ซานเอ๋ยซานต้าขอผู้มั่นหน้าควบขี่สุขสมซิกแพ็คเร้าอารมณ์ เคียงคู่ไม่ระทมตลอดกาลร่ำรวยหมื่นแสน (ล้าน) ชีวิตคู่ไม่มีขมโยกย้ายจนระบม กอดกันกลมทุกราตรีหากคุณขอพรจากซานต้าได้หนึ่งข้อ คุณจะขออะไร…วชิรันฉายาแสนแปดแล้วแต่คนจะเรียกแถวบ้านเกิดเรียกบักหล้าชื่อในวงการ ‘รันรัน’ กายป็นชายแต่ใจเป็นหญิงเครื่องหน้าคมคายสูงขาวตามฉบับเด็กหนุ่มจากเมืองเหนือหนุ่มลำปางเมืองรถม้าแต่ทว่าการคีปลุคตลอดที่อยู่ที่บ้านก็ทำให้วชิรันอึดอัดใจอยู่ไม่น้อยพ่อของวชิรัน ‘วชิรวิทย์’ เป็นนายพลยศใหญ่ประจำมณฑลทหารบกที่๓๒จึงได้เข้าสังคมสังสรรค์กับพวกสมาคมแก๊งค์คุณหญิงคุณนายทรงผมกระบังลมเหมือนกันสาดอยู่เสมอความเป็นตัวเองของเขาถูกตีกรอบจากคนรอบข้างความคาดหวังจากลูกชายคนเดียวของบ้านแถมยังเป็นลูกชายคนโตตระกูลรับราชการทหารมาหลายชั่วอายุหรืออยู่ในวงการสีกากีข้าราชการต่างๆมีแต่วชิรันที่ไม่อยากวนเวียนอยู่ในสังคมนั้นสังคมที่ต่างฝ่ายต่างตีสองหน้าหาผลประโยชน์เข้าหาตัวหลังจากเรียนจบม.ปลายจึงตัดสินใจแอดมิชชั่นคณะบัญชีมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของภาคเหนือเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่วชิรันเริ่มขัดแย้งกับพ่อ เรื่องแรกนั่นก็คือการสอบเข้า
ไม่ใช่ว่าวชิรันไม่เชื่อเรื่องหมอดู แต่พ่อหมอคนนี้ไม่ใช่เหรอที่ทำนายทายทักพื้นดวงของเขาว่าคู่ชะตาโปรไฟล์อลังการดาวล้านดวง มาจากแดนไกล เป็นคนใหญ่คนโต มีอำนาจ บารมี ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง ดวงหนุนกันเสริมกัน มีแต่เฮง สาลิกาลิ้นทอง ลายมือคุณหญิงคุณนาย…ว่าซ่าน!!! แต่เขาจะอายุสั้น ชีวิตจะพานพบความยากลำบาก เลือดตกยางออกก่อนจะพบกับความสบายพ่อหมอร่ายยาวมาสารพัดวชิรันได้แต่ฟังอืมๆในลำคอเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งโปรไฟล์ขนาดนั้นลูกท่านเช็กแห่งบ่อน้ำมันหรือสุลต่านแล้วแหละอำนาจบารมีหรือว่าลูกสาวนายพลแถวนี้…แค่คิดก็สยอง พ่อหมอจะดูน่าเกรงขามมากกว่านี้ถ้าก่อนเข้าทรงไม่มีเพลงแห่และร่ายรำสวมผ้าโผกหัวลายผ้าขาวม้านุ่งโสร่งผ้าขาวม้าเข้าชุดกันตามสเตปหนักสุดตรงยกขันที่ให้ใส่เงินค่าครูแล้ว “หูยยยยยย!!” เสียงดังปรอทแตกนั่นแหละมันเลยดูไม่น่าเชื่อถือสำหรับหนุ่มสาวสมัยนี้รวมถึงวชิรันเองด้วย “วันนี้วันเกิดน้องรันหรือเรไรกระเทยเฒ่าผู้ไม่เคยได้ผู้ตกถึงท้องวันนี้ขออวยพรขอให้ได้ขอให้โดนอ๊อกอ๊อก… อิ่มหนำสำราญรูบานเบิกบานใจ” เพื่อนสาวคนนึงอวยพรเสียงดังให้เจ้าภาพ“อี่วอกอี่อ๊อฟอี่ห่านี่มึงอวยพรหรือหลอกด่ากูถามจริง” วชิ
วชิรันลืมรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเชื่องช้า ปวดเนื้อปวดตัวตามร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณศีรษะ ที่รู้สึกเจ็บแปลบจนต้องนิ่วหน้า“อูย” วชิรันสูดปากไปด้วยความเจ็บปวดที่เเล่นไปตามร่างกายเมื่อขยับตัวเหมือนแขนซ้ายจะเข้าเฝือกด้วยแฮะวชิรันได้ยินคนร้องไห้ด้านข้างเสียงสูดขี้มูกนั่นชวนรู้สึกขยะแขยงขึ้นมา‘อิเจ๊นั่นร้องประนึงญาติเสียที่สำคัญมานั่งข้างเตียงเขาด้วย’“เอ่อ…ขอโทษนะครับผิดเตียงหรือ—” ยังไม่ทันไถ่ถามให้ได้ความอิเจ๊ก็ปรี่เข้ามากอดเขาประนึงญาติมิตรชิดใกล้หรือลูกในอุทรณ์อย่างงั้นแหละ“คุณหนูคุณหนูของนม”“คุณหนู? นม? แม่นมอะนะ”“เอ่อ…ผิดคนหรือเปล่าครับ”ร่างหญิงชราชะงักกึกก่อนจะเลยหน้าที่ก้มลงกอดเขาเมื่อครู่มองจ้องเขาอย่างงงงวยแถมยังจับใบหน้าของเขาพลิกไปพลิกมาอย่างสำรวจ“จำนมไม่ได้หรือคะแม่นมภัสสรไงคะนมเลี้ยงคุณหนูมาตั้งแต่แบเบาะ”“ภัสสร?”วชิรันทวนชื่ออย่างซ้ำๆภัสสรถึงเขาจะเป็นลูกนายพลเกิดมามีกินมีใช้แต่ก็ไม่ได้มีแม่นมส่วนตัวมีแต่แม่อุ้ยยายน้องรินและแม่ลาที่ชื่อกมลาไม่มีคนชื่อภัสสรอยู่ในความทรงจำของเขาเลยสักนิดวชิรันกำลังจะอ้าปากถามพลันคอแห้งอยากจิบน้ำมองดูสายน้ำเกลือที่ห้อยระโยงระยางเขาถอ
‘เห้ยยยย ใครวะเนี่ย’ วชิรันลูบหน้าตาตัวเอง ผมเผ้าเบ้าหน้าไม่ใช่วชิรันคนเดิมเลยสักนิด สีผิว แม้แต่ร่างกายนี้ ผิวขาวอมชมพู นิ้วมือยาวเรียวสวยแบบฉบับคนไม่เคยทำงานหนัก แม้แต่ตัวเองเขาสรรหาครีมมาบำรุงสารพัดยังไม่ได้ขนาดนี้ รวมไปถึงขนต่าง ๆ ที่ไม่มีให้เคืองลูกกะตา ปากนิด จมูกเชิดรั้นแสดงความเอาแต่ใจของเจ้าตัว ดวงตากลมโตสุกสกาวสีนิล ผมยาวระต้นคอ แถมยังเจาะหูไว้อีกไม่รู้กี่สิบรู ผิวเรียบเนียน นุ่มลื่นไปทั้งตัว ตัวเขาเมื่อก่อนเสียเวลาเสียเงินไปทำหน้า เลเซอร์ขนเสียเงินหลักแสนยังไม่สวยเท่ายัยคุณหนูนี้ที่ว่า ชักสังหรณ์ใจไม่ดีจึงลูบคลำหว่างขาตัวเอง โล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่ยังคลำเจอไอ้จ้อน แม้ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าแต่อย่างน้อยพระเจ้ายังปรานีที่ไม่ส่งวชิรันที่ภายนอกรูปร่างแบบชายฉกรรจ์ไปอยู่ในร่างผู้หญิง ไม่งั้นลำบากกว่านี้หลายเท่า‘เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย’ วชิรันดึงทึ้งผมตัวเองอย่างเสียสติก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เสียงร้องไห้สะอึกสะอึ้นคนที่รอข้างนอกหน้าประตูอย่างภัสสรรีบเปิดเข้ามาโอบอุ้มร่างบางที่เธอรักเหมือนลูกในไส้คุณหนูอันดารันแม้ภายนอกจะดูร้ายกาจแต่ทว่าภายในบอบบางยิ่งกว่า
ก็อก ก็อก“เชิญ” “คุณหนูนมอุ่นโจ๊กและนมมาให้ค่ะเห็นว่ามื้อเย็นคุณหนูแทบไม่แตะอะไรเลย”“ผมกินไม่ลงจริงๆครับ”“นมเข้าใจค่ะแต่ละมื้อก็เป็นแบบนี้คุณหนูไม่ค่อยลงรอยกับคนในบ้านสักเท่าไหร่”“เพราะอะไรเหรอครับ” วชิรันถามพลางคิ้วขมวดเป็นปมโดยไม่รู้ตัวเพราะครอบครัวที่เขาจากมาแตกต่างจากโลกนี้อย่างสิ้นเชิง “อืม…เพราะชนชั้นมั้งคะ”“ชนชั้น?” วชิรันกำลังจะอ้าปากถามรายละเอียดต่างๆพลันนมภัสสรร้องเสียงหลงประนึงโลกจะแตกยังไงยังงั้น“ว้ายคุณหนูแม้จะอยู่ในบ้านก็ต้องสวมปลอกคอนะคะอย่าทะเล่อทะล่าแบบวันนี้อีกมันอันตราย” นมภัสสรแหวใส่คุณหนูของเธอเสียงดังเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวไม่ได้สวมปลอกคอปลอกคอเปรียบเสมือนอวัยวะชิ้นที่ 33 ของโอเมก้าไปเสียแล้ว“ผมอึดอัดที่เหมือนมีอะไรมารัดคอตัวเองตลอดเวลา”“อึดอัดก็ต้องทนหากถูกอัลฟ่ากัดเข้าละก็—”“กัดกันด้วยเหรอกัดทำไมครับ”“เอ่อ…เอางี้ไหมคะทานให้เสร็จก่อนเดี๋ยวนมจะเล่าให้ฟัง”หลังจากทานเสร็จวชิรันก็ได้ความรู้ใหม่ๆและได้ฟังเรื่องราวมากมายจากแม่นมประจำตัวที่ตอนนี้แทบจะตัวติดเขาตลอดเวลาตอนนี้แม้วชิรันจะเป็นเพศชายแต่มีเพศรองเป็นโอเมก้าซึ่งเป็นเพศที่สามารถตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตร
เนื่องจากสมัยก่อน ประชากรส่วนใหญ่มักจับคู่กันอย่างอิสระ โดยมักจะเลือกชนชั้นเดียวกัน เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของสายเลือดโดยเฉพาะอัลฟ่า หากรัฐบาลไม่จัดการควบคุมออกกฏหมายการจับคู่ออกมา เชื่อว่าอีกไม่กี่สิบปีประชากรบนโลกใบนี้คงจะลดน้อยลงเหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น หากความหลากหลายทางพันธุกรรมมีน้อยไปก็ส่งผลให้ไม่เกิดพันธุกรรมใหม่ๆรวมไปถึงการปรับตัวเพื่อความอยู่รอดแม้จะออกกฏควบคุมประชากรได้สารพัดแต่มีหลายสิ่งที่เหนือการความคุมของมนุษย์ได้นั่นคือธรรมชาติภัยพิบัติและโรคติดต่อ การกลายพันธุ์ในรุ่นต่อรุ่นจะถ่ายทอดลักษณะการอยู่รอดการต้านทานธรรมชาติให้กับลูกหลานต่อไปรัฐบาลตระหนักอย่างถี่ถ้วนจนได้ข้อสรุปการเข้ากันได้ของอสุจิและไข่ที่รัฐบาลจะเป็นฝ่ายตรวจสอบและเลือกความเข้ากันได้ของสองสิ่งโดยการตรวจเลือดตั้งแต่แบเบาะเป็นเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ทุกคนที่ลืมตาบนโลกใบนี้ไม่มีสิทธิปฏิเสธสิทธิพิเศษในการฝากไข่และอสุจิโดยไม่มีค่าใช้จ่ายหรือในกรณีผู้ที่มีบุตรยากอันเกิดจากปัจจัยทางสุขภาพของเจ้าตัวที่จะได้รับอนุญาตให้อุ้มบุญด้วยปัจจัยนี้และเป็นการส่งต่อพันธุกรรมรุ่นต่อรุ่นไม่ว่าเพศสภาพไหนหากไม่มีความเข้ากันได้ขอ
“เรื่องพันธุกรรมไงคะ รัฐบาลเลยเข้ามามีบทบาทจับคู่ คุณหนูเคยอธิบายให้นมฟังคร่าว ๆ ว่า อย่างโรคเลือดจางมีหลายสายพันธุ์ หากเหมือนกันแต่งงานมีลูกมีโอกาสที่เด็กจะแท้งและตายได้สูง รัฐเลยเข้ามามีบทบาทและจัดสรรคู่ที่เข้ากันได้ทั้งทางพันธุกรรม และการเข้าคู่ของไข่และอสุจิที่สมบูรณ์หลังจากศึกษาและทดลองมาหลายรุ่น ปัจจุบันจึงไม่พบความผิดปกติทางพันธุกรรมที่ก่อให้เกิดโรคหลงเหลืออยู่ มีบ้างเล็กน้อยแต่สามารถเข้าคู่จับคู่เลือกพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ดี ๆ ส่งต่อไปทอด ๆ”“แล้วแบบนี้คนจะยอมแต่งงานกับคนที่เพียงแค่พันธุกรรมเข้ากันได้เหรอครับผมไม่เข้าใจอะไรแบบนี้เลยไม่เหมือนบังคับยังไงครับนมแล้วจะสามารถสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์อบอุ่นมาจากการคัดเลือกจัดสรรนี้ได้ยังไงผมไม่เห็นปลายทางเลยครับ”คุณหนูในตอนนี้ช่างน่ารักชอบถามนั่นนี่เหมือนสมัยเด็กไม่มีผิดเจ้าหนูจำไมเสียจริง“นมยิ้มอะไรครับ”“คุณหนูในตอนนี้ก็ดีนะคะดูมองโลกอย่างเป็นเหตุเป็นผลช่างถามไถ่และไม่ถือตนเหมือนแต่ก่อน”“เมื่อก่อนผมคงทำตัวแย่ๆมากเลยสินะครับ”ภัสสรยิ้มละไมอดีตผ่านไปแล้วเหลือแต่คุณหนูคนใหม่ที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นก่อนตาย“แล้วนมเป็นเบต้าไม่มีการจับคู
แม้จะก้าวเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของหนึ่งตระการในฐานะลูกชายคนเล็กอย่างถูกต้อง แต่ความสัมพันธ์ภายในบ้านหลังนี้ย่ำแย่เหมือนเดิม วชิรันแทบไม่ก้าวเท้าออกจากห้อง เขารู้สึกไม่ปลอดภัยที่มีอัลฟ่าคนอื่น ๆ ยังปวนเปี้ยนอยู่ภายในบริเวณบ้าน กินนอนอยู่แต่ในห้องตัวเองอย่างไม่รู้เบื่อ ซึ่งสร้างความฉงนให้กับสมาชิกคนอื่น ๆ เป็นอย่างมาก เพราะปกติเจ้าตัวแทบไม่อยู่ติดบ้าน ต้องออกร่าราตรีอย่างน้อยสัปดาห์ละ 3-4 วัน หากไม่ใช้ไม้เด็ดกำราบอย่าหวังว่าจะได้เห็นหน้าค่าตาในตอนกลางวันหรือหัวค่ำอย่างเช่นทุกวันนี้ ทุกคนในบ้านรู้ดีว่าอันดารันความจำเสื่อมแต่ก็ยังหวาดกลัวไม่กล้าเข้าใกล้สุ่มสี่สุ่มห้าอาหารการกินถูกเปลี่ยนใหม่หมดเมื่อก่อนคุณหนูโอเมก้าคนเดียวของบ้านไม่ทานเผ็ดและของหวานแม้แต่น้อยอาหารในแต่ละมื้อต้องถูกจัดสรรตามหลักโภชนาการแต่ว่าตอนนี้อันดารันเปลี่ยนมาทานอาหารรสจัดกินของหวานแถมยังไม่ต้องการรับอาหารตามโภชนาการหรือนับแคลอรี่ในแต่ละมื้อเหมือนเฉกเช่นที่ผ่านมาซึ่งทำให้หัวหน้าพ่อครัวโล่งอกยกมือบนบานขอบคุณพระเจ้ายกใหญ่ คุณหนูอันดารันน่ะหากอาหารการกินไม่ถูกใจละก็เรื่องใหญ่เชียวล่ะแต่ว่าคุณหนูอันดารันคนนี้เปลี่ยนไปคนละ
“ถามจริง…คุณมั่นใจซะเหลือเกินนะว่าถ้าไม่มีผมเขาจะหันมาสนใจคุณแล้วที่ผมทราบมาการจับคู่ของรัฐบาลอยู่ที่ความสมัครใจด้วยมีตัวเลือกรองให้เลือกอีกสองสามคนด้วยซ้ำไปถ้าเขาคิดจะเลือกคุณจริงๆเขาเลือกคุณไปนานแล้วต่อให้ไม่มีผมก็เถอะ” วชิรันเว้นจังหวะการพูดก่อนจะจดจ้องหน้าโอเมก้าที่มีดวงตากลมโตผมสีผมพูดูน่ารักน่าหยิกแม้จะน่าหยุมหัวมากกว่าก็เถอะ“แล้วไอ้การที่คุณมาแว๊ดๆใส่คนอื่นคุณต้องตามตบตามตีคนอื่นอีกกี่คนเขาถึงจะหันมาสนใจคุณคุณไม่คิดบ้างว่าการที่คุณทำตัวแบบนี้นอกจากจะไม่ให้เกียรติคนอื่นแล้วยังลดศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อคนอื่นมันดูน่าสมเพชอีกทั้งเขาไม่แม้จะเห็นคุณอยู่ในสายตา…คนเขาจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รักฝากไว้ให้คิด!” ก่อนจะสะบัดหน้าเดินข้ามตัวโอเมก้าหัวสีชมพูอ่อนน่าเอ็นดูนั่นอย่างไม่แยแสวชิรันเดินกระทืบเท้าปึงปังเข้าห้องน้ำไปด้วยความหงุดหงิด “อีผีตบมาได้!!” ใบหน้าของยัยคุณหนูนี่ถ้าทำจริงๆหลักล้านเลยนะ กว่าจะได้เบ้าหน้าฟ้าประทานมาแบบนี้วชิรันกระฟัดกระเฟียดปิดประตูดังโครมนั่งชักโครกทำธุระส่วนตัวก่อนจะออกมาล้างมือตรงอ่างล้างหน้าบ่นกระปอดกระแปดคราวหน้าถูกตบอีกจะล็อคคอตีเข่าซะให้เข็ดหงุดหงิดโว้ยที่สำคัญไ
ก่อนการปะทะฝีปากจะเริ่มขึ้นอีกครั้งซานนาห์ก็ถูกเสียงเรียกข้างหลังให้ละความสนใจจากภรรยาตรงหน้าก่อนจะหันไปทักทายอย่างเป็นกันเองทักทายแบบ Faire La Bise (แฟลาบีซ) แก้มชนแก้มหรือจุ๊บแก้มกันหญิงสาวผมทองตาสีเทาดวงหน้าสวยเฉี่ยวแถมทรวดทรงองค์เอวเหมือนนางแบบชุดชั้นในชื่อดังไม่แปลกใจที่อิตานั่นจะยินดีปรีดาที่ได้ทักทายเจ้าหล่อนวชิรันลอบเบ้ปากอยู่ในใจเสียงจุ๊บแก้มกันดังจุ๊บจั๊บแถมเจ้าหล่อนยังปรายตามามองที่เขาอีกอย่างท้าทายมารยา!ก่อนวชิรันจะยกมือด้านซ้ายที่สวมแหวนเพชรเม็ดโตทำทีปิดปากแต่ก็กรีดกรายนิ้วให้เเสงไฟในห้องกระทบกับแหวนเพชรน้ำดีในมือของเขาส่องแสงระยิบระยับแย้มยิ้มให้เจ้าหล่อนปากกว้างก่อนจะเดินหนีไปอีกทางลูกไม้ตื้นๆมาก่อนแล้วไงจ๊ะฉันถือทะเบียนสมรสอีกหน่อยต้องพกไว้ใช้แทนพัดเจออย่างแม่สาวคนนั้นอีกเมื่อไหร่ทำทีหยิบมาพัดอวดให้เห็นเป็นบุญตาจะได้หายคันว่าแต่เขาจะหัวร้อนทำไมกันนะแหวนเพชรเม็ดนี้หากไม่ได้ออกงานก็คงไม่มีโอกาสได้สวมใส่มันแต่มันก็มีขนาดพอเหมาะกับนิ้วนางข้างซ้ายของเขาพอดีตอนกาตาถือมาให้ที่ห้องแต่งตัววชิรันเองยังอดแปลกใจไม่ได้เพชรน้ำงามขนาดนี้คุณเขาซื้อเก็บมาใส่เองก็ไม่น่าจะใช่ของแท้
ชีวิตประจำวันของวชิรันไม่มีอะไรมาก นอนจากทำสวนในกรีนเฮ้า สรรหาอาหารแปลก ๆ มาทำจนคนรับใช้เริ่มคุ้นเคยกับกลิ่นแปลกปลอม แต่ก็ต้องมาแตกฮืออีกครั้งเมื่อนายท่านสั่งลูกอะไรสักอย่างที่มีหนามทั้งลูก จนอีธานคิดว่าแก๊สรั่วจึงแจ้งทางบริษัทแก๊สให้มาตรวจสอบกันยกใหญ่ แผงกั้นสีเหลืองถูกกางกันไม่ให้คนนอกเข้าไปยุ่มย่ามเกรงว่าจะเป็นอันตรายจนทั้งคฤหาสน์โกลาหล ซานนาห์นักธุรกิจช่วงนี้มีเหตุให้เขาต้องกลับบ้านมาเร็วจนเพื่อนฝูงคิดว่าเขาติดภรรยาตามประสาข้าวใหม่ปลามัน แต่ที่ไหนได้อันดารันขยันสร้างเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน วันนี้ก็เช่นกัน ผลไม้หน้าตาประหลาดที่ถูกสั่งเข้ามาหลายสิบลูกนอนเรียงรายอยู่ในครัว ส่งกลิ่นเหม็นฉุนคล้ายแก๊สจนเหล่าคนรับใช้ตกอกตกใจไปตาม ๆ กัน“นี่อะไร?” ซานนาห์ถามเสียงแข็งจะมีสักวันไหมที่คฤหาสน์จะสงบสุข“เอ่อ…ทุเรียนครับ” วชิรันตอบเสียงเบาไม่คาดคิดว่าราชาผลไม้ในโลกก่อนจะคล้ายระเบิดปรมาณูทำเอาคนโลกนี้แตกตื่นกันแทบตายพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ตีตื้นขึ้นมาในอก“ทุเรียน? ทำไมเธอถึงชอบทานอาหารแปลกๆพิสดารแบบนั้น” “คุณก็เหมือนกันไม่มีใครเขาทานผลไม้ที่หน้าตาแปลกประหลาดแถมยังมีฤทธิ์ทำให้เมาอีก” วชิรันเถียง
3 วันต่อมา… “นายท่านครับเอ่อ…ขอโทษที่ผมต้องโทรมารบกวนเหมือนว่าที่คฤหาสน์จะมีปัญหา” พ่อบ้านอีธานเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก“หืม?”เป็นอีกวันที่ซานนาห์กลับบ้านตั้งแต่หัวค่ำตั้งแต่แต่งงานแพลนการทำงานก็หลายๆอย่างก็ถูกตัดทอนลงในแต่ละวันไม่ให้อัดกันแน่นจนเกินไปอย่างน้อยก็ต้องทันกลับไปฟังคำรายงานของพ่อบ้านในแต่ละวันซึ่งก็มักจะเป็นเรื่องที่เขาคาดไม่ถึงจนต้องกลับมาฟังทุกวันโดยรู้ตัวรถหลายคันแล่นเข้ามาจอดที่คฤหาสน์แต่สถานการณ์แตกต่างไปจากทุกวันไม่ว่าจะบอดี้การ์ดหรือแม่บ้านคนสวนต่างก็ออกมายืนออกันข้างนอกจนหมดจนซานนาห์อดสงสัยไม่ได้“เกิดอะไรขึ้น”ประมุขของบ้านเอ่ยถามเสียงเรียบอีธานกุลีกุจอมาต้อนรับอย่างเฉกเช่นทุกวันแต่สีหน้าของพ่อบ้านกลับย่ำแย่“กลิ่นอะไร” “ไม่ทราบเหมือนกันครับคงต้องถามนายท่านเอาเองละครับ”“อันดารันทำอะไร?”วชิรันผิวปากอารมณ์ดีคั่วน้ำพริกอ่องอยู่ในครัวน้ำพริกถ้วยนี้กว่าเครื่องจะครบแต่ละอย่างมาจากคนละมุมโลกไหนจะครกแกรนิตที่ดีไซน์ได้มาอย่างลงตัวเหมาะเจาะแต่อย่างน้อยโลกนี้ก็ยังมีกะปิกว่าเขาจะดั้นด้นเสาะหามาได้เลือดตาแทบกระเด็นกะปิหนึ่งกะปุกแพงกว่าไข่ปลาคาเวียร์เสียอีกการันตีรสชาติดั้งเดิ
“อย่ามาลักไก่ไล่กัดตรงหลังคอชาวบ้านด้วย นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมจะขอ” ก่อนนิ้วชี้ยาวสวยจะชี้ตรงหลังคอตัวเองให้คนข้าง ๆ ดู“และข้อสามข้อสุดท้าย : ผมอยากจะถามคุณว่าผมมีสิทธิ์จะทำอะไรไปไหนมาไหนได้บ้างแล้วเงินเดือนผมมีไหมอะไรยังไงหรือคุณจะให้ผมนั่งๆนอนๆทั้งวันแบบนี้ไม่ไหวหรอกนะน่าเบื่อจะตายจะไปไหนต้องรายงานคุณหรือเปล่า” วชิรันโยนคำถามให้อีกฝ่าย“จะไปไหนทำอะไรก็บอกอีธานหรือกาตาจะออกไปข้างนอกต้องได้รับอนุญาตจากฉันก่อนเท่านั้น”“ฮะ! ผมไม่ใช่นกน้อยในกรงทองของคุณนะ”“ไม่ใช่ก็เหมือนใช่เพราะฉันจ่ายเงินซื้อเธอมาแถมยังไม่ได้ใช้งานไม่คุ้มกับเงินที่เสียไปเลยสักนิด”วชิรันกำหมัดแน่นเลวทรามแค่ไหนถึงตีราคาและด้อยค่ามนุษย์คนอื่นแบบนี้ “เพราะผมเป็นโอเมก้าเลยไม่มีหัวจิตหัวใจซิน่ะครับจะขายจะตีราคายังไงก็ได้ใช่สิ! ขอบคุณที่บอกให้รู้บางทีผมก็ไม่เห็นประโยชน์การจับคู่ของรัฐบาลเลยสักนิดคุณไม่คิดบ้างเหรอว่าเราต่างคู่ต่างก็ทรมานไม่ต่างกันคุณเกลียดขี้หน้าผมจะตายหน้าผมยังไม่อยากจะมองแต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้ผมเป็นเพียงคนเดียวที่ไข่เข้ากับคุณมันน่าเหลือเชื่อจริงๆ” วชิรันพูดพลางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆระงับโทสะก่อนจะลุกไปชกป
กาตาที่ยืนเป็นหนูติดจั่นรอคอยนายท่านกลับบ้านอย่างกังวล ก็คุณอันดารันออกไปข้างนอกตั้งแต่ตอนหัวค่ำ จนตอนนี้จะตี 1 ยังไม่กลับมาแถมกำชับไม่ให้โทรแจ้งนายท่านใหญ่อีก ตาย ตาย แน่ ๆ ถึงแม้จะมีบอดี้การ์ดติดตามไปด้วยแต่กาตาก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี เพราะเห็นว่าคดีอุบัติเหตุยังหาข้อสรุปไม่แน่ชัดว่าเป็นการวางแผนฆาตรกรรมหรือไม่ ส่วนอีธานนั้นก็กังวลไม่แพ้กัน ก่อนจะได้ยินเสียงเครื่องยนตร์แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านก็กุลีกุจอไปต้อนรับ ภาพที่เห็นทำเอาทั้งคู่พูดไม่ออกก่อนจะเอ่ย“นายท่านนายท่านเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“ไม่มีอะไรห้ามใครขึ้นไปรบกวน”“ปล่อยผมลงเดินเองได้”ก่อนที่นายท่านใหญ่จะอุ้มนายท่านอีกคนขึ้นข้างบนบ้านด้วยท่วงท่าหมิ่นเหม่“ไปพักเถอะกาตาพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” อีธานเอ่ยเตือนหัวหน้าแม่บ้านที่เหมือนจะช็อกกับภาพเมื่อครู่เมื่อตั้งสติได้คนทั้งคู่ก็กลับไปพักผ่อนเสียทีหลังจากยืนรอนายท่านมาเกือบค่อนคืน“คุณซานนาห์ห้องผมอยู่ทางนี้” วชิรันทั้งจิกทั้งข่วนกำปั้นน้อยๆทุบอกกว้างเพื่อหาทางเอาตัวรอดแต่ก็สู้แรงอัลฟ่าตัวโตไม่ได้ ตุ๊บอ๊ะ! วชิรันจุกตรงท้องอย่างแรง“คนนะไม่ใช่ตุ๊กตาโยนมาได้—” บ่นได้ไม่กี่คำร่างสูงใหญ่ก็ทาบ
“สวัสดีครับผมอัลเฟรดและนี่ก็สเตนคุณคงคุ้นหน้าค่าตาผมเป็นอย่างดี”“สวัสดีครับผมอันดารันยินดีที่ได้รู้จักครับ” ต่างฝ่ายต่างแนะนำตัวกันอย่างคร่าวๆก่อนอัลเฟรดจะผายมือเชื้อเชิญให้แขกผู้มาใหม่นั่งร่วมโต๊ะกันอย่างเป็นกันเอง“นั่งดื่มด้วยกันก่อนไหมครับคุณอันดารัน” อัลเฟรดเอ่ยชวนอย่างจริงใจไหนๆก็กลายมาเป็นภรรยาเพื่อนรักแล้วรู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหาย “จะดีเหรอครับ” วชิรันพลางจ้องมองไปที่ว่างข้างๆซานนาห์แต่อัลฟ่าร่างสูงกลับแยกขากว้างขึ้นจนกินพื้นที่ข้างๆไปเกือบครึ่ง“ถ้าไม่รังเกียจนั่งข้างๆผมก็ได้นะครับ” สเตนหนุ่มคาสโนว่าตาสีฟ้าเอ่ยตอบโอเมก้าหน้าสวยอย่างตื่นเต้นแม้จะได้เห็นและได้ยินกิตติศัพท์เจ้าตัวมาไม่น้อยแต่การที่จะเข้าใกล้โอเมก้าอย่างอันดารันนั้นไม่ง่ายเลย “ขอบคุณมากครับแต่ไม่ดีกว่า” ก่อนจะเดินไปนั่งทิ้งบั้นท้ายอันอวบอั๋นลงบนตักข้างซ้ายของสามีพร้อมกับกอดคอแน่นกัดฟันพูดหน้าตาย“คุณสามีคงไม่ใจดำผลักผมจนตกหรอกใช่ไหมครับ” ใบหน้าคนทั้งสองห่างกันไม่กี่คืบจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดหน้าของกันและกันต่างก็จ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร อัลเฟรดและสเตนมองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนจะกระแอมไอแก้เก้อ
ALFONSO CLUBวันนี้นักธุรกิจใหญ่อย่างซานนาห์ไม่มีธุระอะไรมากมายเพียงแค่หาเรื่องไม่กลับบ้านแวะมาดื่มสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนฝูงที่นานๆจะนัดเจอกันที“วันนี้นายท่านว่างแล้วหรือไงถึงนัดรวมพล” เจ้าของผับอย่างอัลเฟรดพูดเย้าแหย่ก่อนจะยกแก้วขึ้นจิบน้ำสีอำพันสีสวยพลางปรายตามองอีกฝ่ายที่เอาแต่นั่งสูบซิการ์นิ่งไม่พูดไม่จาตั้งแต่เข้าห้องมา“ช่วงนี้มันช่วงข้าวใหม่ปลามันไม่ใช่เหรอไงพวกทำไมนายท่านถึงมานั่งแกร่วอยู่ที่นี่ล่ะหรือว่าเสื่อม…” สเตนพูดเสริมขึ้นมาบ้างพลางหัวเราะในลำคออย่างขบขันพวกเขาสามคนเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กเพราะแวดวงธุรกิจรวมถึงเป็นพาร์ทเนอร์ในการทำธรุกิจต่างๆอีกด้วย “แกว่าฉันคงจะมีอารมณ์ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ล่ะนะได้คนแบบนั้นเป็นเมีย” ซานนาห์ตอบเสียงเรียบสองตามองออกไปยังด้านล่างที่ผู้คนต่างโยกย้ายเต้นรำกันอย่างสนุกสนานแต่ตอนนี้ตัวเขาไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักอย่าง “ฮ่าๆ” สองเพื่อนซี้หัวเราะร่วนอย่างสะใจ“เออ…ก็ยัยคนสวยเค้าวีรกรรมเยอะจริงช่วงหลายเดือนก่อนก็มาตามตบโอเมก้าผมสีชมพูวงแตกจนคนทั้งคลับแตกฮือบอดี้การ์ดอัลฟ่าของฉันยังไม่กล้าเข้าไปห้ามเหลือเชื่อเลย” อัลเฟรดพูดพลางเล่าเหตุการณ์ที่อัน
วชิรันตื่นเกือบ 9 โมงเช้า อาการคล้ายแฮ้งค์จากการดื่มเหล้า แต่พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนบนโต๊ะมีเพียงแก้วไวน์แก้วเดียวที่ซานนาห์ถือและดื่มอยู่ ส่วนตัวเขาก็กินแต่ผลไม้ หรือว่า…พอมายืนที่เค้าเตอร์อ่างล้างหน้าก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจตรงหน้าผากปูนโปนเหมือนมีลูกมะนาวฝังอยู่อย่างงั้นหนอยแน่แสบนักตาเฒ่าเจ้าเล่ห์เห็นตำตาว่าเขาหยิบกินแต่ก็ไม่ปริปากบอกสักคำว่าเจ้าผลไม้นั่นกินแล้วจะเป็นแบบนี้ใบหน้าสวยๆของยัยคุณหนูนี่ถ้าทำหลายล้านเลยนะโมโห! อันดารันรีบแต่งตัวก่อนจะลงไปทานอาหารเช้าดูเวลายังไงก็คงไม่ทันเจ้าของบ้านที่ต้องออกไปทำงานตั้งแต่ 7 โมงเช้าคิดว่าตอนเย็นจะดักรออีกฝ่ายแถมจะต้องพูดให้เสร็จสรรพไม่แตะต้องอาหารอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะพูดจบ กาตาที่รออยู่ที่โต๊ะอาหารอยู่แล้วกุลีกุจอมาตั้งโต๊ะให้เป็นผู้นาย “นายท่านหน้าผาก?” เห็นใบหน้าสวยบึ้งตึงก็หุบปากฉับ “ผลไม้เมื่อวานชื่ออะไรทำไมถึงเมาได้พอจะรู้ไหมกาตา”“เอ่อ…มารูล่าค่ะเป็นผลไม้ป่ามีฤทธิ์คล้ายแอลกอฮอล์นายท่านใหญ่มักจะกิน 1-2 ลูกหลังอาหารเย็นแทนดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ค่ะ”“มิน่าล่ะนายท่านใหญ่ของคุณร้ายมากเลยนะกาตาคุณดูหน้าผากผม” ได้ทีก็ฟ้องหัวหน้าแ