Jayde's Pov:
"Don't you dare turn your back on me, Matilda Jayde. I am still talking to you!" She screamed.
I laughed with no humor. Tumingala ako at umiling bago ko siya hinarap ulit.
"Now, you want to talk to me? Wow! Pag ikaw, may karapatan kang magreklamo kapag binababaan ka ng telepono, kapag tinatalikuran ka ng kinakausap mo, at kapag hindi nakikinig sayo ang kausap mo dahil lahat naman ng lumalabas sa bunganga mo ay hindi mo na alam kung totoo. Tapos pag kami… pag kami yung tinatalikuran mo at isinasantabi mo, wala kaming kahit katiting na karapatan na magreklamo!"
Life is unfair... You put someone first, and they put you last. You study your tail off for a final exam, onl
Jayde’s Pov:Sa sobrang takot ko sa magiging reaksyon ni Owen ay hindi ko na siya matignan. Hindi ko na rin masundan ang mga sinasabi nya. I really feel guilty about this decision.Alam ko naman na we should settle and plan things together in this marriage pero kasi pinangunahan ako ng takot. Hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa sarili ko kapag nangyari at nagawa ko sa mga anak ko ang mga naranasan ko noong bata pa lang ako.Ipinangako ko rin sa sarili ko na hinding-hindi ko gagayahin ang nanay ko. Hindi ako magdadala ng bata sa loob ng sinapupunan ko sa loob ng siyam na buwan at ipagpapaliban ang pangarap ko para lang matupad ang gusto nila. Wala na ring opinyon pa si na isiniwalat ni Owen sa akin matapos lahat ng sinabi ko. Kinuha niya ang kamay ko na nagpabigla sa akin. Inilapit niya ang kamay ko sa labi niya at hinalikan ang likod nito."Thank you for explaining your side…"The next few days were fine. Hindi na muling nabuksan ang topic na iyon. Bumabilk sa pagiging kaswal a
Jayde's Pov:Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Nahihiya ako at naiinis sa sinabi ko. Alam ko naman na arrangement lang ang lahat ng ito. Alam kong mali itong pinasok ko. Alam kong mali itong nararamdaman ko. Pero we need to work this out, right? Hindi naman pwede na habang buhay kaming parang timang at walang alam sa isa't isa."What do you mean?""Ang ibig kong sabihin ay hindi pa talaga natin kilala ang isa't isa." Nakakunot ang noo niya at parang hindi niya maintindihan ang mga sinasabi ko.Umayos ako ng upo at humalukipkip. "Sige nga, kailan pala ang birthday ko?"Napataas ang kilay niya at napaawang ang labi. Dahil wala siyang masagot ay tinaasan ko siya ng kilay."See? That's what I'm talking about."Nakatingin lang siya sa flower vase na nasa harapan niya at malalim ang iniisip. Itinagilid ko ang mukha ko at pinagmasdan siyang mabuti.Tama ba na magmahal ng tao sa kakaunti niyong panahon na magkasama? I have never felt this way before. I had a lot of relationships before pero ng
Jayde’s Pov:“Ang sarap! I’ve been craving for this!” sabay kagat sa burger.“Baby, give me a bite.”Nilapit ko sa bibig niya ang burger at pinakagat siya doon. Kinuha ko ang drinks niya at inilapit ulit sa bibig niya para makainom siya.Dahil nagugutom na talaga ako kanina, napagdesisyunan na namin na dumaan sa drive thru para makakain na o magkalaman lang ang tyan. Huminto ang sasakyan kaya napatingin ako sa paligid. Sa gilid namin ay may isang mataas na building.“Where are we?” Bumaba siya ng sasakyan at umikot papunta sa akin para pagbuksan ako ng pinto. Nilagay niya ang kanyang kamay sa aking bewang at hinapit ako palapit sa kanya. Hindi niya sinagot ang tanong ko at basta nalang niya akong giniya papasok sa building na nasa harapan namin. Kahit nagtataka ay nagpadala na lang ako sa kanya.Grabe din talaga ako magtiwala. Kahit hindi katiwa-tiwala ang ginagawa ng hinayupak na ito ay pinagkakatiwalaan ko. What the hell is wrong with me?May mga bumati kay Owen sa lobby pero h
Jayde's Pov:Hindi ako makapagsalita. Hindi rin ako makagalaw. Hindi naman sa ayaw ko siyang makita pero ayaw ko talaga siyang makita o makausap man lang. Itong taong ito ay isa sa mga taong nasaktan ako ng malala na halos lahat ng prinsipyo ko sa buhay ay nabali dahil sa sakit na ipinadama niya.Habang tinitingnan ko siya ngayon, wala akong nararamdaman na galit. Siguro ay pagtatampo lang dahil iniwan niya ako noon nang wala man lang binibigay na eksplanasyon. Mahirap din kasi yung ginawa kong pag momove-on dahil hindi ko naman alam yung course nung break up namin eh Ang sakit na nararamdaman ko. Sobrang daming unanswered questions."O-oh? Nakabalik ka na pala?" I smiled. Sabi ko nga, wala na akong nararamdamang galit sa kanya. I need to at least be nice to him dahil baka karmahin ako. Alam kong sinaktan niya ako ng pero hindi ibig sabihin nun nasasaktan ko na rin siya pabalik.Tumango siya at nahihiyang ngumiti sa akin. "Yeah… Last week lang." Tinignan niya ang kabuuan ko kaya medyo
Owen's Pov:Gusto kong sipain yung buong elevator dahil sa sobrang bagal nitong bumaba. Kanina pa umalis si Jayde na sana ay sinundan ko na agad dahil ngayon ay hindi ko na alam kung paano siya hagilapin. Saan naman kaya sya mapupunta eh hindi naman niya alam ang lugar na ito? At sa dinami-dami ng lugar sa buong Pilipinas na pwedeng pagtambayan ng ex niya, dito pa!Mabilis akong lumabas ng elevator noong bumukas ito. Luminga agad ako sa loob ng lobby para hanapin si Jayde. Lahat ng sofa at pati likod ng mga halaman at poste ay tinignan ko bago ako lumabas sa parking lot. Nakita ko ang kotse ko at kung titingnan ko iyon ng mabuti ay wala talagang tao doon. Pero naisipan kong lumapit dahil may nakita akong parang anino ng isang paa sa may gilid ng gulong. Dahan-dahan akong sumilip para tingnan kung sino ang nasa likod ng kotse ko at hindi nga ako nagkamali na nandun si Jayde. May hawak hawak siyang isang bote ng Alfonso sa kamay niya habang tahimik na lumuluha at nakatulala sa kawalan
Owen’s Pov:“Sir, naghihintay na po sila.”Tumango ako sa sekretarya ko at sinenyasan siyang lumabas na para makatawag ako. Hindi ako mapakali sa kinatatayuan ko habang nagriring ang telepono. Malapit na akong mainis dahil napakatagal nitong sumagot.Hindi naman nagtagal ay sumagot na rin siya. “Gago ka Kuya! Bakit ka ba natawag? Nasa emergency room ako! Bumaba ka nalang dito, naknampucha!”What? Nababaliw na ba itong si Sean? “What do you mean? I’m in the office.” Matagal siyang natahimik sa kabilang linya.Tinignan ko ang relos ko. Malamang ay naghihintay na sila sa akin doon. “Ha? Akala ko ba ay nandito ka? Pinatawag mo pa nga si Jayde sa waiting area.”Napakunot ang noo ko. “Anong ibig mong sabihin Sean Kyle?” Nagtiim ang bagang ko. Sinong nandoon?Kung pupunta man ako ng ospital ay hindi ako maghihintay sa waiting area. At mas lalong hindi ko ipapatawag doon si Jayde, didiresto ako sa opisina ni mommy at magkukunwaring si mommy pag ipinatawag siya.“Sean?” Ini na taong ko dahil
Jayde’s Pov:Ang bobo ko! Ang bobo bobo ko! Bakit ko tinalikuran ang trabaho ko? It is so wrong to make decisions based on your emotions. Mali ang magdesisyon kung punong-puno ng kung ano mang emosyon ang sistema mo.Paano ako maghahanap ng trabaho ngayon? Paano ko matatapos ang residency ko? Hindi ko alam kung ano bang klase ng demonyo ang bumulong sa akin dahil nakuha niya akong pasukuin sa lintek na trabaho ko.I feel like I betrayed every single person who is counting on me. Lalo na yung mga pasyente ko na sobra sobra ang tiwala na binigay sa akin.Lahat ng tao na nakasalubong ko ay napapatingin sa akin dahil wala akong pang-itaas na damit. Galit na galit si Owen sa ginawa kong paglabas nang walang pang-itaas na damit. He demanded me to come back inside his mother’s office pero hindi ko ginawa. Hindi na ulit ako papasok doon kahit kailan. Hinabol niya ako pero unlike him ay kabisado ko na halos lahat ng sulok ng hospital na ito kaya madali ko siyang natakasan.Umuwi ako sa bahay a
Jayde’s Pov:Kabadong-kabado ako habang naglalakad sa lobby ng RVMC. Today is Monday, at ngayon ang araw kung kailan ko pupuntahan ang chief ng RVMC.Excited ako na kinakabahan. I heard that he is a genius. Sa murang edad niya ay nakagawa siya ng pangalan para sa sarili niya. He’s not only smart, he’s also good looking.Nag-ring ang phone ko. Tinignan ko ito’t nakitang si Owen ang tumatawag.“Hello?” I answered the call.“Hey, are you there already?”“Yup,” lumingon ako sa paligid para maghanap ng mapagtatanungan. Hindi ko alam kung nasaan ang opisina ng Chief. Napakaraming tao ngayon dito sa lobby. Hindi ko alam kung ano ang mayroon. Huwag ko na siguro alamin? Wala naman ako rito para doon. Ang chismosa ko talaga, Tang ina.“Babe, I have to go. I’ll see you later.” Paalam ko sa kanya."Okay, bye. Call me if you need me."Binaba ko na ang telepono. “Hi, can I ask where’s Chief Ide Recio’s office?” tanong ko sa mukhang nurse na dumaan sa harapan ko.Hinarap ako nito at tinignan ako mul