Chapter 14

Maaga kaming nagising ni Pierre dahil volunteer kami sa isang charity event sa Holy Cross parish. Isa din itong ampunan na kumukupkop sa mga naulilang kabataan o wala ng kakayahan ang mga magulang na palakihin ang kanilang anak kaya tinutulungan sila nito, madaming malalaking kompanya ang tumutulong din dito kaya naman madalas ay may event para sa mga bata.

Tutugtug si Per sa mass at ako naman ay tuturuang mag pinta ang mga bata. Masaya ako tuwing nakakasama sila, nakakawala ng problema. 

We often do this to help and inspire young artists. 

Madami nang tao nang dumating kami. May mga bumati na sa malayo palang, madalas din ang mga kasama naming volunteers ay di na bago sa ganitong events. Dito din kami nag kakakilala sa Holy Cross, ang iba ay matagal na ding tumutulong dito. 

Mas madalas man si Per dito dahil nasa ibang bansa ako noon. 

"Ate, kita nalang tayo mamaya". Paalam nito sakin at nag mamadaling bumasok sa simbahan,sinalubong naman ito ng isang may katangkarang babae. 

Sinalubong naman ako ni sister Marian, isa sa mga mamumuno ng ampunan. 

"Paige, hija mabuti naman at pinaunlakan mo kami. Matutuwa ang mga bata ngayong ikaw ang mag tuturo sa kanila." Nakangiti nitong bati. Habang inabot ko ang kanyang kamay upang mag mano. 

Nakangiti ko naman itong binalingan. 

"Naku! Sorry mo sister kung minsan nalang ako makadalawa dito, pinag iigi ko po ang trabaho". Saad ko naman dito. 

"Naku hija! Salamat kamo sa buwang buwan donasyon ninyong magkapatid". Nakangiti nitong pahayag. Noon paman ng nasa abroad ako ay buwan-buwan ay nag bibigay kami ng donasyon tanda ng pasasalamat sa kanila,sila din ang naging inspirasyon ni Pierre na mag magpatuloy sa musika. 

"Kulang pa po yan sa lahat ng tulong ninyo kay Per noon". Sukli ko dito. 

Noong nasa abroad ako, madalas ding si Pierre tumutulong sa mga gawain sa simbahan at nag tuturo sa mga bata sa loob ng ampunan. Ito din ang dahilan kaya naman siguro hindi naligaw ng landas ang kapatid ko kahit na walang umaalalay dito noong nasa malayo ako. 

Nakita ko ang mga batang papasok na sa loob, ilan sa kanila ay kinawayan ako. 

"Ate Paige, kakanta po kami mamaya sa programa sa loob ng convention hall". Nakangiting sabi ng isang bata habang hawak-hawak ang maliliit na paint brush nito. 

"Naku! Talaga? Manunuod ako ha?". Nakangiti ko naman baling sa mga ito. 

"Gagalingan po namin lalo". Sabat naman ng batang lalaki. 

"Opo". 

"Makakaasa po kayo". 

Sabay-sabay nilang sabi. Napangiti ako. 

"Oh! Siya.. Halina kayo at mag uumpisa na ang mesa". Pag papatinuna ni sister Marian at sumunod naman kami ng mga bata. 

Papasok na kami ng simbahan ng may umagaw sa atensiyon ko. Isang batang kakababa lang sa isang itim na van, mabilis ang takbo nito. 

"Little Miss!". He said still winded ng makalapit ito sa akin. 

"Fash Tyler, dear!". Nakangiti kung bati dito na agad naman itong yumakap sa baywang ko. 

"Woahh". Muntik pa akong mabuwal sa biglang pag yakap nito. Napahalakhak ako. Too excited. Ngunit nakaramdam ako ng kaba, makikita ko nanaman ba siya ngayon? 

"I'm so happy to see you again!". He said. 

Yumuko ako para makita ang mukha nito. 

"Me too! How are you?". 

"I'm good now!". Nakangiti nitong sabi. 

"Fash Tyler!". Isang medyo may edad nang babae ang humahangos na lumapit samin. "Aatakehin ako sayong bata ka, ang bilis mo". Humihingal pa nitong saad. 

"Sorry, Nana I'm too excited to see this pretty lady". 

Bumaling naman ang tingin ng matandang babae sakin. 

"Naku hija, pasensyahan mo na itong batang to". Naiiling nitong saad at hinawakan ang kamay ni Tyler. 

"Ayus lang po sakin. Ako nga po pala si Paige Madrigal, I work in his dad's company kaya doon po kami nag kita". Saad ko sa babae na tinawag na Nana ni Tyler. Humawak naman ng mahigpit ang bata sa kamay ko at bumitaw sa pagkakahawak ng Nana nito. 

"Ganun ba, hija? Nagulat lang ako walang nilalapitan itong si Fash Tyler na ibang tao maliban sa mga kamag anak at kaibigan ng Papa niya". 

"Nagulat din po ako". Saad ko. Sa totoo lang. 

"I like her". Sabat naman ng bata. Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang kanyang pisnge. 

"Mabuti pa pumasok na tayo sa loob, Tyler, Paige, hija". Pag yaya nito. Tumango naman ako at magkahawak kamay kami ni Fash na pumasok ng simbahan. Namataan ko agad ang kapatid ko at tumango dito. Kinawayan naman nito si Fash na gumanti din ng kaway. 

"You know my brother Pierre?". Bulong ko dito ng makaupo kami sa gitna. 

"He's my piano teacher and you are his sister?". Nagulat nitong saad. 

Tumango lang ako at di na nakasagot. Kumunot ang nuo ko sa laki ng ngiti ni Tyler. Nag umpisa na ang mesa.

Pagkatapos nito ay pumasok na sa convention center ang mga bata at nag set up narin for small program. Nakaupo ako sa likod kaya naman panay ang lingon ni Fash sa pwesto ko. Kinakawayan ko naman ito at tinuturo ko sa harap na doon siya tumingin. Nasimangot naman ito. Ang cute! 

Mabilis lang ang ginawang program para sa mga bata at gift giving. Nagulat ako dahil main sponsor ng Holy Cross ang Eleazar group of companies. Kaya pala nasa harapan si Fash dahil siya ang representative ng papa niya. Business nga naman, bata palang ay sinasanay na nakihalobilo sa karamihan.

Tumayo ito ay may ibinulong sa lalaking naka suit. Lumipat ang tingen nito sakin at tumango. Kumunot ang nuo ko ng lumapit ito sakin. 

"Miss, pwede daw po ba kayong tumabi kay master Tyler? Pinapasundo po niya kayo". Bulong nito. 

Bumaling ako tingen ko kay Tyler and he is pouting. Can't believe this! Di ko matiis. 

Nag aalinlangan man ay tumayo narin ako at lumapit dito, giniya niya ako patungo sa harapan at sa tabi ni Fash, agad namang tumayo ito at yumakap sa baywang ko. Napangiti ako at isang flash ng camera ang narinig ko. 

"We should set down, are you not comfortable?". Bulong ko dito. Umiling naman ito. 

"I am enjoying my self, but I want you in my side". Nakangiti nitong sabi. Napangiti rin ako at tumango dito. 

"Pwede po bang isang shot pa?". Tanong ng photographer. Nagkatinginan kami ni Tyler at sabay na tumango. I carried him into my lap ang we both smile to the camera. 

Napatingin ako sa kapatid kung nasa harapan ng piano. Nakangiti ito at kumaway samin. 

"Brother Per is a great performer". Saad ni Fash. Tumango lang ako dahil na umpisa nang tumugtog ang kapatid ko. He stayed in my lap. For a 6 years old parang matanda nang kausap si Fash. And to think na hinahayaan ito ni Wage na lumabas at mag attend ng ganitong event ay nakakapag taka. Hindi ba ito natatakot para sa kaligtasan ng anak? Will... Nakapalibot ng naman ang bodyguards nito, pero sa ganitong edad. Dapat nag lalaro pa ito at nag enjoy. Napabuntong hininga lang ako. Siguro ganito din lumaki si Wage. Hindi namin madalas pag-usapan ang pinagdaanan namin noong kabataan dahil mas gusto nito na pag-usapan ang kinabukasan. Piniling ko ang ulo ko, why so sudden. Gumuhit nanaman ang kunting pait sa dibdib ko. I should have moved on, to think that he moved on too. Will.. He can't remember me anyway. 

Nang matapos ang programa ay kinuha na si Fash ng kanyang tagapag alaga. Ayaw man nitong umalis ay kinumbinsi ko na magkikita parin naman kami sa susunod na mga araw. 

"We will see each other again". Nakangiti kong sabi. Umiling naman ito. 

"Come on Fash, your mamita is waiting outside". Nagulat ako sa sinabi ng tagabantay. Tumingin ito sakin. Alam ko na ang ibig niyang sabihin, tumango ako. 

"Go now!". Nakangiti kung saad. Tumango naman ito at mabigat ang hakbang paalis. Hinatid ko naman ito ng tingin. Lumingon pa ulit ito bago tuluyang lumabas. Napailing nalang ako. 

"I didn't know na close kayo ng anak ng boss mo, ate". Sabi ni Pierre ng makalapit sakin. 

"Yeah! Magaan ang loob ng bata sakin at ako din sa kanya". 

"Ang hirap paamuhin niyan!". Nailing na sabi naman nito. "Inabot din ng dalawang buwan bago nakipag usap sakin yan". 

"Pangit mo kasi!". I teased him. 

"Naku ate! Yan ang ihinge mo ng tawad ngayon.. Kakasimba mo lang nag sisinungaling ka nanaman". Sinabayan nito ng malakas na halakhak. 

Tumawa lang ako at niyaya na itong umuwi. Dahil half day lang ang program hindi na natuloy ang painting activity namin ng mga bata. Kaya naman maaga kaming nakauwi ni Pierre at nag pahinga. 

"Ate!". Sigaw ng kapatid ko mula sa kwarto. Dahil sa gulat ay napasigaw din ako. 

"What is it?". Kinakabahan kung sagot dito at agad na pumanhik sa taas. 

Naabutan ko itong nakatingen sa kanyang laptop. 

"Hear this". Saad nito na di inalis ang tingin sa kanyang laptop. 

Breaking News! 

"Is this his new mommy? Son of the business tycoon Wage Clark Eleazar was seen with this beautiful woman in a small gathering held in Holy Cross which the Eleazar group of companies was the main sponsor. People wondered if a billionaire single dad has finally found a girlfriend. But how about Tuesday?And who's this beautiful and lucky girl? " binasa nito ang kung ano mang nakalagay sa kanyang laptop. 

" They are creating rumors ate". Naiiling na baling naman ni Pierre sakin. 

Dinungaw ko naman ang binabasa nito at nakita ko sa isang site ng isang sikat na news network. It was out photo taken earlier. Fash and I were both busy laughing while he is in my lap. Ung isa ay nakayakap ito sa baywang ko at nakangiti itong nakatingala sakin at nakangiti rin akong nakadungaw dito. Ang sumunod naman ay ang nakakandong ito sakin at nakaharap kaming dalawa, nakangiti sa camera. 

"Hindi kaya mawalan ako ng trabaho nito?". Napangiwi kung sabi. 

Nagkatinginan kami ng kapatid ko. Umiling naman ito. 

"Bakit naman ate?, wala ka namang ginagawang masama. Tska ganyan talaga pag mayayaman makalabas lang ng bahay sinusundan agad ng camera, pero mukha nga kayong mag-ina dito". Natatawa nitong iling. 

"Tingilan mo ako! Naku ano nalang kaya ang sasabihin ng mga ka trabaho ko". Pag aalala ko. 

"Advance mo naman ate, baka nga di naman nila mabasa to". Pagbabaliwala nito. "Tingnan mo di naman masyadong kita, question mark nakalagay sa mukha mo". Natatawa nitong saad. 

Tama siya, ngunit di parin maalis sakin ang pag-aalala. 

"Sana nga Per, ayaw ko ng gulo. My girlfriend yung boss ko, mamaya mapagalitan talaga ako, kakaumpisa ko palang". Parang may nagbabara sa lalamunan ko ng sinabi ko iyon. Kinakabahan nanaman ako. 

"Sos! Rumors lang din yun ate". 

"Kahit na ayaw ko nang makisawsaw. Mahirap na." bumuntong hininga ako at lumabas na sa kwarto nito. 

Buhay na oh! Umiiwas na nga ang tao! Move on na nga diba??? 

Hindi naman klaro yung mukha ko sa mga kuha siguro to lit the fire. Patay na talaga! 

Anong gagawin ko if they ask me? Bakit ba subra ang pag aalala ko? I can say that it is just an accident that we were in the show, since empleyado ako ng kompanya nila malamang andoon ako para tumulong. Sumakit bigla ang ulo ko. Sana pala nag research muna ako bago mag apply sa WCE. 

Napailing nalang ako at nag patuloy sa ginagawa. Naalala ko nanaman ang nakangiting si Wage. Piniling ko ang aking ulo at winaksi ito sa isipan. Kailan ba ako matototo?