Nailipat na sa ibang kwarto si Davina, si Kenzo at Jillian pa rin ang nagbabantay sa kaniya dahil busy pa rin ang mga iba nilang kasamahan.Parehong tahimik si Jillian at Kenzo habang hinihintay ang paggising ni Davina.Maya-maya ay biglang bumukas ang pintuan at pumasok si Mrs. Flores, ang ina ni Davina.“How is she? Is she okay now? Oh my God, my daughter.” Nag-aalala niyang tanong kay Kenzo, sinalubong naman siya ni Kenzo at Jillian.“Okay naman na po siya sabi ng Doctor. Hihintayin na lang po natin kung kailan siya magigising Tita.” sagot ni Kenzo.“Jusko, ano bang nangyayari sa bansa natin? Hindi ko na maintindihan ang mga kaguluhan sa bansang ito pero bakit kailangan pa nilang idamay ang anak ko?!” galit na galit niyang saad. Nang marinig ni Ms. Ava ang tungkol sa Presidente ay hindi niya lang yun pinagtuunan ng pansin pero nang malaman niyang si Davina ang tinutukoy sa bodyguard ng Presidente na nabaril ay nagmadali na siyang pumunta ng hospital.Nagkatinginan si Kenzo at Jilli
Naupo si Jillian sa tabi ni Davina ganun na rin si Kenzo na tahimik pa rin. Hindi alam ni Jillian kung anong laman ng isipan nito dahil simula ng malaman nilang buntis si Davina, hindi na siya umimik.Halos nagmamakaawa ang mga mata ni Davina kay Jillian para lang sabihin nitong maayos lang ang Baby niya.“Ang sabi ng Doctor delikado talaga para sa inyong dalawa lalo na at nagkaroon ka ng bleeding pero mukhang gusto naman ng Baby mong manatili sayo kaya kahit na inoperahan ka himalang nakaligtas siya sa sinapupunan mo. Medyo risk lang talaga pero maayos naman siya, healthy ang baby mo kaya magpagaling ka.” nakangiting wika ni Jillian.Nakahinga naman ng maayos si Davina dahil dun. Hindi niya talaga alam ang gagawin niya kapag may nangyari sa baby niya. Tiningnan ni Davina si Kenzo pero tipid lang na ngumiti si Kenzo sa kaniya at iniyuko niya na uli ang ulo niya.“Are you mad because I’m pregnant?” mahinang tanong ni Davina sa kaniya. Maiintindihan yun ni Davina dahil kapag siya rin a
Nakalabas na ng hospital si Davina matapos niyang magpagaling ng halos dalawang linggo sa hospital. Gustuhin man ni Ava na manatili muna sana si Davina sa bahay nila para makapagpahinga, wala naman siyang nagawa nang dumiretso na ang anak niya sa headquarter nila.Itinago pa rin nila ang tungkol sa pagbubuntis niya. Hindi na muna pinagtrabaho ni Mr. Flores si Davina sa mga mabibigat na trabaho dahil sa sugat niya. Ipinaiimbestiga na lang niya ang tungkol kay Gabrielle.Hanggang ngayon ay hinahanap pa rin nila si Henry, mukhang wala na siyang plano na bumalik pa ng Pilipinas dahil naisiwalat na ang mga kasalanan niya pero ginagawa pa rin nilang lahat para mahuli siya.“Wala pa rin bang balita kay Gabrielle?” tanong ni Davina sa mga kasama niya. Lahat sila ay nanatili sa office niya para pagtuunan na muna ang tungkol kay Gabrielle.“Wala pa, simula nang tamaan siya ng baril nang kidnapin ka niya wala pa ring balita sa kaniya.” napatango-tango na lang si Davina. Hinilot niya ang sintido
Sa mga nalaman ni Davina mas lalong naging malamig ang pakikitungo niya sa lahat. Masyado na siyang seryoso na halos hindi mo na pwedeng biruin pa kahit na kaibigan ka niya. Gusto pa sanang alamin ni Davina ang tungkol sa buong pagkatao ni Caspian pero mukhang malinaw na sa kaniya.Hindi kakampi ng bansa o ng batas si Caspian. Bakit nga ba siya nagbulag-bulagan tungkol kay Caspian? Siguro nga nakilala niya si Caspian pero hindi si Dead Angel. Matagal na nilang minamanmanan ang organisasyong ito pero nasa harapan na ni Davina pero wala siyang ginawa.Sinunod niya kasi ang lintik na pagmamahal na yan. Kung una pa lang ay nakinig na siya sa ama niya baka hindi siya nahihirapan ngayon, baka madali niya na lang nagagawa ang mga trabaho niya ngayon. Nahihirapan siyang huliin si Caspian dahil mahal niya ito pero ngayon hindi niya alam kung pagmamahal pa ba ang natitira sa puso niya o baka unti-unti ng napapalitan ng galit niya.Buong buhay niya, nabuhay siya ng walang kinikilalang kapatid pe
Mas lalong naiinis si Davina dahil hindi man lang magsalita si Caspian para ipaliwanag ang sarili niya. Sa pananahimik niya parang iyun na ang sagot niya, ayaw niyang ipaliwanag kung may dahilan ba siya kung bakit niya yun nagawa.Dahan-dahang tumulo ang mga luha ni Davina dahil mas pinili ni Caspian na manahimik. Ikinasa na ni Davina ang baril niya at diretso lang naman ang paningin ni Caspian kay Davina.“Baby,” mahinang wika ni Caspian pero hindi yun narinig ni Davina. Akma niya na sanang ipuputok ang baril kay Caspian nang pareho silang magulat dahil sa nagpaputok ng baril kay Davina.“Fuck!” galit na mura ni Caspian saka niya nilingon si Evander na bagong dating lang. Nabitiwan ni Davina ang baril niya dahil pinatamaan yun ni Evander para mabitiwan ni Davina ang hawak niya at hindi niya maituloy ang balak niyang gawin kay Caspian.Alam naman ni Evander na wala lang gagawin si Caspian para pigilan si Davina.“What do you think you’re doing?” inis na tanong ni Caspian kay Evander.
Diretsong naglalakad si Davina patungong office ng Daddy niya dahil pinapatawag siya nito. Kumatok na muna siya bago siya pumasok sa loob.As usual, lagi niyang naabutan ang ama niyang nakaharap sa bintana. Nakapamaywang ito na tila ba problemado.“Pinatawag niyo po ako Sir?” tanong ni Davina, diretso ang tayo niya habang nakatingin sa likod ng kaniyang ama. Hinarap naman siya ni Mr. Flores at seryoso na naman ang mukha nito.“Hindi mo naman siguro siya mahal diba? Wala ka naman na sigurong nararamdaman para sa kaniya hindi ba? Wala na pati akong pakialam kahit na may nararamdaman ka sa kaniya o kahit na asawa mo pa siya! Hindi siya ang lalaking para sayo Davina. Sige! Wala na akong pakialam kahit sino pa ang mahalin mo pero huwag ang katulad ng lalaking yun! Wala siyang magandang maidudulot sayo. Sa ayaw at sa gusto mo, I will kill that bastard, asawa mo man siya, mahal mo man siya o hindi pero hindi ko hahayaang makuha ka niya sa amin Davina Flores.” May diing wika ni Mr. Flores.An
Ibinaba na ni Kenzo sa lamesa ang hawak hawak niyang tray habang si Jillian naman ay wala pa ring tigil ang pagtawa niya. Kahit papaano ay nalilibang si Davina sa mga kaibigan niya.“Ano bang problema mo?” tanong ni Davina kay Kenzo na pawisan pa, para na siyang naligo dahil basa ang buhok niya sa pawis.“Ano ba kasing pinagawa mo diyan? Paghanapin mo ba naman kasi ng pakwan na walang buto hahaha. Alam mo ba? hahahaha. Teka lang hahaha, natatawa pa ako.” tawang tawang wika ni Jillian, halos ubuhin pa siya sa sobrang kakatawa niya.Napahawak na siya sa dalawa niyang tuhod at humugot ng malalim na hininga nang tumigil na siya sa kakatawa niya.“Eh pano ba naman kasi, lumabas si Kenzo para raw hanapin ang pakwan mong walang buto. Kahit saan naman yan pumunta wala siyang mahahanap na pakwan na walang buto.” Kwento ni Jillian, hindi pa rin makaget over sa ginawa ni Kenzo. “At dahil wala siyang mahanap na pakwan na walang buto, ayan iniisa-isa niyang alisin ang buto ng pakwan. Ginawa na rin
Kinuha na ni Davina ang dala-dala niyang mga papeles kanina. Hindi siya hihinto hangga’t hindi niya nalalaman ang lahat tungkol kay Dead Angel at kay Caspian.“Gusto ko po sanang malaman sa nakalipas na anim na taon alam niyo po ba kung nasaan si Caspian? Kung anong ginagawa niya, noong mga panahon na nagkaroon ng krimen sa sunod-sunod na pangingidnap sa mga kabataan at mga kababaihan?” hindi na siya nagdalawang isip na tanungin yun. Wala na siyang oras.Napaisip naman ang Chairman sa sinabi ni Davina.“Naalala ko ang tungkol diyan, sa pagkakaalala ko nasa America siya ng mga panahon na yan. Hindi ko alam kung ano talagang ginagawa niya dun pero sa pagkakaalala ko, gusto niyang malaman ang lahat ng tungkol sa kasong nangyari sa bansa. Sinubukan ko siyang pasundan noon dahil nagtataka ako kung bakit gusto niyang imbestigahan sa krimen na yun na hindi niya naman dapat trabaho pero wala akong nalaman. Sa nakalipas na anim na taon, nasa America lang siya, nagstay din siya dun na halos abu
“AAAAHHHHHHHH!” malakas na sigaw ni Davina nang magulat siya sa isang mannequin na nagmukhang white lady. Inis siyang napakuyom ng mga kamao niya dahil sigurado siyang kagagawan na naman ito ng Kuya niyang wala na lang yatang magawa sa buhay. “Humanda ka talaga sa aking Oliver ka!” naiinis pa rin niyang wika. Pakiramdam niya ay panandaliang humiwalay sa katawan niya ang kaluluwa niya sa sobrang gulat niya. Kinuha niya ang toy gun niya saka niya hinanap kung nasaan na naman ang magaling niyang Kuya. Nang makita niya itong prenteng nakaupo sa sala at nanunuod ng tv ay dahan-dahan niya itong nilapitan. Itinutok niya ang toy gun niya sa leeg ng Kuya niya saka niya iyun sunod-sunod na ipinutok. “Ouch! Aray, Davina it hurt!” sigaw niya kay Davina pero hindi siya tinigilan ni Davina. Kinuha ni Oliver ang unan sa sofa at iniharang niya sa sarili niya para hindi siya tamaan ng toy gun ni Davina. “Ano bang problema mo? Masakit kahit na laruan lang yan!” sigaw niya na naman kay Davina. “Ah t
Akala ko dun na lang kami matatapos, akala ko hindi na kami makakabalik. Sa mga araw na nagdaan sa nakalipas na isang taon, wala kaming makita kundi kadiliman lang. Tatlong buwan kaming naging bihag ng mga gagung yun. Akala ko habang buhay na lang kaming nasa kadiliman, ang mga pagkain nilang hindi mo alam kung anong lasa pero dahil kailangan naming mabuhay, kailangan naming mapanatiling malakas ang katawan namin, pinilit namin at pikit mata naming kinain ang mga pagkain na iniaabot sa amin kahit na pinagtatawanan na nila kami habang nginunguya ang mga pagkaing yun. Nang magising ako mula sa coma, hindi kaagad ako nakapagsalita nang sabihin ni Danielle na ilang buwan na kaming tulog ni Evander. Halos gusto ko nang patayin si Danielle dahil pinipigilan nila akong bumalik ng Pilipinas kung nasaan si Lorelie. Halos mabaliw ako kapag iniisip kong inakala niyang patay na ako, na pinagluluksaan niya na ako. Wala akong ibang inisip kundi si Lorelie, tang-ina, ibang babae na pala ang naaala
Halos hindi sila makapaniwala sa kwento ni Evander at Caspian tungkol sa nangyari sa kanila. Mapait na ngumiti si Max at Railey, nakayuko naman na si Lorelie dahil pare-pareho silang naguilty nang maiwan sila ng helicopter. Iniisip nila kung hindi lang siguro nila naiwan si Evander at Caspian, hindi sana nila naranasan ang hirap na nangyari sa kanila sa loob ng isang taon. “Hindi niyo kasalanan kung anong nangyari dahil kung nagpaiwan pa kayong lahat, kung hindi pa kayo umalis baka lahat tayo maiiwan, baka lahat tayo naging bihag ng mga terorista. We never blame you guys dahil naiwan kami. The most important is we’re still complete.” Wika ni Caspian sa kanila. Napangiti na lang ako nang magyakapan silang lahat. Pinunasan ko ang luhang tumulo sa mga mata ko. Pakiramdam ko hanggang ngayon nananaginip pa rin ako dahil nandito sila at kasama namin. Tiningnan ko si Kuya Danielle na tahimik lang sa dulo ng sofa. Nilingon ko rin si Daddy na patingin-tingin kay Kuya, napangiti ako, sigurado
Halos hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi nila sa akin ngayon. Nang bumalik ang ala-ala ni Caspian dun lang nalaman ni Danielle ang tunay niyang pagkatao. Ako na lang ang nahihirapan na isink in sa utak ko ang lahat ng mga nalaman ko.Naupo na muna ako sa sofa at ganun din sila. Ramdam ko ang mga titig nila sa akin pero masyadong naguguluhan ang isip ko.“Alam naming magulo para sayo. Matagal na panahon naming minanmanan ang grupo ni Dead Angel kaya marami na kaming alam sa background niya, kung anong mga ginawa niya na dati pa. Sa kaniya lumaki si Danielle but he never treated him as his own son dahil kinidnap lang naman niya ito noong bata pa siya para makapaghiganti sa ama mo Davina. Napatay ni Mr. Flores ang anak ni Dead Angel kaya kinidnap niya si Danielle para gawing anak niya o kapalit ng namayapa niyang anak. Ilang taon din naming pinag-aralan ang tungkol kay Dead Angel at nang mapatay namin siya, nagkaroon kami ng acces sa lahat ng mga gamit at ari-arian niya. Lahat ng mga
DAVINA’S POVIt’s been a year pero hanggang ngayon sariwa pa rin ang sakit. Sa bawat araw na lilipas hindi ko alam kung paano ko yun nalalampasan. Nagpapasalamat pa rin ako dahil binigyan mo ako ng isang anghel, may iniwan ka pa ring ala-ala para sa akin. Bumabangon at nagiging malakas ako sa bawat araw kasama ng anak natin Caspian.Ni hindi man lang kita nakita, nayakap, nahalikan at nahaplos ang bawat parte ng katawan mo. Ginawa ko lahat ng makakaya ko para maipaglaban ka sa mundong ito pero wala akong nagawa nang si Kamatayan na ang naging kalaban ko. You promised me that everything gonna okay, sinabi mo sa’kin na may aayusin ka lang pero bakit hindi ka na bumalik?Isang taon na ang nakalipas pero yung sakit nandito pa rin sa’kin. Araw-araw ko pa ring nararamdaman yung sakit, yung pangungulila ko sayo. Nakakalimutan kita panandalian kapag nandito ang mga kaibigan mo pero sa tuwing kami na lang ng anak mo ang naiiwan, nandyan na naman ang sakit.Kahit araw-araw kong hilingin na san
Iniayos ni Kenzo ang mga dala-dala niyang pagkain saka niya iyun ibinaba. Inilatag niya na rin ang isang tela at dinoblehan pa yun para hindi tumagos dun ang Bermuda baka kasi katihin si Caleb kapag hindi niya dinoblehan. “Pwede bang buhatin ko muna si Caleb, hi baby Caleb, dito ka muna kay Tito Max okay?” natutuwang wika ni Max habang kinakausap niya ang bata. “Da..da,” tawag niya rito, lahat sila na may ginagawa ay napatingin kay Caleb. Bakas ang gulat sa mukha ni Max dahil sa tinawag sa kaniya ni Caleb. “Sandali, ako ba ang tinawag niyang Dada? Tinawag niya akong Dada hahahaha.” Tuwang tuwang sigaw ni Max kaya lumapit silang lahat kay Davina na siyang may buhat buhat kay Caleb. “Assuming mo naman, normal lang na magsalita siya ng ganun naitaon lang na ikaw ang kaharap.” Nakangiwing wika ni Sophia kay Max. “Well, ako talaga ang Daddy ni Caleb, ano nga baby Caleb? Ang cute cute naman ng prinsipe naming iyan.” Paglalaro pa ni Max kay Caleb. “When did he said a word?” tanong ni K
Tulalang nakatingin sa karagatan si Davina. Hinahayaan niyang tangayin ng hangin ang mahaba niyang buhok. Sa bawat araw na dumadaan ay ito ang gawain niya, ang pumunta sa dagat at manatili ng isa o dalawang oras.Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya at tipid siyang ngumiti. Sa tuwing naaalala niya ang araw na natanggap niya ang sulat mula kay Caspian, ramdam pa rin niya yung sakit. Kahit lumilipas ang oras araw-araw, masakit pa rin.1 year ago.....“Pareho na silang wala Davina.” Ang mga salita na nakapagpabagsak ng mundo niya. Umiling nang umiling si Davina, napaatras pa siya dahil ayaw niyang maniwala, wala siyang pinaniniwalaan.“I don’t believe you, Max I’m begging you. Huwag naman ganito oh, huwag niyo naman akong biruin, please.” Nagmamakaawa niyang wika. Mabilis na inalalayan ni Railey si Davina nang muntik pa itong matumba dahil sa panghihina.Walang magawa si Railey at Max para pagaanin ang nararamdaman ni Davina. Sa mga mata pa lang niya alam mo ng araw-araw
Bago gawin nina Caspian ang misyon nila sa Presidente ay binilin niya na silang lahat kung anong mga dapat nilang gawin. Nang malaman niyang isa si Davina sa nagbabantay sa Presidente ay binilin niya si Lorelie na ilayo niya si Davina kahit sa anong klaseng paraan basta mailayo niya ito.Nang lumabas si Davina kasama ang Presidente ay akma na sanang hihilain ni Lorelie si Davina pero umatras siya. Umiling siya sa sarili niya, hanggang ngayon ramdam pa rin niya ang inis at galit kay Davina. Sinisisi niya ito kung bakit nasaktan siya ni Caspian kaya pinabayaan niya si Davina. Iniwan niya ito at hinayaan na kung anong mangyayari sa kaniya.Nang mabaril si Davina wala man lang naramdamang kahit kaunting awa si Lorelie para sa kaniya. Hindi niya kasi matanggap na minahal ni Caspian ng sobra si Davina habang siya hanggang ngayon nasasaktan pa rin dahil hindi niya naramdaman ang pag-aalaga at pag-aalala kay Caspian na nagagawa niya ngayon kay Davina.Naggagayak na silang lahat dahil aalis na
Flashback Galit na galit si Caspian nang makabalik siya ng headquarter nila, kulang na lang ay kainin ka niya ng buhay sa sobrang galit niya. “Goddamn it! Who said I was in a bar?!” halos gumuhit lahat ng mga litid ni Caspian sa leeg niya dahil sa lakas ng sigaw niya at sa tindi ng galit niya. Nakapila na silang lahat at nakakunot ang noo maliban kay Lorelie na nakayuko na ang ulo niya at nilalaro niya na ang mga daliri niya dahil sa kabang nararamdaman niya. Umayos siya nang tayo dahil baka mahalata siya ni Caspian. “Why? What happened?” tanong ni Evander. Inis na sinabunutan ni Caspian ang buhok niya. “Davina is there, she’s there and she saw us! Damn it!” nanggagalaiti pa rin niyang sigaw. Hindi niya alam kung paano siya magpapaliwanag kay Davina. Inis siyang napasuntok sa pader nang maalala niya ang mga mata ni Davina kanina, punong puno ng sakit, lungkot at para bang sinasaksak nang paulit-ulit ang puso niya. “What do you mean? Nasa bar si Davina kung saan may operation ka?”