CHAPTER 5

“Ate Celine?”

“Nandito ako,” sambit ni Celine.

Hinahanap kasi siya ni Marco nang magising ito na wala ito sa tabi niya. “Ate Celine! Nandito ka na!”

“Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sa ’yo?” tanong niya at saglit na binitawan ang hawak niyang baso at lumapit dito.

“Wala po, Ate Celine. Pero puwede na po ba tayong umuwi?”

Napa-iling siya, “Hindi pa puwede dahil kailangan mo pang magpagaling.”

“Nakakasawa na po ang hindi kaaya-ayang amoy ng hospital na ’to, Ate Celine.”

“Kunting tiis na lang, Marco. Basta kagaya ng sabi mo dati. Gagaling ka kasi magpapagaling ka ’di ba?” muli niyang tanong rito na ikinatango nito. Marahan niyang hinaplos ang buhok nito at ginulo ’yon.

Muli nag-flashback sa kaniya ang usapan nila ni Mr. Lorenzo Guiterrez.

“Ho? Nagpapatawa po ba kayo? Gusto niyong pakasalan ko ang anak nin’yo? Kapalit no’n ay sasagutin niyo ang lahat ng gagastusin ng kapatid ko?”

“Actually, bayad na ang lahat. Nakapag-bayad na ako rito sa hospital kagaya ng sinabi ng nakapagsabi sa ’yo. Aatras ka pa ba? Makakapaghintay naman ako. Sandali...” Umakto itong nagbibilang sa kamay niya. “Ten thousand for two months? Para sa buong total ng lahat nang binayaran ko rito. Kaya mo naman siguro ’yon, ano?”

Nanlaki ang mata ni Celine sa narinig niya at agad itong pinagdiinan ng mga mata. “Ano 'ho? Ten thousand para sa dalawang buwan?” Hindi makapaniwalang usal niya. “Saan ako kukuha no’n? Mabuti kung nadudumi lang ’yon agad-agad.” Napa-iling-iling na bulong niya.

“Nagbibiro lang ako dahil na sa ’yo pa rin naman ang desisyon, Iha. Sinagot ko na lahat ng bills niyo. Mula pa sa pag-istay ng kapatid mo rito ngayon. At ’yong mga ibinibigay nilang medicine sa kapatid mo. Ngunit kung hindi mo tatanggapin ang offer ko, hanggang doon na lang ang naitutulong ko.” mahabang saad niya. “Kung sakaling magbago man ang isip mo.” pagpapatuloy niya bago inaabot sa dalaga ang calling card nito. “Take this, here's my calling card. You can call me, whether you change your mind. Ipapaliwanag ko ang lahat ng magiging kasunduan natin.”

Doon ay naglakad na ito palayo kay Celine.

“Nagugutom po ako, Ate Celine. May pagkain po ba?” muling napabalik sa reyalidad si Celine. Sinuklian niya ito ng ngiti at kinuha ang tinapay na binili niya. Kasalukuyan kasi siyang nag-aalmusal. Tama lang ang timing niya at nagugutom ito. Mabuti at nakabili na rin siya ng makakain bago ito magising.

“’Yan kumain ka muna. Uubusin mo ’yan lahat ha? May kakausapin lang ako.” paalam niya rito.

Lumayo siya ng kaunti at nagtungo ng pintuan. Kinuha niya ang keypad niya at

itinipa ang numero na nakalagay sa calling card na ibinigay sa kaniya ng matandang lalaki— Mr. Lorenzo Guiterrez.

Napasinghap siya bago muling pindutin ang huling numero nito at tinawagan na ito.

“Yes?” tugon nito matapos sagutin ang tawag ni Celine.

“Pumapayag na ’ho ako, puwede ka po ba’ng pumunta rito?”

“Yes of course, Iha.” sagot nito. “But puwede rin naman dito na lang din. Para hindi ka na gumastos ng pamasahe mo papunta rito. I have my important meeting later, kaya hindi rin kita puwedeng puntahan. I am so busy, Iha. That's why I'm sorry if I can't go with you para pormal na pag-usapan ito.”

“Malinaw naman po ang linya n’yo. Kaya wala pong problema sa ‘kin kung dito tayo mag-uusap.”

“That’s good to hear from you, Iha. Anyway, Isang taon, Iha. Gano’n lamang kadali. Gusto kong magpakasal kayo ng anak ko. Sa harap ng pari at ng attorney. I-imbitahan ko ang pamilya Guiterrez at maari ka rin magdala ng mga kakilala at mapapagkatiwalaan mo. Gaganapin nga pala ang kasal niyo, kung saan venue ang mapagusapan.” ramdam ni Celine ang pagiging masaya sa tono nito. “Gusto ko sa beach resort. ’Yong masosolo niyo ang lugar, Iha. Para naman makagawa na agad kayo ng apo ’ko.”

Agad nagbago ang timpla ng mukha ni Celine at napataas-kilay sa isinambit nito sa kabilang linya.

Apo agad?

Bulong niya sa sarili.

Gano’n ba ito nagmamadali para sa magiging tagapagmana nila?

“Kapag hindi na-work ang pagiging mag-asawa niyo ng anak ko. Puwede mo siyang iwan, Iha at ako na ang bahala sa annulment niyo. Kayang-kaya ko ’yon bayaran. Kaya hindi ’yon magiging problema sa atin. Kung sakali na hindi naging maayos ang pagsasama niyo.”

Agad napakunot-noo si Celine.

Bakit ganito ito? May pakialam ba talaga ito sa anak niya? Bakit parang ang dali rito magdesisyon para sa anak niya? At sa dinadami-dami ng tao sa mundo ako pa talaga at ito pa ang pabor na hinihingi niya kapalit sa mga gagastusin niya sa kapatid ko?

“’Yong tungkol sa kapatid ko–”

“Mas lalong walang magiging problema sa kaniya. May connection ako sa U.S marami akong kilalang doctor na mapapagkatiwalaan natin para sa open-heart surgery ng kapatid mo. Pagkarating at pagkatapos ng operasiyon ng kapatid mong si Marco, lilipat na agad kayo sa Manila. Magsasama kayo ng anak ko, sa isang bubong. May karapatan kang tanggihan ngayon sa akin, Iha. Pero gusto ko lang malaman mo. Hindi ko ’to ginagawa para sa ’kin ngunit gusto talaga kita para sa anak ’ko. Ngayon, gusto ko sanang gawin mo lahat para makuha ang loob niya. Hindi mahirap mahalin ang anak ko na ’yon...” pahina nang pahina ang pagsambit nito. “Sadyang kami ng Mommy niya ang nagkulang sa pagbibigay ng pagmamahal at atensiyon sa anak namin na ’yon. Kaya turuan mo siyang magmahal, Celine at huwag mo sana siyang sukuan.”

Hindi niya magawang makasagot. Muling siyang napatingin kay Marco.

May mas mahalaga pa na bagay ang dapat niyang unahin at isipin sa ngayon.

’Yon ay ang kapatid niya.

“Deal, Mr. Guiterrez,” saad niya.

Napasinghap siya bago muling tignan si Marco na tahimik pa rin itong kumakain.

Hindi pa rin malaman ni Celine kung ano ang dapat niyang maramdaman. Tanging alam niya lang, pumayag siya at dahil 'yon kay Marco. Wala na siyang ibang paraan na nakikita. Kailangan na nitong makasalang sa operasiyon at wala na siyang ibang naisip kundi kumapit sa nais nito. Ang pumabor sa gusto ng matandang lalaki kahit kapalit pa no’n ay siya.

Sawang-sawa na siyang makita itong nahihirapan sa sitwasiyon nito. Kaya kahit kapalit pa ang pagbabago ng buhay niya ay wala na siyang pakialam.

Ni hindi niya alam kung paano iyon ipapaliwanag sa kapatid niya. Lalo’t sa edad nito, hindi rin niya pa dapat malaman ’yon at panigurado hindi rin nito maiintindihan kung sakali na ipaliwanag niya ito rito.

Ngunit ang nais lang naman niya.

’Yon ay sana sa ginawa niyang desisyon na ito ay wala sana siyang pagsisihan.