Chapter Three- Yes Ido?? or No I Can't?? Part 2

"Alejandro Mercado Tan tinatangap mo ba si Daniella Cris Aguadar Delvante na maging iyong kabiyak habang buhay sa hirap man o sa ginhawa?" tanong ng pare kay Alejandro.

"Yes Father." Deretsong sagut ni Alejandro.

"Ikaw naman Daniella Cris Aguadar Delvante tinatangap mo ba si Alejandro Mercado Tan na maging iyong kabiyak habang buhay sa hirap man o sa ginhawa?" tanong ng pare kay Alejandro.

Tama ba ako ako ba na ba yong tinanong ng pare??

Sandali lang hindi ako ma kapag isip kung ano ang sasabihin ko.

Tinignan ko lang si Alejandro at hinihintay nya kung ano ang sagot ko.

Yes din ba???

bigla ulit na may kong anong ala-ala ang bumalik sa isipan ko, ano tong mga naaalala ko kasal ako sa iba

" I Do, I love you pag papakasal ako sayo ---"

Naputol ang pag iisip ko ng mapukaw ako ng boses ni Alejandro.

"Daniella tinatanong ka ni Father." Nakangiting sabi ni Alejandro sakin.

Alam kong mabait si Alejandro at away ko syang masaktan sa isasagot ko pero ito iyong dapat matagal ko ng ginawa at sana hindi pa humantong sa puntong ito.

Tinignan ko ang deriksyon ng pamilya ko lahat sila hinihintay ang magiging sagot ko at pati na ang maraming nanonood sa kasal naming dalawa.

Sa ikalawang pag kakataon inulit ni father ang kanyang tanong sakin kanina.

Tinignan ko ulit si Alejandro at nag hihintay na sa isasagot ko hindi ko magawang tugunin ang tanong ng sakin.

"I... I.. "

"I.... No , I can't do this father.. I can't marry you Alejandro. I'm so-sorry. "

Lahat ng tao sa simbahan ay natahimik sa hindi nila inaasahan na iyon ang sasabihin ko.

"Why Daniella?" Tanong ni Alejandro sakin

"Because I - i just can't Alejandro i- I'm sorry mabait kang tao pero hindi ko kaya." Sabi ko nalang sa kanya at umiwas ng tingin sa kanya.

Nag simula nang mag bulong bulungan ang mga tao at mas lalo kung ikinahiya ito.

Malaking iskandalo ang ginawa ko at buonb bayan ng San Fernando ang naka saksi nito.

Bigla nalang binitawan ni Alejandro ang mga kamay ko na kani kanina lang ay hawak hawak pa nya.

Nagulat nalang ako ng bigla nyang tinaas ang pulang belo na naka takip sa mukha ko at ilang saglit lang ay naramdaman ko nalang na dumapi ang mga labi nya sa pisngi ko.

"I understand Daniella, just go ako nang bahala kay papah." bulong sakin ni Alejandro matapos nya akong halikan.

Sa huling pag kakataon tinignan ko ang pamilya ko si mom na naiiyak ngayon si Dad na nakatingin lang samin at alam ko pinipigilan nya lang ang galit at ang mga kuya ko nakangiti lang sakin.

Do i made the right choice? Or do i made the wrong choice?

Tinignan ko muli si Alejandro sa kanyang mata at bakas doon ang mga cold nyang tingin noong dati.

Wala na akong sabi at binitawan ko na ang hawak kong bouquet at hiwakan ang gown ko at umalis ng altar.

Tumakbo ako nako upang maka alis sa gulong ginawa ko ito nalang kasi ang alam ko ang takbuhan ang mga taong alam kung huhusgahan nila ako.

"Roberto pigilan mo ang anak mo!! " dinig ko pang sabi ng matandang Don

" Danielle?!" Chorus na sabi ng apat kong kuya.

Ngunit hindi ko nalang sila pinansin at tuloy parin ako sa pag takbo palabas ng simbahan.

Nang malapit na ako sa pintuan ng simbahan ay nakita ko si Kuya Mark na naka sa labas at naka sandal sa isang kotse.

"Ms Daniella san po kayo pupunta."

"Kuya Mark ilayo nyo ako dito. Kailangan po nating umalis."

"Sige po Ms Daniella sakay na po."

Agad naman akong sumakay ng kotse at agad din yong pinaandar ni Kuya Mark.

Sa sobra kong pag mamadaling makaalis hindi ko namalayan na kotse lang pala ang sinasakyan namin ngayon.

Medyo malayo layo narin kami sa simbahan ng San Gabriel nang tanungin ako ni Kuya Mark.

"Ms Daniella saan po tayo?"

"Kahit saan kuya basta malayo ng San Fernando."

Tumango lang si Kuya Mark bilang sagot ..

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa byahe pag tingin ko sa labas ng bintana ay hindi ko na pamilyar ang lugar kung nasan na kami ngayon.

"Buti naman po Ms Daniella nagising na po kayo."

"Pasensya na po Kuya Mark nakatulog ako."

"Okay lang po iyon Ms Daniella."

"Nasaan na po tayo kuya mark?"

"Hindi ko nga po alam Ms Daniella napakalayo narin po tayo nang San Fernando."

Tinignan ko ang tanawin mula sa labas ng kotse ni wala man lang kahit na anung gusali ang nakatayo o kahit na kabahayan at puro tubohan lang ang nga nakikita ko.

Hayy namimiss ko na ang nga kuya ko ganon narin si mommy si Dad kaya paniguradong galit sya sakin ngayon.

"Kuya Mark pakihinto nyo nalang po ang kotse sa dyan."

Agad namang hininto ni kuya mark ang kotse at agad naman akong lumabas ng kotse.

"Ms. Daniella san po kayo pupunta?"

"Kuya Mark salamat po sa pag sama pero dito nalang po ko, umuwi nalang po kayo ng San Fernando."

"Pero pano po kayo Ms. Daniella?"

"Kaya ko na po ang sarili ko Kuya Mark salamat sa pag aalala."

"Sigurado po kayo Ms Daniella???"

Tumango nalang ako bilang sagot.

May dinukot sa kanyang wallet si Kuya Mark at saka may may kinuha sya sa compartment ng kotse ko at binigay nya sakin.

"Nakita ko po kani habang nililinis ako ng kotse nyo ms daniella baka sakaling maginawan po kayo may isusuot po kayo at saka po ito po pera kakailangain nyo po yan."

Inabot ko ang jacket ko mula kay Kuya Mark at ang perang binigay nya parang maiiyak ako pero kailangan kong maging matatag dahil ito ang napili kong desisyon.

"Salamat po dito kuya Mark, hangang samuli nating pag kikita.Magingat po kayo."

"Ikaw din po Ms. Daniella mag ingat din po kayo."

Tuluyan nang pinaandar ni kuya Mark ang kotse ko at umalis sa kinaroroonan ko ngayon.

"So this is it Daniella pinili mo ito kaya kayanin mo." Sabi nalang sa sarili ko.

Ginala ko ang paningin ko sa palibot ko talagang puros tubohan lang talaga ang nakikita ko medyo padilim na at wala pa namang poste nang kuryente dito.

Sinuot ko yong jacket ko at nag simulang mag lakad

Lakad

Lakad

Lakad

Lakad

Lakad

Lakaddddddddddd......

Lakad........

Wala nabang katapusang lakad ito?

Gabe na at ni isang uri ng sasakyan wala man lang may dumadaan dito.

Sumasakit na yong iyong paa ko feeling ko napudpud na yong heels na suot ko.

Sumasakit narin narin yong ulo ko at nagugutom narin ako kanina pa.

Sa di kalayuan may nakita waiting shed dali dali naman akong pumunta doon.

"Hay nako nakakapagod...."

Malapad naman ang upuan sa waiting shed kaya nahiga nalang at hindi ko nalang namalayan naka tulog nako.

To be continue......