NAGISING si Tracy dahil sa pagtunong ng alarm ng cellphone niya. Natatamad niya iyong kinuha at saka niya nalaman na nasa sahig pala iyon. Awtomatiko siyang napabangon at hindi siya makapaniwala na wala siya sa sariling kama sa kanyang apartment. Sa sofa siya na nakahiga ng mga sandaling iyon.“Teka, paanong dito pa rin ako sa restaurant nakatulog?” nagtatakang tanong niya sa sarili. Nagpalinga-linga ang tingin niya sa pamilyar na lugar pero wala sa hinagap niya’y mapaglilipasan niya ng magdamag. “Ang alam ko ay umuwi naman ako pagkagaling sa isang bar matapos ang catering namin.”Pinilit niyang isipin ang mga nangyari kagabi pero sumakit lang ang ulo niya. Kapwa nasapo ng daliri niya ang magkabilang sentido niya. Parang binabarino ang bahaging iyon ng katawan niya. Maya-maya pa ay nakadama siya ng pagkumbolsyon ng sikmura niya. Maasim na likido ang umahon sa lalamunan niya.Bigla siyang napatakbo patungo sa banyo ng restaurant niya. Isinuka niya sa bowl ang lahat ng laman ng tiyan ni
HINDI makapaniwala si Tracy sa nakikita niyang nakatayong lalaki sa labas ng restaurant. Kinasabikan na masilayan niya itong muli. Ngunit iniisip pa rin niya kung ito ba ay nakasama niya kagabi na lasing siya.Nag-vibrate ang cellphone niya sa bulsa ng suot niyang pantalon. Kaagad niyang hinamig ang sarili para sagutin ang tawag na natanggap. It was him."Wala ka bang balak na papasukin ako d'yan sa loob huh?" Iritableng tanong ng baritonong boses sa kabilang linya. Ang lalaki sa labas ang kausap niya. Nagsalubong ang makakapal nitong kilay habang nakatingin sa kanya.Pinihit niya ang seradura at binuksan na ang pinto. Pinatuloy na niya ang guest niya. "Wala ka pa ring ipinagbago Mr. Montagne, para kang kabute na bigla na lang nasulpot."Oo si Fien nga ang unexpected guest niya ngayong gabi. Ito ang lalaking nasa billboard kung saan inipo-promote nito ang isang bagong bukas na residential project sa Sta Maria. Isang another development project ng kompanya ng binata kung daan ito mism
NAPASINGHOT bigla si Tracy nang may maamoy siyang hindi kaaya-aya. “May nasusunog Fien!” mabilis siyang napatakbo patungo sa stove niya ng restaurant.Napasunod dinsa kanya ang binata. “Shit! Ang niluluto ko.”Mabilis niyang pinatay ang stove. Nag-uusok pa rin ang kawaling taklob. Nanghihinayang siya na inalis ang nakatakip doon. Tumambad sa kanilang dalawa ang sunog ng bangus. Nangitim na rin ang mantikang ginamit.Naputol ang momentum sana nila. Nabitin ang puso ni Tracy sa sasabihin sana ng binata.“I’m sorry Tracy,” mababang tono na sabi nito sa kanya. Kita niya sa mga mata nito ang guilt. “Dapat pala na kita kinausap nang tapos na akong magluto.”She smiled at him. Gusto niyang pagaanin ang burden na nararanasan nito. “Don’t worry Fien, wala naman dapat sisihin eh. Ang mabuti pa ay wait mo na lang ako sa dining area. Magluluto na lang ulit ako ng ibang putahe at mga sobrang stock pa naman ako dito.”“Are you sure?” naninigurado pa ang mga titig nito sa kanya.Tumango siya. “Yeah,
KANINA pa nakaupo sa harap ng bedside table si Tracy. Eksaktong nakatapat iyon sa bintanang bubog ng apartment na tinutuluyan niya. Nakikita niya sa labas ang mga buhay na ilaw sa kabahayan at maging sa lansangan.Kadarating lang niya ng bahay. Iyon na ang naging pahinga niya pagkauwi niya. Katulad ng pinanggalingan niyang kabisera, ganoon na rin kalayo ang narating ng isip niya. Bakit parang pakiramdam niya ay ang daming misteryo na nakakabit sa totoong pagkatao na mayroon siya. Kahit sabihin pa na hindi malinaw sa kanya ang lahat.Eksaktong pagtingin niya sa kama niya, napako ang tingin niya sa isang folding wallet na kadikit ng bag niyang dala. Dinampot niya iyon saka inusisa ang labas pati na rin ang loob.Pag-aaari iyon ng nakatabi niyang pasahero kanina sa van na isang matandang babae. Magtatanong pa sana siya dito ukol sa kakilala nito na kamukha n’ya raw. Nag-ipon muna siya ng lakas ng loob n’on subalit pumara at bumaba na ito ng van bago sumapit sa town proper ng Amante. Hind
“FIEN! Sandali!” Humihingal na pagtawag ni Tracy sa binatang hinahabol niya. May kabilisan pa naman ito sa paglalakad. Hindi man lang siya nililingon nito. Naabutan niya ito sa parking space kung saan naroon ang kotse nito.“Hey! May problema ka ba huh?” Hinawakan niya ito sa braso nito. napatigil ito sa pagbukas ng pinto ng sariling sasakyan. “Tell me at hindi iyong basta ka na lang umaalis d’yan.”Salubong ang makakapal nitong kilay na hinarap siya. “Naalala ko pala, may appointment ako sa isang business parther. Kailangan ko siyang mapuntahan, kaya let me go. Okay?”“Hindi ako naniniwala sa alibi mo Mr. Montagne,” tinangka nitong tabigin ang kamay niya pero lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa braso nito. “Opening ng business ng kaibigan mo at alam ko nan aka-set ito sa schedule mo.”“At may karapatan akong i-cancel ang schedule ko na pagpunta dito,” nagmamatigas nitong sabi. Nakikita niya sa mukha nito ang pagtitimpi na bulyawan siya.“At may karapatan din akong pigilan s
“AT anong ginagawa mo dito huh? Matapos ang lahat ay kukunin mo ang ipinalayo mo noon!” biglang naging pagalit na sabi ni Aling Onang. “Wala kang kwentang tao! Wala kang puso! Lumayas ka dito. Lumayas ka!”Gulat na gulat na si Tracy sa naging pagtrato ni Aling Onang sa kanya. Hindi siya makapaniwala at lalong hindi niya inaasahan. Nanlilisik ang mga mata nito at halos maglabasan na ang mga litid sa leeg nito.“Hindi ko pa alam ang s-sinasabi ninyo,” pinipigilan ang takot na saad niya sa matandang babae. “Pinatuloy n’yo po ako dito sa bahay para may ipakita sa aking picture.”“Wala kang karapatan! Wala!” bulyaw nito sa kanya. nabitiwan na nito ang dala-dalang kahon. “Lumayas ka ngayon din!”Nanginginig ang katawan na tumayo siya. Pilit niyang ikinakalma niya ang sarili. “Sige ho at aalis na ako, basta wala akong ginagawa sa inyo.”“D’yan ka magaling, ang umalis nang umalis,” galit na sabi pa rin ni Aling Onang.Tatalikuran na sana niya ang babae pero naramdaman niya ang mariing paghabl
“THANK you Ma’am at Sir, balik po ulit kayo dito sa Zenai,” magiliw na pagbati ni Tracy sa papalabas na mag-asawang customer sa kanyang restaurant. Ipinagbukas pa niya ang mga ito ng pinto. Nakangiting tinanguan pa siya ng mga ito na halatang nasiyahan sa service nila. Nagpasya na siyang bumalik sa kanyang pwesto bilang isang cashier.Kapag ganoong gabi na, ipinapaubayan na niya kay Myrna at Menard ang kusina. Sa ibang trabaho na ang ginagawa niya, minsan ay nagiging waitress pa siya kapag dumadagsa ang kanilang mga customer.Hindi naman kasi sila kagaya ng malalaking restaurant na kayang maglagay ng maraming empleyado. Kung kaya nagiging all-around siya kahit siya na mismo ang owner.May dumating pang bagong customer na nakita niya sa glass panel ng pinto ng restaurant. Kaagad iyong pinagbuksan ni Rigor at magiliw na binate. Isang sopistikada at halatang mayamang babae ang pumasok. Kitang-kita ang kagaraang tela ng suot nitong dress. Naging pamilyar sa kanya ang mukha nito.Hindi si
“MAHAL kita Tracy Alcantara. Mahal na mahal kita,” Parang may nagbara sa baga ni Tracy at hindi ulit niya kakayaning huminga ulit nang maluwag. Kasunod ang pagbalong ng luha sa kanyang mga mata. Hindi niya inaasahan ang madamdaming pag-amin na iyon ng isang Fien Montagne.Tila isang napakagandang musika ang pagbanggit nito ng mga nasabing kataga. Natupad ang isang pangarap niya na may isang lalaki na magpaparamdam at magpapakita ng pag-ibig para sa kanya. Subalit nahahati ang damdami niya sa pagitan ng ligay at lungkot.May katugon ang damdamin nito para sa kanya. Aminado siya sa sarili na mahal din niya si Fien. Subalit hindi naaayon sa pagkakataong mayroon silang dalawa sa masalimuot ng mundo.“Fien, baka nabibigla ka lang sa sinasabi mo,” pagkakaila niya sa totoong nararamdaman. “Engaged ka na kay Viena, at huwag mo akong dahilan para masira ang relasyon ninyo. Huwag mong guluhin ang buhay ko.”‘Dahil ginulo mo na ang puso ko.’ hanggang sa isip na lang ang mga katagang iyon. Aya
BUMUKAS ang gate ng malaking bahay at pumasok doon ang isang van. Ngunit tumigil din iyon pagkalagpas pa lang sa gate. Bumukas ang pinto n’on sa may passenger’s seat at bumaba ang isang babae. Walang iba kundi si Tracy. Sinuyod niya ng tingin ang kabuuan ng bahay at maging ng paligid na kinatatayuan nito.Bumuntong-hininga siya. “This is another beginning for my life. Sana nga ang lahat ay totoo na. Kahit mag-isa ako ay pipilitin kong magiging masaya basta naroon ang real happiness na pinapangarap ko.”Umandar muli ang sinakyan niyang van, papalayo sa kanya. Nagpunta na ito sa may porch ng malaking bahay. Ang isang lugar na pinili niyang magsimula ng panibago at pagpapatuloy niya.Marahan siyang lumakad muli na inaaliw ang sarili sa bawat bagay na nakikita niya sa paligid. Sa bawat paghakbang ng paa niya sa paligid ay humahakbang din ang alaala niya sa nakaraan at kahapon niya. Ang humulma sa pagiging Tracy niya ngayon.Then she reminiscing the every single moment…Bata pa lang siya a
MATAPOS maglakad-lakad ni Tracy nang umagang iyon sa bakuran ng bahay, naisipan niyang tumambay sa garden ng Lola Meding niya. Doo’y malaya niyang pinagmasdan ang paligid lalo ang mga halamang alaga ng abuela niya. Lumanghap din siya ng sariwang hangin sabay haplos sa tiyan niya. Unti-unti na iyong nakikitaan ng baby bump at hindi pa nga lang malaki talaga. Nakakain na rin siya ng almusal pero may craving siya sa isang matamis na pagkain. Nang sabihin niya iyon kay Fien kanina, kaagad itong umalis ng bahay. Wala namang sinabi kung saan ito nagpunta. Nabago na ang trato niya dito matapos siyang samahan kagabi. Panay ang linga niya sa gate ng bakuran para hintayin ang asawa niya. May isang bahagi ng puso niya ang nakaka-miss dito pero kaagad din niyang sinupil. Umayos ka Tracy. Iniwan ka na muli ng asawa mo dahil mukhang okay ka na. Hindi ka na kasi takot ngayon unlike ngayon. saway ng isang bahagi ng puso niya. Kumibit-balikat na lang siya. Bahala na nga kung babalikan man siya o hin
HUMAHAMPAS ang malakas na pagbuhos ng ulan, na sinasabayan ng may kalakasang hangin. Nagpadagdag ng takot sa nagngangalit na kalikasan, ang pagkulog at pagkidlat. Balewalang sinuong iyon ni Fien. Sa gitna ng dilim, patakbo siyang nagtungo sa bahay ni Lola Meding. Wala na siyang pakialam kung mabasa man siya pagpatak ng ulan. Tanging ang suot na jacket ang nagbibigay proteksyon sa katawan niya.I’m here my dear wife, sabi niya sa sarili nang nasa harap na siya ng nakarang pinto. Napahingal pa siya dahil sa bahagyang pagkapagod na nadarama niya. Marahan siyang kumatok. “Tracy, andyan ka ba?”“Fien, ikaw na ba ‘yan?” ang naulinigan niyang boses ng isang babae sa loob ng bahay.Boses pa lang ni Tracy ay kilalang-kilala na niya. Walang pasabi niyang pinihit ang seradura, eksaktong nakabukas iyon. Ganap na siyang nakapasok sa loob ng kabahayan.Nabungaran niya ang asawa na takot na takot ang itsura habang nakaupo ito sa sofa. Kulang na lang ay yakapin nito ang sarili nito habang nakatakip a
“IBIG sabihin n’yan Fien, pinaglilihihan ka ng iyong asawa.” May pagkaaliw na pinagmasdan ni Lola Meding ang mukha niya, kasunod ang tila nanunudyong ngiti sa labi nito. Matapos kasi siyang ‘ipagtabuyan’ ni Tracy sa bahay ng lola na kaharap niya ngayon, nagpunta siya sa bahay ng mga Alcantara sa Sta. Maria.“Gan’on po ba talaga ‘yun?” Napapakamot siya sa ulo habang nakaupo siya sa isang singe-seater. Kaharap niya ang lola at kinagisnang mga magulang ni Tracy. “Parang diring-diri siya sa akin.”Nagtawanan ang tatlong nakakatanda niyang kaharap sa hapong iyon. Magkakatabi ang mga ito na nakaupo sa sofa. Para siyang bata nagsumbong sa mahal sa buhay na ito ni Tracy.“Kaya nga hijo, huwag kang mawalan ng pag-asa, kapag ganyang napaglilihihan ka, ibig sabihin ay mahal pa rin ng asawa mo,” muling sabi ni Lola Meding. “Gawin mo ang lahat para sa kanya.”Kumislap sa mga mata niya ang katuwaan. Nakasilip siya ng pag-asa. “Lahat naman po ay makakaya kong gawin para kay Tracy. Hinding- hindi ko
NAGISING si Tracy sa pagtama ng init ng araw sa mukha niya. May pumasok ng sinag sa kanyang kuwarto dahil na rin sa oras ng mga sandaling iyon. Bigla siyang napabalikwas saka napatingin sa oras sa wall clock. Alas diyes na ng umaga. Isang bibihirang pagkakataon na late siyang nagising.Naalala niya ang nangyari kagabi. Ang lungkot at sakit niyang nadarama ay napalitan ng kasayahan sa pagbisita nina Hernando at Consuelo. Na-miss niyang makasama ang mga nakagisnang magulang. Maaga naman siyang natulog kagabi at marahil kinailangan niyang bumawi ng antok.May dinadala na siya sinapupunan na kailangan niyang ingatan. Nangako siya sa sarili na palagi nang aaga ng gising. Mamaya ay tatawag siya sa totoong mga magulang niya para ipaaalam ang kalagayan niya. nakadama siya ng konsensya dahil hindi pa siya nakakapag-update sa mga ito lalo na sa ina niyang si Filomena.Paupo siyang bumangon sa kama saka kinuha ang cellphone niya na nakapatong sa bedside table. Ngayon na lang niya iyon nagawang b
“YOU may leave me now. Kaya ko ng umuwing mag-isa Fien.” Binilisan pa ni Tracy ang paglakad para makalayo sa asawa. Kasalukyang nasa hallway sila ng hospital. Pinayagan siya ng doctor na makalabas na matapos tiyaking maayos ang lagay niya.“Tracy, please, huwag ka namang ganyan!” Paghabol ni Fien sa kanya saka hinawakan siya sa isang braso niya.Napatigil siya sa paglakad at nagpumiglas sa mga kamay nito. Nilingon niya ito ng may matalim na tingin. “Ano pa bang kailangan mo sa akin Mr. Montagne? Kunsabagay, nalimutan ko nga pala magpasalamat sa’yo. Thank you huh.”“Hindi lang tungkol sa ating dalawa ang involve sa pagkakataong ito.” Bumuntong-hininga ito na nag-iipon ng pasensya sa sarili. “Magkakaanak na tayo at dalawa na kayong kargo de konsensya ko. Hindi ako papayag na umuwi kang mag-isa.”“At hindi rin naman ako papayag na umuwi ako sa atin,” may kadiinang sabi niya. “I will never comeback. Malaki ang kasalanan mo sa akin!”“Okay, wala naman akong magagawa sa desisyon mong ‘yan.”
“ANO na tayo Tracy?” kunwa’y naiinis na tanong sa kanya ni Greggy. “Wala ka man lang pasabi na pupunta ka dito sa restaurant. Mabuti at naabutan mo ako dito.”“Sorry naman Madam, gusto kitang i-surprise,” nangingiting tugon niya sa dating boss sa Celeste. Kaagad siya nitong hinila sa opisina nito sa restaurant pagkakita sa kanya. “Ikaw talaga ang una kong pupuntahan sa pagbalik ko ng Sta. Maria.”“Nagbalik ka ng Sta. Maria? For good?” Sumenyas ang mga kamay nito na maupo siya sa isang silya na nasa gilid ng table nito. Sumunod naman siya at naupo na rin ito.“Oo sana,” malumanay niyang sabi. May lungkot na nagsimula niyang maramdaman. “Nakakapagod din sa bagong buhay na mayroon ako. I’m considering it as vacation.”Wala pa kasi siyang konkretong plano sa muling pag-uwi niya sa bahay ng Lola Meding niya dito sa San Pascual. Pinili niyang umuwi sa naturang bayan kaysa Sta. Maria, ayaw kasi niyang matunton siya ni Fien.Matamang nakatingin sa kanya si Greggy. “Aba teka muna, ano na ba na
“TOTOO ba Dad?” tanong ni Tracy sa amang si Rolando. Pinipigilan niyang mapaiyak sa kabila ng nangingilid na luha sa mga mata niya. Sinabi niya dito ang narinig niyang usapan ng mag-amang Montagne. Isang kumpirmasyon ang hinihintay niya. Kaharap niya sa salas ng marangyang salas ng mansyon ang mga magulang niya. Sa mansyon ng mga Villa Aragon siya nagtungo matapos iwanan si Fien sa headquarter ng Montagne Scapes.Umiling si Rolando saka malalim na napabuntong-hininga. Diretso itong tumingin sa kanya. “I was just kidding that time hija and I never meant it. Hindi ko inaasahan na seseryosohin ni Rolando ang sinabi kong ‘yun na makuha ka on that way.”“Rolando!” Matalim na tinitigan ni Filomena ang asawang katabi nito sa sofa. “Half truth ang joke, at ikaw nag-trigger sa mag-ama na gawin ang planong iyon. May kasalanan ka pa rin sa nangyari, at tingnan mo ang nangyari sa anak natin. Nasasaktan siya!”“Calm down Fil,” pagpapayapang sabi ni Rolando sa Mommy niya. hinawakan pa nito iyon sa
“Fien, hijo, kung hindi ka naman sumunod sa plano namin ni Rolando for sure ay hindi mo mararating ang kinaroroonan mo ngayon,” hindi nagpapigil na sabi ni Fiel. “Nagtagumpay ka na makuha ang heiress ng Villa Aragon and the rest is history.”“Pa, let’s forget about it,” sita ni Fien sa ama. “Ang mahalaga ngayon ay okay na kami ni Tracy. Parehong nagbenefit ang mga kompanya ng pamilya natin.”“Minsan ko pang napatunayan sa’yo hijo, na gagawin mo ang lahat. Akalain ‘yun, nagawa mong sundan ang pamilya ni Tracy sa bagong gawang resort. Umubra ang plano mo na may nangyari sa inyo ng dalagang Villa Aragon. Dahil sa pagiging best actor mo ay napaunlad pa natin ang ating kompanya. You never failed to amaze me my son.”“Enough of this Pa,” pagtatapos ni Fien ng kanilang usapan. Mariing napailing pa ito.Paulit-ulit na naririnig ni Tracy ang usapan iyon ng mag-amang Montagne. Hindi niya sinasadyang napakinggan niya iyon sa tangkang pagpasok sana niya sa opisina ng asawa. Imbes na pumasok, nagl