Napaayos ng pag upo si Don Emmanuel sa sinabi ng anak. Lalo siyang nagtaka at naguluhan dahil hindi naman kusang lumalapit sa kanya si Enrico kapag ito ay may kailangan. Madalas ang mga kuya niya ang nagsusumbong sa kanilang Ama na siya ay may problema at kailangan nito ng kausap at doon lang mangingialam si Don Emmanuel. Kilala niya ang anak. Hangga't kaya nitong hanapan ng paraan at sulosyonan ang problema hindi ito lalapit kahit pa sa kanyang pamilya. Kaya ganito nalang ang nararamdaman ni Don Emmanuel ngayon habang kaharap ang anak at humihingi ng tulong sa kanya. "Maupo ka muna, " aniya kay Enrico. Umupo si Enrico sa bakanteng upuan na nasa harapan niya. "Ano ba iyang problema mo? Bakit kailangan mo ang opinyon ko? ""Dahil sa bilis ng pangyayari na dumating ang anak ko ng biglaan sa bahay, hindi ko naisip na hindi ko pa pala siya nabigyan ng pangalan, " napahaplos siya sa kanyang batok na para bang kay bigat ng problema niya. "Ni hindi ko naiparehistro ang birth certificate ni
Kanina pa gising si Enrico but his eyes were half open. Nakatitig siya kay Nadia. He was fantasizing her beautiful and innocent face. Ngunit may nangistorbo sa kanya. Si Nenita. Si Nadia ang unang umiwas ng tingin. Para siyang mapapaso sa klase ng titig ni Enrico sa kanya. Naiilang rin siya kasi iba ang kanyang naiisip. Na baka pinagnanasaan na siya ni Enrico sa kanyang isipan. Napansin ni Enrico na naiilang ang dalaga kaya umakto ito ng normal nang sa ganun mawala ang pagkailang sa kanya ni Nadia. Hindi niya tinapunan ng tingin ang dalaga nang tumayo siya at nagtungo sa kusina upang kumain nang humilab ang kanyang sikmura. Sakto at nakaluto na si Nenita kaya nauna na siyang kumain. Inaantok rin kasi siya at pagod sa buong maghapon sa munisipyo. Napanguso na sinundan ng tingin ni Nadia si Enrico na paakyat sa hagdan. Galing ito sa kusina. Ni hindi man lang siya nito kinausap o nilapitan ang anak bago pumanhik sa itaas. 'Baka pagod lang. 'Sa isip niya at muling itinuon ang atensyon
Lumipas ang mga araw unti-unti ng natanggap ni Nadia na ang kanyang pamangkin ay kabilang na sa pamilyang Montefalco. Sa pamamahay na ito wala siyang ugnayan sa bata kundi isang yaya at hindi bilang tita nito. Magka ugnay lang sila sa dugo ngunit hindi sa karapatan. Naging madalang nalang ang pagbisita ng mga kuya niya at bayaw kaya ang buong pag aalaga sa bata ay si Nadia. Madalas rin siyang umaalis para pagtuunan ang mga negosyong hawak niya at isa na ang DZM. Pressure iyon para kay Enrico dahil natatakot siyang magkamali, natatakot siyang mabigo ang mga taong umaasa sa kanya lalo na sa kanyang Ama na mataas ang expectation nito sa kanya. Isang linggo na siyang pagod at stess. Dumagdag pa sa kanyang iniisip ang pagkahumaling kay Nadia. Para maiwasan ang pagkabuhay ng katawang lupa ni Enrico, iniiwasan niya si Nadia. Madalang niya lang ito kinakausap. At uuwi siya sa gabi na tulog na ang dalaga. Pero naging mahirap sa kanya ang ganoong senaryo. Aminin niya man o hindi, nasasabik p
Unang gabi na sa kanyang silid matutulog ang kanyang pamangkin. Ito rin ang unang gabi na hindi siya makatulog ng maayos dahil sa pag o-overthink. Ang dami niyang what if. Naglagay pa siya ng bell sa likod ng pintuan para ma alarma siya kung mayroon mang papasok sa kanyang kwarto. Ngunit sa unang gabi, walang Enrico na sumilip doon. Naging kampante siya lalo na nang ibalita sa kanya ni Nenita na tuwing madaling araw na nakakauwi si Enrico at lasing pa ito. Kaya sa ikalawang gabi hindi siya nabahala na siya ay makatulog ng mahimbing. Ngunit naroon parin ang pag iingat kung sakali. Buong linggo na hindi nakita ni Enrico si Nadia. Pati ang kanyang anak na walang kamuwang-muwang ay nadamay dahil sa kagagawan niyang pag iwas dito. Paano ba naman kasi, hindi niya ito sinisilip sa silid ni Nadia simula ng lumipat ito doon sa pagtulog. Wala rin siya buong araw sa mansyon. He overworked his self all day. At didiretso sa Thumbayan sa gabi para ilunod ang sarili sa alak nang sa ganun sa kanyan
Hindi nakatulog si Enrico nang makabalik siya sa kanyang silid. Hindi parin mawala sa kanyang isipan at hindi parin siya makapaniwala sa kanyang ginawa kay Nadia. He kissed and touched Nadia. Hindi lang simpleng halik at hawak, but he touched her and kissed her in a romantic way. Hindi siya ganoon pagdating sa usapang pagtatalik. Ngunit tanging kay Nadia niya lang iyon ginawa at hindi niya alam kung bakit. Nagkusa ang kanyang mga kamay. Nagkaisa ang kanyang isip at gusto na halikan ang dalaga. At ang ikinagulat niya pa na siya ang naka una sa dalaga. Ini-expect niya kasi na gaya ng ibang babaeng nagalaw niya may karanasan na rin si Nadia. Pero hindi. At hinayaan pa siya ng dalaga na ipaubaya ang sarili nito sa kanya ng walang pagdadalawang-isip. Umakto ng normal si Nadia na para bang walang nangyari sa pagitan nilang dalawa ni Enrico. Baka may makahalata, ano pa ang masabi sa kanya ng mga kasambahay dito lalo na si Nenita na walang sawa na nagpapayo sa kanya. Tapos na siyang mali
Gabi na nang magising si Nadia. Hindi na gaanong masakit ang ibaba niya ngunit mainit parin siya. Akma siyang bababa sa kama nang makitang may pagkain na nakapatong sa ibabaw ng mesa at may sulat na nakalakip doon. "Ako na ang bahala sa anak ko ngayong gabi. Make sure na bukas wala ka ng lagnat baka mahawa sayo ang bata. "Kiligin na sana siya ngunit parang pinaparating ng sulat na kailangan niyang gumaling dahil may bata na maapektuhan sa sakit niya, hindi dahil may malasakit siya. Inubos niya lahat ng pagkain at uminom ng gamot bago natulog ulit. Wala rin siyang gana na bumangon matapos mabasa ang sulat na galing kay Enrico. Kinabukasan maayos na ang kanyang pakiramdam. Wala ng masakit sa kanya. Nakatulong ang ginawang hot compress ni Enrico sa ibaba niya. Nang kapain niya iyon hindi na rin iyon namamaga. Kahapon kasi parang nilamog siya. Humugot muna siya ng isang malalim na paghinga bago kumatok ng tatlong beses saka pinihit ang pinto sa kwarto ni Enrico. Kaagad na nagtagpo
Ganoon siya kabilis na inlove kay Enrico. Isang buwan mahigit palang niyang nakilala at nakasama ang binta ngunit nahulog na kaagad ang puso niya dito. Sa dami ng lalaki bakit si Enrico pa? Bakit doon pa siya nagkagusto sa taong sinusumpa niya? Ito ba ang karma sa kasalanang ginawa niya sa binata? Isang linggo na ang nakalipas mula nang mapagtanto niya sa sarili na may gusto siya kay Enrico. Isang linggo niya rin hindi nakakausap ng maayos ang lalaki. Minsan lang sila mapang abot dalawa. Tipid rin ang bawat salita na binibitawan niya kapag kinakausap siya ni Enrico. "Wala ka ng magagawa, nagmahal ka ng babaero, e, " aniya sa sarili. Kanina pa siya nakatulala sa kawalan. Naka upo lang siya sa harap ng crib ni Baby Gio habang mahimbing na natutulog ang bata doon. Ang pagbabago ni Nadia ay napansin ni Enrico. Nais niya itong kausapin ng masinsinan ngunit wala pa siyang sapat na oras at lakas para harapin ang dalaga. Nagkaroon rin ng problema sa palayan niya at ito ang kinakaharap ni
Palaisipan kay Enrico ang narinig niya kay Nadia kanina. Malinaw niyang narinig ang katagang iyon. At iniisip niya ngayon na baka kilala nga ni Nadia ang Ina ng kanyang anak.Nalilito siya kung alin ang paniwalaan, kung iyon bang narinig niyang unang sinabi ni Nadia o iyong sagot nito na baka nagkamali nga lang siya ng pandinig. Imposible naman kasi na kilala ni Nadia ang Ina ng kanyang anak. Napasandal si Enrico sa likod ng upuan at napahilot ng sintido. Pero paano nga kung totoo na may ugnayan si Nadia at ng Ina ng kanyang anak? Tumayo siya at nagtimpla ng kape. Hindi siya maka fucos sa ginagawa dahil iyon ang laman ng kanyang isip. Kailangan nang matapos itong ginagawa niya dahil ilang araw na itong nakatingga sa kanya. Mga bagong design ng damit iyon na pinapasuri sa kanya bago iakyat sa board at mapagdesisyunan kung pasok ba ito sa top trend na i-release sa publiko. At nahihirapan siya dahil kaunti lang ang kaalaman niya sa bagay na ito. "Alam ko may kailangan ka kaya ka napa