“Nathalia, please,” “Please what, Ivan?” “Come back to me, Nathalia...” “Come back? Gusto mo akong bumalik sa ’yo, Ivan? Have you forgotten? You're married now, and I don't even know why I showed up with you.” “Because you love me, Nathalia. So please let me handle this.” “You're now married because you choose her, right? Because of what? Because you don't want to lose your wealth, right?” “Pero hindi tayo puwedeng magsama, Nathalia kung mawawala lahat sa akin ’yon. Alam mo kung gaano kahalaga sa akin ang lahat ng ’yon, Nathalia.” Sa kabilang banda, makikitang nag-uusap sina Ivan at ang dati nitong kasintahan. Kung saan makikita ang tila hindi magkaunawaan ng dalawa. Taas bagang tumingin kay Ivan ang tinutukoy nitong nathalia bago sarkastikong tumawa. “Kaya mas pinili mong ikasal sa kaniya? Kaya ba ang dali sa ’yo bitawan lahat ng pinagsamahan natin? So ako? What about me? W-Wala ba akong h-halaga sa ’yo, Ivan?” “You know it wasn't easy for me, Nathalia. But I have to d
“Good morning, love!” agad siyang nilapitan ni Celine at niyakap. “Good morning too, Love,” may ngiting usal ni Ivan pabalik dito. “Lasing na lasing ka kagabi sa venue, hindi na tayo tuloy pinauwi dahil mahirap nang bumbyahe. Gano’n din kasi ang mga bodyguards nin’yo, lasing na lasing din halos lahat.” Napahawak siya sa ulo niya at tinignan si Celine, “I'm sorry, Love. I even lost my time for you dahil sa kalasingan ko kagabi.” seryosong kunong sambit ni Ivan. Na alam niyang hindi naman iyon ang rason. Sinadya niyang uminom ng madami dahil hindi niya gustong magkipagplastikan dito. Ngumiti na lamang si Celine, “Ano ka ba?Hindi na ’yon mahalaga! Nga pala nag-prepared pala ako ng breakfast natin sa baba,” muli saad ni Celine bago ngumuso sa gilid ng kabinet ng kama na pinagtulugan niya. “Pinagtimpla rin kita ng kape para mawala ’yang hang-over mo.” “Ang bait talaga ng mahal ’ko! Halika nga rito!”.Nagulat si Celine sa mabilis nitong kilos. Hinila kasi siya ni Ivan papalapit sa kaniy
“DAD? What are you doing here?” gulat na bungad ni Ivan ng maabutan niya itong nasa sala. Kagigising niya lamang at hindi rin niya maintindihan ang nangyari sa kaniya kagabi. Sa sobrang dami niyang nainom sa inuman nila dahil kagagaling niya lang ng nueva ecija kung saan inabot siya ng ilang linggo. Nasobrahan ang dapat isang linggo niya lamang na pag-stay ro’n iyon ay dahil sa kadahilanan na kagagaling lamang ng kaibigan niya from USA. Sa sobrang pagkamiss nila sa isa’t isa ay hindi niya nagawang matanggihan ito ng patuluyin siya nito sa kanila. Doon ay wala silang ibang ginawa kundi ang magsaya sa ilang bar nito doon. Napakamot ng ulo si Ivan dahil sa naabutan niya pagkababa galing sa kaniyang kuwarto. Randam pa rin niya ang sakit ng ulo ngunit hindi niya ito pilit na ininda. Ano ba’ng nangyari kagabi? Gano’n ba kalala ang alak na nainom ko? Fundador lamang ’yon ah? Sunod-sunod ang naging tanong ni Ivan sa sarili habang naka-upo sa sofa sa kawalan. Habang ang kaniyang Ama na
“Ang dami-dami ng kasambahay ang puwede mong maging kasambahay, gano’n pa talagang uri ng babae?” Napahinto si Celine sa narinig niya. Bago pa man kasi siya makaalis ay saglit siyang natigilan dahil sa inusal ng babaeng kasama nito. “Sabagay, if you're going to ask me. Mas mabuti na rin na kagaya niya ang makakasama mo rito sa bahay dahil sa malabo mong patulan... right, Babe?” Hindi na niya nagawa pang pakinggan ang sasabihin nito. Mabilis niyang tinahak ang daan patungo sa kuwarto niya. Umakyat siya at wala sa sariling isinara ang pinto ng kuwarto niya. Doon ay mabilis niyang nabitawan ang mga luhang kanina pa nagpipigil dahil gusto ng bumagsak. Sa gilid ng kama niya, ay doon siya napasandal. Iniharang niya ang kaniyang braso sa mukha niya para matakpan ’yon. Doon ay malaya niyang inilabas ang tunay na emosyon na nararamdaman niya sa mga oras na ito. Alam niyang sa kuwartong ’to ay wala ng huhusga sa kaniya. Nagsisi siya, ’yon naman ang paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili
Wala pa ang araw nang magising si Celine. Kaya agad niyang naisipan na maghanda ng almusal nilang dalawa. Pinangatawan niya na ang pagiging kasambahay niya. Nagluto siya ng ilang hotdogs, bacon, at sinangag. Kilala niya si Ivan at nakuha na rin niya ang gusto nitong kainin sa kinaumagahan. Kaya ito ang mas pinili niyang ihanda ngayon. Wala naman siyang pakialam sa gusto ng kasama nito, dahil maari naman itong magluto kung sakaling hindi nito magustuhan ang luto niya. Kung ano man ’yon ay wala ng pakialam si Celine. Hindi na niya hinintay pang magising ang mga ito. Lalo't alam ni Celine na pagod ang mga ito sa ginawa nilang mukbangan buong gabi. Mas pinili niyang mag-iwan ng isang sticky notes sa tabi ng tabi ng pagkain na inihanda niya. Iniipit niya ito upang masigurong mababasa iyon ni Ivan. Doon kasi niya inilagay ang pamamaalam niya na mamimili siya ng groceries nila. Kahit ang totoo ay may barya na lang siyang dala at hindi talaga siya mamimili ngayong araw. Ngunit may maha
“FUCK!” Napamura sa inis si Ivan bago malakas na inihagis ang mga bagay sa ibabaw ng kaniyang lamesa. Kasalukuyan na siyang nasa loob ng kaniyang kuwarto—hindi na ininda pa ang isipin na halos magkatapatan lang sila ng kuwarto ni Celine at maari nitong marinig ang ingay niya. Hindi niya na alam ang dapat pa niyang maramdaman sa mga oras na ’to matapos niyang makipag-usap kay Celine. Hindi niya alam kung bakit nararamdaman niya ito ngayon. Kung bakit sa tuwing nakikita niya ito kasama o inihahatid ng ibang lalaki sa kanilang mansion ay gusto niya itong saktan sa pakiramdam na niloloko siya nito. Na alam ni Ivan na hindi niya dapat maramdaman sa halip ay dapat matuwa siya lalo't maari niya itong gamiting rason sa Ama niya para sa pag-a-annul ng kanilang kasal. Kailangan lang naman niya itong bigyan ng patunay na ang babaeng napili nito ipakasal sa kaniya ay isang manloloko, na niloloko siya nito. Para hindi na ito paniwalaan pa ng kaniyang Ama. Ang siraan ito sa harap ng kaniyang mga
KASALUKUYAN nag-i-iscroll si Celine sa f******k ng makarinig siya ng sunod-sunod na busina sa labas. Wala siyang nagawa kundi ang magtungo sa main door ng mansion na ’to para makita kung sino ito. Panigurado si Ivan na 'to. Napa-iling siya nang makita niya kung ano’ng oras na. Mag-aala una na rin ng umaga pero ito siya, kauuwi lang. Hinintay niya talaga ito matapos kasi nilang mag-away kanina ay nakita niya na umalis ito agad. “Vinz?” iyon agad ang nasambit ni Celine nang makita niya itong dala-dala si Ivan. Pilit na ngumiti sa kaniya ang lalaki, “Pasensiya ka na, Celine. Ito kasi kaibigan ko masiyadong nag-enjoy sa kakainom doon sa party ng pinsan ko. Ilang beses ko ng sinabi na doon na lang siya matulog pero ayaw naman niya. Kilala ko na rin ang isang ’to, hindi talaga ’to papayag na roon ko siya patulugin.” “Kung gano’n salamat, Vinz. Mabuti at hindi kayo napahamak sa byahe lalo't lasing ka na.” “Hindi pa naman, hindi ako makakainom kapag kasama ko ’yan at hindi ’yan papapig
“Ang sakit ng ulo ko,” rinig niyang saad ng asawa matapos niyang umupo sa upuan dito sa dining area. Dahilan para patago tumikhim si Celine at tinignan siya. Kinuha niya ang plato na nasa hapag kainan na may laman na kanin at nilagyan ang plato ng asawa, “Lasing na lasing ka kagabi, saglit. Kukunan kita ng maiinom para maibsan ’yang sakit ng ulo mo.” Hindi sumagot si Ivan kaya naman nagtungo na si Celine ng kusina upang kumuha at pagtimplahan ng tsaa ang asawa. “Ano’ng nangyari?” Natigilan siya nang marinig niya ang tanong ni Ivan ngunit mas pinili niya maging pormal. “Nangyari? Ano’ng ibig mong sabihin? Pinagbuksan kita kagabi at basta ka na lang, nagpagewang-gewang na naglakad kaya inalalayan kita papasok sa kuwarto mo. Pasensiya na kung sinuway ko na naman ’yong sinabi mo na hindi ako puwedeng pumasok d’yan sa kuwarto mo.” Bumuntong-hininga si Celine bago niya ito lapitan at ilapag ang basong hawak niya sa tapat nito. “Hindi mo na kasi kaya pang maglakad sa sobrang kalasingan
“MAG-IINGAT kayo roon ah? Palagi kayong mag-uupdate sa akin, ah? Si Celivean, Celine huwag mong pababayaan ah?”“My, ano ka ba? Manila lang ang punta namin hindi kabilang planeta,” Natatawa pa rin kunwaring usal ni Celine sa kaniyang Ina. Habang inaayos na ang mga bagahe nila na dadalin na nila sa Manila. Sa wakas, hindi mapigilan ni Celine ang makaramdam ng tuwa dahil sa wakas ay nagawa na rin niyang ayusin ang lahat ng document ni Celivean, para makauwi na sila ng Manila at doon manirahan. Kaya hinahayaan na lamang niya na ganito ang sabihin ng kaniyang Ina, panigurado ay dahil lamang ito sa pagkamiss sa kanilang dalawa lalo't wala rin siyang kasiguraduhan kung kailan sila muling bibisita rito. Samantalang ito naman ang unang beses na lalayo silang dalawa dito. Napamahal pa naman sa kaniya ang Anak ko, at maging siya. Kaya naiintindihan ko rin kung bakit ganito siya nalulungkot. Ngunit wala naman akong magagawa para sa bagay na ’yon kundi ang ipatiyak sa kaniya na aalalagaan ko ng
“CONGRATULATIONS, CELINE!” ngiting saad nito at kinamayan si Celine matapos iabot sa kaniya ang katibayan niya sa pagtatapos. Hindi mawala ang ngiti sa labi ni Celine. Hindi niya na mapigilan na maghalo-halo ang nararamdaman niya. Hindi niya na rin iisa-isahin ngunit ang alam niya na itong araw na ito ang isa sa bagay na aalalahanin niya habang buhay. “Mommy, I did it!” masaya na sigaw niya habang papalapit rito. “Masaya akong nagawa mo, Anak!” nagagalak pa rin na sambit nito bago siya yakapin ng napakahigpit. “Naks! May kainan na naman,” doon ay sumingit si Marco. Dahilan para mapa-iling ang lahat sa sinabi nito. Pagkain na naman kasi ang nasa isip niya. “Mommy, I am so proud of you! I told you, you can make it, Mommy! Ikaw pa!” muli namang sumingit si Celivean. Na masayang nakangiti sa kaniyang Ina. Sa edad nito ay halatang-halata na mayroon na itong nauunawaan sa paligid niya. Na talagang sobrang genuine ng nararamdaman nitong tuwa sa tagumpay ng kaniyang Ina. Umakto na
“Mmm... Mommy,” agad na natigilan si Celine ng marinig ’yon mula sa anak niyang si Celivean. Nagising kasi niya ito matapos niyang upuan ang kama ni Celivean. “Mommy... You’re here!” pinupunasan nito ang mata niya animong gumigising na. Napa-iling si Celine dahil sa kaniyang naisip. Ang cute-cute nito. Marahan niyang pinatahimik ito, “Matulog ka pa, anak dahil maaga pa.”“But Mommy, I miss you...”“Na-miss rin kita, pagod si Mommy sa w-work, kaya na-late. Pero dahil namiss kita at ikaw lang ang makakapagwala ng pagod ko. Puwede ba akong tumabi sa baby boy 'ko ngayon gabi at mayakap siya buong gabi?”“Of course, Mommy. Come, i'll hug you so that you will never leave me again, as long as I don’t want to!”Napa-iling siya sa sinabi nito at lumapit na lamang sa bata upang mayakap na niya ito. Hindi naman ito gumalaw animong tinitignan pa siya. Hindi kasi ito yumakap pabalik sa kaniya at nanatili pa ring pinagmamasdan ang kabuohan niya.“Mommy, are you okay? Cu'z you look pale." maya-ma
“ANO’NG oras ka na naman nakauwi,” gulat na napatigil si Celine at agad napaharap sa nagsalita mula sa likod niya. Kadadating lamang ni Celine at ano’ng oras na rin. Gano’n na lang ang gulat sa mukha ni Celine pagkat hininaan naman niya ang pagsara rito sa main door upang hindi makagawa ng kahit anong ingay. Ngunit mukhang hinintay talaga siya nito. Gano’n na lang kasi ang pagka-kunot-noo nito habang nakatingin sa kaniya. Hindi niya tuloy makagawang makasagot rito kaya agad siyang lumapit upang magmano, “Nakakain na kami, hindi ka na namin nagawang hintayin. Napatulog ko na rin si Celivean.” malamig na wika nito. Napayuko siya dahil sa pinapakita nitong panlalamig sa kaniya. Ibang-iba ito sa mga na unang araw. Makikita rin ang pagiging dismayado sa kaniya nito. “T-Thanks, M-My...” iyon na lamang ang lumabas sa bibig niya. “Gusto ka pa niyang hintayin, pero sinabi ko na may pasok pa siya bukas. Kaya hindi na siya maaring maghintay sa ’yo lalo’t ano’ng oras na.” “S-Sorry, My. Mar
Hindi inaasahan ni Celine ang bumungad na pakiramdam niya sa kaniya ngayon. Sobrang sakit ng ulo niya. Muli niyang inalala ang nangyari kagabi. Napasabunot na lang siya sa sarili. She cleared her throat. Masakit din ang lalamunan niya, kakasuka. Naparami rin kasi ang inom niya.“Ano’ng nagawa ’ko?!” Inis niyang hinila ang kumot niya at itinapal iyon sa mukha niya. Hindi siya labis na natutuwa, lalo na alam niyang huli niyang naalala na si Kean ang huling taong nakita niya bago niya isara ang mga mata niya. At maging siya ay hindi rin makapaniwala sa mga inusal niya rito matapos na mag-sink iyon ng sunod-sunod sa isip niya.“G-Gising ka na pala,” Napaangat siya ng tingin ng may pamilyar na boses ang nagsalita. “Kumusta ang pakiramdam mo?”“M-medyo masakit ang ulo ’ko,” nakasimangot na niyang sagot dito at hindi pa rin makatingin sa mata nito. “A-Ano ba’ng nangyari? May n-nagawa ba ako?” nauutal pa rin tanong niya kahit alam niya na ang sagot dito. “Sorry, nadala lang ako sa—” “Hind
“ANONG oras na hanggang ngayon wala pa rin siya.” Sa kabilang banda walang sawa pa rin na naghihintay ang binatang si Kean sa labas ng bahay nito. Ano’ng oras na rin kasi hindi kagaya ng inaasahan ni Kean na oras ng uwi nito ay hindi na umangkop ’yon sa madalas na oras ng uwi ni Celine ngayon.Hindi man kasi siya rito tumutuloy napakadalang lamang iyon mangyari. Lalo na ngayon mayroon na itong iba't ibang negosyo sa ibang lugar sa Manila hindi lamang dito sa Nueva Ecija. Wala naman akong nagawa kundi ang sumagot ng totoo at ikuwento sa kaniya lahat.“HANGGANG ilang oras pa ba ang hihintayin mo para kay Celine? Napakarami ng lamok rito sa labas, pero nand'yan ka pa rin.”Natigilan lang ako nang may magsalita sa likod ko dahilan para pagbilingan ko iyon ng tingin. "Kahit gaano pa 'ho katagal ay willing ako."Natigilan si Kean nang mayroong magsalita mula sa likod niya dahilan para ibaling niya rito ang paningin. “Kahit gaano pa naman po siya katagal, ay willing po akong maghintay.” s
“Please, kuya? Wala ba kayong balak na papasukin ako rito?” naiinis ng usal ni Celine sa security guard ng mansion na dati nilang tinitirhan ni Ivan.Narito lang naman siya sa mansion nila noon.Hanggang ngayon ay nasa labas pa rin si Celine. Hindi kasi siya pinapasok ng mga ito dahil hindi siya kilala. Aminado siyang tumaba siya, pero bukod doon ay ang malas talaga niya. Dahil ang lahat ng nagbabantay rito ngayon ay hindi niya kilala. Nais pa nitong makuha ang pangalan niya bago siya hayaan na papasukin sa loob. Alam ni Celine na walang magandang idudulot kung sakali na sabihin niya ang pangalan niya at baka hindi pa ito tumuloy sa kaniya. Baka gumawa pa ito ng dahilan para hindi niya ito makausap. Ngunit desigido na si Celine at ang tanging nais niya ngayon ay makita si Ivan ng personal at makausap ito ng pormal.Wala na siyang balak na ibalik ang nakaraan nilang dalawa. Ngunit nakapagpasya na siya, na maaring may dahilan kung bakit nakita nito ang lalaking nakita nga nito na posib
“Love? Mukhang pinaghandaan mo talaga ’to, ah?”“Naman dapat lang. Hindi puwede may ibang maganda dyan sa mata mo.”Mabilis na lumapit si Ivan kay Nathalia at kinulong ito bisig niya at nginitian. “Wala ng iba panggaganda sa ’yo, mahal.”“Really? What about your ex?”Kunwari siyang nag-isip, “Wala silang ilalaban sa ’yo, mahal.” Natatawang usal niya at inilahad ang palad niya sa harap ng dalaga. “Let's go?”Mabilis naman ngumuso ang dalaga, at mahigpit na hinawakan ang sling bag niya.Dahilan para tuluyan na mapansin ni Ivan ang kabuohang suot nito.She's wearing a black top, maong pants, white shoes. Simple pero litaw na litaw ang ganda niya. Pakiramdam niya tuloy kailangan niyang ilayo ito sa iba para walang umagaw. “Mahal naman, tatanghaliin na tayo,” natatawang dagdag ni Ivan ng hindi sumagot ang dalaga. Hindi rin ito gumalaw kaya naman hinawakan niya na ito sa kamay. “I still can't believe it until now that you're still mine and I'm yours.” nakangiting patuloy niya."Tumigil ka
“Celivean!”Mabilis niya itong niyakap matapos niyang itong makita na hawak-hawak na ng guard. Agad itong lumapit sa puwesto niya. Kaya hindi niya mapigilan ang maluha, at mawalan ng pakialam sa mga taong nakapaligid sa kanila. “Anak, naman pinag-alala mo si Mommy!” naluluha saad ni Celine at hinawakan ang pisngi nito. “I'm sorry, Mommy. I didn't mean it, Mom.”“Huwag mo nang uulitin iyon 'ha?”“Yes, Mommy! I'm promise.”“Thank you, Sir!” wika ni Celine sa tumulong sa anak niya at tumawag sa kaniya. Mabilis niyang inilabas ang walet niya sa harap nito at agad na kumuha ng one thousand roon. “This, take this po... PKahit pang-meryenda niyo po or what. Pasensiya na po kung ganitong halaga lang ang mabibigay ko—”“Naku, hindi na po!” Pagtanggi nito kay Celine.Ngunit ibinalik niya muli rito ang pera at ibinigay iyon sa matanda ng patago, “Tanggapin niyo na po ito, kulang pa po ito sa ginawa niyo. Hindi ko ho alam kung anong puwedeng mangyari sa anak ko kung hindi niyo siya nakita, a