Chapter 4

“So, anong plano ninyong dalawa? Do you already have a date in mind?” panimula ni Juancho sa usapan ng nasa kalaghatian na sila ng paghahapunan.

Nagkatinginan naman silang dalawa ni Penelope at parehong nawalan ng imik.

Now that they were asking about the details of their wedding, everything is happening for real. Totoong ikakasal na sila at hindi na sila makakaatras pa.

Subalit, wala pa naman silang napag-uusapan ni Penelope tungkol sa bagay na iyon. Ni hindi pa nito sinasabi ang desisyon nito tungkol sa proposal na iniaalok niya.

But they both knew their parents. They both knew that they will definitely rush them.

Tingin pa lang ni Timothy sa kanyang ama, alam niyang excited na ito sa nalalapit na merger ng mga kompanya nila. At napansin niyang ganoon din si Juancho Valencia.

Nais n’ya na lang mapailing sa sarili sa mga sandaling iyon.

“Ah… Kumpadre… Hindi ba mas mainam na engagement party muna ang pag-usapan natin? And then, bahala na sila to plan on their wedding,” salo ni Augusto ng parehong hindi sila sumagot.

“Oo nga naman, Juancho. Pabayaan na natin sila,” mabilis na sang-ayon ni Felomina. “I’m sure hindi naman tayo maghihintay ng matagal sa announcement nila. Di ba mga anak?”

Sabay naman silang nagpilit na ngumiti at tumango sa mga ito.

“Don’t worry, Dad… Tito… Tita… Sasabihan agad namin kayo kapag napag-usapan na naming dalawa ang tungkol d'yan. Sa ngayon, mas maganda siguro kung sundin muna natin ang sinasabi ni Dad. Engagement muna, right Penny?” malambing na wika niya sa katabing dalaga.

Bahagya naman itong natigilan bago nakuhang tumango.

“That’s a better idea,” anito at pailalim s’yang sinulyapan.

“So, how about choosing the rings?” hindi pa rin tumitigil sa pangingialam na tanong ng ama ni Penelope.

“Huwag n’yo na ring problemahin iyon. That’s my job anyway. Siguro ang mga guests na lang ang asikasuhin ninyo, dahil alam kong iyon ang mas importante sa ngayon,” suhestyon niya sa mga ito.

Tumango naman ang tatlo.

“Oo nga naman, Kumpadre.” Sabi pa ng ama niya. “We have to schedule the engagement next week. Kailangang maipaalam din ito kaagad sa publiko. Ano sa tingin mo?”

“Walang problema sa bagay na iyan, Kumpadre. Madaling gawan iyan ng paraan. Bukas na bukas din ay magpapalathala tayo sa dyaryo tungkol sa engagement nang dalawa. Then we will find a venue and plan some other details,” ani Juancho.

“I better suggest na sa amin na lang ganapin ang engagement party.” Augusto said.

“That’s a good idea!” mabilis na sang-ayon ni Juancho na kaylapad ng mga ngiti.

Nagpatuloy ang kanilang mga magulang sa pagpaplano ng mga ito, habang pareho lang silang tahimik sa pagkain ni Penelope.

Napuna niyang parang lumilipad ang isip ng dalaga. Ni hindi nito halos ginagalaw ang pagkain sa plato nito. She was also biting hard her lower lip na parang nagpipigil itong huwag maiyak.

Hindi na s’ya nakatiis. He leaned towards her and whispered, “Will you smile a bit?” utos niya rito. “Huwag mong ipahalata sa kanila na para bang katapusan na ng mundo,” dagdag pa niya.

Pinanlakihan lang siya nito ng mga mata at nanatiling walang kibo.

**

Mabilis na umakyat sa kanyang silid si Penelope pagkatapos makaalis ng kanilang mga bisita. Padapang ibinagsak niya ang sarili sa kama at nanatili sa ganoong posisyon ng ilang sandali. Pagkuwa’y naupo siya at inabot ang kanyang telepono.

“Adam…?” aniya sa gumagaralgal na tinig.

“Babe? May problema ba?” nag-aalalang tanong nito ng mahimigang tila maiiyak na s’ya.

“We need to talk.” Mahinang sabi niya.

“About what?”

“You and me…”

“About us? Bakit? Anong problema sa ‘tin?” magkakasunod na tanong nito.

Huminga s’ya ng malalim.

“Ayokong bukas mabigla ka kapag nabasa mo ito sa dyaryo, kaya gusto ko ng sabihin iyon sa ‘yo ngayo pa lang…” simula niya at muli’y huminga ng malalim.

“What is it? Tell me… huwag mo na akong pakabahin pa nang husto,” naguguluhang sabi nito.

“I’m getting married and we need to end this now,” naluluhang wika niya.

“Wait, what…!? What did you say!?” gulat na gulat na tanong nito sa malakas na tinig. Narinig pa niyang may kung anong naglaglagan sa sahig.

“I’m so sorry, Adam… But I am already engaged to someone else. Sorry kung ngayon ko lang ito nasabi sa ‘yo,”aniyang hindi na maipinta ang sakit na nadarama.

Kung pwede nga lang takasan ang lahat ng nangyayari iyon sa kanya, ginawa na niya. But she can’t do that to her parents. Hindi niya kayang talikuran basta-basta ang mga ito. Siya na lang ang mayroon sila at ganoon din naman s’ya sa mga ito.

Wala sa loob na napahikbi siya.

“Tell me this is not true, Penelope…” mariing wika ni Adam sa kabilang linya. “Kaya hindi mo ba ako magawang maipakilala sa kanila dahil dito? Because I was just a freelance artist at hindi kayang tumbasan ang kayamanan ninyo?” galit ng sabi nito.

Mabilis siyang umiling na parang nakikita nito. “No… that isn’t true. I love you more than you ever know, and you know that. Nito ko lang din nalaman na may kasunduan na sina Papa at ang ama ng mapapangasawa ko,” paliwanag niya rito.

“At pumayag ka ng gano-ganuon na lang?”

“I… I don’t know what to do. Hindi ko kayang suwayin sina Papa,” umiiyak ng sabi niya.

“But you have your own mind for God’s sake! You’re already twenty-four Penelope! Hindi ka na dapat pinangungunahan pa ng mga magulang m,” nagtatagis ang mga bagang na wika nito.

“I’m really sorry, Adam… I’m really sorry…” paulit-ulit na sabi niya.

“I thought they loved you? Pero bakit ganito ang ginagawa nila sa ‘yo? Bakit ka nila pinipilit sa isang bagay na hindi mo naman gusto? Ni hindi mo nga kilala ng lubusan ang kung sinumang lalaking iyon na pinili nila para sa ‘yo.”

Hindi siya makasagot. Kahit anong sabihin niya rito ay hindi na magbabago pa ang sitwasyon nila. She has to let him go kahit na gaano pa iyon kasakit.

Adam is her first boyfriend at dalawang taon na rin silang magkasintahan. Nakilala niya ito sa isang event ng kompanya nila. Isa ito sa mga artist na na-feature nila ang gawa.

At first, napansin niya noon na may pagka-aloof at pagka-reserved ang binata. Hindi ito mahilig makihalubilo sa ibang tao, kaya napukaw nito ang atensyon niya. She tried to talk to him pero panay iwas lang ito.

And then, one time, may natanggap siyang bulaklak. Ipinadala iyon sa kanyang opisina sa Valencia Telecom at sa pagtataka niya, walang sender na nakalagay doon. Ilang beses iyong naulit, hanggang sa ito mismo ang nagdala noon sa kanyang opisina na naka-anyong delivery boy.

Hindi niya makakalimutan ang araw na iyon. Hindi naman kasi kayang itago ng balat-kayo nito ang itsura ng lalaki. He’s tall, matangos ang ilong, mapupungay ang mga mata, maputi at mapupula ang mga labi.

In short… gwapo.

Mula noon inaya na siya nitong lumabas-labas sila, kaya nagkaroon siya ng pagkakataon na makilala ito ng lubusan. Adam is a very kindhearted man. Maalalahanin ito, magalang, at masipag.

Noong una sinabi nitong gusto siya nitong maging kaibigan, hanggang sa eventually ay nanligaw na rin ito. At hindi naman niya iyon pinatagal pa. Sinagot niya kaagad ang binata, because she really likes him na nauwi sa matinding pagmamahal niya rito.

Pero sabi nga nito, sa tinagal-tagal na nilang magkasintahan ay hindi pa niya ito naipakilala ni minsan sa mga magulang niya. Alam niyang siya rin ang may kasalanan kung bakit ganoon. Ilang beses na rin naman itong nagsabi na gusto nitong pormal na magpakilala sa mga magulang niya pero hindi siya pumayag. Natatakot siya sa sasabihin ng mga ito at ayaw niyang masaktan si Adam, kaya hindi niya magawang maipakilala ito sa ama't ina.

And that’s her biggest mistake. Kung sana noon pa man ay ipinakilala na niya ang binata sa mga magulang, hindi sana makakaisip ang mga ito na ipakasal siya sa isang estranghero. Na bukod sa pangit na ang ugali ay may pagka-sadista pa.

At hindi maiwasang mag-flash sa kanyang isipan ang itsura ni Timothy.

May kalaguan ang itim nitong buhok pero bumagay naman iyon dito. Palaging seryoso kung makatingin ang mapanuri nitong mga mata na may mahahaba at makakapal na pilik. Matangos din ang ilong nito at may kakiputan ang mapupulang mga labi na hindi yata sanay na ngumingiti. Mapusyaw ang kulay nito pero hindi naman gaanong kaputian. Tamang-tama lang iyon dito. Matangkad din ito at nasisiguro niyang papasa bilang isang basketball player.

Siguro kung sa ibang pagkakataon ay nagustuhan na niya ito. But she already knew who he really is, kaya malabo ng mangyari iyon.

“Penelope… Are you still there?” untag sa kanya ni Adam mula sa kabilang linya.

Suminghot s’ya at mabilis na pinahiran ang namasang mga pisngi.

“I’m so sorry, Adam… pero kailangan na nating tapusin ito. You'll see the announcement tomorrow kaya wala na akong magagawa pa,” muli ay hingi niya ng paumanhin dito.

“No…! No, Penelope. Hindi mo magagawa sa akin ito. Hindi ako makapapayag!” At nawala na ito sa kabilang linya.

Mariin naman s’yang napapikit kasabay ng malayang paglalandas ng mga luha sa kanyang mga mata.