Sa kotse palang kanina ay nag-decide na kami na sa The Green Garden Restaurant magpunta. Kaya naman pagkadating namin sa lugar ay wala na kaming time to appreciate the ambiance and design of the restaurant kasi natanaw na namin ang mga kaibigan ni Roberto na mukhang inip na inip na. Well sino ba naman kase ang hindi maiinip eh halos dalawang oras na kaming late nitong talipandas kong kasama.Mula sa labas ng restaurant ay pinakatitigan ko ang mga kaibigan ni Roberto na kikitain namin at halos lumuwa ang mga mata ko at kulang nalang magtatalong ako dito sa kinatatayuan ko pagkakita kay Casper."Is that Casper?" Tanong ko kay Roberto to make sure and he nodded."CASPER!" hindi ko na napigilan ang sarili ko na takbuhin ang distansya namin.Pagkarinig palang sa boses ko ay napatingin kaagad si Casper sa akin ng may ngiti na kaagad din naglaho at napalitan ng panlalaki ng mata dahil sa takot at pag-aalala."Jesus, Christelle don't run!" Hindi ko pinansin ang sinabi nito, nagpatuloy lang a
Metro General Hospital"Calm down bro, she's gonna be fine!" "Calm down? How can I do that bro when she's here unconscious and bleeding out!?" Hindi ko plano ang sigawan si Vozta dahil una sa lahat ay kaibigan ko ito at we've been thru a lot pero sadyang hindi ko lang maiwasan na mag-alala sa mag-ina ko."I understand that you are worried but she's gonna be fine." tinapik nito ang balikat ko at inalalayan akong umupo sa lounge."You don't understand bro, they're my everything, I can't lose them." nakakahiya man pero hindi ko na napigilan ang mapaluha dahil sa sobrang pag-aalalang nararamdaman ko ngayon."You're not gonna lose them, remember when you ask me to look after her?" napaisip ako at saka ko lang naalala na ang dahilan kung bakit nasa CRDL si Vozta ay dahil yun sa'kin.Tumango ako "Nagtaka nga ako nung time na yun kung bakit gusto mo siyang pabantayan e napakatapang na tao ni Christelle at napakalakas niya, kaya huwag kang mag-alala dahil walang mangyayaring masama sa kanila
A day after I got out from the hospital Lucas and Roberto started acting weird for the reason I don't know, kapag tinatanong ko naman sila ay umiiling lang ang mga ito. "Hey Lucas!" panimula ko palang sana sa sasabihin ko pero nagpaalam na ito na aalis, kesyo may pupuntahan daw itong importante.Napabuntong hininga ako at nag-scroll sa facebook, I don't usually use facebook pero may nagtutulak sa'kin gamitin ito ngayon. I was busy scrolling when a knock on my door startle me, before I got up to open the door and put my phone down, I caught a glimpse of Lucas and Roberto's name."Are you Christelle Ramona De Leon?" pagkabukas ko ng pinto ay nabungaran ko ang dalawang unipormadong pulis."Come on in officer." niluwagan ko pagkakabukas ng pinto at inanyayahan ang mga ito na pumasok.Pagkapasok ng mga pulis sa loob ng bahay ay nakita ko ang isa sa mga ito na iginala ang tingin sa kabuuan ng sala at kita ko ang pagkamangha sa mata nito."My name is Christelle Ramona De Leon, sir." inalis
Isang oras na kaming nandito sa pulis station pero hanggang ngayon ay wala pa din nag-aayos ng case namin. Ang sabi ng pulis sa'min ay may kakausap pa daw sa'min na importanteng tao pero hanggang ngayon ay wala pa naman akong nakikitang importanteng tao."Sir hanggang anong oras pa ba kami dito?" mukhang hindi lang ako ang nakakaramdam ng pagkainip dahil maging si Lucas yata ay naiinip na din dahil nagtanong na ito."Masyado ka namang mainipin!" said the amused voice of the girl I despise the most."Sa lahat naman ng pwedeng makita bakit ikaw pa?" Lucas retort and I can see his stare bore into her."Tch!" ingos nito.bago umupo sa harapan naming dalawa ni Lucas."Hello guys!" binati kami nito na para bang wala kami sa presinto at hindi niya kami idinedemanda.Napasimangot ako sa nakangiti nitong mukha bago ako bumaling sa pulis na mag-interview sa'min."Sir sino po ba yung importanteng tao na hinihintay natin?" "Ayan na yung isa pa nating hinintay." sagot nung pulis at saka itinuro si
Lumipas ang isang linggo at nanatiling naka-kulong si Roberto at Lucas hindi ko alam kung anong ginawa ni Glacier para mapigilan ang pag-bail namin para makalabas ang dalawa, dagdag pa yung women's desk na isa sa mga nagpapahirap sa'min.Today is the eighth day na nasa police station sila habang ako ay papunta sa tanggapan ng mga kababaihan para makipag-ayos.Sa nagdaan na isang linggo hindi nawala sa isip ko ang kondisyon ni Glacier na-discuss ko na din ito sa Mommy ni Roberto at labis ang ginawa nitong pagtutol na umabot pa sa hindi nito pagpansin sa'kin ng ilang araw.Sobrang hirap dahil kami nalang yung magkaramay pero hindi pa kami nagpapansinan kaya naman nagpakumbaba na ako at ipinaliwanag ang lahat ng plano ko. After hearing my plans she agreed but only if we're out of options so this meeting with women's desk are our second to the last option, hindi na kasi uubra yung sa abogado."Let's go?" Mom asked napatigil ako sa malalim na pag-iisip ng marinig ko ang boses ni Mommy. I
We arrived at manila police district exactly one hour after we left the women's desk building."Are we going to say to them about what happen at women's desk?" I ask Mom habang naglalakad kami sa hallway ng police station."Yes, we need to inform them lalo na yung plano dahil mukhang mahihirapan tayo na kalabanin ang mga iyon." said Mom.Patuloy kami sa pag-uusap tumigil lang kami nung makarating na kami sa frontdesk ng police station."Yes Ma'am?" ask the police office na nakaupo sa likod ng lamesa."We're here to visit Roberto and Lucas." I said to the police officer"Ma'am pwede na po kayong dumiretso sa room na iyon." tinignan ko ang room na tinuturo nung police.Nagpasalamat muna kami bago kami sabay na naglakad ni Mommy papunta dun. Sa labas palang ay dinig ko na ang boses ng dalawa habang masayang nag-kukwentuhan. Kumatok muna ako bago ko tuluyang binuksan ang pinto, gulat na napabaling sa gawi namin ang dalawa pero pagkakita palang sa'kin ni Roberto ay tinakbo na nito ang dist
Back to Christelle Point of ViewPagdating namin sa bahay ay hindi ko na makuhang magsalita, pakiramdam ko ay kinain na ng lungkot at pangungulila ang buong lakas maging ang kakayahan kong mag-usal ng kahit na ano."Christelle do you want to eat somethin?" Roberto's mom ask but I remained silent."Darating sila Roana at Sancia dito para bisitahin tayo." tumango lang ako sa sinabi nito. "Can I go to bed?" tanong ko ng hindi ito tinitignan. Hindi ko na din hinintay ang sagot nito tumalikod na ako para umakyat sa kwarto at mamahinga. I feel bad for her she's just trying to cheer me up pero hindi ko talaga kaya.Nasa kalahatian na ako ng hagdanan ng magsimulang bumuhos ang luha ko, kinagat ko ang labi ko para mapigilan ang paghagulhol dahil ayaw kong marinig ito ng Mommy ni Roberto masyado na itong maraming pinagdadaanang problema para dumagdag pa ako.Nang makarating ako sa kwarto ay iginala ko ang paningin sa bawat sulok nito, at sa bawat parte na madapuan ng paningin ko ay napapangiti
"No!" Sigaw ko ng tuluyan ng makalayo ang kotse na sinasakyan nila Christelle."Man let's go inside!" Narinig ko ang kalmadong boses ni Lucas mula sa likuran ko. Napatingin ako dito at nilalamon ako ng inis pagkakita sa kalmado nitong mukha."Why are you so calm? Christelle just left damn it!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na sigawan ito dahil iba ang ine-expect ko na magiging reaction nito kapag nalaman na iniwan na ako ni Christelle."What? You want me to throw some tantrums?" Hindi makapaniwalang tanong nito. Mas lalong uminit ang ulo ko pagkarinig sa sinagot nito."Do you really care for her and our baby!?" Ang kalmado nitong expression ay napalitan ng galit at ang mga nakakakilabot na tingin nito ay pumukol sa'kin."Don't question my care for them kase isang dekada kong inalagaan si Christelle nung iniwan mo siya at pinagtangkaan siyang patayin, wala ka sa tabi niya everytime na babangungutin siya ng mga nangyari sa kanya, wala ka sa tabi niya nung nawala ang una niyong a