Jayde’s Pov:Kakalabas ko pa lang ng banyo nang may kumatok sa pintuan ko. Nagtungo ako doon at binuksan ang pinto. I was not even surprised to see my ate when I opened the door. My mom and dad would not even dare to knock on my door, si manang at ate lang ang may lakas ng loob at pinahihintulutan ko na kumatok sa akin dito.I raised my brow at her. "What are you doing here?"Nakaharang ako sa pintuan kaya hindi siya makapasok. Hindi ko rin naman siya papapasukin. Hinihintay ko lang ang sagot niya sa tanong ko. "Jayde, let me explain." Hinawakan niya ang braso ko pero agad ko iyon tinaboy dahil wala akong gana makipag-away sa kanya. Sa totoo lang ay wala naman talaga akong pakialam dito. Dapat nga hindi ko ito prinoproblema dahil hindi naman ako ang ikakasal. But I'm so fucking disappointed right now with what she have done. Wala siyang pinagkaiba kay mommy at daddy."Explain what?"Pinagsalikop niya ang mga palad niya at tinignan ako ng may namumuong luha sa mata niya."Jayde, maha
Jayde’s Pov:Hindi ako pinapansin ni ate matapos kong hindi maka attend ng pamamanhikan nila. Alam kong nagtatampo siya sa akin dahil hindi ako nakapunta pero hindi ko naman kasalanan iyon. She's important to me, alam niya 'yun. Pero alam din niya kung gaano ka-importante ang trabaho ko sa akin. This job is my number one savior when things get out of hand.Kinatok ko ang kwarto niya pero walang sumasagot. Napakamot ako sa ulo ko. Kinagat ko ang labi ko at nag-iwas ng tingin sa pintuan para pigilan ang pag-iyak. Hindi ko yata kakayanin pa kapag hindi na niya ako pinansin ngayon."A-ate…" My voice broke.Sobrang nasasaktan ako sa inaasal niya ngayon kaya ako na lang ang magbababa ng pride para sa kanya dahil alam kong ako naman ang mali. She already imagined what will happen that night pero hindi ako sumipot. Nabigo siya ng dahil sa akin. Manag said that she waited for me and that was so painful to know. Sana pala iniwan ko na lang ang trabaho ko. Kung iniwan ko ang ospital ay sana hind
Jayde's POV:His brows are furrowed, his eyes are looking at me like I said something simple. He looked at me unbelievably, which I understood, because who the hell decided to have an annulment without talking about their problems?"What?" I bit my lip and looked away. I couldn't stand looking at either of them when I knew they had done me wrong. They betrayed me and even had the guts to fucking face me with all confidence every single day.“I want an annulment.” Period. I’m not taking that back anymore. My decision is final.I looked up and I stared back at him. His eyes are screaming with fear, anger, and confusion. This is making me feel sick. Siya naman ang may pinakamalubhang ginawa sa lahat ng tao nandito sa paligid ko, pero siya naman ang may pinakamalubhang ginawa sa lahat ng tao nandito sa paligid ko.“Please baby, let’s talk about this.”Umatras ako at umiling. “Talk? Really? Did you think of talking to me before making me look like a fool to everyone else? Did you even thi
Jayde's Pov:"Kate, I'm scared…" Gusto kong umiyak ngayon pero hindi ko magawa. Natatakot ako, kinakabahan ako, lahat na!"Just go in there and talk to him. He called you because he wanted to talk, go ahead, Matilda Jayde. Talk to him."I sniffed. "What if he wants to break up with me? I can't— I love him so much, Kate. I can't—""For Pete's sake, Matilda Jayde. Just this once, please… wag tanga, okay? He wanted to talk to you so freakin' give him the chance to talk.” Narinig ko siyang bumuntong-hininga. “I have to go, I need to prep a patient for a whipple. Basta ha? Wag tanga,
Jayde’s Pov:Binato ko ang cellphone sa kama ko dahil para sa akin ay wala itong silbi.I'm worried…Ilang araw nang hindi tumatawag sa akin si ate. Usually naman kasi ay tatawag agad iyon para i-update kami. Anim na araw na at wala pa rin siya. Ang sabi niya ay mga tatlo o dalawang araw lang siyang mawawala pero anim na araw na!Six mother fucking days!Hindi na rin ako natutuwa sa kalagayan ako dito sa bahay dahil ang weird ng mga magulang ko. Akala mo ay sinaniban ng sangkatutak na anghel sa sobrang bait!Kinuha ko ang bag ko at ang susi ng sasakyan ko sa vanity table
Jayde's Pov: "Sinasabi ko na nga ba at nandito ka na naman." Hindi ko pinansin si Yuan na naupo sa tabi ko. Actually, hindi ko naman pinapansin lahat eh. Nandito lang ako buong magdamag tapos paggising ko kinabukasan ay nasa sariling kwarto ko na ako. Ayoko lang kasi sa bahay dahil kahit saan ako magpunta ay nakikita ko siya. Lahat ng sulok na nadadaanan ko ay nakikita ko si ate. Takot na takot akong malunod sa mga alaala naming dalawa at baka sumunod na ako sa kanya. Ang daya-daya mo Ate Skye! Ang usapan natin ay ako ang unang mamamatay! Hindi ka marunong tumupad sa usapan, bruha ka! Napabuntong-hininga ako. Patay na nga 'yung kapatid ko pero nagawa ko parin na awayin. Ha! Bwiset! Siguro ay naririnig ako no'n sa impyerno at sinesermunan na ako. Oo, sa impyerno kasi hindi ako idealistic. Duda rin naman ako na doon mapupunta si Ate Skye, ang salbahe kaya no'n. Biruin mo iniwan ang pamilya niya na luhaan. Hindi man lang nagpaalam! "Jayde, that's
Napatayo ako sa kinauupuan ko sa sobrang gulat. "You called an ambulance?" "Yes, we're on our way..." Pinatay ko na agad ang tawag at tumakbo na pababa sa emergency room. alam kong dito pupunta ang ambulansya dahil ito naman ang number 1 trauma center sa bansa. "Jayde!" Narinig kong tinawag ako ni Yuan at nararamdaman ko rin na nakasunod sya sa akin habang tumatakbo ako pero hindi ko siya pinansin. Alam kong bawal tumakbo sa ospital pero hindi ko mapigilan gayong alam ko na nasa bingit ng kamatayan ang nanay ko at may balak itong sundan ang kapatid ko sa impyerno. Nang makarating ako sa ER ay kakarating lang din ng ambulansya. Lumabas doon si Daddy, sumunod si Mommy na nakahiga sa stretcher. "What happened?" Lumapit ako sa kanila. "Emma Silvestre, 48. Attempted Suicide. She was found unconcious lying on the floor with a weak pulse as her mouth foams." Napasabunot ako sa buhok ko. "Fuck!" I hissed. "Mommy, fight for me, please? Don't
Jayde's Pov: “You’re getting married.” Napakunot ang noo ko. Naikuyom ko ng mahigpit ang mga kamao ko nang marinig ang sinabi ni Dad. Nakaramdam ako ng inis at lungkot. Parang gusto kong umiyak dahil nasa punto na ako ng buhay ko na para bang wala akong choice kung hindi ang sundin ang mga utos nila. Na hayaan nalang sila na diktahan ang buhay ko. I've never felt so helpless… "No," I shook my head and glared at him, "No, I am not marrying anyone." I need to fight for myself. Kasi tangina, I have