Hindi man ganun kadetalyado ang kwento ng ina, naiintindihan niya ito. Nag iyakan sila ng mama niya."Ma.. pangako, hahanapin ko si Angeli" niyakap niya ang ina.Tiningnan niya ang hitsura ng mama niya nung bata pa. 'Bakit may kamukha siya?'"Hindi ako naniniwalang niloko ako ng tatay mo. Kaya itinago ko ang sulat niya. Ang dami naming pinagdaanan."Ipinakita ng mama niya ang sulat ng kanyan ama.. Ngayong alam na niya ang totoo, tama lang pala na hindi siya magtanim ng sama ng loob sa tatay niya. Ang kailangan na lang niyang gawin ay hanapin ang nawawalang mag ama."Wag kang mag alala mama, gusto mo bang buuin pa ang pamilya natin?""Matagal ko ng pangarap anak.. Ngunit hindi namin mahanap ang tatay at kapatid mo. Kahit saang records, wala.""May itatanong lang ako sa inyo" sabi niya saka tumayo "bakit may larawan kayo ng babaeng ito?" itinuro niya ang portrait."Ako yan.. nung kabataan ko." sagot niyo sa kanya..Nanlaki ang kanyang mga mata. Hindi pala siya namamalikmata. Naalala niy
Isang taon ko ng nakikita si Lucy. Hindi ko alam kung bakit ang ilap ilap niya. Hindi siya kumakain sa canteen na pinagtatrabahuhan ko. Tapos na sana akong magtrabaho doon, dahil nakaipon na ako pang OJT ko, pero nung makita ko siya, nag extend ako ng nag extend, dahil hindi ko pa siya nakikilala.Sikat si Lucy sa mga taga school, beauty and brainy kasi siya. Hindi siya sumasali sa mga pageant, at ang past time niya ay magbasa sa library. Paano ko nalaman? Ini stalk ko siya. Inalam ko ang oras ng uwi niya, kung anong oras ang pasok niya.Mabait din ang Diyos, dahil bago pa ako panghinaan ng loob, sa wakas, pumasok siya ng canteen. Kabang kaba ako habang naroroon siya. Lalo na ng pumila siya para mag order."Anong oorderin mo?" tanong ko sa kanya habang ako ay nakangiti.Ang ganda niya lalo sa malapitan. Sabi rin ng mga kaibigan niyang sina Anna at Alicia ay mabait siya."Pansit lang saka chicken." sagot niya sa akin. Hindi ko alam kung ang expression ng mukha niya ay masaya, o suplada
"Grabe talaga tong Martin na to.. pati ganitong bagay pinapatulan!" ipinosas ako ni Bugoy sa isang poste saka siya lumabas. Pagbalik niya, may dala siyang gatas."Padedehin mo muna ang anak mo" sabay abot nito ng bote sa akin."Salamat.. salamat Bugoy" agad niyang ibinigay sa bata ang dede. Gutom na gutom ito."Hindi ka maaaring bumalik sa kung saan ka galing. Hindi mo kilala si Martin" sabi niya sa akin."Papatayin mo ba ako?" naglakas na ako ng loob na magtaning sa kanya."Oo, kailangan eh" kaswal lang ang sagot niya sa akin."Kahit ako na lang, wag na ang anak ko, pakiusap.." lumuluha na akong nakikiusap sa kanya " bata pa ang anak ko. Kailangan pa niyang mabuhay.""Paoatayin ako ni Martin kapag hindi kita tinuluyan" napailing ito."Mabuti kang tao Bugoy, bakit mo ito ginagawa?""May sakit ang anak ko.. kailangan niya ng pera pang chemo..""Napakabuti mong ama.. kung ano ang kaya mong gawin para sa anak mo, kaya ko ring gawin para sa anak ko.. hindi ka ba nakukonsensiya?""Noong u
Pagdating namin sa Mindoro, sa ospital kami dumiretso, wala na siyang inabutan. Isang linggo ng patay ang kanyang anak. Hindi pa lang mailibing ng ilan nilang kamag anak kasi hinihintay daw siya.Matagal siyang nagmukmok. Namayat talaga si Bugoy. Nagkasakit na siya. Ako naman, nagluluto luto sa labas ng kanyang bahay. Nakakaraos ang araw araw namin. Hiniram ko ang oerang hawak niya."Bugoy, pare, kung hindi ka kakain, malulungkot ang anak mo." sabi ko sa kanya."Gusto ko ng mamatay.." sagot niya sa akin."Wag pare" umiyak ako sa sinabi niya. Niyakap ko siya "Ikaw na lang ang kakampi naming mag ama, pababayaan mo ba kami?""Kaya nyo na naman. Kinarma na ako ng Diyos. Kinuha niya ang pinakamamahal kong anak..""Nandito pa kami ni Angeli, i mean ni Dulce, mahalaga ka sa amin. Maawa ka sa amin. Ipinapangako ko sayong mabubuhay tayo ng masagana. Gagawin ko ang lahat para tuparin yun."Napatingin siya sa akin, malungkot siya. "Una, iniwan ako ng asawa ko pagkapanganak sa anak namin. Ngayon
Nagbubulungan na naman sina Monet at Orlan na akala mo mga bubuyog."Oo, super gwapo nya talaga." sabi ni Monet"Taga saan?" tanong naman ni Orlan."Kaibigan daw nina sir na taga branch sa Japan"'Hindi kaya si Rain ang pinag uusapan ng mga ito?'"Oh, Marie, andyan ka na pala. Nagbilin si ma'am na ipagtimpla mo daw silang kape" sabi ni Orlan."Talaga?""Oo nga, bilisan mo na"Paglabas niya papunta sa pantry, nagtawanan sina Monet."Akala ko ba ayaw nilang maistorbo?" tanong ni Monet."Oo nga, hahaha para mapagalitan siya di ba?"Nag apir pa ang dalawang masasama ang ugali."Nagtimpla siya ng tatlong kape, at ipinasok sa loob ng opisina."Ma'am, ito na po ang kape" saka siya pumasok."Salamat, ang alisto mo talaga, hindi pa ako nakakaorder sayo, paano mo nalaman?" tanong ni Ericka sa kanya. "wala ka kasi kanina.""Ah, eh sabi po ni Orlan nahingi daw po kayong kape" nagtataka niyang sabi."Hay naku, lagi ka talagang ipinapahamak ng mga yun. Sinabi ko kasing bawal pumasok dito eh." napai
Marie, version 2.0..Yun ang madalas niyang naririnig. Kahit sina Ericka ay nanibago sa kanya. Panahon na para siya naman ang magmahal sa kanyang sarili."Blooming ka ata ngayon?" tanong ni Ericka sa kanya."Hindi po.. Narealize ko lang po nitong nakaraan na napabayaan ko na ang sarili ko. Kailangan po siguro bumangon akong mag isa.." sagot niya."Good.. good!" sagot nito."Aah, mam, pwede ko po bang patuluyin sa bahay si Marlon? yung kapatid ko po? kakapasa niya lang po sa board, mag aapply po siyang trabaho.""Oo naman.. ano bang course ng kapatid mo?""Engineer na po siya, electrical.""Ooooh? tamang tama, hiring tayo, gusto mo ba?""Nakakahiya na po ata sa inyo mam" sagot niya."Basta maayos magtrabaho bakit ka mahihiya? ipaayos mo ang CV para maibigay na sa HR""Thank you po mam" masaya niyang sabi.Mas nagfocus siya sa trabaho. Lagi siyang busy. Kahit trabaho niya para bukas ginagawa na niya. Ayaw niyang pagdating sa bahay ay mulat siya ng matagal. Gusto niya makatulog agad.Pat
'I miss you? sino naman kayang loko ito'Bryan Espina? si Dulce, espina, pero hindi naman sila common friends.Isa pang mesaage ang dumating, nagsorry dahil wrong sent.'Hindi ko pa natatry makipag chat sa mga lalaki.. hmmmm' nireplyan niya ito ng 'it's okay''Sorry talaga, nagkamali kasi ako ng sent, that's for my ex'Ex mo na minimessage mo pa ng ganyan?'Bawal ba?'Sira ulo ka.. kung may boyfriend yun, magagalit yung boyfriend niya sayo. Hindi lahat ng pagmamahal pwede, lalo na kung ayaw na sayo!'Grabe ka naman.. bakit may boyfriend ka ba?'Hindi na niya nireplyan ang Bryan na yun. Siguro briken talaga kaya naghahanap ng kausap.Sinamsam na niya ang lahat ng gamit niya, uuwi na siya para maglaba. Napaparanoid siya dahil sa pakiramdam na may nakatingin sa kanya palagi.Pagtawid niya ng kalsada, okay na ang pakiramdam niya.'Siguro napapraning lang talaga ako.. baka wala naman talagang nakamasid sakin..'"Hi kuya!" bati niya sa mga gwardiya."Wow.. ang ganda niyo lalo Miss Marie." n
Talagang pinanindigan na niya ang pagbabago. Simula hitsura at pananamit. Madami mg katrabaho niya ang nag aaya sa kanya ng date, minsan inililibre pa siya."Hi Jeff.. para sakin ba yan?" tanong ni Monet sa isa nilang katrabaho."Aah.. sorry Monet, para kay Marie kasi to" sagot nito."What? ako ang lagi mong inililibre ah, bakit ngayon, iba na?" nanlalaki ang mata nito."For the change" sagot ni Jeff saka lumapit sa kanya "hi Marie.. for you""Oi salamat.. " kinuha ni Marie ang iniabot na value meal "Nakakahiya naman.""Gusto kitang maging kaibigan Marie" sabi pa nito sa kanya "wala kasi tayong chance before. Nahihiya kasi ako, tahimik ka lang eh.""Naku, akala mo lang yun hahaha salamat dito ha." sabi niya."Anytime Marie. Sige dun muna ako" paalam nito.Kitang kita niya ang panlilisik sa mga mata ni Monet. Kulang na lang kainin siya nito ng buhay.Tiningnan niya lang ito saka nginitian ng nakakauyam. Akala kasi ng babaeng yun ay siya ang pinakamaganda sa office.Nagtatrabaho na siya