HE CAN'T erase the smile that plastered on his lips while watching his wife leaving the room. 'His wife'. Feels like symphony playing on his head when he think that he's already married. He didn't expect that kind of wedding but somehow he is glad that he already tied the knot. All he have to do is to woe her. Like what he did before.
Tumayo na siya para magbihis. Agad niyang ibinulsa ang underwear nito na sinadya niyang huwag ibigay. He didn't think that she will leave without her undies. Desperado talaga itong kalimutan siya pati na rin ang nangyari kagabi.
He grabbed his phone to call his friend. After three rings, he answered his call. "Hey, bud! How was it?" he asked as he picked up her wedding ring to stare at it.
"All done, man! Ako pa ba? I registered your marriage in the Philippines. Siguradong wala na siyang kawala ngayon," sagot nito sa kabilang linya.
"Buti naman. Iisa na lang ang poproblemahin ko if that's the case."
Pinatay na niya ang tawag. He really can trust Drake when it comes to that. Well, he can't be called the best lawyer in their country if he's not. Hindi niya lang inaasahan na magagawa niya 'yon ng ilang oras lang.
He fix himself and leave the hotel. He have no plans to stay longer here in Vegas since he already got what he wanted. While waiting for his flight, he can't help it but to think what had happened last. It wasn't in his plan to get married inside the club but Drake give him that idea.
Kahit para sa kaniya ay biro lang 'yong kasal na 'yon. But for him, it was not. Malinaw pa rin sa utak niya kung paano siya nito tinititigan habang binibigkas ang vow nito sa kaniya. Even if she kept on saying that night was a mistake but her eyes say that was her happiest night. Well, may that be true or not. Every woman are going crazy over him just to be his woman. But sadly only one woman got his heart. He can't forget how he moaned his name last night. He's wondering why she can't even say his name and greet him a 'good morning' when he woke up.
"Good afternoon passengers. This is the pre-boarding announcement for flight 45B to Philippines. Please have your boarding pass and identification ready and proceed to gate 4. Regular boarding will begin in approximately ten minutes time. Thank you." As he heard his flight announcement, he prepared his passport and walked in to the gate 4 of the airport.
'Goodbye, Vegas! You may give me the best night of my life but what I want is in the Philippines now.'
*****"WELCOME home, son. How's the business trip in Nevada?" salubong sa kaniya pagkadating niya ng kanilang mansiyon ng kaniyang ama na si Dominique Dickinson.
"It went well, Dad," masayang tugon niya sa tanong nito.
Mr. Dickinson patted his shoulder. "As what I expected. Sa klase ng ngiti mo ngayon talagang hindi nasayang ang pinunta mo sa Nevada," puri nito sa kaniya.
Their father and son bonding was suddenly interrupted when he heard his stepmom coughed to get their attention. His dad immediately walked to her and held her waist. His smile suddenly faded on what he saw. Not that he doesn't like his father's wife but he don't like the idea that her mom has been replaced in his father's heart. Ever since they got married, she treated him like her real son but still no one can replaced his deceased mother.
"Welcome home, Trevor! I'm happy that you came home safe," ani nito. Tanging tango lang ang isinagot niya dito.
That's how he acted towards her. He don't want her to expect anything from him and be nice to her.
Lumapit na ang mga katulong nila para kunin ang mga bagahe niya. He went inside the mansion while his hands inside his pocket. Kahit matanda na siya ay dito pa rin siya umuuwi sa mansiyon nila. Maybe he respects his mother's wish for him to stay here before she died. Unfortunately, he is not the only one who will staying here. Nakikihati na siya ngayon sa bagong pamilya ng ama niya.
Dumiretso agad siya sa kuwarto niya para magbasa ng mga email. As the CEO of their company, he can enjoy only a week and after that he was back on his duties. He may travel in different countries but it still for work. Baka 'yon ang rason na kahit malapit na siya mag-treinta ay hindi pa siya nakakapag-aasawa.
'May asawa na pala ako.'
Isinarado na niya ang kaniyang laptop at nakangiting sumandal sa kaniyang swivel chair habang iniisip ang magandang mukha ng kaniyang asawa. Natatawa pa rin siya sa tuwing naaalala niya kung paano ito nagulat nang magising ito at malamang kasal na pala ito sa kaniya. Hindi siya magsasawang makita ang gano'ng reaksiyon nito araw-araw o bawat segundo ng buhay niya.
"Sayang. I never get a chance to record her scream," ani niya.
It may sound crazy but now that he finally had a chance to get closer to her, he badly wants her to be his.
He suddenly woke up in his reverie when he heard a knock on his door. "Sir Trevor! Tawag na po kayo ng Daddy ninyo. Naghihintay na po sila sa inyo sa hapag," tawag ng kanilang mayordoma sa kaniya.
Tumayo na siya para lumabas ng kaniyang kwarto. Pagkabukas niya ng pinto ay nandoon pa rin naghihintay sa kaniya si Nanay Dalhia. Masayang niyakap niya ito kaya nagulat ito sa kaniyang tinuran.
"Ano nakain mo, Sir Trevor? Ba't bigla kayong naging sweet?" nagtatakang tanong nito.
Kumawala siya sa pagkakayakap niya dito at nagtataka ring tumingin sa matandang mayordoma. "Hindi ba ganito naman talaga ako sa inyo? Hindi ba ako sweet?" parang batang tanong niya rito.
"Hindi naman sa gano'n, Sir Trevor. Naninibago lang po ako kasi simula nang—"
"I was just joking," putol niya bago matapos nito ang sasabihin. Mula nang mamatay ang mommy niya ay ayaw na niyang makarinig siya nang kung anong kwento tungkol doon. Hindi naman siya nangungulila sa kaniyang ina dahil parang naging nanay niya naman si Nanay Dahlia.
Nauna siyang maglakad papunta sa hapagkainan. All of the members of Dickinson are present in the table, including his step-brother, Charles.
"Nagmilagro yata ang langit. Naisipan mong sumama sa amin sa pagkain," sarkastikong sabi nito sa kaniya.
He sat beside his father before turning his attention to Charles. "Hello, Charles. I hope you had a nice day while I'm away," he said that will surely pissed him off. Inalis niya ang paningin sa kapatid at ipinako ang mga mata sa pagkaing nasa harapan niya.
"I really have a nice day. Actually I have an announcement for you," sabi niya na animo'y hindi naasar sa sinabi niya. "I want you to be my best man in my wedding next week," he added.
Bumalik ulit ang atensiyon niya rito at nakipagsukatan ng tingin ito sa kaniya. Tila binabasa nito ang magiging reaksiyon niya. Everyone can feel the tension between them. It has been ten years but they still loathe each other. All of them know their feud since the day they came in this mansion. Walang pagkakataon na hindi sila nagtatalong dalawa sa tuwing nagkakasama sila sa iisang lugar.
"Maybe it's too hassle for Trevor to be your best man. Next week na 'yong kasal mo—" Mrs. Dickinson intruded but he cut her off.
"It's fine with me, tita. I'll just talk to my secretary to prepare my suit for his..." he return his gaze to Charles and give him a mocking smille. "...wedding," he finished.
Ibinaling na niya muli ang paningin sa kanyang pagkain at parang naaaliw na sumubo para lang maramdaman ang masamang pagtitig ng kapatid nito sa kaniya. No one can pissed him off aside from seeing his stepbrother annoying face. Hanggang sa matapos na siyang kumain ay hindi maalis-alis ang ngiti sa labi niya.
As soon as he enter his room, he took off his clothes to get himself washed, exposing his well-toned body. He enjoyed the water that gently drop from his face to his whole body while imagining what would be Charles' reaction if he found out what he did. 'I'm ready to take what's mine to begin with, Charles.'
*****RAMDAM niya kung gaano kasaya ang mga dumalo sa kasal niya ngayon pero hindi niya maiwasan manlamig dahil ramdam niya rin ang titig nito sa kaniyang likuran. Iisang tao lang naman ang tinutukoy niya. Sa lahat ng tao na naroroon ay tanging ang presensiya nito ang nararamdaman niya.
She already oath to herself while she was in Vegas that she will never see that guy again. But destiny really wants to play with her. Sa lahat ng lugar na pwede niya itong makita, bakit dito pa sa simbahan kung saan ginaganap ang kasal niya? At higit sa lahat, bakit kapatid pa siya ni Charles? Gusto na ba nito na mabaliw siya ng tuluyan? Dahil kung totoo, nagtagumpay nga ito. Kapag nalaman ng lahat ang ginawa niyang katangahan ay sa mental niya pupulutin.
The ceremony had already started but she can't focus on what the priest was saying. Her mind was out there thinking of the ways on how to hide him or silence him if he's planning to tell what happened in her bachelorette that will surely ruin her wedding.
At that moment, she was silently praying to all the saint in this church that it will not happen or else she will make Charles disappointed with her again. At 'yon ang ayaw niyang mangyari.
Simula nang maging kasintahan niya ito ay hinihiling ni Charles sa kanya na huwag gumawa ng kung anong ikaka-disappoint nito. Minsan na ito nagalit sa kaniya nang mayroon siyang nilabag sa mga rules nito. She failed her exam way back in college that almost lead to their break up. Charles is the type of man that takes everything seriously. He wants everything to be perfect, including her. Ayaw niyang masayang ang relasyon nilang dalawa kaya binabalewala niya na lang ang mga galit nito sa kaniya sa tuwing nakakagawa siya ng mali. She can endure anything just for the sake of their relationship.
It was their time to say to each other their I do's. As she faced Charles, the memory of Trevor that night suddenly showed up in her mind. She suddenly remembered what happened between them that night. The exchanging of their vows, how he looked at her when he said it. The ring and... the kiss that they shared to sealed their marriage. At nang mawala ang imahe nito sa isip niya, pakiramdam niya ay harap-harapan niyang niloloko ang kaniyang nobyo. Kahit hindi niya sinadyang mangyari iyon ay kasalanan pa rin niya. She cheated on him that night.
"Do you, Charles Dickinson, take, Margarette Sandoval, as your lawfully wedded wife. To have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, 'til death do us part?" tanong ng pari sa kasintahan.
She saw him smiled before he looked at the priest to say his answer. "I do, Father."
Bumaling ang pari sa kaniya para siya naman ang tanungin nito. "Do you, Margarette Sandoval, take, Charles Dickinson, as your lawfully wedded husband. To have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, 'til death do us part?"
Everyone was waiting for her to say 'I do' but nothing came out on her mouth. Hindi niya rin alam kung bakit niya pa pinapatagal iyon. Isang 'I do' lang, mawawala na 'yong kasalanan niya at maibabaon na iyon sa limot. Pero bakit nahihirapan siyang ibuka ang bibig para sabihin iyon?
"Again. Do you, Margarette Sandoval, take, Charles Dickinson, as your lawfully wedded husband. To have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, 'til death do us part?" the priest asked her for the second time but this time he receives an answer.
It wasn't an 'I do' nor it came from her. A baritone voice suddenly interrupt the whole ceremony. When she looked at the crowd and she was shocked to see Trevor walking himself to the altar. Fear shivered down to her spine when he stop meters away from them.
Charles laughed as he looked at him with disbelief. "Anong kalokohan na naman ito, Trevor? Pati ba naman sa kasal ko hindi mo'ko tatantanan? Hindi pa ba sapat na ginawa kitang best man ko?" he said.
She hold his hands to get his attention back to her. "Huwag mo na siyang pansinin. I'll say my 'I do' now. Let's continue the wedding," pangungumbinsi niya. Napatingin siya uli kay Trevor nang marinig niya itong umismid. She saw how he shook his head while he's wearing his annoying smirk.
"Are you not wondering why she's having a second thought of saying that 'I do' part?" he asked, making her groom and all the people in this ceremony confused.
"Could you please shut up!" hindi niya napigilang sigawan ito pero hindi ito sapat para pigilan niya itong sabihin ang bagay na kinakakatakutan niya.
Hindi ito nakinig sa kanya sa halip ay humarap ito sa mga tao. "The reason why she can't say it to my brother because..." He paused just to stare his blue eyes at her. "...she was already married to me. Tama 'di ba... Asawa ko?"
TAMA 'di ba... Asawa ko?'That phrase echoed in her head. Parang tinakasan siya ng kanyang kaluluwa dahil sa narinig niyang sinabi niyo. The whole church filled noise from the guest. Wala siyang pakialam kung ano na iniisip nilang lahat. Ang inaalala niya ay si Charles. He just went silent while throwing Trevor a deadly glare."H-hon...let me explain—" Akmang hahawakan niya uli ang kamay ng nobyo nang bigla nito iniwas."So totoo 'yong sinabi niya?" tanong nito sa kanya na pilit pinipigilan ang galit nito.She can't say a word. Her tears started to fall while slowly nodded her head. Nanginginig ang buong katawan niya habang pinagmamasdan na bumago ang ekspresiyon ng mukha nito. Nagkaroon ng ingay ang hikbi niya nang galit na naglakad palabas ng simbahan si Charles.He was really mad at her. Inaasahan na niya na gano'n ang maging reaksiyon niya kapag nalama
ISANG malakas na ingay ang umalingawngaw sa loob ng sala. Hindi mapakaling pabalik-balik siya sa paglalakad habang malalim ang iniisip. Padabog na lumapit sa kaniya si Hannah na kanina pa nahihilo sa kakapanood sa kaniya."Kapag hindi ka pa kumalma diyan, ikaw na ang itatapon ko. Pati inosenteng cellphone nadadamay," pagbabanta nito sa kaniya.Napatingin siya sa nakakalat na parte ng cellphone niya sa sahig. She irritatedly messed her hair because of frustration. It almost an hour since she heard from Mrs. Dickinson that Charles has been missing. Pagkabalik niya sa condo ni Daphne ay ilang ulit niyang tinawagan ang number ni Charles pero tanging operator lang ang sumasagot sa kaniya. She ended up throwing her phone in the ninth times she's trying to call but she couldn't contact him.A lone tears escape from her eyes. "Parang mababaliw... na ako. Nawawala ngayon si Charles ko siya makontak... Kasalanan ko k
HE LEANED on his swivel chair after he was done signing the last document in his table. Minasahe niya ang kaniyang balikat dahil nakaramdam na siya ng pangangalay sa ilang oras siyang nakatutok sa harap ng computer laptop niya at sa mga dokumentong nangangailangan ng perma niya."Gladys, I already done signing all the documents here. Kindly cancel all my appointments this afternoon," utos niya sa kaniyang sekretarya."Right away, Sir Trevor," tugon nito sa kaniya bago lumabas ng kaniyang opisina.He closed his eyes to take a little nape. Lately, he could only take an hour of sleep because he has a lot of things to do and all of it can't wait. Dumagdag pa doon ang kumakalat na balita tungkol sa pagtigil niya sa kasal ng kapatid niya. Umabot na ito sa iba't ibang parte ng bansa at naaapektuhan na ang kanilang negosyo.He was expecting this to happpened. He can stop the spreading of the news if he want.
ATE, baba ka na raw sabi ni mama," tawag sa kaniya ng kapatid mula sa labas ng kwarto niya.Hindi niya ito pinansin at nagtulog-tulugan. Wala siyang balak na bumaba ng sariling kwarto o bumangon man lang. Wala siyang balak na gawin o gagawin ngayong araw.'Wala...wala...wala.'Nagtalukbong siya ng kaniyang kumot at pinilit ang sarili na matulog. Isang gabi na naman kasi siyang hindi nakatulog. Halos hindi na siya makilala ng pamilya niya pagkauwi niya pagkagaling sa mansiyon ng mga Dickinson.She can't still accept that she have no choice but to agree to their decision that she have to be their son's wife. Hindi niya maaatim na maging asawa nito na sa katunayan ay dapat isang mabutihing asawa kay Charles ngayon. Hindi niya maaatim na makasama sa iisang lugar, makatabi, makausap ang Trevor na 'yon.Suddenly a vision of her and Trevor hugging and kissing her senselessly in their ga
"OH? Ano naman kung gan'yan ang desisyon nila? Sabi nga nila 'face your problem' nga daw 'di ba?" sabi sa kaniya ni Hannah na kasalukuyang ka-facetime niya ngayon.She left out a deep sigh. Ano pa ba aasahan niya sa best friend niya? Tumawag siya dito para makahanap ng karamay pero sermon agad ang sinalubong nito sa kaniya."Iyon na nga 'di ba? Edi face kung face pero ayaw ko nito, Hannah. Bakit kailangan kong magtiis sa ganito kung pwede rin namang mag-annul nalang kami," kwento niya ulit. "Nakikinig ka ba sa akin, Hannah?"'Yong kisame na lamang ng opisina nito ang nakikita niya sa screen ng phone niya. May naririnig siyang kinakausap nito sa background kaya sa tingin niya ay busy ito ngayon. Nilapag niya ang phone sa kama pero hindi niya in-end ang facetime. Gusto niya ng makakausap ngayon para mabawasan ang frustration niya.Kahapon ay pinaperma siya ng terms at agreement ng daddy ni Trevor
"WHAT do you mean na kailangan kitang i-convince?"Mas binilisan niya pa ang lakad para mahabol ito. Hindi man lang ito tumigil para lang kausapin siya at dire-diretsong naglakad papunta sa kwarto nila."Alam mo...iba talaga ang takbo ng utak mo. Narinig mo naman 'di ba? Pumayag na si Tito Dom na mag-annul na tayo!" sabi niya.Napatigil siya nang biglang humarap ito sa kaniya. Pinagtaasan lamang siya nito ng kilay atsaka bigla siyang tinalikuran para pumasok sa kanilang kwarto.Impit na napasigaw siya sa inis. Hindi niya maintindihan ang takbo ng utak nito. Tito Dom already agreed for the annulment but here he comes. May nalalaman pang pa-convince-convince. Maluwang ata turnilyo nito mula pagkabata."Ano ba trip mo sa buhay? Bakit naman kita iko-convince a!" tanong niya dito habang nakasunod pa rin siya.Hindi pa rin siya nito kinakaus
"ANO sabi mo? No way! Bakit siya umalis? I need him!"Trevor suddenly massage his temple. He just watching her being histerical after he said that Drake has been out for a vacation abroad. Umagang-umaga ay nandito na naman ito sa opisina niya at ginugulo siya tungkol sa annulment. He was ignoring here for straight three days but she's really persistent. Kung sabagay, sinadya naman niya dahil sa tuwing uuwi siya sa mansiyon ay sa opisina niya lang siya lumalagi. And no one dares to enter his office."That's what he want. Hindi ko 'yon mapipilit na 'wag umalis. As if I am a woman," he said.She stopped from walking back and forth and then sat on the visitor's chair. She took a deep breath and trying to calm herself."Gawan mo nang paraan. He's your friend, 'di ba? You have the right na pabalikin siya dito. Alam mo namang kailangan natin siya 'di ba?" she said, more likely ordering him.
"OKAY. On one...two...three."Tahimik na naglakad siya palapit sa pintuan at dahan-dahan na pinihit ang door knob. Pagkabukas niya ng pinto ay inilabas niya ang kalahati ng katawan niya at sinilip kung may nakabantay ba sa labas ng kwarto niya.She smiled when she noticed that no one was there. Pumasok ulit siya ng kwarto at kinuha ang hand bag niya para tawagan si Hannah. After three rings, Hannah picked up her call."Hello. Kailan ka ba labas diyan? Nilalamok na ako kakahintay sa'yo sa labas ng mansiyon," reklamo nito."Ngayon lang ako nakakita ng chance para makalabas," bulong siya. Isinukbit ang kaniyang handbag at dahan-dahang bumalik sa tapat ng pinto. "I drop the call. Papalabas na Rin ako," paalam niya saka pinatay ang phone.Dahan-dahan lang ang pagpihit niya para hindi makagawa ng ingay. When she finally open the door, her heart almost jump when she se
"MA! GIGI! Nandito na po ako!"Pagkapasok niya ng hospital room ng mama niya ay agad niyang hinanap ang ina at ang kapatid. Pagkalapag niya ng mga gamit sa couch ay siyang pagkalabas ng mga ito sa banyo."Bitawan mo nga ako, Gigi. Sabi nang kaya ko na maglakad e!" reklamo ng mama niya sa kapatid habang pilit na kinukuha ang braso sa pagkakahawak nito."H'wag na matigas ang ulo, Ma. Paano kung madulas ka? E'di mababago—" Napatigil sa pagsasalita si Gigi nang bumaling ito sa kaniya.Namimilog ang mata at nakabukas ang bibig nito habang nakapaskil ang paningin nito sa kinalalagyan ng bouquet. Agad naman niyang nilapitan mga ito ng mapansin na parang mawawalan na ng balanse ang kanilang ina dahil biglang napabitaw 'yong kapatid niya sa braso nito."Ano ka ba, Gigi! Muntik nang matumba si Mama. Paano kung nabagok siya?""Umayos nga kayong dalawa. Nakakainis na 'tong pag-aalala niyo sa akin," reklamo ng ina sa kanilang dalawa. "Maggie. Kanino galing 'yon?" tanong nito, tinutukoy ang bouquet
"GRABE! Kailangan lang pala maospital ng mama mo para maging supportive lang. Kakaiba!" Hannah said on the other line.Tinulak niya ang pinto ng Daybreak Cafe at pumasok sa loob. "Sira! Parang hiniling mong maospital si mama a!" pabulong na singhal niya kay Hannah habang naglalakad papunta sa counter."Ayy! Sorry lord," usal nito. "Bilisan mo na lang na makabalik dito dahil marami kang dapat na ikwento sa akin." Awtomatikong umikot ang mata niya sa sinabi nito bago binaba ang tawag.Marami nga siyang dapat ikwento. Hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ma-absorb ang nangyari kagabi. Lahat nang iyon ay nangyari lang sa isang gabi lamang. She may consider it to be the worst and best night of her life. Considering she has now the support of her mother with her feelings with Trevor."Two order of Iced Americano and cheesecake, please," she said as she reach the counter.Agad na sinulat ng nasa cashier ang order niya. Pagkaabot sa kaniya ng receipt ay naghanap agad siya ng table para doon h
THE DINNER started with a heavy atmosphere. Hindi ini-expect ni Maggie nag anito ang sasalubong sa kanilang dalawa ni Trevor dahil sa pagtanggap niya sa inalok na dinner ng mama niya. Nagi-guilty tuloy siya para kay Trevor. Akala niya ay magiging okay ang pagtanggap sa kanila. She felt a hand holding her hand that was resting on her legs. She suddenly looked at Trevor who was motioning her to touch her food. Tumango siya kaya binitawan rin agad nito ang kamay niya. “Kamusta na pala kayo dito, ma? Thank you pala sa pag-imbita sa amin dito para maghapunan. Na-miss ko po ‘yong luto niyo, ma,” aniya bago niya naisipan galawin ang pagkain sa harapan niya. “The food’s delicious. I’m not regretting to come here,” puri naman ni Trevor na mukhang ini-enjoy ang pagkain. “Lubusin niyo na dahil ito na rin naman ang last niyo na pagkain dito,” sabat naman ng mama ni Maggie dahilan para mas lalong tumahimik sa gitna ng hapunan. “Ma, naman,” Maggie yelped at her mother had said. Walang paki na
"Why the hell I woke up in a sofa?" Trevor's voice suddenly roared in his house the moment he wakes up.Napahawak siya sa ulo niya ng biglang may sumakit ulit iyon. Mukhang nasubrahan sila kagabi ni Drake ng inom. 'That drink...I won't drink it again!'. Drake take advantage of his stress kaya nabudol siyang inumin iyon. Halos hindi niya maimulat ang mga mata dahil sumasakit lang ang ulo niya."May reklamo ka?" tanong sa kaniya ni Maggie na kakalabas lang galing sa kusina. Masama ang tingin nito sa kaniya habang nilalapag nito ang baso na may kape sa harapan niya. "Ayaw ko na may katabing lasing sa kama. Baka ano pa gawin mo sa akin," mataray na sabi nito at halos pabulong na 'yong huli nitong sinabi."Having sex without consent is not my thing," he muttered before taking a sip on the coffee."So ang nangyari sa atin sa Las Vegas ay may consent ko!"Nabuga niya agad ang kape na iniinom niya
“Wait…wait. Pakiulit nga sinabi mo. Walang nangyaring lunch? Sabihin mong mali ang dinig ko!” hindi makapaniwalang tanong sa kaniya ni Hannah nang tumawag ito sa kaniya.Nagpakawala siya ng buntong-hininga at hindi muna sumagot. Hindi niya rin alam kung bakit ‘yong lunch sana nilang dalawa ay napunta sa instant noodles na mag-isang kinakain niya ngayon dahil bigla na lang siya iniwan ni Trevor sa bahay nila.‘Ano ba problema no’n?’ Okay naman kasi sila kanina. Excited nga siya dahil after nang dinner nila ay masusundan pa ng lunch. Hindi niya maiwasang mainis kay Trevor dahil sobrang nag-expect siya. Kung hindi lang tumawag si Hannah baka umiiyak na siya ngayon.“Walang lunch na nangyari at parang wala ring dinner dahil maggagabi na ay hindi pa rin siya nakakauwi,” iritadong sagot niya. She can’t imagine that their supposed to be dinner will ended up with a bow
TREVOR didn't know where to turn his gaze when he arrived at the boutique. Naaasiwa kasi siya sa mga tingin ng mga kaibigan ni Maggie sa kaniya. Alam niyang mangyayari ito kapag pumunta siya dito. But he doesn’t have a choice since he was the one who invited Maggie. It’s rude for him to let her come in his office. Tumingin siya sa side ni Maggie na kasalukuyan may kinakausap pa ngayon na nasa mid-forties na babae. He just knew that it was one of her clients that usually hire her to make their dress. He was happy that it is gradually returning to what it used to do. Napatingin si Maggie sa gawi niya. She smiled at him and mouthed ‘wait’ and then return her gaze at the lady she was talking to. “Nakita niyo ‘yon? Hindi ako nagmamalik-mata ‘di ba?” “I was wearing my glasses so I was sure she smiled at him!” “Tumahimik nga kayo! Halatang nantsitsismis na kayo sa klase ng bul
A HOTEL staff suddenly approached her as soon as she steps out on the car that Trevor personally rented for her. The cold breeze of evening lingered on her bare skin as she followed the staff. She felt nervous because she doesn’t have any idea on what will he do. May espesyal na okasyon ba ngayon?Nang makarating na sila sa rooftop ay bumangad sa kaniya ang itsura nito ngayon. Puno ito ng mga silver na palamuti at may mga nakakalat na mga petal ng rosas sa sahig. Mas nakaagaw ng pansin niya ay ang nakaayos na mesa sa gitna ng rooftop at nakatayo doon si Trevor habang may hawak na isang bouquet ng rosas. Pilit na tinatago niya ang kaniyang mga ngiti na nais lumabas dati sa nakita.Mas pumogi tingnan si Trevor sa sout nitong Black Tuxedo at white long sleeve sa loob pero hindi nakabutones ang tatlong butones nito. Naglakad ito papalapit sa kaniya at binigay ang hawak nitong bouquet.“Ano na namang pakulo &lsquo
"DALI, Maggie! Bilisan mo nga maglakad!" sigaw sa kaniya ni Hannah habang hinihila siya papunta sa locker."Bakit ka ba nagmamadali? As if mawawala ang locker ko kapag hindi tayo magmadali," naiinis na sabi niya.They were heading in her locker. Araw-araw tuwing matatapos ang klase nila ay ganito palagi ang eksena nila. It started when she received a love letter on her locker last week. She doesn't have any idea who was putting it there. Kaya nagmamadali palagi si Hannah na makapunta doon hoping na baka maabutan nila kung sino ang naglalagay ng mga love letters sa locker niya."Hayaan mo na 'yan. Hindi pa kasi niya nararanasan na mabigyan ng love letter kaya mas atat pa siya sa'yo," sambit ni Kat na nakasunod lang sa kanila sa likod.Sinamaan lang ito ng tingin ni Hannah. They stop walking when they reach on her locker. luminga-linga muna sa paligid para hanapin kung may kahina-hinalang taong lumapit
IT'S been three hours since Maggie passed out on his office. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagigising pero hindi naman malala ang nangyari sa asawa niya. Nahimatay lamang ito dahil sa init ng panahon sabi ng doktor na nag-check up kay Maggie. Nakahinga siya ng maluwag dahil wala namang nangyaring masama sa katawan nito. He doesn't know why the doctor told him to buy for belly cramps. He thought that she was okay. Is she suffering from something that he don't have to know."What are you looking at?" tanong niya kay Katrina na masama ang tingin ngayon sa kaniya."Nothing. Naisip ko lang kung aksidente lang ba na kinasal kayo ni Maggie? Binugbog mo 'yong lalaking doktor na titingin sa kaniya. Selos yan?" she said in sarcastic way.He immediately looked away. It's a man's nature. Nang ma-realize niyang lalaki ang doktor na titingin kay Maggie pagkarating nila ng ospital ay bigla na lang umigkas ang kamao ni