"Mauuna na ako sa inyo. Baka hinihintay na ako ng boyfriend ko," kinikilig na saad ni Emily habang nililigpit ang mga gamit niya para umuwi at ipagdiwang ang ika-pitong taong anibersaryo nila ng boyfriend niyang si Ethan. "Happy 7th Anniversary sa inyo. Kailan pala kayo magpapakasal? Ang tagal-tagal niyo na hindi pa rin siya nag-po-propose sa 'yo?" Palihim na isinilid ni Tina ang isang box ng condom sa bag ni Emily. "Kaya nga kailangan ko ng umuwi. Baka ngayon niya ako yayayaing magpakasal!" Hindi maitago ni Emily ang excitement habang iniisip si Ethan, nakaluhod ito sa harapan niya at hinihingi ang kamay niya upang isilid ang singsing. "Balitaan mo kami kapag nag-propose na si Ethan. Excited na kaming lahat na makita kayong ikasal!" saad ni Luna at sinundot-sundot ang tagiliran ni Emily. Dumaan muna si Emily sa paborito niyang salon para magpaganda. Gusto niyang surpresahin ang boyfriend niya. Isang linggo na kasi siyang hindi umuuwi sa bahay nila dahil may seminar sila sa ibang
Hindi na nagawang mag-ayos ni Emily sa sarili nang pumasok siya sa trabaho ilang minuto na lang ang natitira. Natatakot siyang ma-late lalo na't biglang inanunsiyo ng manager nila na kababalik lang daw ng bansa ang boss nila. Gulat na gulat naman ang mga kaibigan niyang empleyado pagkarating niya kasi hindi ito nakapagpalit ng damit, magulo ang buhok, at namamaga ang mga mata. "Mukhang napalaban ka yata kagabi. Anong nangyari sa 'yo at ganiyan ang itsura mo?" nag-aalalang tanong ni Luna at kumuha ng wet wipes para punasan ang mukha ng kaibigan niya. "Kumusta ang anniversary niyo? Nag-propose na ba kaya ganiyan kamaga ang mga mata mo kasi naiiyak ka sa sobrang saya?" nakangiting tanong ni Tina at tiningnan ang kamay ni Emily. Kumunot ang noo niya nang napansing wala siyang singsing na nakita. "Hindi pa rin nag-propose? My God, Emily! Hiwalayan mo na lang kaya ang lalaking 'yan. Mukhang walang balak mag-settle down." Napabuga ng hangin si Emily. "They betrayed me. May relasyon sina
"Ayos ka lang ba?" tanong ni Luna kay Emily nang napansing tahimik ito habang kumakain sila ng pananghalian sa pantry. "Ikwento mo na lang kaya sa amin kung paano mo nalaman na may relasyon silang dalawa," pagpaparinig ni Tina nang nakitang dumaan si Eunice sa harapan nila. "Huwag dito, Luna," saway ni Emily. Kahit ganoon ang ginawa ng matalik niyang kaibigan, ayaw niya pa rin itong ipahiya sa maraming tao. Ilang taon niya rin kasi itong nakasama. At sa mahabang taon ng pinagsamahan nila, hindi niya man lang napansin na may relasyon ang boyfriend at best friend niya. "Emily..." Nabitawan ng dalaga ang hawak niyang kubyertos nang narinig niya ang boses ni Ethan. Tumayo ang dalaga at hinarap ang binata. Ngumisi siya nang nakitang may dala itong bulaklak. "Anong ginagawa mo rito?" kaswal na tanong niya. Napasinghap siya nang napansin ang paglingon ng ilang empleyado sa kanila. "Pakinggan mo naman ako, please..." pagmamakaawa ng binata. Kinrus ni Emily ang mga braso niya. "Para saa
Pagkauwi ni Emily sa bahay nila, tumambad sa kaniya ang mga basag na bote ng alak at ilang mga kagamitan nila na nakakalat sa sala. Basag din ang kabibiling flatscreen na TV nila. Agad siyang nagtungo sa kwarto nila para kunin ang mga gamit niya. Sa condo ni Tina muna siya pansamantalang titira habang kasi maghahanap pa siya ng bagong malilipatan niya. "Aalis ka?" Hindi makapaniwalang tanong ni Ethan pagkapasok nito sa kwarto nila. Hindi siya pinansin ng dalaga. Dire-direso lang ito sa pagsilid ng mga gamit nito sa loob ng maleta. Humakbang siya papalapit sa dalaga, pero agad rin siyang napahinto nang bigla siyang batohin ng unan ni Emily. "Huwag na huwag kang lalapit sa akin!" sigaw ng dalaga at isinara ang cabinet. "Pakinggan mo muna ako, Emily. Hindi ko sinasadya. Nadala lang ako. Hindi ko mahal ang kaibigan mo. Ikaw ang mahal ko," ani ng binata at muling humakbang papalapit sa dalaga. "Emily, patawarin mo ako. Huwag mo naman akong iiwan. Sayang ang pitong taong pinagdaanan nat
Hindi nakatulog ng maayos si Emily sa kaiisip kung ano ang gagawin niya para hindi siya ang piliing maging personal assistant niya. Nang sabihin niya sa kaibigan niya na mag-re-resign siya, kinuha nila ang cellphone at laptop ni Emily para hindi ito makagawa ng resignation letter. "Inhale, exhale," saad ni Tina habang pinapaypayan si Emily pagkarating nila sa labas ng opisina ng boss nila. "Miss Emily, pumasok ka na. Kanina pa naghihintay si Sir Marco," saad ni Manager Norma at naunang pumasok sa loob ng opisina. "Go, girl! Kaya mo 'yan!" sabi ng mga kaibigan niya at itinulak siya papasok sa loob. Humugot ng malahim na hininga si Emily nang nakita niya ang limang empleyadong nakatayo sa harapan ni Marco. Nang napansin ni Marco ang pagdating niya ay saka pa lang ito nag-angat ng tingin. "Let's start," kaswal na saad ng binata habang binabasa ang mga resume ng anim na kandidata. May hinandang random questions ang binata na kailangang masagot ng mga empleyado. Ito ang pagbabasehan
Emily needs to reserve an exclusive restaurant as instructed by her boss. That's her first task as the newly appointed personal assistant. Despite her reluctance to do this kind of job, she had no choice. Apat na taon na siyang nagtatrabaho sa kompanya. Nagsimula siya bilang isang intern. Nang nakatapos sa pag-aaral ay nag-apply siya agad at nakuha siya bilang isang Junior Staffer. Dahil masipag at malinis siyang magtrabaho, matapos ang dalawang taon ay na-promote siya bilang isang Department Specialist. Ngayon, isa naman siyang personal assistant ng boss niya na hindi niya aakalaing mangyayari. "Congratulations, Emily!" bati ng mga kaibigan niya pagbalik sa table niya. She grunted hard when she realized that she would always see and be with her boss. She also had no idea how to get along with him or how he treated his employees. She's the 40th person who became her boss's personal assistant. Agad na magpapalit ng bagong personal assistant ang binatang CEO kapag hindi siya satisfied
Nasapo ni Marco ang noo niya nang nakita ang reservation time na ibinigay ng kaniyang personal assistant. Kasasabi niya lang na palitan ang oras, pero binawasan lang ng isang oras. "Maganda naman ang ambiance ng restaurant na napili niya. And you are a night owl, Marco. Hindi ka natutulog pagsapit ng alas diyes kasi kadalasan nasa bar ka," saad ng kaniyang sekretarya na si Nick. "Noon 'yon, Nick. Hindi na ngayon. Babaguhin ko na ang sleeping time ko -" "Really, Mr. Montevallo? Galing ka sa bar noong isang araw, right?" Tinaasan siya ng kilay ni Nick. "Kakain lang naman kayo ni Serenity." "May choice pa ba ako? Tito Michael will get mad at me again." Halos paliparin na ng binata ang pagmamaneho sa kotse niya patungo sa restaurant kung saan sila magkikita ni Serenity, ang anak ng Tito Michael niya. Serenity is his childhood friend at parang best friend na rin. Sabay silang lumaki. Magkaibigan kasi ang mga magulang nila. Pero biglang nagbago ang pagtingin niya rito matapos itong um
"Marco, mawawala ako ng dalawang linggo kasi pupunta kami ng asawa ko sa Australia," saad ni Nick at inabot sa binata ang vacation leave letter. "Nandiyan naman si Miss Emily. Baka pwedeng siya muna ang papalit sa posisyon ko. She will be your instant secretary at personal assistant for the mean time." "Okay," tipid na sabi ng binata bago pinirmahan ang papel at ibinalik ito agad kay Nick. "Mag-asawa ka na rin kasi malapit ka ng lumagpas sa kalendaryo," natatawang saad ni Nick at ibinalik sa loob ng brown envelope ang letter. "Wala ka naman sigurong balak kagayahin ang kapatid mong si Kalix na single pa rin hanggang ngayon." "Hindi pa nga ako nagkaka-girlfriend gusto mo na agad akong mag-asawa?" Tinaasan ni Marco ng kilay ang binata. "Ang arte mo kasi. Nandiyan naman si Serenity, pero ayaw mo sa kaniya. Maraming babae ang umaaligid sa 'yo, pero ni isa wala kang pinapatulan. Baka hindi talaga babae ang gusto mo -" Naputol ang sasabihin ni Nick nang napansin ang masamang pagtitig ni
Emily's POVPagkababa namin ng eroplano, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Nasa Pilipinas na kami. Muling bumalik sa realidad matapos ang mga araw ng tahimik na honeymoon sa ibang bansa—mga araw na punong-puno ng pagmamahalan, pagpapatawad, at muling pagbuo ng tiwala. Pero alam kong hindi dito nagtatapos ang lahat.Nararamdaman ko ang marahang paghawak ni Marco sa aking kamay. Nang lumingon ako sa kanya, may ngiti sa labi niya, pero hindi ko maiwasang mapansin ang bahagyang pag-aalala sa kanyang mga mata.“Welcome home, Mrs. Montevallo,” bulong niya sa akin, saka marahang hinaplos ang likod ng palad ko gamit ang hinlalaki niya.Napangiti ako, kahit pa may bahagyang kaba sa dibdib ko. “Home,” ulit ko, pero ang tinig ko ay may halong pag-aalinlangan. Alam kong maraming naghihintay sa amin dito—hindi lang ang buhay may-asawa, kundi pati ang mga problemang iniwan namin bago kami umalis.Dumiretso kami sa VIP lounge ng airport, kung saan naghihintay ang mga bodyguards n
Emily's POV Habang tinatanaw namin ang bukang-liwayway mula sa aming resort, hindi ko maiwasang magmuni-muni. Tila ang bawat sandali ng aming paglalakbay ay nagiging makulay, at unti-unti, natutunan kong tanggapin ang bagong buhay na ipinagkaloob sa amin ni Marco. Matapos ang lahat ng mga pagdududa, mga kalungkutan, at mga pagkatalo, heto kami ngayon, magkasama, pinapanday ang mas maliwanag na bukas.Ang hangin ay malamig at nakakapresko, at habang hawak ang kamay ni Marco, ang mga tanawin ng dagat ay nagsisilbing paalala ng mga simpleng bagay sa buhay na tunay na mahalaga. Sa mga gabi ng aming honeymoon, naisip ko kung gaano ka-importante ang bawat sandali na magkasama kami, at kung paanong ang mga hindi inaasahang pagkakataon ay nagiging mga pagsubok na humuhubog sa amin."Emily," nagsimula si Marco habang nakatingin kami sa alon, "sa lahat ng naganap, sa lahat ng pagkabigo, sa lahat ng sakit, hindi ko alam kung paano ko napatawad ang sarili ko. Pero sa huli, ikaw lang ang naisip k
Emily's POVNasa loob kami ng eroplano, at habang ang mga ulap ay bumabalot sa aming paligid, para akong hindi makapaniwala sa mga nangyayari. Matapos ang lahat ng sakit, ang mga taon ng paghihirap, at ang mga pagsubok na dumaan sa buhay namin ni Marco, nandito kami ngayon, magkasama, patungo sa isang bagong yugto ng buhay. Ang honeymoon na ito ay hindi lang simpleng paglalakbay, ito ay simbolo ng aming muling pagsisimula—ng aming pagmamahal na muling nabuo, at ang pangakong hindi na namin pakakawalan ang isa’t isa.Ngumiti si Marco sa akin habang hawak niya ang aking kamay. "Are you excited?" tanong niya, ang kanyang mata ay puno ng kagalakan."Sobrang," sagot ko, at ramdam ko ang kakaibang saya na nararamdaman ko. Hindi lang dahil sa pagbabalik-loob kay Marco, kung 'di dahil sa lahat ng mga bagay na nagdala sa amin sa puntong ito. "I never thought this day would come," sambit ko, ang boses ko ay may kasamang kalungkutan at saya.Hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga araw ng kalun
Emily's POVPara akong nawawala sa lahat ng tao at ingay sa paligid. Ang aking mga mata ay nakapako kay Marco, ang lalaki na ngayon ay katuwang ko na sa buhay. Matapos ang lahat ng paghihirap at kalungkutan, natagpuan ko na rin ang aking lugar, at ito ay sa tabi ng isang taong hindi ko kayang kalimutan. Sa kanya ako magtitiwala, at sa kanya ko ibubuhos ang lahat ng pagmamahal ko—hindi lang para sa amin, kung 'di pati na rin kay Frost, ang aming anak.Habang ang kasal ay nagpapatuloy, at ang mga bisita ay abala sa pagdiriwang, hindi ko maiwasang mapansin ang tuwa at saya sa mga mata ni Marco. Hindi ko na kayang itago pa ang nararamdaman ko. Ang saya at takot ay sabay na nararamdaman ko. May mga tanong pa rin sa aking isip, mga tanong na hindi ko pa kayang sagutin, ngunit natutunan ko na rin na hindi lahat ng sagot ay kailangang malaman agad. Minsan, ang buhay ay mas magaan kapag pinipili mong yakapin ang hindi mo alam, at magtiwala na ang tamang panahon ay darating."Emily," sabi ni Ma
Emily’s POVIsang linggo na ang nakalipas mula nang kami ay magdesisyon na magsimula muli, at ngayon, nakatayo ako sa harap ng maraming mata, hindi matitinag sa takot, at puno ng pag-asa. Ang lahat ng mga sugat ng nakaraan, ang lahat ng pagkatalo, ay tila unti-unting gumagaling. Si Marco ay nasa aking tabi, hawak ang aking kamay na parang isang pangako na hindi siya aalis. Hindi ko akalain na darating ang araw na ito—ang kasal namin, pagkatapos ng lahat ng nangyari, ng mga taon ng paghihirap, ng mga pagkatalo, at paglimos ng pag-ibig.Ngunit ngayon, sa araw na ito, ang mga mga puso ay puno ng bagong simula.Ang simbahan ay puno ng mga bulaklak, ang hangin ay magaan at puno ng amoy ng mga sariwang rosas at mga lilang lila. Ang lahat ay tila perpekto—pero higit pa rito, sa bawat hakbang ko, sa bawat sandali na ako ay lumapit sa altar, alam ko sa aking puso na ito na ang tamang oras. Ang kasal na ito ay hindi lamang para kay Marco at sa akin; ito ay para kay Frost, sa ating pamilya.“Emi
Emily’s POVSa harap ko, biglang lumuhod si Marco, at para bang ang lahat ng ingay sa paligid ay nawalan ng saysay. Walang ibang tunog kundi ang mabilis na pagtibok ng aking puso. Ang mga mata ko ay halos hindi makapaniwala sa nakita ko. Si Marco, ang lalaking minsan ay iniwasan ko, ang lalaking nasaktan ko, at ang lalaking iniwasan ko sa matagal na panahon—nasa harap ko ngayon, nakaluhod, na may hawak na kamay ko. Ang mga mata niya, puno ng pag-asa at determinasyon.“Emily,” simula niya, ang boses niya ay may kabuntot na pagmamahal at pangako. “I don’t care about the past anymore. I don’t care about the pain we’ve been through. All I know is that I want you. I want you and Frost to be my family. I know I don’t deserve this chance, but I’m asking you, please, let me make it right.”Bawat salitang lumabas sa kanyang bibig ay parang tinamaan ng kidlat ang puso ko. I felt like I was being torn apart between the flood of emotions I had been carrying for so long. I felt anger, hurt, but mo
Emily’s POVNaramdaman ko ang pagbilis ng pintig ng aking puso nang makita kong pumasok si Frost sa simbahan. Para bang isang ulap na gumugol ng oras, tumaas ang aking mga mata at nakita ko ang aking anak na lumalakad patungo sa amin. Mabilis na umiikot ang lahat sa aking isip. Frost, ang simbolo ng pagmamahal na nabuo mula sa mga pagkatalo, ang aming sanggol na minsang nahulog sa mundo ng kalungkutan.Ngunit ngayon, andito siya, puno ng lakas at buhay. At sa sandaling iyon, halos hindi ko makaya ang tindi ng emosyon na pumapaimbabaw sa akin. Si Frost, ang aming anak. Si Marco. At ako. Isang pamilya na sa wakas ay muling buo.I gently held Frost’s hand as he stood beside me. I could feel the weight of my feelings, the relief of knowing that Marco had finally remembered me, remembered us. Ang mga araw na nagdaan, puno ng sakit, puno ng takot at pagkabigo, ngunit nandiyan pa rin kami. And I was grateful. Grateful na sa kabila ng lahat ng nangyari, kami pa rin.Tumingin ako kay Marco. Sa
Emily’s POVNakita ko ang galit sa mata ni Serenity. Her eyes were full of rage, her body trembling with fury as she looked at me and Marco, like a volcano ready to erupt. I could feel the heat of her anger even from where I stood. I wasn’t surprised—she had been obsessed with Marco for so long, and now that he was walking away from her, I knew she wasn’t going to let it slide that easily.“Anong akala mo, Emily?!” Serenity spat, her voice laced with venom. “You think you can just come here and steal Marco from me? Don’t you dare think you’re gonna get away with this.”I took a deep breath, trying to calm the storm brewing inside me. I knew she was hurt, but the anger coming from her felt suffocating. I wasn’t going to back down, though. Not anymore.“Huwag mong gawing tungkol sa akin ‘to,” I said, my voice steady despite the rush of emotions. “Wala na akong pakialam kung anong nararamdaman mo, Serenity. The truth is, Marco made his choice. At hindi na ikaw ang pipiliin niya.”Her fac
Emily’s POVAng puso ko ay naglalakbay sa isang matinding pag-iyak, isang pagsabog ng emosyon na sa wakas ay napalabas ko. “Itigil ang kasal!” sigaw ko mula sa kaibuturan ng aking puso, para bang lahat ng sakit, galit, at lungkot na matagal ko nang pinipigilan ay sabay-sabay na bumulusok palabas.Tumigil ang lahat. Para bang ang oras ay huminto at ang bawat mata ay tumingin sa akin. Hindi ko na kayang pigilan pa ang aking nararamdaman. Hindi ko kayang makita si Marco na magpapakasal sa ibang babae. Hindi ko kayang mawala siya nang ganun-ganun na lang. Hindi ko kayang maging bahagi ng isang kasal na walang laman. Kung hindi ko siya ipaglaban ngayon, kailan pa?Hindi ko alam kung saan nanggaling ang lakas na iyon, pero naramdaman ko ang isang pwersang nagtulak sa akin na kumilos. At sa oras na iyon, sa harap ng altar, natutok ang mga mata ni Marco sa akin. Ngumiti siya, at ang mga mata niya ay kumikislap ng kakaibang liwanag. May isang bagay sa kanyang ngiti na nagbigay sigla sa aking