Napatingin si Aiden sa pintuan ng office niya nang pumasok ang kaniyang ina.“Hanggang kailan ka magtitiis Aiden? Hanggang saan ang kaya mong gawin? Sa huli, ako pa rin ang tatakbuhan at hihingan mo ng tulong.” Anas ng kaniyang ina.“Hanggang kailan mo nga rin ba pahihirapan ang nag-iisa mong anak? Gaano ba kalalim ang poot diyan sa puso mo para hayaan akong maranasan din ang naranasan mo?”“Hindi ko ito ginagawa para iparanas sayo kung anong naranasan ko?! Ginagawa ko ito para hindi mo na maranasan pa! Alam kong mahal mo ang hotel Aiden at ibabalik ko ito sayo ng buong buo, sundin mo lang ang gusto ko.” hilaw na tumawa si Aiden.“Marumi ka maglaro Mom, para lang sa gusto mo kaya mong gawin ito sa sarili mong anak? Maayos na akong nabubuhay dito ng mag-isa pero simula nang dumating ka ginugulo mo ang buhay ko. Alam niyo bang hindi si Mia ang sisira ng buhay ko? dahil sa ginagawa niyo kayo mismo ang sumisira ng buhay ko.” hindi natinag si Aiden nang hampasin ng kaniyang ina ang lamesa
“Bakit parang napapadalas ang paglabas mo ng opisina mo ngayon?” tanong ni Mia habang nasa bench silang dalawa ni Aiden.“I just want to see you,” kindat niyang wika kaya napailing na lang sa kaniya si Mia.“Wala ka bang masyadong ginagawa?” kumagat pa muna si Aiden sa burger niya bago umiling kay Mia. Nasa harapan ang paningin niya at ayaw niyang titigan sa mga mata si Mia. Ayaw niyang sabihin dito na mag-iisang linggo na siyang wala sa pwesto niya at wala na sa kaniya ang hotel. Nagpupunta na lang siya kunwari rito para hindi magtaka si Mia.“Siya nga pala, papayag ka ba kung sa condo ko na ikaw tutuloy? Don’t worry, dalawa naman ang kwarto ko dun.” Salubong ang mga kilay ni Mia na nilingon si Aiden. Masyado na naman nitong ginugulat si Mia.“Pero bakit? Okay naman na ako dito sa hotel.” Ano pa bang dapat niyang sabihin at ipaliwanag ng hindi nagtataka sa kaniya ang dalaga?“Dun ka na lang muna sa condo para may kasabay akong napasok dito saka para paggising ko sa umaga ikaw kaagad
“Pasensya na po, Ma’am. Mauna na po kami.” magalang nilang saad, minsan pa nilang inirapan si Mia saka sila umalis.Tiningnan ni Mia si Chloe ng seryoso.“May kinalaman ka ba sa mga pinagsasabi nila?” una nang tanong ni Mia. Alam niyang hindi magsisinungaling sa kaniya si Aiden at kung sakali ngang walang sinasabi sa kaniya si Aiden, hindi niya alam ang mararamdaman at gagawin niya.“Ano bang gusto mong marinig? Saan mo gustong magsimula ako?” anas naman ni Chloe, alam ni Mia na may alam si Chloe. “Hindi ko alam kung sadyang manhid ka lang ba para hindi mo maramdaman eh. Usap-usapan na yun sa hotel pero parang nagbibingi-bingihan ka pa rin.”“Sabihin mo sa’kin ang nalalaman mo, ano ang ibig nilang sabihin? Si Aiden? Bumaba sa pwesto niya at umalis ng hotel?” hilaw na natawa si Chloe, nasisiyahan dahil tila walang kaalam-alam si Mia. Pinagkrus pa ni Chloe ang mga kamay niya sa dibdib niya.“Ibang klase ka rin e no? Wala kang nalalaman sa kaniya? Ikaw ba talaga ang girlfriend ni Aiden?
Pigil ang hikbi ni Mia. Hindi siya magiging masaya kahit na siya ang pinipili ni Aiden kung ang kapalit naman nito ay ang mga bagay na kasama na talaga sa buhay niya, kung ang kapalit ay ang nakasanayan niyang buhay.Hindi niya gustong agawin yun kay Aiden. Tipid na ngumiti si Mia.“Kailan pa? Bakit wala kang sinasabi sa’kin?” mahinahon niyang tanong. Naiyuko naman ni Aiden ang ulo niya, hawak hawak niya ang dalawang kamay ni Mia at naramdaman ni Mia ang pagpisil dun ni Aiden.“Three weeks ago,” dun na bumuhos ang mga luha ni Mia. Inalis niya ang pagkakahawak ni Aiden sa kamay niya at pinalis ang mga luha niya.“Three weeks ago at hindi mo man lang sinabi sa’kin, o kung may balak ka pa nga bang sabihin sa’kin. Aiden, sinabi mong walang maglilihim sa ating dalawa but you broke it! Sana sinabi mo man lang para may alam ako! Para saan pa yung pagpasok mo kunwari sa hotel? Ha? Para magpanggap na iyo pa rin yun? Kung ako ang dahilan kung bakit nawala sayo ang hotel, sana sinabi mo sa’kin d
Gaya ng nakasanayan niya tuwing hapon ay maaga siyang uuwi para puntahan si Aiden. Isang oras niya rin itong pinapanuod habang abala sa pagtatrabaho niya. Mapait siyang nakangiti, masaya siyang makita at makasama si Aiden. Pakiramdam niya siya na ang pinakaswerteng babae sa mundo dahil siya ang minahal ng isang Aiden Hernandez, na sa dinama-rami ng babaeng nakapaligid sa kaniya siya na walang kahit anong kayamanan ang pinili niya.Pansin ni Mia ang isang baklang tinatawag si Aiden, magalang na lumapit si Aiden at tinanong kung anong kailangan ng mga ito. Napakunot na lang ng noo si Mia nang lagyan ng isang bakla ng isang libo ang dibdib ni Aiden. Hindi marinig ni Mia ang pinag-uusapan ng mga ito dahil nasa labas naman siya.“Para saan po ba ito, Sir?” magalang na tanong ni Aiden, nakangiti naman sa kaniya ang bakla at bakas ang pagnanasa sa mga mata niya.“Dodoblehin ko ang ibibigay ko sayo, puntahan mo lang ako sa address na ito.” malandi niyang wika, hinawakan pa niya ang matigas na
Mahal kita kaya ko ito ginagawa and if leaving you is the key to bring back your old life, I’m willing to do that. I really love you Babe, I really do. I’m happy that I met you, thank you for making my heart flutter, thank you for choosing me over and over, thank you for making me happy and thank you for everything. I can say that I am the luckiest woman in the world because you love me, you make me feel that I am worth it. Sometimes, I ask myself, do I really deserve your love? Hindi ko maiwasang hindi isipin yun. Ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko, always remember that, my Aiden Hernandez. I hope if you already read this, you will never look at me magiging masaya na ako dun. Alam kong kapag nabasa mo ito wala na ako sa tabi mo, nakaalis na ako. Please promise me that you will never cry dahil sa’kin. Mahal na mahal kita Babe, sobrang sobrang mahal na mahal kita but I need to do this. Alam kong ito lang ang paraan para maibalik ang nakasanayan mong buhay. I know you will ge
“What is happening here, Aiden?!” sigaw ni Mrs Hernandez ng makita niya ang makalat na condo ng anak. Nagkalat ang mga plastic ng sitsirya maging ang mga bote ng alak. Napakadilim ng kapaligiran at halos wala na siyang makita.“Aiden, what do you think you’re doing son?! Sisirain mo na lang ba ang buhay mo rito?” aniya pa saka isinindi ang mga ilaw, halos mapatalon pa siya sa gulat ng makita ang anak na nasa isang sulok at lugmok na lugmok. Tila hindi na rin ito naliligo dahil sa ayos niya.“What are you doing here?” malamig niyang tanong saka muling nilagok ang alak, ,maraming mga bote ang nagkalat sa tabi niya at mukhang hindi man lang ito natulog.“Goodness, ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo ngayon? ha? Ayusin mo ang sarili mo at bumalik ka na ng hotel.” Hilaw na natawa si Aiden, isang linggo na ang nakalilipas simula ng ibalik sa kaniya ang hotel.“Kung si Mia pa ang ibabalik niyo baka mas magiging masaya pa ako. My hotel is all yours at wala na akong pakialam kung anong gagawin
Pagkalipas ng isa’t kalahating taon....Aligaga ang lahat ng mga empleyado nang dumating ang kanilang Boss. Sama-sama silang lahat na nasa lobby at pare-parehong mga nakayuko ang ulo. Ng marinig na nila ang tunog ng isang sasakyan ay halos hindi na sila makagalaw, tila ba kapag gumalaw lang sila ng kaunti ay katapusan na nila. Sa sahig na silang lahat nakatingin at tanging tunog pa lamang ng sapatos ay tumitindig na ang mga balahibo nila. “Maayos ba ang lahat ng pamamalakad niyo rito? Kumusta ang pakikitungo ng mga empleyado sa mga guest?” malamig at seryoso niyang tanong sa isang manager. “Maayos naman po ang lahat Sir, wala po kayong dapat ipag-alala.” Mabilis nitong sagot, napahinto rin sa paglalakad ang Manager nang huminto si Aiden saka nilingon ang isang babaeng empleyado. Halos manginig na ang katawan ng dalaga dahil sa presensya ng Boss. Napapikit na lang ang dalaga nang hilain ni Aiden ang gulo-gulo niyang necktie. “Hindi ko alam kung anong ginagawa mo para hindi mo maayo