CHAPTER 14.2
Naipikit ni Harris ang mga mata nito at mabilis na tumalikod sa kaniya. Wala naman siyang nagawa dahil sa minutong iyon ay muli na namang tumulo ang kaniyang mga luha. “Putangina mo!” sigaw ni Charlaine nang makapasok na ng bahay si Harris. Ilang sandali pa ang lumipas ay agad din siyang pumasok sa loob ng bahay. Dumireto siya sa kaniyang kuwarto. Doon inilabas ni Charlaine ang kaniyang hinanakit. “Mamatay ka na sana, Harris!” sigaw niya sa loob ng kuwarto habang inihagis ang isang mamahaling flower vase. Natapos siyang maglabas ng galit ay naisipan niyang kumuha ng maraming alak. “Maglalasing ako!” litanya niya nang nasa kuwarto na ulit siya. Mabilis siyang pumuwesto sa kaniyang maliit na lamesa at sinimulan na ang paglalasing. Isang oras na din ang lumipas ay nakaramdam na siya ng pagkalasing.CHAPTER 15 ISANG LINGGO na ang nakalipas. Hindi katulad ng bagong kasal, hindi masaya si Charlaine. At alam in-expect na niya ang bagay na iyon dahil hindi naman talaga niya mahal si Harris. Parati na lamang nasa loob ng kaniyang kuwarto. Lalabas siya kapag nagugutom. Iniingatan din niyang magkatagpo silang dalawa ni Harris dahil ayaw niya talaga itong makita. Ngunit nalaala na naman ni Charlaine ang nangyari nitong nakaraang araw. Nakipagtalik siya kay Harris. Hindi dahil gusto niya kundi lasing siya at eksakto namang lasing din si Harris. Kapg kasi lasing si Harris ay nag-iiba ang katauhan nito. “Diyos ko. Sana hindi na mangyayari ang bagay na iyon!” giit ni Charlaine. Nasa kusina siya ngayon. Mabuti na lang ay umalis si Harris ng maaga kaya makapagluto siya ng kung ano man ang kaniyang gustong lutuin. Pero kahit anong pilit niyang kalimutan ang nangyari ay parati itong dumadapo sa kaniyang isipan. It was a night she never thought of. **
CHAPTER 15.2 Agad niyang sinunod ang utos nito. Damang-dama na ni Charlaine ang mga ugat sa pagkalalaki nito. Ilang sandali rin ay nabigla siya sa mabilis na paglabas ng katas ni Harris. “Oh God, I come too early!” singhal ni Harris. Nagpatuloy lang si Harris sa pagdila ng kaniyang tainga. Nang magsawa rin ito ay humalik ito sa kaniyang pisngi. Si Charlaine naman, hinayaan lamang niya si Harris. Her desire burned unwillingly. Kinaya niya ang bagay na iyon. Kasi ang totoo niyan, kahit ayaw niyang tanggapin, unti-unti niyang nagustuhan ang pagiging ganito ni Harris. She liked it even it make her sad. “You want more?” malambing na bulong ni Harris. Hindi siya sumagot. Kaya nagalit si Harris. “You want more?” sigaw nitong tanong kapagkuwan. Tumango agad si Charlaine. Hinila siya nito sa loob ng kuwarto. Inilagay ni Harris ang hawak niyang plato sa maliit na lamesa. At nang makabalik ito sa kaniyang harapan ay na
CHAPTER 16HNDI pa man nakalabas si Charlaine ay kinakabahan na siya sa maaari niyang madatnana. Alam niya kung sino ang kapatid ni Harris. Muling namumbalik sa kaniyang alaala ang nangyari sa kanilang dalawa. Gayunpaman, kailangang mag-ingat ni Charlaine dahil baka malaman ni Harris ang lahat. Na baka kung mangyari iyon, tiyak siyang hindi lang ito magagalit sa kaniya. “Charlaine!” tawag ni Harris mula sa salas. Minamabuti ni Charlaine na hindi siya amoy alak at hindi rin mahahalatang nalasing siya. Ayaw din naman niyang ipahiya ang kaniyang sarili. Hindi na hinintay ni Charlaine na muli siyang tawagin ni Harris. Mabilis siyang pumunta sa salas. Nakita agad ni Charlaine si David. Nakaupo ito sa sofa nang nakapandikuwatro. Sa puntong iyon ay kinakabahan talaga siya. Umayos ka, Charlaine! Pangaral ni Charlaine sa kaniyang sarili. Sa sandaling makita siya ni Harris ay agad itong lumapit sa kaniya. Humalik si Harris sa kaniy
CHAPTER 16.2 Muntik nang mapatampal ng mukha si Charlaine. Bumawi naman siya. Tiningnan niya si Harris na para talagang in love na in love siya dito habang nakangiti siya. “Sinabi ko sa kaniya na sobrang saya natin. Walang problema, inaalagaan mo ako at parati tayong nagtatalik,” diretso niyang sabi. Dahil sa kaniyang sinabi ay biglang tumawa ng malakas si Harris. Napangisi na rin si Charlaine. Alam ni Charlaine na natatawa si Harris dahil sa kaniyang kasinungalingan. “Tama naman, ah,” sabi rin ni Harris. Inilagay na nito sa maliit na lamesa ang isang bote ng mamahaling wine at tatlong baso. “Ako na ang mag-fill ng baso,” presenta ni David. Nagtinginan lamang silang dalawa ni Harris. At ang titig ni Harris ay parang isang pagbabanta na kapag nagkaroon siya ng wrong move ay paparusahan siya nito. Ngunit sandali lang ay kinindatan niya ito bilang sagot sa kung ano man ang iniisip nito. “M
Chapter 17TATLONG araw na ang nakalipas simula noong bumisita si David sa bahay nila ni Harris. Kahit hindi man niya aminin ay talaga namang nahihiya siya noong may nangyari sa kaniyang nakakahiya. Ngunit tatlong araw na rin niyang iniisip si David. Hindi niya inisip noon man na bibisita ito sa kanila. At ngayong araw, nakatanggap siya ng isang bulaklak galing kay David. Pinaliwanag naman ni Harris sa kaniya na para daw iyon sa wedding nila noon. Isang napaka-late na greetings. “Ayos lang din naman sa ‘kin iyon,” saad pa niya noong natanggap ang bulaklak. Masaya naman siyang iyon ang naging rason ni David kahit nararamdaman niyang iba talaga ang gusto nitong ipahiwatig. Naglilinis ngayon si Charlaine dahil wala siyang magawa. Ayaw niya namang lumabas ng kuwarto kasi mas pinili niyang ayaw makita ang hubad na katawan ni Harris. Ngunit ilang sandali pa ang lumipas ay kumatok ito sa kaniyang pintuan. Agad siyang tumayo at humarap dito.
Chapter 17.2 “Hindi sa pinapangaralan kita pero tama ba na iwan mo na lamang ang asawa mo dito na para bang isa lamang siya maid?” muling tanong ni David. Ang hindi niya maintindihan kay David ay bakit parang siya pa ang naging kaawa-awa sa sitwasyon naging rason. Huwag na sanang magbago ang plano ni Harris dahil mas gusto niyang wala ito sa bahay. “It’s important, David. Makakahintay naman sa ‘kin si Charlaine dito. nakapagpaalam na rin ako sa kaniya,” paliwanag naman nito. Napabuntonghininga si David. Tumingin ito sa kaniyang direksyon. Sa puntong iyon ay talagang sinalubong niya ng titig nito. Pero mabilis din itong muling bumaling sa kapatid. “Ako na lang muna ang magbabantay sa asawa mo,” saad ni David. Muntik nang mabitiwan ni Charlaine ang hawak na tasa ng tea. Hindi niya lubos maisip na masasabi iyon ni David sa harapan ni Harris. Nangunot ang kaniyang noo. Baka kung ano pa ang isipin ni Harris tugkol sa s
CHAPTER 18HINDI magawang magawang magalit ni Charlaine kay David kahit mali ang ginagawa nitong hinahalikan siya. Sa puntong iyon ay nagpipigil lamang si Charlaine sa kaniyang sarili kahit ang totoo ay gusto niyang maging malaya. May girl friend ka na, David! Giit ni Charlaine na gusto niyang isa boses. “Ayaw mo ba, Charlaine?” tanong ni David nang matapos siya nitong halikan. Natigilan siya sa tanong na iyon ni David. Ayaw niya ba ang halik nitong gayong nasa ibang lugar si Harris? Naisip din ni Charlaine na malaya siya sa mga oras na iyon. Wala si Harris, Charlaine. Maging malaya ka. Si David, siya ang nandito. Siya ang lalaking hindi katulad ni Harris! Giit pa niya sa sarili. “Charlaine, maging masaya ka. Wala dito si Harris,” mapang-akit ang boses nito. Nagdadalawang-isip si Charlaine kung ano ba ang kaniyang isasagot dapat. Kumibot-kibot ang kaniyang labi. “N-Narinig kita kanina. May girl frie
Chapter 18.2 Tumango-tango na si Charlaine. Sa puntong iyon ay gusto na lamang niyang malasap ang init ng katawan ni David. “I want you, Charlaine. All of your body,” malambing nitong saad. Hindi siya umimik. Sa isip niya, hindi na bata pa si David para paghintay pa siya. Hanggang sa namalayan na lamang niyang unti-unti nang bumaba ang kamay ni David sa kaniyang pagkakababae. “Let’s do this,” saad nito. Wala pa rin siyang sinabi. Hinayaan niya lamang si David. David inserted two fingers in hers. Umungol siya nang maramdaman na niya ang sarap niyon. “Bilisan mo,” utos niya dito. Hindi siya lasing. Wala siyang ibang gustong sabihin kundi ang umungol lamang. Kinalikot ni David ang kaniyang pagkakababae. Hinalikan siya nito. Naipikit din niya ang kaniyang mga mata sandali. Hindi na rin niya nakayanan ang sarap. “Undress me,” utos ni David sa kaniya. Wala na siyang si
Chapter 32 Ang mga pagsubok ay patuloy na dumating sa buhay ni Charlaine. Ang bawat araw ay tila isang laban, hindi lamang laban sa mga kaaway na nagtangkaing pabagsakin siya at ang kanyang foundation, kundi laban din sa mga personal na takot at alalahanin na matagal na niyang itinatago. Habang ang foundation na nagsimula bilang isang pangarap ay patuloy na lumalago, hindi maiwasang makaharap ng mga lider nito ang mas malalaking banta. Si Charlaine, na minsang natatakot magsalita at humarap sa mundo, ay ngayon ay simbolo ng lakas at pag-asa. Ngunit, sa kabila ng lahat ng tagumpay na nakamtan, alam niyang hindi pa tapos ang laban—at baka hindi pa ito matatapos kailanman. Isang araw, matapos ang isang matagumpay na programa ng foundation para sa mga kabataan mula sa mga pook na mataas ang krimen, nakatanggap siya ng tawag mula kay David, ang kanyang matagal nang kaibigan at katuwang sa misyon. Ang tawag na iyon ay nagdala ng hindi maipaliwanag n
Chapter 31 Tahimik ang paligid habang nakatayo si Charlaine sa gitna ng isang pulong kasama ang mga miyembro ng kanyang bagong tayong foundation. Sa harap niya, naroon ang isang maliit na grupo ng mga kababaihan—ang ilan sa kanila ay mga biktima rin ng pang-aabuso, habang ang iba naman ay mga tagasuporta na tumulong sa kanyang laban. Ang araw na ito ay mahalaga para sa kanya. Hindi lamang ito simbolo ng bagong simula, kundi isang patunay na kahit gaano kahirap ang mga unos sa buhay, palaging may pag-asa para sa pagbabago. Sa kabila ng tagumpay ng kaso laban kay Harris, ramdam ni Charlaine na marami pa siyang kailangang gawin. Ang laban para sa hustisya ay hindi natatapos sa isang hatol; ito’y isang tuloy-tuloy na misyon. “Salamat sa inyong lahat sa pagtitipon ngayon,” panimula ni Charlaine habang nakatingin sa mga mata ng bawat isa. “Ang layunin ng foundation na ito ay hindi lamang magbigay ng suporta kundi maging isang
Chapter 30 Tahimik ang biyahe ni Charlaine habang binabaybay nila ni David ang daan palabas ng lungsod. Ang kalsada ay madilim, tanging ilaw ng kanilang sasakyan ang nagbibigay-liwanag. Sa kabila ng kanyang takot at kaba, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang ginhawa—ginawa na niya ang unang hakbang patungo sa kalayaan. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” tanong ni David, binabaling ang kanyang tingin kay Charlaine. “Wala na akong ibang pagpipilian,” sagot niya, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. “Kung magpapakulong ako sa takot, hindi na ako makakawala sa kontrol ni Harris.” Tumango si David, halatang humahanga sa lakas ng loob ni Charlaine. “Hindi magiging madali ito, pero kakayanin natin. Lahat ng ebidensya laban kay Harris ay hawak na natin. Ang mahalaga, mailayo ka muna sa panganib.”
Chapter 29 Kinabukasan, nagising si Charlaine na may kakaibang pakiramdam. Ang kinikimkim niyang takot ay napalitan ng determinasyon. Hindi na siya maaaring magpaka-biktima habang si Harris ay patuloy na nagpupunyagi sa kontrol nito sa kanyang buhay. Sa unang pagkakataon, naramdaman niyang may kailangan siyang gawin upang mabawi ang sariling kalayaan—at hindi iyon magtatapos sa takot. Habang iniisip niya ang mga gagawin, bigla niyang narinig ang mahinang katok sa kanyang pintuan. “Charlaine?” si Yaya Linda, ang matagal nang kasambahay na tila pangalawang ina na sa kanya. “Pasok po, Yaya,” sagot niya. Binuksan ni Yaya Linda ang pinto at lumapit, bitbit ang isang tray ng pagkain. Ngunit may kakaiba sa kanyang mukha—halatang may mabigat na bagay itong gustong sabihin. “Anak,” nagsimula si Yaya Linda, “napansin kong hindi na maganda ang pakiramdam mo nitong mga araw na nakaraan. K
Chaoter 28Pagkatapos ng huling pag-uusap nina Charlaine at Harris, ang bigat sa puso ni Charlaine ay tila lalo pang nadagdagan. Sa kabila ng magarbong regalo at tila pagsisikap ni Harris na bumawi, alam niyang hindi iyon sapat para burahin ang lahat ng sakit na dinanas niya. Kaya’t kinabukasan, nagdesisyon si Charlaine na magpalipas ng oras sa isang lugar kung saan siya makakapag-isip nang tahimik. Nagpunta siya sa isang café na hindi kalayuan sa opisina ng Jenkins Group. Habang hawak ang isang tasa ng mainit na tsokolate, nag-ring ang kanyang telepono. Agad niyang kinuha ito mula sa kanyang bag at tumingin kung sino ang tumatawag. “David,” mahinang sambit niya. Agad niyang sinagot ang tawag. “Charlaine, kailangan nating magkita,” sabi ni David sa kabilang linya, ang boses nito’y puno ng pag-aalala. “Hindi ba delikado? Paano kung malaman ni Harris?” tanong niya, ngunit sa kaloob-looban niya, alam niyang gusto niyang makita si David. “Huwag kang mag-alala. Sinigurado kong hi
CHAPTER 27.2 Noon lang napansin ni Charlaine ang pag-iiba ng ekspresyon sa mukha ni Harris. Kakaibang-kakaiba. Para itong isang lalaking umiibig ng isang napakagandang babae. At sa puntong iyon, wala siyang isasagot. Nagdadalawang-isip siyang makipagsayaw dito. Ngunit naisip din niya, wala namang masama kung makipagsayaw siya dito. Ang lalaking dahilan ng kaniyang pag-iyak, ng kaniyang trauma, at ang lalaking hindi naman niya mahal ay makipagsayaw sa kaniya. Unang bess na nangyari sa kanila bilang mag-asawa. “P-Pero ayos lang din kung hindi. Kung hindi ka komportable ay ayos lang din. Makikinig lang tayo sa mga musika,” muling pagsasalita nito. Saglit na naipikit ni Charlaine ang mga mata. Napabuntonghininga na rin siya. “I am so sorry, Harris. Hindi ako sanay. Natatakot akong hawakan ang kamay mo o madikit man lang sa katawan mo.” Hindi magaspan
CHAPTER 27 SA PUNTONG hindi makasagot si Harris sa kaniya ay tinitigan na lamang niya ito. Pero kahit anong pilit niyang pakiramdam sa mukha nito ay wala talaga siyang makita. Is he trying to prove himself? Ngunit kahit ano ring isiping maging masaya na lamang si Charlaine ay hindi naman niya magawa. Hindi si Harris kailanman maging isang David. “H-Hindi ako nagbibiro, Charlaine. Ano man ang sinasabi ko sa ‘yo ay totoo iyon. Hintayin mo ang mga kaya ko pang i-prove sa ‘yo,” paliwanag nito. Nailayo niya ang kaniyang mga mata. Gusto niyang umalis na lang sila. Ilang sandali pa ay biglang may dumating na dalawang waiter. May dala itong mga wine. Inilagay ng mga ito ang wine sa kanilang table. “Thanks,” pasasalamat ni Harris. Tinitigan lamang niya si Harris na para bang bawat galaw nito ay dapat niyang ma-measure. This
CHAPTER 26.2 Nakaupo na siya sa loob ay kinuha niya ang kaniyang cell phone. Naglaro siya ng candy crush at nagbi-busy-han. Kung si David lang ang kaniyang kasamang pumunta sa restaurant ay baka nakipagkuwentuhan na siya. “Alam mo bang maganda ang restaurant na pupuntahan natin ngayon?” pagsasalita ni Harris habang pinaandar na nito ang kotse. Bumaling pala ang tingin nito sa kaniya. Kaya tiningnan din niya ito. Peke lamang siyang ngumiti. Hindi pa man sila nakapunta sa restaurant ay gusto na lamang niyang hindi na sila tumuloy. Namalayan na lamang ni Charlaine na bumiyahe na sila. Gusto niyang manahimik na lamang sa buong oras na papunta sila sa restaurant. “Kumusta pala si David?” tanong nito. Natigilan si Charlaine. Sa puntong iyon ay napatitig siya sa kaniyang nilalaro. Nag-isip agad siya ng kaniyang sasabihin pero kailangan niyang pakalmahin agad ang sarili. “Tatlong araw siyang bumisita s
CHAPTER 26 DALAWANG araw na ang nakalipas simula noong nagbago si Harris. Sobrang bilis at hanggang ngayon hindi pa rin makapaniwala si Charlaine. Pero talaga namang hindi siya maniniwala. Simula rin noong sinabi niyang buntis siya ay mas lalo lang naging caring si Harris sa kaniya. Hindi alam ni Charlaine kung tama bang nandito pa siya sa bahay nila. Nakakamoy kasi siyang nagpapanggap lang talaga ito. “Charlaine,” tawag nito sa kaniyang mula sa labas ng kuwarto. Agad naman siyang tumayo. Binuksan niya ang pintuan at sinalubong si Harris. Nakangiti ito. “Good morning,” bati nito. Ngunit kahit dalawang araw na itong sweet sa kaniya ay hindi siya sanay. Nandidiri si Charlaine. “Anong sadya mo?” tanong ni Charlaine agad. Namimiss niya tuloy si David. Mabuti pa sana kung si David ang nasa kaniyang harapan ngayon. She wondered if Harris knows their affair. Kasi kung alam naman nito ay magagalit agad ito sa ka