Chapter- Two Yes I Do?? or No I Can't??

Papasok palang namin ng gate ng simbahan ay makita mo agad ang napakaraming taong naka abang para subaybaya ang kasal na magaganap, sa labas ay may malaking wide screen at makikita mo mula doon ang mga nanyayari mula sa loob ng simbahan.

Maraming mga cameras ang naka palibot sa inaabangan ang pag dating ng sinasakyan kong Limo. Pinag mamasdan ko lang ang mga tao at lahat silay gusto ng masilayan ang pag dating ng bride

May mga security din na hinaharangan ang mga reporters na gustong maka kuha ng mga detalye at mga photographers.

Ngayon lang ako kinabahan hindi ko alam pero mayroong hindi dapat pero hindi ko alam kung bat nararamdaman ko ito sa ngayon pang araw pa. Napa buntong hininga nalang ako at bumalik uli ang tingin sa labas ng Limo.

Iniisip ko ang sinabi ni France sakin may paraan pa at may oras pako pero hindi ikakasal nako at hindi ko na pweding bawiin ang lahat na hinandang preprearion sa araw nato.

Buong bayan ng San Fernando ang makakasaksi ng araw na ito at sa pag kakaalam ko ay naka live ito sa ABC Channel.

Parang prinsipe ng UK ang ikakasal isang low profile na babae na hindi hinangad na sa buong buhay nya na mula sa araw na ito ay magiging royal blood na sya at ilang saglit pa ay magiging princess of Whales na ito.

Isang saglit lang ay huminto na sa pag andar ang limo, bumaba mula doon ang isang lalaki na naka suit at iyon si Kuya Mark, binuksan nito ang passenger seat sa likod at para lumabas na ng tuluyan ang bride.

Si Kuya Mark ay driver ko mula ng elementary at mag college ako pero sa huling pagkakataon si Kuya Mark din pala ang hinatid sa araw ng kasal ko.

" Best wishes nalang po sa inyo ni Sir Alejandro, Ms Daniella." Sabi ni Kuya Mark.

"Salamat po kuya Mark."

Agad naman akong inasisst ng mga wedding coordinators at pinahanda sa pag pasok ko dahil mag sisimula na ang wedding march.

"Diyos ko lord tulongan mo  po ako." bulong ko sa sarili ko habang naka pikit ang aking mga mata.

Naka pikit parin ako ng may rinig akong parang may bumukas na pintuan at bigla ko nalang na rinig ang tunog ng isang piano at Cannon in D ang tinutunog noon.

Pag mulat ko ng aking agad tumambad sakin ang isang arch ng mga rose at buong simbahan ay napapalibutan ng ibat ibang klasi ng kulay pulang bulaklak.

Maging ang mga dumalo sa kasal namin ay naka kulay pula din.

Sininyasan ako ng wedding coordinator na okay na daw pwedi na akong pumasok.

Agad ko nakita sa dulo ang pinaka gwapong tao sa buhay ko ang aking apat na kuya . Ang gwapo talaga nilang tignan sa kulay pula nilang barong nila at  lumulutang lalo ang kaputian nila.

Bigla nalang pumasok ang mga alaala saking isipan noong nag aaral palang kami, sa araw araw na ginawa ng diyos walang araw na hindi na pupuno ng mga regalo galing sa mga manliligaw ko ang locker ko.

Pag katapos ng uwian naka abang sakin ang dalawa kung kuya na si kuya Dindo at Vincent.

Hindi nila pinapapunta ng locker room kasi daw may inililigpit daw sila ni Kuya Miguel at kuya Anthonne.

Habang nag ababang kami sa parking area ng school ee dadating naman ang dalawang kuya ko na may mga bitbit.

Ibat ibang klasi ng teddy bear, isang malaking supot na may lamang sweets at isang bond ng sari saring bulaklak.

Natatawa nalang ako pag ganon parati ang ginagawa nila taga ligpit ng mga binibigay sakin ng mga manliligaw ko.

Over protective ako sa mga kuya ko hindi ako pinapalapitan sa kahit na sinong lalaki noon kahit mga sa pag banyo gusto pa nila akong samahan para masiguro lang na walang may aaligid saking lalaki.

Kaya nga noong sabihin ni Dad na ipapakasal nya ako sa anak ni Don Carlos ay nagalit talaga ang mga kuya ko kay Dad.

Habang nag lalakad ako hindi maalis sakin ang kabahan at malungkot.

Kinakabahan dahil hindi ko alam kung matatagalan ko pa ang kasalan na ito at malungkot dahil ang dalawang taong nag bigay sakin ng buhay nato ay inaantay ako sa gitna ng aisle at sila yon ni Mom at Dad ko.

Pinilit kong ngumiti pero sa di inaasahan ay pahinto ako sa aking pag lalakad ng mga parang pamilyar na mga scenario mga alaala na hindi ko alam kong nanyari ba talaga ito sa totoong buhay ko.

" Yes I Do!"

"You may now kiss the bride"

Bumilis ang bigla ang tibok ng puso ko nakarig ako ng malakas naingay sa tinga ko hindi ko pinasin yon at pinag patuloy nalang uli ang pag lalakad ko.

Yong mga magulong alaala ba ang ang sign para hindi ako ituloy ang kasal nato? o hahayaan ko nalang na manyari ito.

Nang malapit na ako sa kanila ay naiyak ako agad sinalubong ako ni Mommy ng mahigpit na yakap at halik nya.

Pag kasal nako si mommy ang unang una na mamimiss ko, she always reminds me that I'm always the princess of our family at ang mga kuya ko naman ang four prince.

"You look so bueatiful as always anak." sabi ni mom sakin.

"Thanks mom" i hug her back

"Your always be our only Princess Daniella" sabi naman ni Dad at niyakap nya rin ako.

"Thanks Dad"

"Tara na ija nag hihintay na si Alejandro sayo" sabi ni mom.

Nang lakad kami ulit upang ihatid na ako sa altar at kay Alejandro.

He looks so handsome to his red americana kung titignan mo si Alejandro parang wala sa ugali nya ang pagiging Tan parang ordinaryong lalaki lang na napaka gwapo ma among mukha at mabait tignan.

Lahat ng nabangit ko katangian lahat ni Alejandro we've been good friends since we were in college at wala akong nakitang kasamaan kagaya ng ama nya.

Alejandro is not my type of guy yong hindi ko minsan inisip sa huli sa kanya rin pala ako babagsak.

Nasa harap na kami nang mapapangasawa ko at binigay na ni dad ang kamay ko kay Alejandro ngiting ngiti naman si Don Carlos samin.

"Napakaganda mo Daniella ija bagay na bagay ng aking anak."

"Salamat sa papuri Don Carlos"

"Call me Papah ija dahil magiging isang pamilya na tayo."

"Sige po papah" sabi ko pa.

Tuloyan na kaming nag tungo ni Alejandro sa altar at nag simula narin ang seremonya ng pare.

Sa haba haba na ng kung ano man ang sinasabi ng pare hindi ko na alam kung ano na ang nanyayari.

To

be

continue...