Bago pa man makalabas ng tuluyan sa headquarter si Davina ay napigilan na siya ni Kenzo. Hinawakan siya nito sa kamay at bahagyang hinila para mapalapit si Davina sa kaniya. Kunot noong tiningnan ni Davina kung sino man ang humila sa kaniya.“Kenzo? What do you need?” pagtatanong niya rito. Salubong ang mga kilay ni Kenzo at seryosong nakatingin kay Davina. “Pagkatapos mo akong takasan sa araw ng kasal natin at magpakasal sa ibang lalaki ng araw ding yun, ganito ang gagawin mo sa akin? Hindi mo pa ako kinakausap Davina at parang hindi mo iniisip ang nararamdaman ko.”May diin niyang wika, gusto niyang magalit pero hindi niya magawa kay Davina dahil mahal niya ito. Naiintindihan naman siya ni Davina pero nagmamadali si Davina ngayon, gusto niya nang makabalik sa bahay ni Caspian at wala siyang panahon para kausapin muna si Kenzo. “I’m sorry Kenzo but I have to go.” Akma sanang aalisin ni Davina ang pagkakahawak sa kaniya ni Kenzo nang mas lalong higpitan ni Kenzo ang pagkakahawak sa k
Muli sanang lalagyan ni Caspian ng alak ang baso niya nang maramdaman niyang wala ng laman ang bote kaya napabuntong hininga na lang siya saka siya tumayo at nagtungo sa kusina para manguha ng bagong alak.Muli niyang nilagok ng dire-diretso ang alak na nasa baso niya saka niya inis na ibinato yun sa sahig dahilan para magpira-piraso ito. Naikuyom niya ang mga kamao niya at naiinis sa tuwing naalala niya kung paano binuhat at hinawakan ni Kenzo si Davina kanina. Wala siyang magawa para pigilan ang mga ito lalo na at kasama ang ama ni Davina, hindi man sila magkakilala nirerespeto pa rin ni Caspian ang ama ng babaeng napangasawa niya.Gusto niyang bawiin si Davina pero sa paanong paraan? Kasunduan lang ang pagpapakasal nilang dalawa para lang tigilan siya ng Lolo niya. Paano kung makipaghiwalay na sa kaniya si Davina?“Damn it!” galit na sigaw ni Caspian dahil sa mga iniisip niya. Bumalik na lang siya sa sofa at napahilamos sa sarili, ano bang nangyayari sa kaniya? Hindi niya alam kung
Hindi na alam ni Davina kung ano ang pinag-usapan ng maglolo sa library. Nagtungo na lang siya sa kusina para makapagluto ng tanghalian nila dahil mukhang magtatagal ang usapan nila. Napapakamot na lang si Davina sa ulo niya kapag naiisip niyang itutuloy ng Lolo ni Caspian na ipublic ang tungkol sa kanilang dalawa. Hindi yun pwedeng mangyari, ayaw ni Davina na mas lumala pa ang sitwasyon.Ang kailangan niya lang ay ang malaman ang pagkatao ni Caspian, yun lang at kahit na wala sa plano niya ang mahalin ito kailangan niyang isantabi ang nararamdaman niya para maituwid ang batas, para magawa niya ng tama ang trabaho niya. Sa trabahong pinili niya kailangan malakas ang loob mo at kahit na mahalaga sayo ang isang tao pero lumabag siya sa batas, you need to kill them.“Ahh,” da-ing ni Davina nang masugatan na naman ang daliri niya. Palagi na lang siyang nasusugatan sa tuwing naghihiwa siya dahil sa lalim ng iniisip niya. Muli siyang bumuntong hininga, saan nga ba aabot ang mga ginagawa niy
Pagdating nila sa beach ay pabagsak na ibinaba ni Davina ang mga gamit niya. Ano na naman lang bang gagawin nila sa beach? Naiinis tuloy siya dahil tatlong araw silang hindi makakauwi. Ayaw niyang mainip ang Daddy niya sa kakahintay sa kaniya, malamang tatawag at tatawag ang Daddy niya para magtanong tungkol sa update ng misyon ni Davina.Shoot to kill ang order kay Dead Angel pero gusto ni Davina na may matibay silang proweba na si Dead Angel nga si Caspian dahil baka kapag pinatay ni Davina si Caspian, malaman niya sa huli na hindi pala siya si Dead Angel, konsensya pa niya sa huli.Maya-maya ay pumasok na si Caspian sa kwarto nila dala-dala ang ibang gamit.“Hindi naman na kailangang gawin pa ito but thanks.” Nakangiting wika ni Davina.“I don’t want you to feel alone, let’s go outside.” Pag-aaya ni Caspian. Hindi pa man pumapayag si Davina nang hawakan na siya ni Caspian sa kamay at lumabas ng kwarto nila. Habang naglalakad sila ay nakatingin si Davina sa magkasalikop na mga kamay
Salubong ang mga kilay ni Caspian na nakatingin sa lalaking tumawag kay Davina. Hindi na maipinta ang mukha niya dahil may kakilala pa pala si Davina rito.“Jasper,” sagot din ni Davina. Hinawakan ni Davina sa kamay si Caspian saka ito bahagyang nginitian. “Don’t worry, I’m okay. I know him too,” aniya kay Caspian na hindi pa rin maipinta ang mukha.“How did you know him?” blangko at malamig na tanong ni Caspian.“He’s my classmate when we are in college, He’s Jasper.” Pagpapakilala naman ni Davina. Masama pa rin ang tingin ni Caspian kay Jasper na nakangiti lang sa kaniya. Naniningkit ang mga mata ni Caspian na tinignan si Jasper.“Next time, be careful dahil hindi mo gugustuhin kung anong gagawin ko.” tila pagbabanta niyang wika kaya pilit na rin ang ngiti ni Jasper na tila ba tinalaban ng pananakot ni Caspian.“I’m really sorry Davina, hindi ko sinasadya. Mabuti at nandito ka it’s been a long time.” baling na lang ni Jasper kay Davina.“Well yeah—hey!” biglang wika ni Davina nang b
Nang makapasok si Caspian sa kwarto nila ni Davina ay dahan-dahan pa siyang naglakad palapit sa sofa habang nasa kama naman si Davina. Ramdam ni Davina ang pagpasok ni Caspian sa kwarto nila pero hindi niya ito pinansin.“I’m sorry for what happened lately.” Malumanay niyang hinging tawad. Naupo nang maayos si Davina saka siya sumandal sa headboard.“For what? Hindi ko alam ang sinasabi mo.” tila masungit niyang wika. Napabuntong hininga naman si Caspian dahil ayaw niya nang umaamin siya sa mali niya dahil kahit na siya ang may mali, hinding hindi siya hihingi ng sorry.“Sa paraan ng pananalita ko kanina, kung pakiramdam mo kinokontrol ko ang buhay mo, I didn’t mean that.” kalmado niyang wika, napakasoft ng tinig niya ngayon. Mas lalo tuloy naguilty si Davina dahil mukhang inisip ni Caspian ang mga binitawang salita ni Davina kanina.“Wala yun, hayaan mo na.” sagot niya na lang din.“But still, I’m sorry.” Hindi na nilingon ni Davina si Caspian dahil para bang lumalambot ang puso niya
Nang makarating sila ng bahay ay nauna nang bumaba si Caspian at padabog pa niyang isinarado ang pintuan.“Ano bang problema mo?! Pwede ba kung may sarili kang problema huwag mo na akong idamay pa dahil marami rin akong problema na dapat kong gawin! Kung gusto mo naman na palang umuwi, pwede mo namang sabihin sa’kin yun at kusa akong sasama sayo. Hindi mo na ako kailangan pang kaladkarin na para bang bata!” galit na galit na wika ni Davina habang nakasunod siya kay Caspian.Binilisan ni Davina ang paglakad niya saka niya hinawakan sa braso si Caspian para pigilan ito. Hinarap niya si Caspian at halos hinihingal pa si Davina dahil sa pagsigaw at paghabol niya kay Caspian. Tiningnan naman siya ni Caspian.“Sabihin mo nga sa’kin, ano bang problema mo?!” galit pa rin niyang tanong dito, naguguluhan si Davina kung bakit ba bigla bigla na lang nagbabago ang kinikilos ni Caspian. Wala naman siyang maalalang may ginawa siyang hindi nagustuhan ni Caspian saka kung meron man, ano pa bang pakial
Nanlaki ang mga mata ni Davina dahil sa pwesto nila ngayon ni Caspian. Bakas na bakas ang pagod kay Caspian.“A-Are you okay?” tanong niya rito, pigil pigil tuloy ang hininga ni Davina dahil sa pwesto nila ni Caspian ngayon ay para silang magkayakap.“I just want to rest on your shoulder, please let me stay for a while.” Tila nakikiusap niyang wika, sa boses pa lang niya alam mong pagod na. Wala namang nagawa si Davina kundi ang hayaan si Caspian sa gusto niya. Nakapikit ang mga mata ni Caspian at nakakaramdam siya ng kaunting pahinga sa bisig ni Davina.Halos manlamig ang katawan ni Davina nang maramdaman niya ang mainit na mga kamay ni Caspian na dahan-dahan na yumakap sa kaniya. Muli siyang napalunok pero hindi siya gumalaw. Tiningnan niya si Caspian at napabuntong hininga na lang siya. Nag-aalinlagan siyang yakapin din si Caspian pero sa tingin niya iyun ang tama para kahit papaano ay mabawasan ang pagod na nararamdaman ng binata.Dahan-dahan na iniangat ni Davina ang mga kamay ni