LOGINShare
A Unique Kind
Related chapters
Marupoked A Friendly Reminder
"NASAAN nga pala ang family mo? Saka, bakit ka nagtatrabaho as a crew? Ang tagal ka na naming kilala pero wala pa rin akong masyadong alam sa 'yo. Bukod sa nakakainis ang presensya mo minsan—ay mali pala. Madalas ka palang nakakainis." Habang nagsasalita ay pinipigilan kong tumalsik ang kinakain kong fishball. Alam kong I shouldn't talk while my mouth is full but I can't really resist the silence between. Hindi ako sanay na hindi kami nag-aaway ng abong ito.Umayos siya nang pagkakaupo sa sidecar. Katabi ko lang kasi siya dahil gusto niya raw ng may sandalan. Nakatambay lamang kami sa tapat ng lakeside kung saan kitang-kita namin ang tubig sa gitna at ang mga nagtataasang building sa kabilang bahagi ng lakeside. Mabuti na lamang at medyo pababa na ang araw kaya hindi na rin masyadong mainit. Kanina pa rin kasi kami nakatambay rito.Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. Did I offend him? I mean, I'm worried that I might offended him. But I chose to remain calm and se
Marupoked Thanks For Being Here
IS that what life always brings to us? Is that really what life offers to us? I really don't know if I still want to be happy if so. The fact is, life always taught me to keep still and enjoy whatever comes, but in the end, after being so fulfilled and happy the entire day, here comes tomorrow which will give you another day of sorrow.Sa kabila ng pagmamadali ko ay hindi ako nagpadala sa tensyon bagkus pilit kong pinakalma ang sarili at itinatak sa isipan na wala akong dapat ipag-alala. Tuluyan nang dumilim ang paligid nang makarating ako sa terminal ngunit sa kasamaang palad, buntot-buntot pa rin sa akin si Cason na tila ba walang balak lumayo sa akin. Hindi ko alam kung bakit magpahanggang ngayon ay nakasunod pa rin siya kahit pa ilang beses ko na siyang pinagtabuyan kanina at sinabihang umuwi na."Nandito na ako. Thanks for being here but I want you to know that you don't have to be with me everywhere. Umuwi ka na at magpahinga. Alam kong napagod ka rin buong araw
Marupoked Surviving The Creeps
REGRETS do really happen. If we did something wrong and realize it later, that's when the art of regret exists and enters the scene. Too bad I'm a victim of that idea. Now, I'm suffering and blaming my stupid self for doing such an idiotic move like what I've said earlier."Ikaw, ha? Gusto mo pala akong maging boyfriend, hindi ka nagsasabi," narinig kong pang-aasar ni Cason mula sa tagiliran ko subalit hindi ko siya pinansin.Nanatili lamang akong nakatanaw sa ibaba kung saan kitang-kita ko ang mga sasakyang dumaraan at maging ang mga bubong ng mga bahay na malapit sa kinaroroonan naming ospital. Kasalukuyan kasi akong nakatambay sa rooftop at nagpapalipas ng gabi. Hindi rin naman kasi ako makakatulog lalo pa't mayroong asungot na umaaligid pa rin sa akin."Alam mo, Pin? 'Wag mo na kasing i-deny. Alam ko naman na sa gwapo kong ito, hindi malabong mahulog ka sa akin. Tapos 'yung sinabi mo kanina sa mga magulang mo? Sus. Kunwari ka pang nabigla ka. Halatang-halata nama
Marupoked Can I?
"OH, well. After almost 2 years, we got to see each other again. How's life, Josefina?" pangangamusta ni Miley habang nakangiti pa nang malapad. Gulong-gulo pa rin ako kung bakit siya naririto sa tapat ng mismong bahay namin ngunit pinili kong kumalma at 'wag magpa-intimidate sa presensya niya."Gago ayaw niyang tinatawag siyang ganiyan," bilang sabat ni Cason at matapos ay umakbay pa sa akin. Hindi ko alam kung ano ang natripan ng abong ito para biglang umakbay ngunit imbis na magpumiglas ay nakiayon na lamang ako sa sitwasyon.Kahit papaano ay parang nabawasan ang inis ko dahil sa ipinakita niya. I mean, he's right, I don't want to be called by my first name dahil pakiramdam ko, matanda na ako but then again, hindi rin naman kami close ni Miley para tawagin niya ako sa nickname ko. Nagkataon lang talagang siraulo 'tong si Cason at sinabi pa talaga 'yon kay Miley. Humanda sa 'kin mamaya ang damuhong 'to."So he's your boyfriend?" tanong pang muli ni Miley. She point
Marupoked The Decision
THE entire room remained silent as we are all waiting for my parents' response. Shock was registered on their face, even my Lolo who was just lying on his bed suddenly smiled as if Cason's words made him happy in an instant. Habang ako naman, litong-lito at gulat na gulat pa rin sa mga pangyayari. How can he even ask that question confidently? At saka, bakit naman niya ako liligawan?"He must be kidding. 'Wag niyo na pong problemahin ang sinasabi niyan. Pinagtitripan lang tayo niyan," basag ko na lamang sa katahimikan dahil mukhang walang gustong magsalita matapos magtanong ni Cason.Para akong nabalot ng kahihiyan dahil sa mga pangyayari. I didn't expect it to be that fast. I mean, nahahalata ko na naman na sa mga ikinikilos ni Cason na may something pero syempre, ayoko naman maging assuming dahil baka sa huli, ako lang pala itong umaasa pero itong ginawa niya ngayon na buong-tapang na humarap sa mga magulang ko at sabihing liligawan niya ako? Isn't it that too fast?
Marupoked Fool And Selfish
BUONG oras na nakasakay sa bus ay nakatulala lamang ako't nakatitig sa kawalan. Siguradong-sigurado ako na si Fritz mismo ang nakita ko. He's skinnier than he used to but I'm really sure he was still the guy who used to be my partner. Pero ang nakakapagtaka lang, bakit nandito siya?Pagkaraan ng ilang sandali ay namalayan ko na lamang na nakababa na ako mula sa sinasakyang bus at nakatayo sa harapan ng dormitoryo. Paniguradong naghihintay na rin sa akin si Elizze, not knowing na may balita akong pasalubong sa kaniya.Nang makapasok na sa loob ng kwarto ay bumulagta sa akin ang abalang-abala na si Elizze habang nakatutok sa kaniyang laptop. I sighed, making her aware that I got home already."Ano 'teh? Pagod na pagod?" usisa niya nang magtama ang tingin namin.Lupaypay kong ibinagsak sa kama ang mga gamit ko at saka itinilapon ang sarili dito. Hindi pa rin niya iniaalis ang tingin sa akin kaya naman muli akong bumuntong-hininga bilang pagbwelo. Paniguradong kahit siy
Marupoked Unleashing The Concealed
THERE are some points in our lives where we got to ask ourselves if we really are worth being protected. There are moments where we find it hard to believe that we are deserving to be loved. There are times where we also find that we are just so imperfect to be cherished; too flawed to be treasured. But I do believe that in the end, we will still find people who will fix us, people who will see the beauty inside us.Right now, I'm still figuring out why some things suddenly turn on their respective places. I'm starting to doubt if I am really worth the love. Or in the end, I may find myself crying and battling with sleepless nights again, trying to figure out where did I go wrong.After hearing Cason's words that day when he suddenly appeared at the AesTEAtic Milk Tea shop, my undying doubt has started. It feels like, everything was just too good to be true. Like, protecting me and preventing me from getting more heartbreaks were just his alibis. All of a sudden, I go
Marupoked The Trigger
I woke up with the unending reminder of the world's most annoying sound ever. I still feel drowsy, considering the fact that I stayed up all night and thought of the things that kept running on my mind for the past few years. As much as I want to fulfill my 8 hours of sleep every day, I couldn't help but wake up and prepare myself for my everyday routine.Pakiramdam ko ay naniningkit pa ang mga mata ko at hirap na hirap pa rin akong magmulat. Sa kabilang banda, nagpatuloy pa rin ako sa pagbangon hanggang sa madatnan kong nag-iisa na lamang ako sa kwarto. Maliwanag na rin ang buong kapaligiran senyales na late na ako sa first class ko. But then again, maybe I could just skip it like the usual thing I always do.Hindi ko alam kung bakit sa unang pagmulat pa lamang ng aking mga mata, isang tao na agad ang pumasok sa isipan ko. Nakakatawang isipin na parang kahapon nang huling beses kaming magkita at magkausap sa balcony ng shop ay halos ipagatabuyan ko na siya sa inis ko
Latest chapter
