Chapter 39

People hurt you and then act like you hurt them. Playing victim so they could look good in the eyes of other people and feel good.

"I told you, wala nga akong time!" Napatago ako sa isang poste dito sa bahay namin habang nag-aaway si mommy at daddy.

Dahan-dahan akong sumilip sa kanila na nag-aaway. Hindi ko alam ang pinag-aawayan pero pakiramdam ko ay ang pagiging matigas na ulo ni mommy na naman ang problema.

Palagi silang ganito tuwing dadating ako sa bahay pagkauwi sa eskwela. Lagi silang nag-aaway. Kung hindi dahil sa oras ay sa negosyo naman ang pinag-aawayan nila. Mabuti pa nga noong nandoon kami sa bahay ng lola ko, ang nanay ng daddy ko. Doon ay naaasikaso kami ni ate. Hindi rin kami malungkot dahil kahit maliit ang bahay ay nagsusumikap si lola na pagkitain kaming lahat upang makapag-bonding.

Kaso wala na siya. Kaya wala na rin kaming magawa kung hindi bumukod ng bahay. Pwede naman kami sa bahay ni lola ngunit nakala