Sa kotse palang kanina ay nag-decide na kami na sa The Green Garden Restaurant magpunta. Kaya naman pagkadating namin sa lugar ay wala na kaming time to appreciate the ambiance and design of the restaurant kasi natanaw na namin ang mga kaibigan ni Roberto na mukhang inip na inip na. Well sino ba naman kase ang hindi maiinip eh halos dalawang oras na kaming late nitong talipandas kong kasama.Mula sa labas ng restaurant ay pinakatitigan ko ang mga kaibigan ni Roberto na kikitain namin at halos lumuwa ang mga mata ko at kulang nalang magtatalong ako dito sa kinatatayuan ko pagkakita kay Casper."Is that Casper?" Tanong ko kay Roberto to make sure and he nodded."CASPER!" hindi ko na napigilan ang sarili ko na takbuhin ang distansya namin.Pagkarinig palang sa boses ko ay napatingin kaagad si Casper sa akin ng may ngiti na kaagad din naglaho at napalitan ng panlalaki ng mata dahil sa takot at pag-aalala."Jesus, Christelle don't run!" Hindi ko pinansin ang sinabi nito, nagpatuloy lang a
Metro General Hospital"Calm down bro, she's gonna be fine!" "Calm down? How can I do that bro when she's here unconscious and bleeding out!?" Hindi ko plano ang sigawan si Vozta dahil una sa lahat ay kaibigan ko ito at we've been thru a lot pero sadyang hindi ko lang maiwasan na mag-alala sa mag-ina ko."I understand that you are worried but she's gonna be fine." tinapik nito ang balikat ko at inalalayan akong umupo sa lounge."You don't understand bro, they're my everything, I can't lose them." nakakahiya man pero hindi ko na napigilan ang mapaluha dahil sa sobrang pag-aalalang nararamdaman ko ngayon."You're not gonna lose them, remember when you ask me to look after her?" napaisip ako at saka ko lang naalala na ang dahilan kung bakit nasa CRDL si Vozta ay dahil yun sa'kin.Tumango ako "Nagtaka nga ako nung time na yun kung bakit gusto mo siyang pabantayan e napakatapang na tao ni Christelle at napakalakas niya, kaya huwag kang mag-alala dahil walang mangyayaring masama sa kanila
A day after I got out from the hospital Lucas and Roberto started acting weird for the reason I don't know, kapag tinatanong ko naman sila ay umiiling lang ang mga ito. "Hey Lucas!" panimula ko palang sana sa sasabihin ko pero nagpaalam na ito na aalis, kesyo may pupuntahan daw itong importante.Napabuntong hininga ako at nag-scroll sa facebook, I don't usually use facebook pero may nagtutulak sa'kin gamitin ito ngayon. I was busy scrolling when a knock on my door startle me, before I got up to open the door and put my phone down, I caught a glimpse of Lucas and Roberto's name."Are you Christelle Ramona De Leon?" pagkabukas ko ng pinto ay nabungaran ko ang dalawang unipormadong pulis."Come on in officer." niluwagan ko pagkakabukas ng pinto at inanyayahan ang mga ito na pumasok.Pagkapasok ng mga pulis sa loob ng bahay ay nakita ko ang isa sa mga ito na iginala ang tingin sa kabuuan ng sala at kita ko ang pagkamangha sa mata nito."My name is Christelle Ramona De Leon, sir." inalis
Isang oras na kaming nandito sa pulis station pero hanggang ngayon ay wala pa din nag-aayos ng case namin. Ang sabi ng pulis sa'min ay may kakausap pa daw sa'min na importanteng tao pero hanggang ngayon ay wala pa naman akong nakikitang importanteng tao."Sir hanggang anong oras pa ba kami dito?" mukhang hindi lang ako ang nakakaramdam ng pagkainip dahil maging si Lucas yata ay naiinip na din dahil nagtanong na ito."Masyado ka namang mainipin!" said the amused voice of the girl I despise the most."Sa lahat naman ng pwedeng makita bakit ikaw pa?" Lucas retort and I can see his stare bore into her."Tch!" ingos nito.bago umupo sa harapan naming dalawa ni Lucas."Hello guys!" binati kami nito na para bang wala kami sa presinto at hindi niya kami idinedemanda.Napasimangot ako sa nakangiti nitong mukha bago ako bumaling sa pulis na mag-interview sa'min."Sir sino po ba yung importanteng tao na hinihintay natin?" "Ayan na yung isa pa nating hinintay." sagot nung pulis at saka itinuro si
Lumipas ang isang linggo at nanatiling naka-kulong si Roberto at Lucas hindi ko alam kung anong ginawa ni Glacier para mapigilan ang pag-bail namin para makalabas ang dalawa, dagdag pa yung women's desk na isa sa mga nagpapahirap sa'min.Today is the eighth day na nasa police station sila habang ako ay papunta sa tanggapan ng mga kababaihan para makipag-ayos.Sa nagdaan na isang linggo hindi nawala sa isip ko ang kondisyon ni Glacier na-discuss ko na din ito sa Mommy ni Roberto at labis ang ginawa nitong pagtutol na umabot pa sa hindi nito pagpansin sa'kin ng ilang araw.Sobrang hirap dahil kami nalang yung magkaramay pero hindi pa kami nagpapansinan kaya naman nagpakumbaba na ako at ipinaliwanag ang lahat ng plano ko. After hearing my plans she agreed but only if we're out of options so this meeting with women's desk are our second to the last option, hindi na kasi uubra yung sa abogado."Let's go?" Mom asked napatigil ako sa malalim na pag-iisip ng marinig ko ang boses ni Mommy. I
We arrived at manila police district exactly one hour after we left the women's desk building."Are we going to say to them about what happen at women's desk?" I ask Mom habang naglalakad kami sa hallway ng police station."Yes, we need to inform them lalo na yung plano dahil mukhang mahihirapan tayo na kalabanin ang mga iyon." said Mom.Patuloy kami sa pag-uusap tumigil lang kami nung makarating na kami sa frontdesk ng police station."Yes Ma'am?" ask the police office na nakaupo sa likod ng lamesa."We're here to visit Roberto and Lucas." I said to the police officer"Ma'am pwede na po kayong dumiretso sa room na iyon." tinignan ko ang room na tinuturo nung police.Nagpasalamat muna kami bago kami sabay na naglakad ni Mommy papunta dun. Sa labas palang ay dinig ko na ang boses ng dalawa habang masayang nag-kukwentuhan. Kumatok muna ako bago ko tuluyang binuksan ang pinto, gulat na napabaling sa gawi namin ang dalawa pero pagkakita palang sa'kin ni Roberto ay tinakbo na nito ang dist
Back to Christelle Point of ViewPagdating namin sa bahay ay hindi ko na makuhang magsalita, pakiramdam ko ay kinain na ng lungkot at pangungulila ang buong lakas maging ang kakayahan kong mag-usal ng kahit na ano."Christelle do you want to eat somethin?" Roberto's mom ask but I remained silent."Darating sila Roana at Sancia dito para bisitahin tayo." tumango lang ako sa sinabi nito. "Can I go to bed?" tanong ko ng hindi ito tinitignan. Hindi ko na din hinintay ang sagot nito tumalikod na ako para umakyat sa kwarto at mamahinga. I feel bad for her she's just trying to cheer me up pero hindi ko talaga kaya.Nasa kalahatian na ako ng hagdanan ng magsimulang bumuhos ang luha ko, kinagat ko ang labi ko para mapigilan ang paghagulhol dahil ayaw kong marinig ito ng Mommy ni Roberto masyado na itong maraming pinagdadaanang problema para dumagdag pa ako.Nang makarating ako sa kwarto ay iginala ko ang paningin sa bawat sulok nito, at sa bawat parte na madapuan ng paningin ko ay napapangiti
"No!" Sigaw ko ng tuluyan ng makalayo ang kotse na sinasakyan nila Christelle."Man let's go inside!" Narinig ko ang kalmadong boses ni Lucas mula sa likuran ko. Napatingin ako dito at nilalamon ako ng inis pagkakita sa kalmado nitong mukha."Why are you so calm? Christelle just left damn it!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na sigawan ito dahil iba ang ine-expect ko na magiging reaction nito kapag nalaman na iniwan na ako ni Christelle."What? You want me to throw some tantrums?" Hindi makapaniwalang tanong nito. Mas lalong uminit ang ulo ko pagkarinig sa sinagot nito."Do you really care for her and our baby!?" Ang kalmado nitong expression ay napalitan ng galit at ang mga nakakakilabot na tingin nito ay pumukol sa'kin."Don't question my care for them kase isang dekada kong inalagaan si Christelle nung iniwan mo siya at pinagtangkaan siyang patayin, wala ka sa tabi niya everytime na babangungutin siya ng mga nangyari sa kanya, wala ka sa tabi niya nung nawala ang una niyong a
Christelle Point of view"Roberto Christofer get back here!" sigaw ko nang makita kong palabas na ang anak ko sa front door.Abala ako sa paglilinis ng mga nakakalat nitong laruan ng makaisip ito ng kalokohan.Ngumisi sa'kin ang anak ko at tuluyan ng binuksan ang pintuan at lumabas ng bahay."ROBERTO!" sigaw ko sa asawa ko na hindi ko alam kung nasaan ng parte ng bahay.Ilang minuto na ang lumipas ay hindi pa din lumalabas si Roberto kaya naman sinundan ko na ang anak namin dahil baka kung mapano na ito. Though hindi ko inaalala kung makakalabas ito dahil hindi naman mangyayari yun kasi naka-lock ang gate ng bakuran namin."RC, where are you!?" sigaw ko habang ginagala ko ang paningin ko sa buong bakuran, pero hindi ko makita ang anak ko."Roberto!" I called out my husband and just like my son hindi ko din mahanap ang ama nito.Where did they go? Tanong ko sa sarili ko habang umiiling at nagdesisyon na umikot sa buong kabahayan.I was about to give up pero bigla kong naalala na may mi
Six months laterChristelle Point of View"Male-late na tayo sa church! Baka isipin ni Roberto na hindi na ako sisipot" Sigaw ko na naiinip dahil ang tagal kumilos ng mga kasama ko."Hayaan mo si Roberto, busy pa tayo dito oh." giit ni Roana at itinuro ang mga make up na nasa harapan ng salamin.I rolled my eyes at them kasi kanina pa kami nagme-make up hindi na kami matapos-tapos."We've been doing this for hours!" Sancia exclaimed na nagpairap kay Roana."You're so overreacting cousin kaya hindi ka inaalok ng kasal ni Lucas eh." imbes na mainis ay lumungkot ang mga mata ni Sancia pagkarinig sa pang-aasar ng pinsan nito."Okay lang ba kayo ni Lucas, Sanc?" nag-aalalang tanong ko. I hate seeing Sancia like this normally hindi siya naaapektuhan ng mga pang-aasar pero off ata ang topic na may kinalaman kay Lucas."Yeah, we're good." simpleng sagot nito at binalingan na si Roana. "Roana, tama na yan pagpapaganda mo at tara na!" sigaw nito kay Roana habang nakatingin sa mga make up.Nagbu
Roberto point of viewSabihin mo na namamalikmata lang ako? Sabihin mo na hindi totoo itong nakikita ko!? Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, malalim ang paghinga ko at ramdam ko ang unti-unting pagdilim ng paningin ko habang nakatingin ako sa asawa ko na walang malay sa bisig ko."Lucas take her!" hindi ko na makilala ang boses ko nang tawagin ko si Lucas para kunin si Christelle sa'kin."You're gonna pay for this!" binalingan ko ng tingin ang lalaki na nanakit kay Christelle at tuluyan ko ng nakalimutan ang lahat ng makita ko itong nakangisi sa'kin. Tinakbo ko ang distansya namin at nung makalapit na ako dito ay inundayan ko ito ng suntok na hindi nito naiwasan or more like sinadya nitong hindi iwasan. Napalupagi ito sa sahig na ginamit kong pagkakataon para kubabawan ito at pagsusuntukin."You have no right to hurt my wife and put her life in danger!" sigaw ko habang galit na pinapaulanan ng suntok sa mukha ang lalaki. "Bro stop! You'll kill him." naramdaman ko ang mahigpi
Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa sama ng pakiramdam ko."Christelle are you okay?" Ang nag-aalalang tanong ng mommy ni Roberto. I tried looking for her but it feels like my vision got blinded pero ang kaibahan lang ay nakikita ko ang kapaligiran tanging yung mommy lang ni Roberto ang hindi ko makita."Where are you Mom!?" I ask nervously at nagsimula na din akong i-angat ang kamay ko para kapain ito."I'm here!" Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko ang boses ni Mommy at ng mahawakan ko ang kamay nito. "What's wrong?" Para akong hinatak pabalik sa kasalukuyan at yung pansamantalang pagkawala ng paningin ko ay bigla nalang nagbalik.Pinakatitigan ko ang nag-aalalang mukha ni Mommy. "I've got blinded." Sambit ko at mas lalong lumala ang pag-aalala nito."Tatawagin ko lang ang doctor!" Tumango ako dito.Nang makalabas si Mommy ay pinikit-pikit ko ang mga mata ko para tignan kung mawawala ulit ang paningin ko pero walang nagbago, huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili
"Damn those idiot, anong alam nila sa nararamdaman ko!" Galit na usal ko habang nakatingin ako sa numero na dina-dial ko. Pagkatapos kong magtatakbo para layasan ang mga talipandas na iyon ay dinala ako ng mga paa ko sa katapat na park ng building ng CRDL. At habang bakatambay ako dito sa park ay naisip ko na tapusin na ang lahat kaya naman ito ako ngayon at hinihintay ang pagsagot ng tawag ng nasa kabilang linya."Damn Kristoff answer the damn phone!" Inis na wika ko habang mahigpit na nakahawak sa cellphone ko na sumasabay yata sa init ng ulo ko.Hindi ko alam kung may isang oras na ba ang lumipas basta ang alam ko lang ay naririnig ko na ang baritonong boses ng nasa kabilang linya na nagtatanong kung ano ang kailangan ko."I need your help." Sambit ko. Alam ko na napapairap na ito sa kawalan at iniisip na nitong napakatanga ko."Alam ko na kailangan mo ang tulong ko dahil hindi ka tatawag dito ng wala kang kailangan, ang tanong ko ay kung anong klase ng tulong ang kailangan mo." I
"Let's talk about the merger of the company!" sa sinabi ko ay pansamantalang natahimik ang mga tao sa loob ng conference room na kalaunan ay nagbago din dahil nagkanya-kanya na ng saloobin ang mga nasa loob. Mayroong mga sang-ayon sa sinabi ko kagaya nalang ni Kletz."That's a good idea, mas mag-eexpand ang company maging ang nasasakupan nito." sambit ni Kletz na sinang-ayunan nina De Vera at Vozta."Sang-ayon din ako kasi makakatulong ito na mapigilan ang pagbagsak ng mga company dahil sa issue na kinakaharap natin." Katulad ni Kletz ay sumang-ayon din si Soriano, isa sa mga matanda at matagal ng investor sa company ko.Pero kung mayroong sang-ayon meron din naman yung masyado ang ginagawang pagtutol na akala mo ba ay nakataya na ang mga buhay nila kagaya nalang si Bolivia na isa sa mga investor ko."Totoo naman na makakatulong ito para mapigilan ang pagbagsak ng company pero may downside pa din ang merger na gusto niyong mangyari dahil maguguluhan ang tao lalo na ang mga matagal na
"What did you say!?" ngumisi si Amanda sa sabay na tanong namin ni Roberto pero hindi ito nagsalita sa halip ay hinila nito ang isang upuan at saka prenteng naupo dun."Amanda!" mapanganib na tawag ni Roberto dito pero ngumisi lang ito."Chill Roberto!" mapaglarong ani nito at saka humalakhak."Kumusta, Amanda?" hindi ko alam kung bakit naluluha ako ngayon na nasa harapan ko ito at masaya."Okay na okay, staying at that place is somehow clear my mind." sagot nito habang matiim na nakatitig sa'kin."Good to hear that, by the way I never had the chance to apologize to you." mukhang naintindihan nito ang sinasabi ko dahil umiling ito at matamis na ngumiti."You don't need to apologize because you done nothing wrong, ako yung dapat na humingi ng tawad sa'yo dahil nasaktan kita at ng dahil sa'kin nawala yung unang anak mo." tumulo ang luha ko pagkatapos magsalita ni Amanda."Sobrang tagal na nun, siguro dapat na nating kalimutan ang nakaraan at magsimula na tayo ng panibagong buhay." ani k
Premiere Medical Center Christelle point of viewIsang oras ng hindi matigil ang cellphone namin sa pagtunog. Maya't-mayang may tumatawag kagaya nalang ngayon kakatapos ko lang kausapin si Kikay na nangungumusta at nagtatanong tungkol sa issue, may tumatawag na naman sa phone ko.Tinignan ko muna ang screen ng phone ko at ng makitang si Monica ang tumatawag ay hindi na ako nagdalawang isip na sagutin ito. "Hello, Monica?" Nakarinig ako ng maraming ingay sa kabilang linya, ingay na nagkakagulo. Kumunot ang noo ko, "Monica?" "Where is our ceo? Dapat siya ang nag-aayos ng mga ganitong problema, hindi ikaw dahil wala kang alam sa bagay na ito dahil secretary ka lang!" sigaw ni Gilomino Rustan.Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo sa ulo ko at bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay sumigaw na ako. "Monica, give him that fucking phone!" "Sige" mahinang sagot ni Monica at dinig ko na sinabi nito kay Gilomino Rustan na kakausapin ko ito."May problema ka ba sa pagiging missing in action
Premiere Medical CenterRoberto point of viewFive hours laterNakatayo lang ako dito sa loob ng kwarto sa tabi ng pintuan habang tahimik na naghihintay na matapos ang ginagawa ng doctor. Kanina pa ito kapa ng kapa sa tiyan ni Christelle tapos iiling."What's wrong with my wife doc?" Nag-aalalang tanong ko habang nakatingin sa asawa ko."She's fine, tho any moment pwede na siyang manganak and we need to do it via C-Section." sambit ng doctor. "Pwede ko po ba malaman kung kailan po siya i-cs?" tanong ko sa doctor."One of these days pwede na siyang i-cs pero ngayon kailangan niya munang magpahinga, mas mabuti kung mag-stay na siya dito sa hospital, papaasikaso ko nalang sa mga nurse ang kwarto na lilipatan ng pasyente." paliwanag ng doctor bago tuluyang nagpaalam. Nagpasalamat muna ako dito bago ito tuluyang makaalis.Tinapunan ko muna ng tingin si Christelle bago ako tumalikod para kausapin si Mommy. Pagkalabas ko ay naabutan ko si Tito Spencer tatay ni Sancia, si Mommy, Roana at si