"Did you already miss me?" A cheeky smile formed on Ruan's face as he faced me.Nanatili lang siyang nakaupo sa swivel chair niya habang ako ay nakaupo na sa upuan na nasa tapat niya."I just want to know how are you managing my company," I coldly told him.The partnership of GA Technologies Inc. and ACDC Electronics happened as planned in the agreement that Ruan will be the new company president.Naging mabango naman ang pangalan ni Ruan sa mga shareholders ng kompanya kaya walang naging problema."We are now planning to deploy our newly developed technology to produce highly efficient electronic products in your company's overseas plant.""That's good. But how about our current projects? Did you hold them?""The projects are now resuming. Alfred is taking charge of all those projects, so you don't have to worry."Lumipat ako sa sofa at tumingin sa mga magazines na nandoon sa shelves niya.I saw some of the magazines on which I modeled as Cassiopeia. From my first magazine cover unti
"Teacher! Teacher!"The kids shouted in chorus. Patapos na ang klase nila pero panay parin ang tawag nila kay Crystal dahil pinapatingnan nila ang mga ginuhit nila sa notebook."Ang galing mo naman Erica," papuri nito sa bata.Nasa labas lang kami ng pinto at naghihintay. Sumisilip lang ako sa bintana."Teacher nandito na po ang dalawang modelo," sabi ng isang batang lalaki matapos sumilip sa labas."Talaga? Sige kumain muna kayo at pagbalik ninyo iguguhit natin ang mga modelo natin.""Okay po!"Mabilis namang nagsilabasan ang mga bata at nilapitan ang mga magulang nila sa labas."Ang sigla naman ng mga estudyante mo. Nagmana sa teacher," komento ko ng pumasok sa classroom."Masaya silang natututo." Lihim na napangiti si Crystal nang makita sa likod ko si Ruan. "Magkasama pala kayo," halos patukso niyang banggit."May dala kami para sa mga bata." Inilagay ni Ruan sa isang mesa ang mga dalang plastic bag."Mas gaganahan silang magdrawing niyan.""Teacher! Gusto ko pong maging kasing ga
Ruan left so early in the morning. Hindi ko siya naabutan pag gising ko. He left me my breakfast in the table. A sandwich with ham and egg.Umupo ako sa mesa at kumain.Should I visit him? No, I mean, visit the company?My mind is still debating on what should I do when a heard a door bell.I went to see who is outside and saw a man behind a black car. Binuksan ko ang pinto nang bahagya."Magandang araw, maam. Pinapasundo po kayo ni Mrs. Guevarra," panimula nito."Mag-aayos muna ako. Pakihintay na lang po ako sandali."Mabilis akong nag-ayos. It's still early in the morning and she wants me there. I really have a bad feeling about this.Minutes later, I am now infront of the Guevarra's mansion. Mabilis akong pinagbuksan ni manang Lydia."Naku, hija, ang ganda-ganda mo na," masayang bungad niya."Hindi naman po," pagtanggi ko."Alam mo mas gusto kita kesa sa pumalit sa'yo rito. Ang arte kasi. Akala mo kung si---"Napatakip sa bibig niya si manang Lydia nang lumabas si Debbie.The evil
Nasa entrance na kami ng theme park at ang dami na ng tao. Karamihan ay dala ang buong pamilya."Wear it." May pinatong si Ruan sa ulo ko.Nasa tapat na kami ng isang stall ngayon malapit sa entrance. Lumapit ako sa salamin na nandoon at nakita ang isang maliit na bulbasaur na nakalagay sa isang hairclip na nakaipit sa buhok ko.My favorite pokemon is bulbasaur. Kasi favorite color ko ang green. That is why I also love being with nature."Bagay sa girlfriend mo sir," puri ng dalagitang nagtitinda. "Bilhin niyo na. At ikaw maam, pili ka rin para sa boyfriend mo," alok ng dalagita sa paninda niya."Bibilhin ko na ang suot niya." Nag-abot ng pera si Ruan sa babae.Ang daya kong ako lang magpapakachildish na suotin ang ganitong bagay. Tiningnan ko ang hanay ng paninda at nakita ko ang isang Light Fury na kasing laki rin ng bulbasaur ko.This is perfect for him. Magkatulad sila ng mata. Pareho silang singkit."And this is for my baby," masayang sabi ko at inipit sa buhok niya ang cute na L
Nang makalabas kami sa horror mansion ay umupo kami sa isang bench na nasa harap ng carousel.May eyes are still sore from crying. Naging palpak na naman ang plano ko. Bumigay na naman ang mahinang Twinkle sa loob ko. Kapag lagi na lang ganito, masasanay na siyang laging nakadepende sa tulong ng iba. Ayaw ko na maging ganito na lang lagi.I want a strong and independent Twinkle."I'll get water for you." Tumayo si Ruan. Patalikod na siya nang biglang sinampal siya ng mascot na pikachu. Napahawak siya sa mukha at nilingon ang mascot."Bakit mo ako sinampal?" Ruan angrily asked but the mascot just stand there and pointed at me.Tinuro niya ako bago inilagay ang dalawang kamay sa gilid ng mukha niya at tinuro ng dalawang hintuturo niya ang lupa."What is he saying," Ruan confusedly asked."Hindi ako sigurado...but looking at his actions. Ah!" I now realized what the mascot is trying to say. "Sinampal mo siya kasi akala mo na pinaiyak niya ako?" Tanong ko sa mascot at tumango ito."I don'
Ngayong araw ay pinili ko na lang na manatili sa bahay. I want to make use of this time to start sketching drafts for my dream fashion show. I finished my fine arts degree. At panahon na para magamit ko kung ano ang mga natutunan ko.I was sipping my green tea while holding my pencil and still stucked on what theme should I start.Nakaupo ako sa gilid ng bintana at tanaw ko ang mga matatayog na puno ng kahoy. All I can see are green and shades of brown.Aha! Should I try to recreate the trees in my dresses?Binalikan ko ang blangkong sketchpad ko at gumuhit ng katawan ng babae. Sunod na ginuhit ko ay ang mga korte ng dahon na nakapalibot sa bandang dibdib nito.It was a tube dress filled with leaves-like ornaments. It was beautiful and it made me smile.Naisip kong gamitin ang kayumangging kulay sa laylayan ng damit. The lower part of the dress is derived from circle skirt added with flower petal stitches. Using organza cloth on the lower skirt will give it more emphasis.My first dr
It's almost a week now since Ruan and I had a fight. In the first three days, I would purposely avoid bumping into Ruan in the house. Kaya hindi ako lumalabas ng kwarto ko kapag hindi pa umaalis si Ruan ng bahay. While he will just knock on my door once, before leaving. Siguro para ipaalam sa akin na aalis na siya.Habang ako ay nagkukulong lang sa bahay at pinagpapatuloy ang paggawa ko ng mga sketches ko. Marami-rami na rin akong nagawa pero parang hindi ko parin nakukuha na maging kuntento. I want draw more and satisfy myself.Bawat araw ay sobrang busy ko. Hindi ko na napapansin na lagi nang ginagabi ng uwi si Ruan pagdaan ng mga araw.Pagdating ng gabi, habang naghahanda na akong matulog ay saka ko pa naririnig ang pagbukas ng pinto ng kwarto niya na kaharap lang ng kwarto ko. Hindi ko na rin sinusubukan silipin kung ano ang lagay niya dahil sa pagod ko buong araw kakagawa ng mga sketches.Naging ganoon na ang daily routine namin hanggang isang araw. Things just changed so drasti
"Suki! Bili ka na ngayon. Tingnan mo ang sariwa ng mga gulay ko. Kakaangkat ko lang nito mula sa nagtatanim." Panay ang sigaw ng nagtitinda sa mga taong dumadaan."Nakabili na ako suki eh. Bukas babalik ako," sagot ng ginang na dumaan.Umaga pa lang ay marami na ang mga tao rito. Maraming nagtitinda sa gilid ng daan at marami na rin ang mga may bitbit ng plastic bag na pinamili. Ganito naman talaga sa palengke. At nataunan pang linggo ngayon kaya maraming namimili.At dahil sa init ng araw ay di mapagkakaila na pawisan na ng mga taong nandito. I can see some men curiously staring at me as I pass by on a small souvenier shop. But they continued their work after taking a glance.This place is just a small village. Siguro magkakakilala lang lahat ng mga tao rito. They can easily tell if someone is a stranger. Although, I am wearing a cap to hide myself, I still look different from them.Dito ang lugar na sinabi nila Isaac kung saan posible namin makita si Ruan. Isa itong palengke sa ibab