Chapter 135

Naguguluhan ako, pero nararamdaman kong unti-unti nang bumabalik sa akin ang mga alaala ng nakaraan. Kaunti pa lang iyon, pero sapat na para magkaroon ng liwanag sa lahat ng katanungan.

"Iwanan niyo muna ako," mahina kong pakiusap sa kanila. Kailangan ko ng oras para ayusin ang lahat ng nasa isip ko, para balikan ang bawat detalye ng nangyari.

"Drake?" tanong ni Mama, halatang hindi makapaniwala sa hinihiling ko. Kita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata. "Anak, baka kailangan mo ng kasama—"

"Please…" muli kong pakiusap, nararamdaman ko ang panginginig sa aking boses. "Kailangan ko lang ng konting oras… para mag-isip."

Nagpalitan ng tingin ang mga magulang ko, halatang nag-aalangan. Pero sa huli, dahan-dahan silang tumango. “Sige, anak. Andito lang kami sa labas,” sabi ni Daddy, bago sila tuluyang lumabas ng kwarto.

Naiwan akong mag-isa, tahimik na nakahiga sa kama. Pinilit kong ipikit muli ang aking mga mata, umaasang maaalala ko pa ang ibang mga detalye. Unti-unti, tila m