jeran ang kausap non. Habang naglalakad lakad ako ay may nakabangga sa akin na isang lalaki na mabilis na tumatakbo na hinahabol ng pulis, pagtingin ko sa aking kamay ay hawak ko na ang isang bag na galing don sa lalaki. Paglingon ko sa kanan ay pumito at nagpaputok pa sa itaas ng kalangitan ang isang Pulis na humahabol. "Tigil!" Sigaw pa nito, tapos ay tumingin ito sa akin at sa hawak kong bag. Lumapit ang dalawang Pulis sa akin at ina-aresto ako. "Huwag ka ng manlaban pa, hinuhuli kita sa pagkakasalang kasabwat sa pandurukot. Malaya kang kumuha ng abogado mo para dipensahan ang sarili mo, kung wala ka namang kakayahang kumuha ng abogado mo ay bibigyan ka ng serbisyong pampublikong abogado ng aming opisina." Sabi ng Pulis habang pinosasan ang kamay ko s
Szarina Point of view _Continuation_๐ฆ Tahimik lang ako habang nakikipagtitigan sa gwapong lalaki na kaharap ko, ang sarap naman nitong kurotin pumuputok ang mga muscle sa dalawang braso. Nakakagutom tuloy, naglalaway tuloy ako, sana may magdala ng kanin dito ang sarap nitong e ulam. "KIinton, pakipunasan ng tisue ang laway ng mandurukot na yan." Utos ng lalaki sa kanyang tauhan. Bumalik ang aking katinuan ng may nagpunas sa aking bibig. Ginoo ko, nakakahiya hindi ko namalayan na naglalaway na pala ako sa mala greek gods ang dating. Kung bakit ba kase may masarap na putahi dito sa harapan ko. "Tapos kana ba pagpantasyahan ang katawan ko? Hindi mo naman seguro ako inubos? Kawawa naman ang girlfriend ko kung walang natira." Puna nito sa akin habang nakangisi pa. "Hindi naman nagtira pa naman ako kahit kaunti." Wala sa sarili kong sagot, napagtanto ko lang ang aking sinabi ng marinig kong tumawa ang mga tauhan nito. "A-Ang ibig kong sabihin ay hindi ko p-pinagpapantasyahan
Szarina Point of view "Badjao! Szarina! Naimulat ko ang aking mga mata dahil sa ingay at ang boses ni Marian na tinatawag ako. Pagmulat ko ay ang mga mukha ng aking mga kaibigan na nag-aalala ang nakita ko. Napabangon ako sa saya at umiyak nang umiyak sa kanilang harapan. Awang-awa naman sila sa akin ng ekwento ko sa kanila ang buong pangyayari. At sinabi din nila sa akin kung paano nila ako natunton dito, iyon ay ang cellphone na naiwan ko sa sasakyan na gamit ni Kian at tiningnan nilang lahat ang cctv footage kaya napanood nila ang pangyari ng pagdakip na lang sa akin basta basta ng mga buwayang Pulis. "Sino naman ang Samuel Tyron Lorenzo na iyon?" Tanong ni Isadora. "Makita ko lang ang lalaking iyon, masasapak ko ng aking tsinelas ang pagmumukha nun." Galit na turan pa nito. "Di kaya ay isang leader ng sindikato yon? O kaya ay isang Mafia boss" Sabi naman ni Marian. Nagkatinginan naman kaming apat. "Dapat maitakas ka namin dito bago pa man dumating ang gagong yon." Ani pan
Jeran Point of view. "Boss, lasing kana. Umuwi na tayo." Naririnig ko pang pag-aya sa aking ng aking tauhan na si Kian, nakayukyok ang ulo ko sa aking braso habang nakapatong sa table na puno ng bote ng alak na wala ng laman. "Hindi pa ako lashing Kian, alam ko pa nga ang sagot sa 1+1= Magellan eh at saka hindi pa duling ang paningin ko saiyo, kaya ko pa din patumbahin ang mga siraulo na grupo ng mga lalaki na iyon." Lasing na sagot ko sabay turo ko sa kanyang likuran. Hindi pa naman ako lasing, niloloko ko lang si Kian para kahit papaano ay maibsan itong inis na nararamdaman ko ngayon kay Angelina. "Gusto mo lapitan ko pa sila ng makita nila ang hinahanap nilang mga bituin na bumagsak dito sa lupa?" Nakangisi ko pang pagyayabang kay Kian. "Naku! Boss huwag na, hindi ka naman nila inaano at saka nagkakasiyahan lang naman sila dito, kaya umuwi na lamang tayo." Pag-awat sa akin ni Kian. "Baka ikaw pa Bossing ang makatagpo ng mga bituin na bumagask dito sa lupa sa laki ba naman ng mga
Jeran Point of view. Hindi ko akalain na magkakaroon ako ng paghanga sa isang kolohiyala, napaka cute nito sa kanyang height. Napaka taray nga lang nitong babae kahit maliit ito. Gusto ko ang pag-uugali nito, isa siyang babeng palaban. Ngayon lang ako na rejected ng isang babae sa tanan ng buhay ko, kaya nag-isip ako ng paraan kung paano mahuhulog ang damdamin nito sa akin. Umaayon ang panahon sa akin ng sundan ko ito ng hapong iyon. Hindi ko akalain na naghahanap ito ng trabaho, eksaktong sa pag-aari kong agency ito nakatingin, pinagmamasdan nito ang nakapaskil na tarpaulin sa labas ng pinto na hiring ako ng sekretarya. Agad kong tinawagan si Ruth na kausapin ang babaeng nasa tapat ng agency na paalis na dapat, kung ano ang kailangan nito. Tinanggap ko ito at pinagtraining ko ito ng isang buwan. Ang lahat ng trabaho niya sa akin ay kagagawan ko lamang para makasama ko lang siya, paiibigin ko siya at gusto kong subukan kong hanggan saan ang pinapakita niyang katarayan sa akin. K
Szarina Point of view. Agad bininta nila kuya ang natitira pa naming mga kambing para makapag bigay ng kalahati ng bayad para masimulan na ang operasyon kay nanay, mabuti na lamang ay may naipon akong pera kahit papaano sa pagtatrabaho ko kay Jeran na para sana sa pagtubos sa lupa na nakasanla kina tiya Beth. Binayaran kona ito kanina pagkatapos sabihin sa akin ni tatay at ni kuya Pawpaw para wala ng aalalahanin pa sina tatay sa bayarin ng bill dito, kaya pala wala dito si Kuya Franco ay naghahanap pa ng pwede pagkautangan. Hindi pa seguro nakakauwi ng aming bahay kaya patay ang ilaw sa amin. Hindi ko akalain na susundan nila ako dito kaya sinabi ko na lamang kay Jeran ang Address kung nasaan ako ngayon. "Anong ginagawa mo dito sa labas ng hospital?" Tanong sa akin ni Jeran ng makalabas ito ng sasakyan habang nakatingin sa labas ng hospital. "Ang nanay ko," tipid kong sagot sa kanya. Napabuntong hininga naman ito. "Anong nangyari? Kumusta naman ang nanay mo?" Sunod sunod na tanong
Szarina Point of view. Lumipas ulit ang buwan, monday ng hapon ngayon sinundo ako ni Kian dahil kailangan ako ni Jeran sa Palasyo, katulad ni Jeran kapag pumupunta siya sa kanyang kumpanya ay nakasuot ito ng prosthetic face kaya hiniling ko kay Jeran na kung sa Palasyo ako kailangan ay dapat nakasuot din ako ng prosthetic face bilang personal assistant niya. Kapag ka ganito kaseng monday inaabot sila ng alas otso ng gabi kapag may pagpupulong sa senado kung minsan pa ay inaabot ng hating gabi bago matapos ang pagpupulong. Kailangan kong palitan ang personal assistant nito sa araw dahil medyo may edad na. Noong unang araw ko sa agency na mag training iba yong sinabe sa akin, nagbago ang lahat kaya ngayon ay personal assistant na lang niya ako. "Love, pakikuha nga ng necktie ko sa secret room!" Utos sa akin ni Jeran. Napairap nanaman ako ng aking mata sa kanya, napakatigas talaga ng ulo hindi natatakot na baka may makarinig sa kanya sa tuwing tinatawag niya akong love. Kung siya ay h
Szarina Point of view. ๐๐จ๐ง๐ญ๐ข๐ง๐ฎ๐๐ญ๐ข๐จ๐ง. "Hindi pa ba tayo kakain ng lunch po sir Jeran?" Tanong ko dito. "Nagugutom na po kase ako." Ani ko pa. Bahala siya diyan kung panay na ang reklamo ko, unti unti na akong sinasapian ng tupak. Alam ni Kian na hindi pa ako kumakain ng breakfast, basta basta na lang ako sinabak sa ganito. "Oh, im so sorry, nakalimotan ko. Hindi ka pa nga pala kumakain ng breakfast, sandali na lang ito at lalabas na tayo." Sabi na lang nito sa akin. Umikot na lang ang aking mata ng palihim, nagrarambulan na talaga ang mga alaga kong anaconda dito sa loob ng aking tiyan. Nagtiis pa ako ng ilan pang minuto na nakatayo sa gilid ni Jeran habang pinapanuod nito ang paglalagay ng technician sa isang turnilyo sa nasirang machine bago kami lumabas ng production Area (Cleanroom 1) kung tawagin nila, dapat sa ulo ni Jeran ilagay iyon para mawala na ang pagkatuyuin nito. Maghapon daw kami dito, isa pa lang na production area ang napapasukan namin at dito pa lang
Szarina point of view Nagmamadali kaming pumunta sa isa pang kumpanya ni Jeran ang 'Jeran Eletronics company; nagkaroon daw ng kaunting problema doon kaya kailangan ako ngayon ni Jeran. Lumiban mona ako sa aming klase ngayon dahil maaga akong sinundo ni Kian at sa Probinsya pa ng Batangas ang pupuntahan namin dahil doon nakatayo ang kumpanya ng aming boss. Halos isang oras at kalahati ang nakunsyom naming oras sa byahe, mabuti nalang ay sa South Luzon expressway (SLEX) kami dumaan at sa Star Tollway ( autosweep) kami lumabas at eksakto mismo sa Jeran Business Park (JBP) patungo sa mga kumpanya dito sa Batangas. Ang gaganda ng mga kumpanya na nadadaanan namin, ang dami palang nakatayo na kumpanya dito sa pag-aari ni Jeran. Tumigil ang sasakyan sa tapat mismo ng gate. Tanaw na tanaw dito ang Mt. Makiling. Kinuha ko ang aking phone sa loob ng dala kong bag at kinuhanan ko ang napakagandang tanawin ng Mt. Makiling, pinaharap ko ang aking camera at sa sarili ko naman ito nakaharap.
Szarina Point of view. Lumipas ang isang linggo pagkatapos kong makalabas sa kulongan. Ngayon ay lunes at uwian na namin, maaga natapos ang aming klase kaya makakapasok ako ng maaaga sa part time job ko. Kailangan ko ng makaipong pera, dahil ginigpit na sila ng tiyanhin kong walang puso baka dalawa na sa mahal ko sa buhay ang atakihin sa puso. "Szarina, saan ang punta mo?" Tanong ni Marian ng makita akong palabas ng aking silid. "Kina ate Marie, tumawag siya sa akin ngayon kailangan niya ng tulong ko ngayon sa kanyang karendirya." Sagot ko kay Marian. Tumatango tango naman ito ng kanyang ulo. "Ah ganun ba, sege mag ingat ka." Nakangiting paalala sa akin ni Marian. Umalis na ako ng aming Dorm at naglakad sa may sakayan ng taxi. Nagpahatid ulit ako sa Mansion ni Jeran pero ng dumating ako sa mansion niya ay wala ito, ang sabi daw nito kay Kian kapag dumating ako ng maaga sa mansion nito ay dalhin ako sa kanyang kumpanya. "Bakit kailangan mo akong dalhin sa kumpanya niya? E sched
Szarina point of view "Ms. Magda. Tumawag si Mr. Lorenzo, maaari kana daw makalabas ngayong gabi dahil baka sa susunod na linggo pa daw siya makabalik dito sa Pilipinas. At pinapasabi din niya na pasensya na daw saiyo kung napag bintangan ka na kasabwat ng lalaking mandurukot na iyon." Sabi ni sir Dante sa akin, hindi talaga ako iniwan ng mga kaibigan ko dito at tinotoo nila na hindi sila uuwi hangga't hindi ako nakakalabas dito, pwera lang kay Aria na kailangan talaga nitong umuwi. "Ganun ganun lang yon sir Dante, pagkatapos niyang pagbintangan ang kaibigan namin at ipakulong dito ng halos tatlong araw ay hindi siya magpapakita ng masapak manlang namin ang pagmumukha ng Mr. Lorenzo na yon!" Galit na sabi ni Marian. "Ang kapal kapal ng pagmumukha ng matandang Samuel Lorenzo na iyon! Naku kapag nakasalubong ko lang talaga iyon sa daan, papatikimin ko iyon ng lumilipad na sapatos sa mukha ng makita niya!" Galit din na sabi ni Marian. Hindi ako makasingit ng aking sasabihin dahil sa
Szarina Point of view. Alas singko na ng hapon ay wala parin pumupunta dito kahit ang mga kaibigan ko. Panay ang kulit ko sa mga Pulis na pahiram ako ng phone nila, ayaw akong pahiramin. Sinasabi pa nilang kasabwat talaga ako ng lalaking mandurukot na iyon. "Ms. Magda, may bisita ka-.. "Szarina!" Napatingin ako sa may pintuan na nag-uunahan ang mga kaibigan ko sa pagpasok dito. "Mga babaeng ito, hindi nagdadahan dahan sa pagpasok!" Inis na sabi ni Dante na nakakunot noo. "Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nakakulong?" Nag-aalalang tanong sa akin ni Marian. Hindi kaagad ako nakasagot sa tanong sa akin, natulala ako sa mga kaibigan ko. Ganitong ganito ang pangyayari sa panaginip ko, pinuntahan ba nila ako para itakas nila ako dito.. "Hoy! Szarina!" Tawag ulit nila sa akin. Tumulo na lang ang aking luha. Dahil mahal talaga ako nang mga kaibiga ko, napatingin ulit ako sa may pinto nangg pumasok si Jeran at si Kian. Ang sama ng tingin ni Jeran kay Dante. "Bakit ka umiiyak?" N