CHAPTER 26 DALAWANG araw na ang nakalipas simula noong nagbago si Harris. Sobrang bilis at hanggang ngayon hindi pa rin makapaniwala si Charlaine. Pero talaga namang hindi siya maniniwala. Simula rin noong sinabi niyang buntis siya ay mas lalo lang naging caring si Harris sa kaniya. Hindi alam ni Charlaine kung tama bang nandito pa siya sa bahay nila. Nakakamoy kasi siyang nagpapanggap lang talaga ito. “Charlaine,” tawag nito sa kaniyang mula sa labas ng kuwarto. Agad naman siyang tumayo. Binuksan niya ang pintuan at sinalubong si Harris. Nakangiti ito. “Good morning,” bati nito. Ngunit kahit dalawang araw na itong sweet sa kaniya ay hindi siya sanay. Nandidiri si Charlaine. “Anong sadya mo?” tanong ni Charlaine agad. Namimiss niya tuloy si David. Mabuti pa sana kung si David ang nasa kaniyang harapan ngayon. She wondered if Harris knows their affair. Kasi kung alam naman nito ay magagalit agad ito sa ka
CHAPTER 26.2 Nakaupo na siya sa loob ay kinuha niya ang kaniyang cell phone. Naglaro siya ng candy crush at nagbi-busy-han. Kung si David lang ang kaniyang kasamang pumunta sa restaurant ay baka nakipagkuwentuhan na siya. “Alam mo bang maganda ang restaurant na pupuntahan natin ngayon?” pagsasalita ni Harris habang pinaandar na nito ang kotse. Bumaling pala ang tingin nito sa kaniya. Kaya tiningnan din niya ito. Peke lamang siyang ngumiti. Hindi pa man sila nakapunta sa restaurant ay gusto na lamang niyang hindi na sila tumuloy. Namalayan na lamang ni Charlaine na bumiyahe na sila. Gusto niyang manahimik na lamang sa buong oras na papunta sila sa restaurant. “Kumusta pala si David?” tanong nito. Natigilan si Charlaine. Sa puntong iyon ay napatitig siya sa kaniyang nilalaro. Nag-isip agad siya ng kaniyang sasabihin pero kailangan niyang pakalmahin agad ang sarili. “Tatlong araw siyang bumisita s
CHAPTER 27 SA PUNTONG hindi makasagot si Harris sa kaniya ay tinitigan na lamang niya ito. Pero kahit anong pilit niyang pakiramdam sa mukha nito ay wala talaga siyang makita. Is he trying to prove himself? Ngunit kahit ano ring isiping maging masaya na lamang si Charlaine ay hindi naman niya magawa. Hindi si Harris kailanman maging isang David. “H-Hindi ako nagbibiro, Charlaine. Ano man ang sinasabi ko sa ‘yo ay totoo iyon. Hintayin mo ang mga kaya ko pang i-prove sa ‘yo,” paliwanag nito. Nailayo niya ang kaniyang mga mata. Gusto niyang umalis na lang sila. Ilang sandali pa ay biglang may dumating na dalawang waiter. May dala itong mga wine. Inilagay ng mga ito ang wine sa kanilang table. “Thanks,” pasasalamat ni Harris. Tinitigan lamang niya si Harris na para bang bawat galaw nito ay dapat niyang ma-measure. This
CHAPTER 27.2 Noon lang napansin ni Charlaine ang pag-iiba ng ekspresyon sa mukha ni Harris. Kakaibang-kakaiba. Para itong isang lalaking umiibig ng isang napakagandang babae. At sa puntong iyon, wala siyang isasagot. Nagdadalawang-isip siyang makipagsayaw dito. Ngunit naisip din niya, wala namang masama kung makipagsayaw siya dito. Ang lalaking dahilan ng kaniyang pag-iyak, ng kaniyang trauma, at ang lalaking hindi naman niya mahal ay makipagsayaw sa kaniya. Unang bess na nangyari sa kanila bilang mag-asawa. “P-Pero ayos lang din kung hindi. Kung hindi ka komportable ay ayos lang din. Makikinig lang tayo sa mga musika,” muling pagsasalita nito. Saglit na naipikit ni Charlaine ang mga mata. Napabuntonghininga na rin siya. “I am so sorry, Harris. Hindi ako sanay. Natatakot akong hawakan ang kamay mo o madikit man lang sa katawan mo.” Hindi magaspan
Chaoter 28Pagkatapos ng huling pag-uusap nina Charlaine at Harris, ang bigat sa puso ni Charlaine ay tila lalo pang nadagdagan. Sa kabila ng magarbong regalo at tila pagsisikap ni Harris na bumawi, alam niyang hindi iyon sapat para burahin ang lahat ng sakit na dinanas niya. Kaya’t kinabukasan, nagdesisyon si Charlaine na magpalipas ng oras sa isang lugar kung saan siya makakapag-isip nang tahimik. Nagpunta siya sa isang café na hindi kalayuan sa opisina ng Jenkins Group. Habang hawak ang isang tasa ng mainit na tsokolate, nag-ring ang kanyang telepono. Agad niyang kinuha ito mula sa kanyang bag at tumingin kung sino ang tumatawag. “David,” mahinang sambit niya. Agad niyang sinagot ang tawag. “Charlaine, kailangan nating magkita,” sabi ni David sa kabilang linya, ang boses nito’y puno ng pag-aalala. “Hindi ba delikado? Paano kung malaman ni Harris?” tanong niya, ngunit sa kaloob-looban niya, alam niyang gusto niyang makita si David. “Huwag kang mag-alala. Sinigurado kong hi
Chapter 29 Kinabukasan, nagising si Charlaine na may kakaibang pakiramdam. Ang kinikimkim niyang takot ay napalitan ng determinasyon. Hindi na siya maaaring magpaka-biktima habang si Harris ay patuloy na nagpupunyagi sa kontrol nito sa kanyang buhay. Sa unang pagkakataon, naramdaman niyang may kailangan siyang gawin upang mabawi ang sariling kalayaan—at hindi iyon magtatapos sa takot. Habang iniisip niya ang mga gagawin, bigla niyang narinig ang mahinang katok sa kanyang pintuan. “Charlaine?” si Yaya Linda, ang matagal nang kasambahay na tila pangalawang ina na sa kanya. “Pasok po, Yaya,” sagot niya. Binuksan ni Yaya Linda ang pinto at lumapit, bitbit ang isang tray ng pagkain. Ngunit may kakaiba sa kanyang mukha—halatang may mabigat na bagay itong gustong sabihin. “Anak,” nagsimula si Yaya Linda, “napansin kong hindi na maganda ang pakiramdam mo nitong mga araw na nakaraan. K
Chapter 30 Tahimik ang biyahe ni Charlaine habang binabaybay nila ni David ang daan palabas ng lungsod. Ang kalsada ay madilim, tanging ilaw ng kanilang sasakyan ang nagbibigay-liwanag. Sa kabila ng kanyang takot at kaba, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang ginhawa—ginawa na niya ang unang hakbang patungo sa kalayaan. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” tanong ni David, binabaling ang kanyang tingin kay Charlaine. “Wala na akong ibang pagpipilian,” sagot niya, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. “Kung magpapakulong ako sa takot, hindi na ako makakawala sa kontrol ni Harris.” Tumango si David, halatang humahanga sa lakas ng loob ni Charlaine. “Hindi magiging madali ito, pero kakayanin natin. Lahat ng ebidensya laban kay Harris ay hawak na natin. Ang mahalaga, mailayo ka muna sa panganib.”
Chapter 31 Tahimik ang paligid habang nakatayo si Charlaine sa gitna ng isang pulong kasama ang mga miyembro ng kanyang bagong tayong foundation. Sa harap niya, naroon ang isang maliit na grupo ng mga kababaihan—ang ilan sa kanila ay mga biktima rin ng pang-aabuso, habang ang iba naman ay mga tagasuporta na tumulong sa kanyang laban. Ang araw na ito ay mahalaga para sa kanya. Hindi lamang ito simbolo ng bagong simula, kundi isang patunay na kahit gaano kahirap ang mga unos sa buhay, palaging may pag-asa para sa pagbabago. Sa kabila ng tagumpay ng kaso laban kay Harris, ramdam ni Charlaine na marami pa siyang kailangang gawin. Ang laban para sa hustisya ay hindi natatapos sa isang hatol; ito’y isang tuloy-tuloy na misyon. “Salamat sa inyong lahat sa pagtitipon ngayon,” panimula ni Charlaine habang nakatingin sa mga mata ng bawat isa. “Ang layunin ng foundation na ito ay hindi lamang magbigay ng suporta kundi maging isang
Chapter 32 Ang mga pagsubok ay patuloy na dumating sa buhay ni Charlaine. Ang bawat araw ay tila isang laban, hindi lamang laban sa mga kaaway na nagtangkaing pabagsakin siya at ang kanyang foundation, kundi laban din sa mga personal na takot at alalahanin na matagal na niyang itinatago. Habang ang foundation na nagsimula bilang isang pangarap ay patuloy na lumalago, hindi maiwasang makaharap ng mga lider nito ang mas malalaking banta. Si Charlaine, na minsang natatakot magsalita at humarap sa mundo, ay ngayon ay simbolo ng lakas at pag-asa. Ngunit, sa kabila ng lahat ng tagumpay na nakamtan, alam niyang hindi pa tapos ang laban—at baka hindi pa ito matatapos kailanman. Isang araw, matapos ang isang matagumpay na programa ng foundation para sa mga kabataan mula sa mga pook na mataas ang krimen, nakatanggap siya ng tawag mula kay David, ang kanyang matagal nang kaibigan at katuwang sa misyon. Ang tawag na iyon ay nagdala ng hindi maipaliwanag n
Chapter 31 Tahimik ang paligid habang nakatayo si Charlaine sa gitna ng isang pulong kasama ang mga miyembro ng kanyang bagong tayong foundation. Sa harap niya, naroon ang isang maliit na grupo ng mga kababaihan—ang ilan sa kanila ay mga biktima rin ng pang-aabuso, habang ang iba naman ay mga tagasuporta na tumulong sa kanyang laban. Ang araw na ito ay mahalaga para sa kanya. Hindi lamang ito simbolo ng bagong simula, kundi isang patunay na kahit gaano kahirap ang mga unos sa buhay, palaging may pag-asa para sa pagbabago. Sa kabila ng tagumpay ng kaso laban kay Harris, ramdam ni Charlaine na marami pa siyang kailangang gawin. Ang laban para sa hustisya ay hindi natatapos sa isang hatol; ito’y isang tuloy-tuloy na misyon. “Salamat sa inyong lahat sa pagtitipon ngayon,” panimula ni Charlaine habang nakatingin sa mga mata ng bawat isa. “Ang layunin ng foundation na ito ay hindi lamang magbigay ng suporta kundi maging isang
Chapter 30 Tahimik ang biyahe ni Charlaine habang binabaybay nila ni David ang daan palabas ng lungsod. Ang kalsada ay madilim, tanging ilaw ng kanilang sasakyan ang nagbibigay-liwanag. Sa kabila ng kanyang takot at kaba, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang ginhawa—ginawa na niya ang unang hakbang patungo sa kalayaan. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” tanong ni David, binabaling ang kanyang tingin kay Charlaine. “Wala na akong ibang pagpipilian,” sagot niya, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. “Kung magpapakulong ako sa takot, hindi na ako makakawala sa kontrol ni Harris.” Tumango si David, halatang humahanga sa lakas ng loob ni Charlaine. “Hindi magiging madali ito, pero kakayanin natin. Lahat ng ebidensya laban kay Harris ay hawak na natin. Ang mahalaga, mailayo ka muna sa panganib.”
Chapter 29 Kinabukasan, nagising si Charlaine na may kakaibang pakiramdam. Ang kinikimkim niyang takot ay napalitan ng determinasyon. Hindi na siya maaaring magpaka-biktima habang si Harris ay patuloy na nagpupunyagi sa kontrol nito sa kanyang buhay. Sa unang pagkakataon, naramdaman niyang may kailangan siyang gawin upang mabawi ang sariling kalayaan—at hindi iyon magtatapos sa takot. Habang iniisip niya ang mga gagawin, bigla niyang narinig ang mahinang katok sa kanyang pintuan. “Charlaine?” si Yaya Linda, ang matagal nang kasambahay na tila pangalawang ina na sa kanya. “Pasok po, Yaya,” sagot niya. Binuksan ni Yaya Linda ang pinto at lumapit, bitbit ang isang tray ng pagkain. Ngunit may kakaiba sa kanyang mukha—halatang may mabigat na bagay itong gustong sabihin. “Anak,” nagsimula si Yaya Linda, “napansin kong hindi na maganda ang pakiramdam mo nitong mga araw na nakaraan. K
Chaoter 28Pagkatapos ng huling pag-uusap nina Charlaine at Harris, ang bigat sa puso ni Charlaine ay tila lalo pang nadagdagan. Sa kabila ng magarbong regalo at tila pagsisikap ni Harris na bumawi, alam niyang hindi iyon sapat para burahin ang lahat ng sakit na dinanas niya. Kaya’t kinabukasan, nagdesisyon si Charlaine na magpalipas ng oras sa isang lugar kung saan siya makakapag-isip nang tahimik. Nagpunta siya sa isang café na hindi kalayuan sa opisina ng Jenkins Group. Habang hawak ang isang tasa ng mainit na tsokolate, nag-ring ang kanyang telepono. Agad niyang kinuha ito mula sa kanyang bag at tumingin kung sino ang tumatawag. “David,” mahinang sambit niya. Agad niyang sinagot ang tawag. “Charlaine, kailangan nating magkita,” sabi ni David sa kabilang linya, ang boses nito’y puno ng pag-aalala. “Hindi ba delikado? Paano kung malaman ni Harris?” tanong niya, ngunit sa kaloob-looban niya, alam niyang gusto niyang makita si David. “Huwag kang mag-alala. Sinigurado kong hi
CHAPTER 27.2 Noon lang napansin ni Charlaine ang pag-iiba ng ekspresyon sa mukha ni Harris. Kakaibang-kakaiba. Para itong isang lalaking umiibig ng isang napakagandang babae. At sa puntong iyon, wala siyang isasagot. Nagdadalawang-isip siyang makipagsayaw dito. Ngunit naisip din niya, wala namang masama kung makipagsayaw siya dito. Ang lalaking dahilan ng kaniyang pag-iyak, ng kaniyang trauma, at ang lalaking hindi naman niya mahal ay makipagsayaw sa kaniya. Unang bess na nangyari sa kanila bilang mag-asawa. “P-Pero ayos lang din kung hindi. Kung hindi ka komportable ay ayos lang din. Makikinig lang tayo sa mga musika,” muling pagsasalita nito. Saglit na naipikit ni Charlaine ang mga mata. Napabuntonghininga na rin siya. “I am so sorry, Harris. Hindi ako sanay. Natatakot akong hawakan ang kamay mo o madikit man lang sa katawan mo.” Hindi magaspan
CHAPTER 27 SA PUNTONG hindi makasagot si Harris sa kaniya ay tinitigan na lamang niya ito. Pero kahit anong pilit niyang pakiramdam sa mukha nito ay wala talaga siyang makita. Is he trying to prove himself? Ngunit kahit ano ring isiping maging masaya na lamang si Charlaine ay hindi naman niya magawa. Hindi si Harris kailanman maging isang David. “H-Hindi ako nagbibiro, Charlaine. Ano man ang sinasabi ko sa ‘yo ay totoo iyon. Hintayin mo ang mga kaya ko pang i-prove sa ‘yo,” paliwanag nito. Nailayo niya ang kaniyang mga mata. Gusto niyang umalis na lang sila. Ilang sandali pa ay biglang may dumating na dalawang waiter. May dala itong mga wine. Inilagay ng mga ito ang wine sa kanilang table. “Thanks,” pasasalamat ni Harris. Tinitigan lamang niya si Harris na para bang bawat galaw nito ay dapat niyang ma-measure. This
CHAPTER 26.2 Nakaupo na siya sa loob ay kinuha niya ang kaniyang cell phone. Naglaro siya ng candy crush at nagbi-busy-han. Kung si David lang ang kaniyang kasamang pumunta sa restaurant ay baka nakipagkuwentuhan na siya. “Alam mo bang maganda ang restaurant na pupuntahan natin ngayon?” pagsasalita ni Harris habang pinaandar na nito ang kotse. Bumaling pala ang tingin nito sa kaniya. Kaya tiningnan din niya ito. Peke lamang siyang ngumiti. Hindi pa man sila nakapunta sa restaurant ay gusto na lamang niyang hindi na sila tumuloy. Namalayan na lamang ni Charlaine na bumiyahe na sila. Gusto niyang manahimik na lamang sa buong oras na papunta sila sa restaurant. “Kumusta pala si David?” tanong nito. Natigilan si Charlaine. Sa puntong iyon ay napatitig siya sa kaniyang nilalaro. Nag-isip agad siya ng kaniyang sasabihin pero kailangan niyang pakalmahin agad ang sarili. “Tatlong araw siyang bumisita s
CHAPTER 26 DALAWANG araw na ang nakalipas simula noong nagbago si Harris. Sobrang bilis at hanggang ngayon hindi pa rin makapaniwala si Charlaine. Pero talaga namang hindi siya maniniwala. Simula rin noong sinabi niyang buntis siya ay mas lalo lang naging caring si Harris sa kaniya. Hindi alam ni Charlaine kung tama bang nandito pa siya sa bahay nila. Nakakamoy kasi siyang nagpapanggap lang talaga ito. “Charlaine,” tawag nito sa kaniyang mula sa labas ng kuwarto. Agad naman siyang tumayo. Binuksan niya ang pintuan at sinalubong si Harris. Nakangiti ito. “Good morning,” bati nito. Ngunit kahit dalawang araw na itong sweet sa kaniya ay hindi siya sanay. Nandidiri si Charlaine. “Anong sadya mo?” tanong ni Charlaine agad. Namimiss niya tuloy si David. Mabuti pa sana kung si David ang nasa kaniyang harapan ngayon. She wondered if Harris knows their affair. Kasi kung alam naman nito ay magagalit agad ito sa ka