Janna: Kaharap niya ngayon si Drake sa kanyang opisina, at tulad nh sinabi ni Jhoanna, gusto nga niyang ipaDNA ang aking anak. Tinititigan ko siya habang nagsasalita. Inaarok ko ang lalim ng kanyang pagnanais. "For formality lang naman yun, if you don't mind," ngumiti pa siya na akala mo normal na tao talaga, at walang ginagawang hindi maganda. "No," kaswal kong sagot sa kanya. Simpleng sagot lang iyon, subalit ang impact sa kanya ay malala. Ang kaninang niting nasa labi niya ay nawala. Hindi na nagniningning ang kanyang mga mata, at napalitan iyon ng pagtatanong, "wa-what?" "Ayoko," pumipirma ako ng mga papers, subalit kita ko sa sulok ng aking mata ang kanyang reaksiyon. Nanlalaki ang kanyang mga mata habang nakatitig sa akin. "Ba-bakit ayaw mong ipaDNA si Blake?" inis na inis siya at kulang na lang ay hawiin ang aking lamesa. "Basta, ayoko lang. Guguluhin ko pa ba ang utak ng aking anak dahil lang sa kapritso mo? anong sasabihin ko sa kanya kung sakali? Alam mo kasi
"Bakit mo naman sinabi yun?" tanong ni Trina sa akin, "eh anak naman talaga niya yang anak mo." "Ayoko na ng gulo Trina, napapagod na rin ako. Ayokong makagulo ng relasyon, isa pa.. baka mamaya, pag-initan niya pa si- si Jhoanna." huminga muna ako ng malalim. Humuhugot ako ng lakas ng loob sa aking intuition bilang ina. "Bakit naman nadamay si Jhoanna dito?" tanong niya sa akin, "It's between you and Drake lang hindi ba?" "Kita mo naman kung gaano kabayolente si Drake kanina. Kaya naniniwala akong mabigat ang kamay niya," sagot ko lay Trina, na basta lang nakatitig sa akin. "So, ibig mong sabihin, sinasaktan ni Drake si Jhoanna? ganun ba yun?" napahawak siya sa baba niya, "mabigat pala ang kamay ng taong iyon. Grabe.." "Kaya nga. Di ba? parang ang hirap pang madamay sa kanila. Kaya sinabi ko na lang na hindi niya anak si Blake." ininom ko ang juice sa aking harapan, "masyadong kumplikado ang mga buhay nila, bakit gugustuhin ko pang madamay?" "Alam mo friend, tama ka. Tama
DRAKE: Lasing na ako, at hindi ko mapigilan ang hindi uminom. Labis na sakit ang nararamdaman ko. Ganun na ata ang puso ni Justine ngayon, masyado ng matigas! Hindi ko akalaing sasaktan niya ako ng ganito katindi. Durog na durog ang aking puso sa kanyang ginawa. Umasa ako at nangarap na makakasama si Blake pamamasyal at maiipakilala sa aking mga magulang, ngunit hindi na iyon matutupad. Anong naisipan ni Justine at tinarantado niya ako. Ganun ba siya kagalit sa akin? Wala akong ipinakitang masama sa kanya subalit mas pinili niyang masaktan ako. Tinutungga ko ang alak ko sa baso, ng bumukas ang pinto ng unit ko, at iniluwa niyon si Jhoanna. Naglakad siya palapit sa akin. May dala siyang pagkain na nasa paper bag. "Hindi ka raw pumasok," inilapag niya sa lamesa ang mga dala at isa-isang inilabas buhat sa paper bag, "anong nangyayari at nagmukmukmok ka dito?" "Tama ka.. hindi ko anak si Blake," sagot ko sa kanya. Nagulat ang reaction niya, bago ako nginitian. "Sinabi ko na sayo
Masakit ang aking ulo ng umagang iyon. Nanunuot sa kurtina ang init ng sikat ng araw. Nilakasan ko ang aircon, saka ako muling nahiga.Naramdaman kong may humihimas sa aking alaga. Pagtaas ko ng kumot, naroroon ai Jhoanna."Babe, matigas kasi kaya palalambutin ko muna," nakangiti niyang sabi sa akin, saka isinubong muli ang aking armas.Umunan ako sa aking mga braso at pinanood ko kung paano niya supsupin at laruin ang aking kasarian. Sanay na sanay sumubo at jumakol ang kanyang bibig at kamay.Pati mga itlog ko ay hindi niya pinalagpas. Ramdam ko ang kanyang ngipin na sumasagi sa aking balat. Dinidilaan niya iyon mula puno hanggang dulo. Daig pa niya ang naglolollipop ng candy. Napapaungol ako sa labis na sarap na aking nadaramaNaabot ko ang kanyang dibdib na sumasagi sa aking hita. Agad ko iyong pinisil pisil. Panay pa ang dila niya maging sa aking mga itlog."Aaaah" napahawak na ako sa kanyang buhok, at itinaas baba ko iyon mula sa aking kargada. Napapaduwal siya sa aking ginagaw
JUSTINE "Oh, my God!" iyak ako ng iyak, habang kinukumbulsiyon ang aking anak. Sabi ni Lizbeth, kelangan ng maoperahan si Blake. Ang akala kong mabagal na pagkalat ng cancer, ay biglang bumilis! halos buwan lang ang lumipas at ito na nga, hindi ko akalaing ito na ang kinatatakutan kong senaryo! "Kailangan na natin siyang ipasok sa loob,Justine. Kailangan na nating makita ang donor," sabi ni Lizbeth sa akin. Nasaan na ba ang sinasabi mong magdodonate?" "Sa-sandali.. pu-pupuntahan ko siya!!" nagmamadali akong umalis doon, at tinungo ang unit ni Drake. Nagpunta ako sa reception, subalit hindi ako magawang papasukin ng guard. "Maawa ka sa akin.. kailangang maoperahan ang aking anak.." pakiusap ko sa kanya. Umiiyak na ako, "pupuntahan ko lang si Drake. pakiusap.." "Hindi po pwede ma'am.. magagalit ang misis niya, buntis pa naman po," sagot ng receptionist sa akin. Bahagya lang akong nagulat, ngunit hindi ako papayag na hindi niya pansinin ang anak ko, ang anak namin. Kailangan
DRAKE:"Ma, kayo na muna ang bahala kay Jhoanna," nagmamadali kong kinuha ang aking wallet. Walang malay si Jhoanna, sasamantalahin ko iyon upang umabot sa operasyon ni Blake."Saan ka pupunta?" sigaw ng aking ina. Hindi ko na lang siya nilingon. Nagmamadali akong tumakbo patungo sa aking sasakyan. Agad ko iyong pinatakbo papuntang hospital. Mabilis lang ang biyahe patungo doon. Bawat minuto sa akin ay mahalaga, kaya wala akong inaksayang pagkakataon, sugod lang ng sugod.Sinalubong na agad ako nina Lizbeth. Pinagrelax muna nila ako ng mga sampung minuto. Kinuhanan ng BP at lahat ng test. Baka magsisi ako kung hindi ko matutulungan si Blake."Ready ka na ba?" tanong ni Lizbeth sa akin habang nilalagyan ako ng IVS ng nurse na naroon."Ready na ako, nasaan si Justine?" tanong ko sa kanya."Nasa loob, kasama ng anak niya. Humiga ka na. Doon ka na namin sasaksakan ng anesthesia," inalalayan akong humiga ni Lizbeth.Naramdaman ko ng itulak na nila ang stretcher kung saan ako nakalulan. Pi
3rd POV: Nagwala si Jhoanna ng malamang umalis si Drake na hindi niya namamalayan. Tanging ang mga magulang ng lalaki ang naroroong nagbabantay sa kanya. "Saan siya nagpunta!!" sigaw niya sa mga nurse. Nagmamadali namang pumasok doon ang magulang ni Drake ng marinig ang kanyang tinig. "Hija, may inasikaso lang si Drake na importante. Hindi din namin alam kung saan siya pupunta," sagot sa kanya ng ina ni Drake. Halos magdikit ang kanyang kilay sa labis na pagkunot. Inis na inis siya na yung pag- arte niya ay hindi worth it! Uminom pa siya ng gamot para makatulog ng tuluyan, yun pala, tatakasan lang siya ni Drake. "Paanong hindi niyo alam kung saan siya nagpunta? kayo ang ina niya?" asik niya sito na ikinawindang nito. "Hoy, babae! wag mong mapagtataasan ng boses ang asawa ko, at baka hindi kita matantiya diyan!" awat sa kanya ng daddy ni Drake. Nakalimitan niyang dapat pala, mabait siya sa mga ito. "Pasensiya na po kayo, hindi ko lang po maisip kung bakit iniwan po ako ng
DRAKE: Dahan dahan akong nagmulat ng mata, at iniligid ang aking paningin sa kabuuan ng kwartong iyon. Naroon si Trina, nakaupo sa couch at nagsi cellphone. Napatingin siya sa akin at nagmamadaling lumapit. "Kumusta ka na? okay ka lang ba?" tanong niya sa akin na may ngiti sa labi, "mukhang hindi ka nagpaalam sa inyo ah. Tawag ng tawag si Jhoanna dito." "Ku-kumusta na si Blake?" tanong ko sa kanya na nanghihina ang aking katawan, "okay ba siya?" "Okay naman siya, nasa recovery room pa. Tuwang tuwa si Justine, akala niya mabibigo siya sayo. Maraming salamat," hindi nawawala ang kanyang ngiti. "Tatawagan ko lanh si doc, sasabihin ko, gising ka na," lumayo siya ng konti sa akin at nag dial sa phone. Saglit na sandali lang ang dumaan, bumukas ang pintuan ng kwarto, at pumasok mula doon si Lizbeth. Maluwang ang ngiting ibinigay niya sa akin. Nilapitan niya ako at hinawakan sa kamay. "Kumusta ka na? okay na ba ang pakiramdam mo? hindi ka pa mapuntahan ni Justine upang personal na