"No!" Sigaw ko ng tuluyan ng makalayo ang kotse na sinasakyan nila Christelle."Man let's go inside!" Narinig ko ang kalmadong boses ni Lucas mula sa likuran ko. Napatingin ako dito at nilalamon ako ng inis pagkakita sa kalmado nitong mukha."Why are you so calm? Christelle just left damn it!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na sigawan ito dahil iba ang ine-expect ko na magiging reaction nito kapag nalaman na iniwan na ako ni Christelle."What? You want me to throw some tantrums?" Hindi makapaniwalang tanong nito. Mas lalong uminit ang ulo ko pagkarinig sa sinagot nito."Do you really care for her and our baby!?" Ang kalmado nitong expression ay napalitan ng galit at ang mga nakakakilabot na tingin nito ay pumukol sa'kin."Don't question my care for them kase isang dekada kong inalagaan si Christelle nung iniwan mo siya at pinagtangkaan siyang patayin, wala ka sa tabi niya everytime na babangungutin siya ng mga nangyari sa kanya, wala ka sa tabi niya nung nawala ang una niyong a
Kinabukasan ay tanghali na akong nagising kaya naman nung magising ako ay gutom agad ang naramdaman ko. Pupungas-pungas na naglakad ako pababa ng hagdan para kumain pero halos hilahin ko pabalik sa taas ang sarili ko ng matanaw ko ang nakangising si Glacier at si Lucas na masamang tingin ang nakapukol dito."Good morning Roberto, I prepared breakfast!" masiglang bati nito na hindi ko pinansin. Pinukol ko ng nagtatanong na tingin si Lucas pero itong gago na ito ay nakatitig kay Glacier na parang nasusuka."What the heck is she doing here!?" Malakas na tanong ko kay Lucas ng balingan na ako nito.Nagkibit-balikat ito at naglakad papunta sa kusina. Nagmadali ako sa pagbaba at ng magpantay na kami ay hinaklit ko ang braso nito at saka mariing tinanong. "What the hell are you doing here!?"Ngumiwi ito dahil sa sakit pero hindi ko ininda iyon sa halip ay mas diniinan ko ang pagkakahawak ko dito."Aw!" daing nito at saka winagwag ang kamay ko pero no use."Tell me what the fuck are you doin
Premiere Medical CenterLucas point of view"Hey!" bati ko sa pinsan ni Roberto na abala sa cellphone nito."Hey! Kanina ka pa?" sandali lang ako nitong binalingan ng tingin at muli na namang bumalik sa cellphone nito.Napasimangot ako at saka mabagal na naglakad at naupo sa tabi nito. "You look tired." Humilig ito sa balikat ko at saka ngumiti. "Kagabi pa kami walang maayos na tulog dahil kay Christelle." "Kumusta na nga pala siya?" I ask while wrapping my arm around her shoulder."I have no idea kanina pa sila hindi lumalabas." "Sanc, wanna grab a co...f...fee?" hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa sa mukha ni Roana habang nakatingin sa'ming dalawa ni Sancia. Mukha kasi itong matatae na ewan."Cousin, you look constipated!" yung pinipigilan kong tawa ay kumawala na dahil sa tanong ni Sancia, kaagad naman bumagsak ang masamang tingin ni Roana sa'kin kaya napahinto ako sa pagtawa and it was Sancia's turn to laugh at me."Stop laughing at me." I whispered dangerously. Napatigil
Premiere Medical CenterRoberto point of viewFive hours laterNakatayo lang ako dito sa loob ng kwarto sa tabi ng pintuan habang tahimik na naghihintay na matapos ang ginagawa ng doctor. Kanina pa ito kapa ng kapa sa tiyan ni Christelle tapos iiling."What's wrong with my wife doc?" Nag-aalalang tanong ko habang nakatingin sa asawa ko."She's fine, tho any moment pwede na siyang manganak and we need to do it via C-Section." sambit ng doctor. "Pwede ko po ba malaman kung kailan po siya i-cs?" tanong ko sa doctor."One of these days pwede na siyang i-cs pero ngayon kailangan niya munang magpahinga, mas mabuti kung mag-stay na siya dito sa hospital, papaasikaso ko nalang sa mga nurse ang kwarto na lilipatan ng pasyente." paliwanag ng doctor bago tuluyang nagpaalam. Nagpasalamat muna ako dito bago ito tuluyang makaalis.Tinapunan ko muna ng tingin si Christelle bago ako tumalikod para kausapin si Mommy. Pagkalabas ko ay naabutan ko si Tito Spencer tatay ni Sancia, si Mommy, Roana at si
Premiere Medical Center Christelle point of viewIsang oras ng hindi matigil ang cellphone namin sa pagtunog. Maya't-mayang may tumatawag kagaya nalang ngayon kakatapos ko lang kausapin si Kikay na nangungumusta at nagtatanong tungkol sa issue, may tumatawag na naman sa phone ko.Tinignan ko muna ang screen ng phone ko at ng makitang si Monica ang tumatawag ay hindi na ako nagdalawang isip na sagutin ito. "Hello, Monica?" Nakarinig ako ng maraming ingay sa kabilang linya, ingay na nagkakagulo. Kumunot ang noo ko, "Monica?" "Where is our ceo? Dapat siya ang nag-aayos ng mga ganitong problema, hindi ikaw dahil wala kang alam sa bagay na ito dahil secretary ka lang!" sigaw ni Gilomino Rustan.Pakiramdam ko ay umakyat lahat ng dugo sa ulo ko at bago ko pa mapigilan ang sarili ko ay sumigaw na ako. "Monica, give him that fucking phone!" "Sige" mahinang sagot ni Monica at dinig ko na sinabi nito kay Gilomino Rustan na kakausapin ko ito."May problema ka ba sa pagiging missing in action
"What did you say!?" ngumisi si Amanda sa sabay na tanong namin ni Roberto pero hindi ito nagsalita sa halip ay hinila nito ang isang upuan at saka prenteng naupo dun."Amanda!" mapanganib na tawag ni Roberto dito pero ngumisi lang ito."Chill Roberto!" mapaglarong ani nito at saka humalakhak."Kumusta, Amanda?" hindi ko alam kung bakit naluluha ako ngayon na nasa harapan ko ito at masaya."Okay na okay, staying at that place is somehow clear my mind." sagot nito habang matiim na nakatitig sa'kin."Good to hear that, by the way I never had the chance to apologize to you." mukhang naintindihan nito ang sinasabi ko dahil umiling ito at matamis na ngumiti."You don't need to apologize because you done nothing wrong, ako yung dapat na humingi ng tawad sa'yo dahil nasaktan kita at ng dahil sa'kin nawala yung unang anak mo." tumulo ang luha ko pagkatapos magsalita ni Amanda."Sobrang tagal na nun, siguro dapat na nating kalimutan ang nakaraan at magsimula na tayo ng panibagong buhay." ani k
"Let's talk about the merger of the company!" sa sinabi ko ay pansamantalang natahimik ang mga tao sa loob ng conference room na kalaunan ay nagbago din dahil nagkanya-kanya na ng saloobin ang mga nasa loob. Mayroong mga sang-ayon sa sinabi ko kagaya nalang ni Kletz."That's a good idea, mas mag-eexpand ang company maging ang nasasakupan nito." sambit ni Kletz na sinang-ayunan nina De Vera at Vozta."Sang-ayon din ako kasi makakatulong ito na mapigilan ang pagbagsak ng mga company dahil sa issue na kinakaharap natin." Katulad ni Kletz ay sumang-ayon din si Soriano, isa sa mga matanda at matagal ng investor sa company ko.Pero kung mayroong sang-ayon meron din naman yung masyado ang ginagawang pagtutol na akala mo ba ay nakataya na ang mga buhay nila kagaya nalang si Bolivia na isa sa mga investor ko."Totoo naman na makakatulong ito para mapigilan ang pagbagsak ng company pero may downside pa din ang merger na gusto niyong mangyari dahil maguguluhan ang tao lalo na ang mga matagal na
"Damn those idiot, anong alam nila sa nararamdaman ko!" Galit na usal ko habang nakatingin ako sa numero na dina-dial ko. Pagkatapos kong magtatakbo para layasan ang mga talipandas na iyon ay dinala ako ng mga paa ko sa katapat na park ng building ng CRDL. At habang bakatambay ako dito sa park ay naisip ko na tapusin na ang lahat kaya naman ito ako ngayon at hinihintay ang pagsagot ng tawag ng nasa kabilang linya."Damn Kristoff answer the damn phone!" Inis na wika ko habang mahigpit na nakahawak sa cellphone ko na sumasabay yata sa init ng ulo ko.Hindi ko alam kung may isang oras na ba ang lumipas basta ang alam ko lang ay naririnig ko na ang baritonong boses ng nasa kabilang linya na nagtatanong kung ano ang kailangan ko."I need your help." Sambit ko. Alam ko na napapairap na ito sa kawalan at iniisip na nitong napakatanga ko."Alam ko na kailangan mo ang tulong ko dahil hindi ka tatawag dito ng wala kang kailangan, ang tanong ko ay kung anong klase ng tulong ang kailangan mo." I