CHAPTER 21 KINABUKASAN ay maagang nagising si Charlaine. Ito ang unang araw na para bang isa siyang prinsesang walang kahit na anong poproblemahin. Kaya nang makapunta siya sa kusina ay nakaamoy agad siya ng masarap ng niluluto. Nagluluto ba si David? Tanong niya sa kaniyang sarili. Ngumiti rin siya sa ideang nagluluto ito para sa kanilang dalawa. Nang tuluyan na siyang nakapasok sa loob ng kusina ay kitang-kita niya si David na maraming inihanda sa lamesa. Pero ang mas ikinagulat niya ay ang naka-topless lang ito habang suot ang apron. “Marunong ka pa lang magluto?” biglang tanong ni Charlaine. Mabilis namang tumingin sa kaniya si David na malapad ang ngiting ipinukaw sa kaniya. Itinigil nito ang pagluluto hanggang sa nilapitan na niya ito. “Matagal na akong nagluluto, sweetheart,” tugon nito. Hindi na napigilan ni Charlaine ang ipakita a
CHAPTER 21.2 At nang kumatok na ito ay nagmadali siyang maghubad ng kaniyang mga saplot. She was so hot doing it freely. Hindi niya akalain na darating ang araw na magagawa niya ito sa isang taong kagaya ni David. Isang tao na nakikita ang tunay niyang halaga. “Pagbukas mo ng pinto, nakahubad ka na dapat,” malagkit na saad ni David mula sa labas ng kaniyang kuwarto. Napangiti siya ng malapad. Kapagkuwan ay dahan-dahan na niyang binuksan ang pintuan. Bumungad sa kaniyang harapan ang nakahubad nang katawan ni David. Nagtinginan sila sa isa’t isa. “Hindi ko akalain na nababasa mo agad ang tingin ko na iyon,” hindi makapaniwalang sambit ni David. Sa puntong iyon ay mas nakatitig na si Charlaine sa pagkalalaki ni David. Tayong-tayo na ang pagkalalaki nito kung hindi mapipigilan ay talagang manunuklaw na parang isang ahas. “Damang-dama ko naman iyon, Da
CHAPTER 22 TINANGHALI nang magising si Charlaine dahil sobrang pagod siya. Akala rin naman niyang gigisingin siya ni David pero hindi pala. Kaya nang magising na siya nangtuluyan ay siya na lamang ang nasa loob ng kuwarto. Agad din naman siyang bumangon para mag-ayos sa kaniyang sarili. Nang pumunta siya sa kusina ay hindi niya nadatnan si David. “David?” sambit niya sa pangalan nito nang nasa salas siya para tawagin ito. Ngunit walang sumasagot sa kaniya. “Asan naman iyon!” giit niya. Ngunit nang makalabas siya ay nakita niya itong nasa harden. “David,” tawag niya dito. Agad itong lumingon sa kaniy kasabay ng pagngiti nito ng napakatamis. “Gising ka na pala,” bungad ni David. Tumayo ito. Nakita ni David ang ginawa nito sa maliit na lamesa. “Akala ko umalis ka na,” saad ni Charlaine
CHAPTER 22.2 Nakita niya sa peripheral vision na tumingin sa kaniya si David. Naramdaman ni Charlaine na sobrang nag-alala ito sa kaniya. “Gusto mo bang itakas kita?” tanong nito na para bang isang simpleng tanong lamang iyon. Kaya napatawa ng peke si Charlaine dahil alam naman niyang hindi maganda ang gagawin iyon. Pero gusto niyang tumakas. “Nasabi ko na rin ang isasagot ko, David. Ayaw ko lang madamay ang aking mga magulang,” paliwanag ni Charlaine. Nagtinginan silang dalawa ni David. “Hindi ko alam kung bakit iyang nagkaganiyan si Harris. Maraming paraan na kaming ginawa pero hindi pa rin siya nagtino,” pagkukuwento nito. Hind niya matansiya kung ano ang ibig nitong sabihin kaya kumunot ang kaniyang noo. Wala naman siyang dahilan para itanong dito kung ano ang mga paraan nito. “Matagal na naming napapansin si Harris,” pat
CHAPTER 23 ALAM ni Charlaine na nasasanay na siya ng tuluyan kay David. Hindi niya kayang itanggi iyon dahil totoo mas nararamdaman niya ang tunay nitong pagmamahal sa kaniya. Ito na ang huling dalawang araw ni David na kasama niya ito. Kaya kahit may dalawang araw pa sila ay talagang nag-alala na siyang hindi na naman niya ito makikita ng ilang buwan. “Natatakot ako na kapag matapos na ito ay baka hindi na tayo muling magkikita,” sabi niya. Magkatabi silang dalawa ngayon sa kama habang nag-movie marathon. Pero hindi maka-focus si Charlaine dahil mas nag-alala siya. “Hindi iyang mangyayari. Gagawa ako ng paraan, Charlaine,” paliwanag naman nito na para bang isang pangako iyon. Hinawakan pa nito ang kaniyang magkabilaang kamay. Sandali rin ay hinalikan nito ang kaniyang kamay at tumingin sa kaniya na parang in love na in love. “Hindi ko lang talaga maiwasan
CHAPTER 23.2 Tumango na lamang siya bilang sagot. Tiningna niya ang likuran ni David nang nasa malapit sa pintuan na ito. Kahit ang likuran nito ay talagang napa-hot. Wala talagang maipipintas si Charlaine kay David. Pero kay Harris ay sobrang dami niyang gustong sabihin na flaws nito. Para na yatang perpektong lalaki si David. Pero iyon nga lang, kamukha ito ni Harris. Gayunpaman ay hindi naman iyon big deal sa kaniya. Mas nararamdaman niyang mas malayo ang agwat ng kambal. At si David ang para sa kaniya ang mas umangat. “Siya talaga ang pipiliin ko,” bulong ni Charlaine nang tuluyan nang nawala sa kaniyang paningin si David. Hinintay na lamang niya itong muling makabalik. Noon lang niya napansin na mayroon pa lang TV na naka-on. Kaya ang ginawa niya ay tumingin muna sa movie na hindi na niya masundan kung nasaan parte na ito. Ilang minuto pa ang lumipas ay nakabalik na si David. Dala na
CHAPTER 24 HULING ARAW na ngayon na magkasama silang dalawa ni David. Talagang nakaramdam si Charlaine ng sobrang kalungkutan dahil sa ayaw niyang mangyari ito. Ngunit hindi naman hawak ni Charlaine ang oras para pigilan niya itong mangyari. Isa pa, natatakot siyang muling bumalik si Harris at malaman ang tungkol sa kanilang dalawa. Sinigurado ni Charlaine na hindi bukas ang mga CCTV. Sana nga lang ay hindi mangyayaring malaman nito iyon. But she made sure that the CCTVs are off. “Aalis ka na ba?” malungkot niyang tanong kay David. Lumingon ito sa kaniya na kitang-kita sa mga mata nito ang malungkot na emosyon. Alam niyang hindi rin nito ginusto ang umalis agad. Ngunit wala naman silang mapagpipilian. “Kailangan ko nang umalis, Charlaine. Delikado kung makikita ako dito ni Harris. Gayunpaman, hindi pa rin tayo nakasigurado na hindi niya alam ang tungkol sa atin. You know my phon
CHAPTER 24.2 “Magiging matatag ka dito, Charlaine,” muling bilin nito nang magkaroon ng agwat ang kanilang mga labi. Tumango si Charlaine bilang sagot. Kapagkuwan ay tiningnan niya ang ilang gamit ni David na nasa sahig pa dahil hindi pa nito nailagay sa bag. Hanggang sa lumipas ang ilang minuto ay namalayan na lamang niyang nasa labas siya ng gate. “Babalikan kita,” huling sinabi ni David bago nito pinaharurot ang kotse. Siya naman ay naiwang may lungkot. Naiwan siyang umaasa na sana ay magkatotoo ang mga sinasabi ni David sa kaniya. Naiwan siyang bumabalik na naman sa dati ang mga narasanag kasamaan kay Harris. Naiwan siyang walang kasiguraduhan kung ano na ang maghihintay sa kaniyang buhay. “Sana babalikan mo ako, David,” bulong niya sa hangin. Tumalikod na siya. May hapdi sa kaniyang dibdib na sinirado ang gate. Hanggang sa nasa l
CHAPTER 58.2 “Malalaki ang mga isda diyan. Ilan ba ang mauubos mo?” masayang tanong ni Jacob. Huminto na si Charlaine nang nasa harapan na sila ng kubo. “Lima po,” sagot ni Yuhan sa tanong ni Jacob. “Ikaw na lang ang kumuha ng mga gamit Jacob,” utos ni Charlaine. Tumango lamang ito sa kaniya. Agad itong pumasok ng kubo. Lumapit naman siya sa kaniyang anak. “Nag-enjoy ka ba dito?” tanong niya. Ngumiti si Yuhan at tumingin sa kaniya. Kitang-kita niya ang sensiro na kasiyahan sa mukha nito. “Yes, mommy. Sayang lamang po talaga na hindi po kasama si daddy dito,” paliwanag nito. Napahawak siya sa kaniyang noo. Hindi niya alam kung tama ba itong naiisip niyang sasabihin sa kaniyang anak. “Yuhan,” sambit niya. “Hindi alam ng daddy mo ang asyendang ito. And I don’t want him to know it. Can you keep it a secret between us?” Dahil sa kaniyang sinabi ay ti
CHAPTER 58HAPON na nang magising si Charlaine. “Yuhan?” Nabulabog siya nang wala siyang makapa na katabi sa kama. Kaay mabilis siyang tumayo at lumabas ng kuwarto. Nadatnan niya si Aling Mercy. “Nakita niyo po ba si Yuhan?” nag-alala niyang tanong. Ngumiti si Aling Mercy na naging dahilan para kumalma si Charlaine. “Nasa labas. Sinama siya ni Jacob sa fish pond. Nagising kasi ang bata,” paliwanag nito. “Sige po. Pupuntahan ko po muna sila. Babalik din po kami dito,” paalam niya. Tumango lang si Aling Mercy. Siya naman ay agad na lumabas ng mansyon. Pinuntahan niya ang fish pond. Habang tinungo niya ang lugar na iyon ay bumalik sa kaniyang alaala ang ginawa nila ni Jacob sa fish pond. Nang makita na niya ang dalawa ay natigilan siya. “Mom!” tawag sa kaniya ni Yuhan nang makita siya nitong nakatayo sa may hindi kalayuan. Ngumiti siya at kumaway din.
CHAPTER 57INAKALA ni Charlaine na aabutin pa ng maraming taon bago siya muling makabalik sa kaniyang asyenda. Ngunit hindi na siya nagdalawang-isip pa na puntahan ang asyenda. At ngayon, nasa harapan na niya ito. “Mom, ano pong gagawin natin dito?” tanong ni Yuhan. Nakadungaw ito sa malaking pintuan ng gate. Magkahalo ang emosayong naramdaman ni Charlaine dahil sa dahilan ng kanilang pagpunta dito. “Dito muna tayo for the rest of the day,” paliwanag niyang hindi alam kung hanggang kailan ang sinabi niyang the rest of the day. “Maganda po ba dito?” tanong ulit nito. Isa sa kaya niyang ipagmalaki ay ang kagandahan talaga ng kaniyang asyenda. Lumingon siya sa kaniyang anak. “Sobrang ganda nito anak. Actually, pagmamay-ari ito ng mommy. And in the future, ikaw na rin ang magmamay-ari nito.” Masaya si Charlaine habang sinabi niya iyon. Humigpit ang paghawak ni Yuhan sa kaniyang kamay. “Talaga po?”
CHAPTER 56.2 “I wondered kung hanggang kailan ang ganitong sitwasyon naming dalawa. Isang linggo na ang lumipas at para bang hindi namin kalala ang isa’t isa.” Gusto man niyang sabihin ang lahat katulad ng gabi-gabi ay magkatabi sila ngunit sa kabilang direksyon nakabaling si David at ganoon din siya. Sa umaga naman ay maagang nagigising si David. At kung magkasalubong man silang dalawa ay nag-iiwasan. “Wala ka po bang balik makipag-usap na lamang po sa kaniya?” tanong nito na nagpupunas ng luha. “Hindi ko pa kasi kaya. David was making this thing so difficult. Akala ko ay magiging okay ang lahat pero mas lalo lamang naging malaking problema,” paliwanag niyang hindi maintindihan ang sariling naramdaman dahil talagang nagagali, tatakot, at naiinis na siya. “Baka po space lang po ang kailangan ninyong dalawa. O pag-uusap. Hindi naman po kasi bago ang ganiyang sitwasyon sa mag-asawa,” paliwanag nito. Tama naman si M
CHAPTER 56ISANG linggo na ang lumipas ng kaybilis. Sa loob ng isang linggo ay normal lamang na araw ngunit sadyang nakakapanibago lamang dahil maraming nagbago. Isa naroon kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin maganda ang ugnayan nilang dalawa ni David. Walang usad sa mga problema ni Charlaine. Dahil nasa kusina naman siya habang maraming iniisip ay biglang dumating si Mia. “Ma’am, may tumawag po sa telepono.” Tumango lamang siya dito. Ini-expect na niya ang tawag na iyon. “Hello,” bungad niya nang nasa kamay na niya ang telepono. “Mrs. Jerkins. Wala na kaming hihintayin pa. We gonna cancel all our invests to your company,” diretsong sabi ni Mr. Chang. Naipikit ni Charlaine ang kaniyang mga mata. She really expeted that news. Ilang araw na rin kasi na sinabi niya sa mga ito na kailangan na niyang tapusin ang lahat. Bumagsak ang kaniyang kompanya. “I understand, Mr. Chang.” Iyon lamang ang kaniyang sagot.
CHAPTER 55AGAD na kumunot ang noo ni Charlaine nang marinig niya iyon. Wala sa isip niya na masasabi ni Yuhan ang tungkol doon. “Are you saying the truth, darling?” tanong naman niyang hindi makapaniwala. Ngunit hindi na sumagot si Yuhan. Napabuntonghiningan na lamang siya. Humalik si Charlaine sa ulo ng anak. “We will go with you, Yuhan. Don’t worry,” mahinhin niyang sabi. Muli siyang napabuntonghininga. Iniwan muna niya si Yuhan. Pumasok siya ulit sa kanilang kuwarto. Naiwan pala niya ang kaniyang cell phone. Ngunot nang nasa kuwarto na siya, nadatnan niya si David na hawak ang kaniyang cell phone. “May kailangan ka bang tingnan?” malambing niyang sabi. But David looked at her with suspection. Wala sa kaniyang isip kung ano man ang gusto nitong ipahiwatig. Pero... biglang kumabog ang kaniyang dibdib. “M-May hindi ka ba sinasabi sa akin?” tanong ni David na talagang halata na may gustong itanong s
CHAPTER 54WALANG IBANG ginawa si Charlaine kundi ang lasapin ang ibinigay na sarap ni David sa kaniya. “Hahayaan mo ba ako kung ano ang gusto kong gawin?” tanong ni David habang patuloy siya nitong kinadyot ng sobrang bilis. Saglit na napakagat ng labi si Charlaine. “You know me, David. I will follow your lead. I will enjoy this as if I am in a show.” Tumingin sa kaniya si David. His stare was so passionate. But Charlaine could feel something was missing. O sadyang nilalagnat lamang talaga si David. “Hindi ka ba napapagod?” tanong niya kapagkuwan. Para kasing pinipilit lamang ni David ang sarili. He was like hiding something just to make sure he can perform very well. She was worried actually. Ngunit walang ibang ginawa si David kundi ang mahinang tumawa habang panay pa rin ang paggalaw nito. “Don’t worry about me, sweetheart. Talagang ayos lamang ako,” sagot naman nito na punong-puno ng paninigurado.
CHAPTER 53HINDI na niya napigilan ang kaniyang sariling galawin. “Fuck me, David!” bulong niya. Ilang minuto pa ang lumipas ay naramdaman na niya ang kaniyang kiliti na bumabalot sa kaniyang buong katawan. Nang matapos din niyang parausan ang sarili ay umalis na siya. “Mia!” sigaw niyang malakas. Mula sa likuran ng kanilang bahay ay agad na lumapit sa kaniya si Mia. Mabuti na lang talaga ay wala itong ginawa. “Linisan mo ang pool ngayon,” utos niya dito. “Sige po, ma’am,” tanging sagot nito. Kumuha siya ng towel sa malapitan. Nag-towel siya. Pumunta rin siya sa banyo para hubarin ang kaniyang mga damit. Nang matapos ay dumiretso siya sa kaniyang kuwarto. “David?” tawag niya kahit nasa labas pa siya. Walang sumagot sa kaniya kaya pinihit na niya ang pintuan. Sa kaniyang pagbukas, bumungad sa kaniya si David na hubad na hubad. Nanlaki ang mga mata ni Charlaine sa kaniyang nakita.
CHAPTER 52KAHIT PA anong pagkalimot ni Charlaine sadyang nangingibabaw pa rin talaga ang mga bagay na nangyari sa kanilang dalawa ni Jacob. Nasa labas na siya ng bahay nila ngayon. Nakatitig lamang sa mga sasakyan na patuloy na umaalingangaw sa daan. “Ang lalim yata ng iniisip mo.” Napalingon siya sa kaniyang tabi. Si Mia pala. “Madami lang akong iniisip tungkol sa mga bagay-bagay na nangyayari sa buhay ko ngayon,” paliwanag naman niya. “Ganiyan po talaga ang buhay. Ang daming dapat gawin.” Malungkot ang boses nito. “May problema ka ba ngayon?” tanong niya dito. Hindi nilingon ni Charlaine ang maid. “Mayroon pero makakaya ko naman. Kakayanin talaga para sa pamilya,” sagot nito. Napakagat ng labi si Charlaine. “Huwag mong mamasamain, ah. Kadalasan ba, may matindi ka rin tinatagong kasalanan na ayaw mo talagang sabihin kahit kanino?” Nakita niya sa peripheral vision na tumitig si Mia sa ka