Jayde’s Pov:
Sinalubong kami ni Manang Isabella sa pintuan ng mansion ni Owen. Nilingon ko si Owen at napangiwi dahil tagaktak ang pawis niya.
“Jusko! Sinabi na kasing kaya na ni Judy ang mga groceries pero heto pa rin kayo at lumakad!”
Napangiwi ako nang salubungin niya kami ng sermon. Tinignan ko si Owen na ngayon ay may katawagan na sa telepono. Ganun? Ako lang ang sesermunan ni Manang?
“Hindi niyo naman kasi gawain ang ganitong mga bagay pero—”
Napakamot ako sa ulo ko. “Manang, I’m used to doing groceries naman kasi nga diba? Kapag mag-isa ako sa condo dati?”
Owen’s Pov:Fuck! Bakit sila nandito?Tinignan ko si Sean na mukhang napilitan na pumunta rito. Mukha pa siyang inaantok dahil panay ang hikab niya. Nang makita niya akong nakatingin sa kanya ay dumiretso siya ng tayo at tinaasan ako ng kilay. Ganoon din ang ginawa ko sa kanya ngunit nagkibit-balikat lang siya.“Bravo! That’s my son!”Lumapit sa akin si Mommy at niyakap ako. Dahil sa pagkagulat na naramdaman ko ay hindi ko siya nayakap pabalik. Bagkus ay tulala ako dahil sa mga naiisip. Sobrang wring timing ng pagdating nila. Base pa lang sa reaksyon ni Mommy ay alam kong nasaksihan nila ang nangyari.&l
Jayde’s Pov:Lord, when will I ever get peace? Like, kahit ngayong araw lang pwede bang pakitanggalan ng bibig yung mga nanay namin?"Because it is okay to defend herself! And besides, that girl is a bitch!"Napakagat ako sa labi ko. Nagbabalik na naman ang usapan nila tungkol sa nangyari noong nakaraang linggo sa charity ball. Dinumog si Owen ng media at nabalita ang escandalo na nangyari sa event na iyon. It's not even a scandal! Ang mga nakakita lang naman dapat ang makakaalam noon. Nasa loob kami ng rest room at wala kaming naabala na tao. Infact, we left in peace. Keeping the scene to ourselves. Kaya lang naman lumabas ang nangyari ay nagpa-victim ang babae na nakaaway ko sa banyo. It isn't even a big deal, pinalala niya lang lahat. Ruining my name, of course."She didn't need to fight back—""Oh, she needs to! Agrabyado si Jayde at kailangan niyang lumaban para sa sarili niya. We all must need
Jayde's Pov:"Jayde!" Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at umalis na sa harapan nila. Baka kapag tumagal ay sobra ko na silang mabastos at baka ipapatay na nila ako pag ganun."Jayde!" Hinawi ko ang kamay ni Owen na siyang humablot sa braso ko.Sinamaan ko siya ng tingin. “What? Please say something nice. Because the amount of irritation that I’m feeling right now is overflowing to the point that I might smike you if I lose control of it.”Seryoso ang tingin niya sa akin. Kumulot ang mga daliri ko sa paa at kinakabahan ako. What did I do now?“Really? You’re pissed?” He laughed with no h
Owen’s Pov:Binaba ko ang ballpen at pagod na sumandal sa upuan ko rito sa aking opisina. I looked at my wrist watch to check the clock. It's only 10 o'clock in the morning, yet I feel like I've been sitting in this chair for hours.I checked my phone for any important messages, particularly Jayde's messages. I've been thinking about her all day. Kaninang umaga ay hindi ko siya naabutan sa bahay pagkagising ko. Maaga siyang umalis at sa tingin ko ay sinadya niya iyon.Hindi ko malaman kung may nagawa ba akong mali. Sa pagkakatanda ko naman ay maayos na nagtapos ang usapan namin kagabi. Napakunot ang noo ko. Maayos na ba iyon? Nakatulog siya kakaiyak sa nangyari sa bahay kagabi. Hindi na kami nagkausap pagkatapos nun.
People hurt you and then act like you hurt them. Playing victim so they could look good in the eyes of other people and feel good. "I told you, wala nga akong time!" Napatago ako sa isang poste dito sa bahay namin habang nag-aaway si mommy at daddy.Dahan-dahan akong sumilip sa kanila na nag-aaway. Hindi ko alam ang pinag-aawayan pero pakiramdam ko ay ang pagiging matigas na ulo ni mommy na naman ang problema. Palagi silang ganito tuwing dadating ako sa bahay pagkauwi sa eskwela. Lagi silang nag-aaway. Kung hindi dahil sa oras ay sa negosyo naman ang pinag-aawayan nila. Mabuti pa nga noong nandoon kami sa bahay ng lola ko, ang nanay ng daddy ko. Doon ay naaasikaso kami ni ate. Hindi rin kami malungkot dahil kahit maliit ang bahay ay nagsusumikap si lola na pagkitain kaming lahat upang makapag-bonding.Kaso wala na siya. Kaya wala na rin kaming magawa kung hindi bumukod ng bahay. Pwede naman kami sa bahay ni lola ngunit nakala
Jayde's Pov:"Don't you dare turn your back on me, Matilda Jayde. I am still talking to you!" She screamed.I laughed with no humor. Tumingala ako at umiling bago ko siya hinarap ulit."Now, you want to talk to me? Wow! Pag ikaw, may karapatan kang magreklamo kapag binababaan ka ng telepono, kapag tinatalikuran ka ng kinakausap mo, at kapag hindi nakikinig sayo ang kausap mo dahil lahat naman ng lumalabas sa bunganga mo ay hindi mo na alam kung totoo. Tapos pag kami… pag kami yung tinatalikuran mo at isinasantabi mo, wala kaming kahit katiting na karapatan na magreklamo!"Life is unfair... You put someone first, and they put you last. You study your tail off for a final exam, onl
Jayde’s Pov:Sa sobrang takot ko sa magiging reaksyon ni Owen ay hindi ko na siya matignan. Hindi ko na rin masundan ang mga sinasabi nya. I really feel guilty about this decision.Alam ko naman na we should settle and plan things together in this marriage pero kasi pinangunahan ako ng takot. Hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa sarili ko kapag nangyari at nagawa ko sa mga anak ko ang mga naranasan ko noong bata pa lang ako.Ipinangako ko rin sa sarili ko na hinding-hindi ko gagayahin ang nanay ko. Hindi ako magdadala ng bata sa loob ng sinapupunan ko sa loob ng siyam na buwan at ipagpapaliban ang pangarap ko para lang matupad ang gusto nila. Wala na ring opinyon pa si na isiniwalat ni Owen sa akin matapos lahat ng sinabi ko. Kinuha niya ang kamay ko na nagpabigla sa akin. Inilapit niya ang kamay ko sa labi niya at hinalikan ang likod nito."Thank you for explaining your side…"The next few days were fine. Hindi na muling nabuksan ang topic na iyon. Bumabilk sa pagiging kaswal a
Jayde's Pov:Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Nahihiya ako at naiinis sa sinabi ko. Alam ko naman na arrangement lang ang lahat ng ito. Alam kong mali itong pinasok ko. Alam kong mali itong nararamdaman ko. Pero we need to work this out, right? Hindi naman pwede na habang buhay kaming parang timang at walang alam sa isa't isa."What do you mean?""Ang ibig kong sabihin ay hindi pa talaga natin kilala ang isa't isa." Nakakunot ang noo niya at parang hindi niya maintindihan ang mga sinasabi ko.Umayos ako ng upo at humalukipkip. "Sige nga, kailan pala ang birthday ko?"Napataas ang kilay niya at napaawang ang labi. Dahil wala siyang masagot ay tinaasan ko siya ng kilay."See? That's what I'm talking about."Nakatingin lang siya sa flower vase na nasa harapan niya at malalim ang iniisip. Itinagilid ko ang mukha ko at pinagmasdan siyang mabuti.Tama ba na magmahal ng tao sa kakaunti niyong panahon na magkasama? I have never felt this way before. I had a lot of relationships before pero ng