ก่อนการปะทะฝีปากจะเริ่มขึ้นอีกครั้งซานนาห์ก็ถูกเสียงเรียกข้างหลังให้ละความสนใจจากภรรยาตรงหน้าก่อนจะหันไปทักทายอย่างเป็นกันเองทักทายแบบ Faire La Bise (แฟลาบีซ) แก้มชนแก้มหรือจุ๊บแก้มกันหญิงสาวผมทองตาสีเทาดวงหน้าสวยเฉี่ยวแถมทรวดทรงองค์เอวเหมือนนางแบบชุดชั้นในชื่อดังไม่แปลกใจที่อิตานั่นจะยินดีปรีดาที่ได้ทักทายเจ้าหล่อนวชิรันลอบเบ้ปากอยู่ในใจเสียงจุ๊บแก้มกันดังจุ๊บจั๊บแถมเจ้าหล่อนยังปรายตามามองที่เขาอีกอย่างท้าทายมารยา!ก่อนวชิรันจะยกมือด้านซ้ายที่สวมแหวนเพชรเม็ดโตทำทีปิดปากแต่ก็กรีดกรายนิ้วให้เเสงไฟในห้องกระทบกับแหวนเพชรน้ำดีในมือของเขาส่องแสงระยิบระยับแย้มยิ้มให้เจ้าหล่อนปากกว้างก่อนจะเดินหนีไปอีกทางลูกไม้ตื้นๆมาก่อนแล้วไงจ๊ะฉันถือทะเบียนสมรสอีกหน่อยต้องพกไว้ใช้แทนพัดเจออย่างแม่สาวคนนั้นอีกเมื่อไหร่ทำทีหยิบมาพัดอวดให้เห็นเป็นบุญตาจะได้หายคันว่าแต่เขาจะหัวร้อนทำไมกันนะแหวนเพชรเม็ดนี้หากไม่ได้ออกงานก็คงไม่มีโอกาสได้สวมใส่มันแต่มันก็มีขนาดพอเหมาะกับนิ้วนางข้างซ้ายของเขาพอดีตอนกาตาถือมาให้ที่ห้องแต่งตัววชิรันเองยังอดแปลกใจไม่ได้เพชรน้ำงามขนาดนี้คุณเขาซื้อเก็บมาใส่เองก็ไม่น่าจะใช่ของแท้
“ถามจริง…คุณมั่นใจซะเหลือเกินนะว่าถ้าไม่มีผมเขาจะหันมาสนใจคุณแล้วที่ผมทราบมาการจับคู่ของรัฐบาลอยู่ที่ความสมัครใจด้วยมีตัวเลือกรองให้เลือกอีกสองสามคนด้วยซ้ำไปถ้าเขาคิดจะเลือกคุณจริงๆเขาเลือกคุณไปนานแล้วต่อให้ไม่มีผมก็เถอะ” วชิรันเว้นจังหวะการพูดก่อนจะจดจ้องหน้าโอเมก้าที่มีดวงตากลมโตผมสีผมพูดูน่ารักน่าหยิกแม้จะน่าหยุมหัวมากกว่าก็เถอะ“แล้วไอ้การที่คุณมาแว๊ดๆใส่คนอื่นคุณต้องตามตบตามตีคนอื่นอีกกี่คนเขาถึงจะหันมาสนใจคุณคุณไม่คิดบ้างว่าการที่คุณทำตัวแบบนี้นอกจากจะไม่ให้เกียรติคนอื่นแล้วยังลดศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อคนอื่นมันดูน่าสมเพชอีกทั้งเขาไม่แม้จะเห็นคุณอยู่ในสายตา…คนเขาจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รักฝากไว้ให้คิด!” ก่อนจะสะบัดหน้าเดินข้ามตัวโอเมก้าหัวสีชมพูอ่อนน่าเอ็นดูนั่นอย่างไม่แยแสวชิรันเดินกระทืบเท้าปึงปังเข้าห้องน้ำไปด้วยความหงุดหงิด “อีผีตบมาได้!!” ใบหน้าของยัยคุณหนูนี่ถ้าทำจริงๆหลักล้านเลยนะ กว่าจะได้เบ้าหน้าฟ้าประทานมาแบบนี้วชิรันกระฟัดกระเฟียดปิดประตูดังโครมนั่งชักโครกทำธุระส่วนตัวก่อนจะออกมาล้างมือตรงอ่างล้างหน้าบ่นกระปอดกระแปดคราวหน้าถูกตบอีกจะล็อคคอตีเข่าซะให้เข็ดหงุดหงิดโว้ยที่สำคัญไ
วชิรันกลับมาจากงานการ์ล่าดินเนอร์หรูก็เดินปึงปังเข้าห้องนอนตัวเองทันทีหนอยแน่นังดาเมียนออกงานครั้งแรกกลับโดนตบแก้มตุ่ยแถมอีตาซานนาห์ก็ไม่คิดจะออกปากปกป้องคราวหน้าอย่าให้เจอนะนังหัวชมพูแม่จะทุบให้กรามหักจนต้องโมหน้าใหม่เลยคอยดูวชิรันบ่นกระปอดกระแปดหัวฟัดหัวเหวี่ยงก่อนจะอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอนแต่ก็ต้องชะงักกับแหวนเพชนเม็ดโตที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายเหอะไม่คืนหรอกนะถือซะว่าเป็นค่าทำขวัญเผื่อวันหน้าหย่าร้างกันไปแหวนเม็ดนี้คงจะทำเงินได้มากโขวชิรันถอดเก็บไว้ในกล่องกำมะหยี่สีแดงเก็บไว้ในลิ้นชักอย่างไม่ใส่มากนักทางด้านซานนาห์เขาเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจที่อันดารันถูกทำร้ายแต่ดูจากอารมณ์กระฟัดกระเฟียดของเจ้าตัวแล้วจึงไม่อยากถามให้มากความอีกทั้งไม่อยากจะทะเลาะกันอีก“ได้ภาพวงจรปิดมาไหม”“ได้มาหมดแล้วครับทุกจุดภายในงาน”“ดีพรุ่งนี้ส่งภาพทั้งหมดไปที่เดโลกรุ๊ปและถอนหุ้นทั้งหมด”“รับทราบครับลูกน้องคนสนิทรับคำสั่งก่อนจะโค้งตัวออกจากห้องไป”เกิดความเงียบขึ้นภายในห้องซานนาห์หวนนึกถึงประโยคที่เขาไม่คาดว่าจะได้ยินเนื่องจากภายในงานเขามักจะถูกผู้คนรุมล้อมแบบนี้อยู่เสมอจึงอ้างว่ามาเข้าห้องน้ำเพื่อต้องกา
หลังจากซานนาห์กลับไปทำธุระเรื่องของเดโลกรุ๊ปเสร็จเขาก็ต้องแปลกใจอีกครั้งคำถามติดปากทุกวันคงหนีไม่พ้น…วันนี้อันดารันทำอะไร? ไหนจะอีธานและกาตาที่จะต้องออกมาต้อนรับทุกครั้งแต่วันนี้หน้าประตูไม่มีแม่บ้านอยู่รอต้อนรับเลยสักคนจนอดเอ่ยถามบอดี้การ์ดที่เฝ้าประตูหน้าบ้านไม่ได้“อีธานไปไหน?”“เอ่อ…” บอดี้การ์ดอึกอักก่อนจะเอ่ยตอบตามความเป็นจริง“อยู่ที่ห้องนั่งเล่นครับ”“ห้องนั่งเล่น?” เมื่อได้ฟังสองขาก็ก้าวเข้าไปในบ้านแต่ก็ต้องได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายมาจากห้องนั่งเล่นทุกคนนั่งล้อมกันเป็นวงกลมขนาดใหญ่ร่วมสิบกว่าคนเมื่อทุกคนเห็นนายท่านกลับมาโดยเฉพาะอีธานก็นั่งก้มหน้านิ่งอีกทั้งนายท่านใหญ่กอดอกมองดูคนที่ไม่รู้ตัวนั่งสับไพ่กรีดไพ่อย่างชำนาญ“เอาล่ะตานี้ตาละ 5 เหรียญนะทุกคนขอผมถอนทุนคืนบ้าง”วชิรันนั่งหันหลังเป็นเจ้ามือวงไพ่เป็นหนึ่งในกิจกรรมที่เขาโปรดปรานกับเพื่อนฝูงปากก็บอกว่าเล่นเพื่อกระชับมิตรภาพแต่เงินที่จ่ายลงไปน่ะไม่มีมิตรภาพจ่ะใครโกงทุบนะจ๊ะแม้ตอนนี้ไม่มีเพื่อนฝูงกลุ่มเดิมแต่อย่างน้อยเหล่าแม่บ้านก็ให้ความร่วมมืออย่างดีไหนจะได้ค่าขนมมาเต็มจนเหรียญกองพะเนินเป็นภูเขาลูกเล็กๆอยู่ตรงหน้าวชิรันส
“ผมไม่ใช่อันดารัน หนึ่งตระการ แต่ผมคือวชิรัน เพียรมากมี”วชิรันนั่งเล่าประวัติความเป็นมาก่อนจะตื่นลืมตามายังโลกนี้เขาเล่าแบบกระชับตัดทอนส่วนที่ไม่สำคัญออกไปและเน้นส่วนสำคัญในหลายๆเรื่องไม่ว่าคุณซานนาห์จะเชื่อหรือไม่หรือจะคิดว่าเขาบ้าเล่าเป็นตุเป็นตะก็ช่างอย่างน้อยก็ถือว่าได้เล่าได้ระบายก็ยังดี“ก็มีเพียงเท่านี้แหละครับ” วชิรันเอ่ยเมื่อพูดจบสองมือกอดหมอนใบเล็กๆไว้แนบอกก้มหน้าฝังลงไปกับหมอนก่อนจะหันไปมองอัลฟ่าข้างกายที่นั่งนิ่งไม่ไหวติง“คุณจะคิดว่าผมบ้าก็ได้เพราะผมพูดความจริง”“เพราะเหตุนี้ด้วยใช่ไหมเธอถึงไม่ชอบสวมปลอกคอ”วชิรันพยักหน้าหงึกหงัก“มันคันแล้วผมก็รู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรบีบคออยู่ตลอดเวลาอัลฟ่าอย่างคุณจะรู้อะไร” ก่อนจะเหน็บเข้าให้อีกหนึ่งประโยค“เธอก็รู้ว่าโลกนี้มีเพียงโอเมก้าที่ถูกทำพันธะแล้วเท่านั้นที่ไม่ต้องสวมปลอกคอ”“…”“ถึงผมจะไม่ได้เกิดที่นี่แต่ผมก็คงไม่ยอมให้อัลฟ่าหน้าไหนมาทำพันธะด้วยแน่ๆแค่คิดก็ขนลุกยังกะหนังสยองขวัญกัดกันเพื่อทำพันธะไหนผู้ชายยังท้องได้อีกมันแฟนตาซีและเหลือเชื่อมากสำหรับผม”“…” ซานนาห์นั่งเงียบเป็นผู้ฟังที่ดีสมองพลางประมวลผลในสิ่งที่คนตรงหน้าพรั่ง
“คุณจำคำถามสามข้อที่ผมเคยถามคุณได้ไหม… มันเป็นสิ่งที่ผมประสบพบเจอมาตลอดชีวิตความคาดหวังความผิดหวังและความไม่ได้ดั่งใจอยากที่จะให้ลูกเป็นผมเป็นลูกที่ทำตามหรือเดินตามสิ่งที่พ่อผมวาดฝันอยากจะให้เป็นไม่ได้ไม่ว่าจะเรื่องการเรียนการทำงานหรือสายงานข้าราชการอีกทั้งผมยังไม่ได้ชอบผู้หญิงอีกต่างหากเราสองพ่อลูกไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่พูดกันดีๆไม่เกินสองสามประโยคก็ต้องทะเลาะกันแต่พอตอนนี้ผมจากมาอยู่อีกโลกนึงไม่รู้ว่าเพราะโชคชะตาหรือผีผลักผมกลับคิดถึงเขาอยากจะเอ่ยคำขอโทษและบอกลาสักครั้ง… ก็คงจะดี”“…”“เพราะฉะนั้นหากว่าผมจะมีลูกสักคนผมก็อยากจะมีเพราะความรักอยากจะอุ้มชูเด็กจากเลือดเนื้อเชื้อไขสักคนโดยไม่มีข้อแม้ผมจะรักเขาในสิ่งที่เขาเป็นและจะไม่คาดหวังหรือแต้มความฝันอะไรลงไปในผ้าขาวเหล่านั้นพวกเราให้กำเนิดเขาออกมาแต่ชีวิตเขาต้องลิขิตเองผมจะไม่เป็นพ่อแม่ที่คอยบงการและขีดเส้นทางเดินให้ผมจะคอยยืนอยู่ข้างหลังยืนมองเขาออกเดินทางเดินตามความฝันที่เขาชอบหากวันไหนเขาท้อแท้สิ้นหวังไม่ได้ดั่งใจก็ยังมีสองมือคู่นี้ที่จะคอยให้กำลังใจโอบกอดและร่วมเดินเคียงข้างไปกับเขานั่นแหละคือครอบครัวที่สมบูรณ์ในความคิดของผม
วันอาทิตย์หลังจากวชิรันตื่นนอนก็ต่อสายหานมภัสสรทันทีเมื่อปลายสายรับสายก็รีบละล่ำละลักพูดในสิ่งที่ประสบพบเจอมาเมื่อวาน“นมครับนม”“คะคุณหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ”“ผมฮีทอีกแล้วรอบฮีทมาไม่ตรงอีกตั้งหนึ่งสัปดาห์กว่าจะถึงแต่เมื่อวานผมฮีทอีกแล้วครับ”“เป็นเรื่องปกติของโอเมก้าค่ะที่สามารถฮีทนอกฤดูได้ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไหร่เวลาไหนนมถึงได้ย้ำหนักหนาให้คุณหนูใส่ปลอกคอไงคะ”“แล้วคุณหนูได้ทานยาไหมคะ”“ทานครับมันมีวิธีอื่นอีกไหมผมไม่ชอบเลยก้นแฉะจนรู้สึกอึดอัด”“คุณหนู…เอาอย่างนี้ไหมคะหากคุณหนูจะออกไปไหนควรจะพกยากันฮีทติดหัวและแผ่นอนามัยเล็กๆติดตัวเอาไว้เผื่อฮีทกะทันหันก้นจะได้ไม่แฉะยังมีเหลือไหมคะถ้าขาดบอกนะคะนมจะซื้อเข้าไปให้”“ยังพอมีครับ”“ถ้าผมไม่อยากฮีทต้องทำยังไงบ้างครับ”“มีทางเดียวคือ…ตั้งครรภ์ค่ะ”“นมบ้าไม่แล้วเป็นทางเลือกสุดท้ายที่ผมจะเลือก”“ก็มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้นแหละค่ะที่โอเมก้าจะไม่ฮีทในขณะที่ตั้งครรภ์เหมือนประจำเดือนขาดในช่วงตั้งครรภ์ของเบต้าไงคะ”“นม…ผมคิดถึงนมจังเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกครับ” วชิรันเริ่มอ้อน“คิกคิกก็คงจะเป็นตอนคุณหนูตั้งครรภ์นั่นแหละค่ะคุณพ่อของคุณหนูถึงจะอนุญาตให้
“อ้อ…อีกทั้งบริษัทคุณยังรับออกแบบวัสดุปลอกคอให้เดโลกรุ๊ปด้วยและผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเดโลกรุ๊ปจะไม่ออกแบบเหมือนอย่างที่ผมพูดไว้ออกมาในเร็วๆนี้ความเสียหายนี้พันล้านเหรียญพอไหมครับคุณดอร่า” ดอร่ากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคืองมิน่าล่ะคุณอันดารันถึงเจาะจงบริษัทของเธอที่เป็นพาร์ทเนอร์คู่ค้ากับเดโลกรุ๊ปมาอยู่ก่อนแล้วก็เพราะเดโลกรุ๊ปเป็นบริษัทของครอบครัวยัยหัวชมพูดาเมียนน่ะสิแล้วเราจะได้เห็นดีกันยัยดาเมียนดูซิหากงานเปิดตัวปลอกคอรูปแบบใหม่ที่จะพลิกโฉมปลอกคอแบบเดิมละก็... คงสนุกไม่น้อยวชิรันแสยะยิ้ม“รับทราบค่ะ” ดอร่าช่างใจอยู่คู่นึงจึงจรดปากกาเซ็นสัญญาลงไปทั้งสองฉบับอย่างรวดเร็วก่อนจะจับมือส่งท้าย “ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”“เช่นกันครับ”วชิรันออกไปส่งแขกที่หน้าบ้านสักพักก็กลับมายังห้องนั่งเล่นนั่งดูวัสดุพลางออกแบบเครื่องประดับไปคร่าวๆฆ่าเวลาไปอีกหนึ่งวันจะว่าไปเป็นคนรวยนี่ก็ดีเหมือนกันจะทำธุรกิจอะไรก็ง่ายหากไม่สำเร็จก็แค่ล้มบนฟูกอีกทั้งมีลู่ทางคอยแนะนำไม่ได้คลำทางหาเองมีสายป่านที่ยาวหากสำเร็จก็มีกินใช้ไปยังลูกหลานวชิรันยิ้มร่าอย่างน้อยในโลกนี้เขาก็มีอะไรทำเป็นของตัวเองไม่ต้องนั่งนอนไปวันๆอี
วชิรันลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าบรรยากาศนอกห้องนอนนั้นท้องฟ้ากลายเป็นสีสมตะวันจะตกดินอยู่รอมร่อไม่แปลกที่เขาเองหลับเป็นตายขนาดนั้นก็ตาแก่ซานนาห์นั้นมันหมาป่าหุ้มหนังแกะชัดๆไม่รู้ว่าพวกเขาทำกันไปกี่รอบแล้วเจ้าตัวตื่นออกไปตอนไหนวชิรันไม่คาดคิดว่าโอเมก้าสามารถฮีทได้น่ากลัวขนาดนี้ดูจากความฮอร์นนี่เมื่อคืนก็ยืนยันได้เป็นอย่างดีไม่รู้ว่าอีตาเฒ่าเจ้าเล่ห์จะสรรหาคำไหนมาค่อนแคะเขาอีกหรือเปล่าเพราะเขาเป็นคนยื่นคำขาดเองว่าเวลาฮีทอย่ามาใกล้ในระยะ 2 เมตร กลายเป็นตัวเองที่ทำไม่ได้!! แถมยังเป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยซ้ำรู้ถึงไหนอายไปถึงนั่นแต่ก็สุดยอดเหมือนกันอุ้ย! วชิรันหยิกแขนตัวเองเพื่อเรียกสติเมื่อเผลอไผลคิดถึงกิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อคืนในร่างเก่าเขาเองก็ไม่เคยมีเพศสัมพันธ์ที่ช่องทางหลังมาก่อนเหมือนกันไม่เหมือนที่จินตนาการหรือได้ฟังจากบรรดาเพื่อนสาวเม้ามอยให้ฟังนี่แหละที่เขาว่า ‘สิบปากว่าไม่เท่าสัมผัสเอง’ คุณพระ! ลำท่อนเขื่องมโหฬารเข้าไปช่องทางหลังเขาได้แม้ช่วงแรกจะฝืดเคืองและคับแน่นเพราะความใหญ่โตไปสักหน่อยแต่ก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าสุขสมสุขสมมากกอไก่ล้านตัวววววของคุณเขาอลังการงานสร้างซานนาห์หรือซานต้าฟ
แกนกายของเขาปูดโปนจนแข็งขืนแข็งจนปวดหนึบก่อนตั้งใจจะผละออกเมื่ออีกฝ่ายสุขสมเขาไม่อยากแตะต้องวชิรันทั้งๆที่ความสัมพันธ์เริ่มต้นไม่ดีเท่าไหร่แถมยังมีเรื่องประหลาดมากมายที่ซานนาห์ไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าทำไมวชิรันถึงได้มาอยู่ในร่างของอันดารันอีกทั้งตัวเองยังระลึกไว้เสมอเรื่องคำถาม 3 ข้อเกี่ยวกับลูกที่วชิรันเคยถามเขาเอาไว้แต่มือเล็กกลับหยุดยื้อร่างสูงด้วยความกลัวกลัวว่าความสุขสมตรงหน้าจะหายไปจนลืมอาย“คุณซานนาห์” วชิรันเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงแหบพร่าความฮอร์นนี่พุ่งขึ้นถึงขีดสุดอีกทั้งร่างกายเหมือนยังร้อนรุ่นไม่หายเขาต้องการต้องการมากกว่านี้ว่าแล้วก็ผลักร่างสูงที่ชะงักขืนตัวเมื่อเอ่ยเรียกชื่อเมื่อครู่อีกทั้งยังไม่ได้ตั้งตัวก็ถูกโอเมก้าผลักลงให้นอนหงายไปกับเตียงสองมือขาวไม่รอช้าฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่เกะกะอย่างหื่นกระหายโดยซานนาห์ก็ยอมเป็นผู้ตามที่ดีนอนหงายปล่อยให้โอเมก้าที่กำลังฮีทได้ทำตามอำเภอใจซานนาห์ปรนเปรอแบบไหนร่างบางที่สุขสมก่อนหน้าก็ปรนเปรอกลับไปเหมือนอย่างก่อนหน้าแถมยังทำได้ดีจนซานนาห์ครางต่ำในลำคออย่างสุขสมอ๊าซี้ด!กลิ่นอายบุรุษเพศกระตุ้นความกำหนัดของโอเมก้าให้ลุกหืออีกครั้งแกนกายใหญ่โตท
อาการฮอร์นนี่หรือฮีทของโอเมก้านั้นช่างน่ากลัวก่อนหน้านี้วชิรันประกาศเสียงดังฟังชัดกับอัลฟ่าอย่างซานนาห์ช่วงที่โอเมก้าฮีทหากถูกอัลฟ่าแตะตัวจะต้องถูกปรับเงินแต่ทว่าวาจาที่ลั่นไว้ก่อนหน้าเหมือนจะไม่เคยพูดมาก่อน “คุณผมร้อนร้อนมาก” โอเมก้าตัวขาวถูกสภาวะฮีทเล่นงานสติสัมปชัญญะเหลือน้อยนิดเหลือเพียงสัญชาตญาณการสืบพันธุ์ที่ค่อยๆกลืนกินสติความนึกคิดและข้อตกลงก่อนหน้าก่อนจะชันเข่าเงยหน้าพลางใช้สายตาเว้าวอนจนอัลฟ่าเป็นฝ่ายเซหลบสายตาเสียเองวชิรันรู้เพียงแต่ว่าคุณเขาตัวหอมมากหอมจนอยากจะถามว่าเขาใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรซานนาห์กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก “เธอกำลังฮีทออกไปออกไปก่อนที่ฉัน—” พูดยังไม่ทันจบประโยควชิรันก็โน้มคอคนตรงหน้ามาปิดปากเสียแล้วลมหายใจคุณเขาหอมเย็นผสมไปด้วยกลิ่นบุหรี่จางๆที่ติดอยู่ตรงปลายลิ้นร่างเล็กซุกเข้าหาไออุ่นของอกหนาอย่างต้องการความอบอุ่นจูบเนิบนาบช่วงแรกแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงเหมือนจะช่วงชิงลมหายใจของอีกฝ่ายให้มอดดับไปสองลิ้นกระหวัดเกาะเกี่ยวไม่มีใครยอมใครก่อนวชิรันจะเป็นฝ่ายผละออกก่อนเพราะหายใจไม่ทัน“แฮกๆ” “ออกไปตอนนี้ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” วชิรันส่ายหัวอย่างแรงก่อนจะถูกอ
ภายในห้องทำงาน“เธอจะยืนอยู่ที่นั่นอีกนานไหม” ซานนาห์อดถามไม่ได้วันนี้โอเมก้าตรงหน้าดูแปลกไปกว่าทุกวัน“ผมสะดวกแบบนี้”“เธอจะให้ฉันตะโกนคุยหรือไงมานั่งตรงโซฟา” ซานนาห์เอ่ยเสียงเรียบ“คือผมสะดวกแบบนี้” สายตาของอัลฟ่าที่กำลังจดจ้องเอกสารในมือเป็นอันชะงัก ก่อนจะปล่อยเลยตามเลย ว่ากันว่ายามที่โอเมก้าอยู่ในช่วงฮีทจะระแวดระวังตัวเป็นพิเศษ“มีเรื่องอะไรก็ว่ามา”“คือ…คุณจำที่ผมเคยบอกเรื่องพืชพันธุ์สมุนไพรที่จะเอามาเป็นส่วนประกอบของอาหารได้ไหมครับพอดีพืชและผักส่วนใหญ่ที่ผมต้องการมันอยู่ที่เดอะฮิลล์เยอะเลยเพราะฉะนั้นผมเลยอยากขออนุญาตให้คุณพาผมไปดูหรือหากคุณไม่ว่างผมไปกับกาตาหรือพ่อบ้านอีธานก็ได้แต่เห็นว่าการขออนุญาตเข้าไปในพื้นที่อนุรักษ์ค่อนข้างยุ่งยากผมเลยอยากจะขอ…เอ่อรบกวนคุณช่วยขอให้ผมเข้าไปดูหน่อยได้ไหมครับ” วชิรันพยายามพูดในทางที่ไม่บีบบังคับและขอความเห็นใจจากอีกฝ่ายอย่างที่สุดเพราะไม่มีทางเลือกอื่นๆแล้วนอกจากขอร้องคนตรงหน้า“มานี่” ซานนาห์เอ่ยเรียกแต่โอเมก้าที่อยู่ในช่วงฮีทระวังตัวแจไม่กล้าเดินบุ่มบ่ามเข้าไปใกล้ “เอ่อ”“จะไปหรือไม่ไป” วชิรันได้ยินดังนั้นก็หูตั้งสองขาก้าวเดินไปยังโต๊ะทำ
หลังจากที่เปิดใจคุยกับสามีทางนิตินัยอย่างซานนาห์หมดแล้ววชิรันเองก็เป็นตัวของตัวเองมากขึ้นไม่ต้องคอยแอ๊บเหนียมอายอะไรอีกอีกทั้งสมาชิกในบ้านหลายๆคนเริ่มจะชินพฤติกรรมการกินและการทำอาหารที่แปลกตาของวชิรันเสียแล้ววันไหนที่ไม่ได้กลิ่นผัดพริกแกงหรือเครื่องเทศมันเหมือนอะไรหายไปสักอย่างบอดีการ์ดเหล่าแม่บ้านจามกันจนชินนานๆเข้ากลิ่นพวกนั้นก็ทำอะไรพวกเขาไม่ได้อีกมิหนำซ้ำพอได้ลองเปิดใจชิมอาหารรสชาติหน้าตาแปลกประหลาดพวกนั้นทำเอาหลายคนติดใจกันยกใหญ่อย่างเช่นของหวานอาหารกลางวันวันนี้เหมาะสำหรับฤดูร้อนที่เดอะแกรนด์ซิตี้เป็นอย่างมากนายท่านเรียกมันว่า ‘ลอดช่องสาคูนมสดเมล่อน’ เป็นเส้นเรียวๆหลากสีรวมไปถึงน้ำสีขาวที่ใส่ผลไม้อย่างเมล่อนพร้อมน้ำแข็งหลอดเล็กสักเล็กน้อยตอนที่กาตาเห็นรูปร่างของมันครั้งแรกก็ไม่กล้ากินจะว่าเป็นน้ำเมล่อนปั่นก็ไม่เชิงไอ้น้ำสีขาวนั้นมากจากกะทินายท่านว่ามาอย่างนั้นช่างใจอยู่นานสองนานพอเห็นนายท่านตักกินอย่างเอร็ดอร่อยอีธานและกาตาเลยอดที่จะลองชิมของหวานตรงหน้าบ้างไม่ได้“ผมรับประกันความอร่อยรสชาติหวานหอมมันของเมล่อนพวกคุณจะต้องติดใจแน่ๆ” วชิรันพูดพลางขยิบตาให้กาตาอย่างหยอกล้อ แล้วก็จร
“อ้อ…อีกทั้งบริษัทคุณยังรับออกแบบวัสดุปลอกคอให้เดโลกรุ๊ปด้วยและผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเดโลกรุ๊ปจะไม่ออกแบบเหมือนอย่างที่ผมพูดไว้ออกมาในเร็วๆนี้ความเสียหายนี้พันล้านเหรียญพอไหมครับคุณดอร่า” ดอร่ากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคืองมิน่าล่ะคุณอันดารันถึงเจาะจงบริษัทของเธอที่เป็นพาร์ทเนอร์คู่ค้ากับเดโลกรุ๊ปมาอยู่ก่อนแล้วก็เพราะเดโลกรุ๊ปเป็นบริษัทของครอบครัวยัยหัวชมพูดาเมียนน่ะสิแล้วเราจะได้เห็นดีกันยัยดาเมียนดูซิหากงานเปิดตัวปลอกคอรูปแบบใหม่ที่จะพลิกโฉมปลอกคอแบบเดิมละก็... คงสนุกไม่น้อยวชิรันแสยะยิ้ม“รับทราบค่ะ” ดอร่าช่างใจอยู่คู่นึงจึงจรดปากกาเซ็นสัญญาลงไปทั้งสองฉบับอย่างรวดเร็วก่อนจะจับมือส่งท้าย “ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ”“เช่นกันครับ”วชิรันออกไปส่งแขกที่หน้าบ้านสักพักก็กลับมายังห้องนั่งเล่นนั่งดูวัสดุพลางออกแบบเครื่องประดับไปคร่าวๆฆ่าเวลาไปอีกหนึ่งวันจะว่าไปเป็นคนรวยนี่ก็ดีเหมือนกันจะทำธุรกิจอะไรก็ง่ายหากไม่สำเร็จก็แค่ล้มบนฟูกอีกทั้งมีลู่ทางคอยแนะนำไม่ได้คลำทางหาเองมีสายป่านที่ยาวหากสำเร็จก็มีกินใช้ไปยังลูกหลานวชิรันยิ้มร่าอย่างน้อยในโลกนี้เขาก็มีอะไรทำเป็นของตัวเองไม่ต้องนั่งนอนไปวันๆอี
วันอาทิตย์หลังจากวชิรันตื่นนอนก็ต่อสายหานมภัสสรทันทีเมื่อปลายสายรับสายก็รีบละล่ำละลักพูดในสิ่งที่ประสบพบเจอมาเมื่อวาน“นมครับนม”“คะคุณหนูมีอะไรหรือเปล่าคะ”“ผมฮีทอีกแล้วรอบฮีทมาไม่ตรงอีกตั้งหนึ่งสัปดาห์กว่าจะถึงแต่เมื่อวานผมฮีทอีกแล้วครับ”“เป็นเรื่องปกติของโอเมก้าค่ะที่สามารถฮีทนอกฤดูได้ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไหร่เวลาไหนนมถึงได้ย้ำหนักหนาให้คุณหนูใส่ปลอกคอไงคะ”“แล้วคุณหนูได้ทานยาไหมคะ”“ทานครับมันมีวิธีอื่นอีกไหมผมไม่ชอบเลยก้นแฉะจนรู้สึกอึดอัด”“คุณหนู…เอาอย่างนี้ไหมคะหากคุณหนูจะออกไปไหนควรจะพกยากันฮีทติดหัวและแผ่นอนามัยเล็กๆติดตัวเอาไว้เผื่อฮีทกะทันหันก้นจะได้ไม่แฉะยังมีเหลือไหมคะถ้าขาดบอกนะคะนมจะซื้อเข้าไปให้”“ยังพอมีครับ”“ถ้าผมไม่อยากฮีทต้องทำยังไงบ้างครับ”“มีทางเดียวคือ…ตั้งครรภ์ค่ะ”“นมบ้าไม่แล้วเป็นทางเลือกสุดท้ายที่ผมจะเลือก”“ก็มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้นแหละค่ะที่โอเมก้าจะไม่ฮีทในขณะที่ตั้งครรภ์เหมือนประจำเดือนขาดในช่วงตั้งครรภ์ของเบต้าไงคะ”“นม…ผมคิดถึงนมจังเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกครับ” วชิรันเริ่มอ้อน“คิกคิกก็คงจะเป็นตอนคุณหนูตั้งครรภ์นั่นแหละค่ะคุณพ่อของคุณหนูถึงจะอนุญาตให้
“คุณจำคำถามสามข้อที่ผมเคยถามคุณได้ไหม… มันเป็นสิ่งที่ผมประสบพบเจอมาตลอดชีวิตความคาดหวังความผิดหวังและความไม่ได้ดั่งใจอยากที่จะให้ลูกเป็นผมเป็นลูกที่ทำตามหรือเดินตามสิ่งที่พ่อผมวาดฝันอยากจะให้เป็นไม่ได้ไม่ว่าจะเรื่องการเรียนการทำงานหรือสายงานข้าราชการอีกทั้งผมยังไม่ได้ชอบผู้หญิงอีกต่างหากเราสองพ่อลูกไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่พูดกันดีๆไม่เกินสองสามประโยคก็ต้องทะเลาะกันแต่พอตอนนี้ผมจากมาอยู่อีกโลกนึงไม่รู้ว่าเพราะโชคชะตาหรือผีผลักผมกลับคิดถึงเขาอยากจะเอ่ยคำขอโทษและบอกลาสักครั้ง… ก็คงจะดี”“…”“เพราะฉะนั้นหากว่าผมจะมีลูกสักคนผมก็อยากจะมีเพราะความรักอยากจะอุ้มชูเด็กจากเลือดเนื้อเชื้อไขสักคนโดยไม่มีข้อแม้ผมจะรักเขาในสิ่งที่เขาเป็นและจะไม่คาดหวังหรือแต้มความฝันอะไรลงไปในผ้าขาวเหล่านั้นพวกเราให้กำเนิดเขาออกมาแต่ชีวิตเขาต้องลิขิตเองผมจะไม่เป็นพ่อแม่ที่คอยบงการและขีดเส้นทางเดินให้ผมจะคอยยืนอยู่ข้างหลังยืนมองเขาออกเดินทางเดินตามความฝันที่เขาชอบหากวันไหนเขาท้อแท้สิ้นหวังไม่ได้ดั่งใจก็ยังมีสองมือคู่นี้ที่จะคอยให้กำลังใจโอบกอดและร่วมเดินเคียงข้างไปกับเขานั่นแหละคือครอบครัวที่สมบูรณ์ในความคิดของผม
“ผมไม่ใช่อันดารัน หนึ่งตระการ แต่ผมคือวชิรัน เพียรมากมี”วชิรันนั่งเล่าประวัติความเป็นมาก่อนจะตื่นลืมตามายังโลกนี้เขาเล่าแบบกระชับตัดทอนส่วนที่ไม่สำคัญออกไปและเน้นส่วนสำคัญในหลายๆเรื่องไม่ว่าคุณซานนาห์จะเชื่อหรือไม่หรือจะคิดว่าเขาบ้าเล่าเป็นตุเป็นตะก็ช่างอย่างน้อยก็ถือว่าได้เล่าได้ระบายก็ยังดี“ก็มีเพียงเท่านี้แหละครับ” วชิรันเอ่ยเมื่อพูดจบสองมือกอดหมอนใบเล็กๆไว้แนบอกก้มหน้าฝังลงไปกับหมอนก่อนจะหันไปมองอัลฟ่าข้างกายที่นั่งนิ่งไม่ไหวติง“คุณจะคิดว่าผมบ้าก็ได้เพราะผมพูดความจริง”“เพราะเหตุนี้ด้วยใช่ไหมเธอถึงไม่ชอบสวมปลอกคอ”วชิรันพยักหน้าหงึกหงัก“มันคันแล้วผมก็รู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรบีบคออยู่ตลอดเวลาอัลฟ่าอย่างคุณจะรู้อะไร” ก่อนจะเหน็บเข้าให้อีกหนึ่งประโยค“เธอก็รู้ว่าโลกนี้มีเพียงโอเมก้าที่ถูกทำพันธะแล้วเท่านั้นที่ไม่ต้องสวมปลอกคอ”“…”“ถึงผมจะไม่ได้เกิดที่นี่แต่ผมก็คงไม่ยอมให้อัลฟ่าหน้าไหนมาทำพันธะด้วยแน่ๆแค่คิดก็ขนลุกยังกะหนังสยองขวัญกัดกันเพื่อทำพันธะไหนผู้ชายยังท้องได้อีกมันแฟนตาซีและเหลือเชื่อมากสำหรับผม”“…” ซานนาห์นั่งเงียบเป็นผู้ฟังที่ดีสมองพลางประมวลผลในสิ่งที่คนตรงหน้าพรั่ง